ΟΜΙΛΙΑ
ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΗΣ ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΥΨΟΥΣ 50 ΔΙΣ ΕΥΡΩ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕ Η ΤΡΟΙΚΑ
Αυτή η κυβέρνηση, πάντα, λέει την αλήθεια στον Ελληνικό λαό. Το κάναμε καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας μας, το κάναμε, όταν ζητήσαμε από τους Ευρωπαίους εταίρους μας να υπάρξει μία δανειακή σύμβαση με την Ελλάδα, με το πρωτόγνωρο ποσό των 110 δισ. ευρώ, διότι η χώρα είχε βρεθεί προ του απόλυτου αδιεξόδου. Αναρωτιέμαι, όμως, όλες τις φορές, αν αμφισβητείτε ότι βρεθήκαμε εκεί που βρεθήκαμε και αν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις σ’ αυτό το δανειακό πρόγραμμα των 110 δισ., το οποίο ταυτόχρονα, συνοδεύεται από ένα Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής για τη μείωση των ελλειμμάτων, την τιθάσευση του δημοσίου χρέους και ταυτόχρονα από ένα πρόγραμμα μεγάλων τομών και αλλαγών, για να ξαναβρούμε τη χαμένη ανταγωνιστικότητα της χώρας και να επανέλθει η βιώσιμη ανάπτυξη. Άρα, λοιπόν, εμείς κάνουμε τη δουλειά μας, όπως καταλαβαίνουμε καλύτερα, και θα κριθούμε στο τέλος απ’ αυτή. Οι Έλληνες πολίτες, οι οποίοι υπομένουν πολλά –γιατί είναι μία δύσκολη διαδικασία- στηρίζουν μία δύσκολη προσπάθεια.
Ο τίτλος της Επίκαιρης Ερώτησής σας είναι το εξωφρενικό πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων ύψους 50 δισ. ευρώ. Δεν υπάρχει κανένα πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων 50 δισ. ευρώ. Υπάρχει ένα πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας με στόχο 50 δισ. ευρώ, μέχρι το 2015 και μετά. Είναι μία επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης, δεν είναι «μνημονιακή» υποχρέωση. Αυτό πρέπει να το κάνουμε σαφές. Εξάλλου, πώς θα μπορούσε να είναι, εφόσον ξεπερνά τον ορίζοντα του μνημονίου; Το μνημόνιο, ως γνωστό, ξεκίνησε το Μάιο του 2010 και τελειώνει το Μάιο του 2013. Η πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης να έχει έσοδα που να φτάνουν - ελπίζουμε και πιστεύουμε – ποσά της τάξης των 50 δισ. ευρώ από αποκρατικοποιήσεις, μέσα στο πλαίσιο που έχουμε ήδη πει και από αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας, με τον τρόπο που έχουμε ήδη πει, μέχρι το 2015 και μετά, είναι κάτι που ξεπερνά το μνημόνιο.
Αναφερθήκατε σ’ αυτά που υπάρχουν μέσα στο μνημόνιο και στον Προϋπολογισμό του κράτους, που είναι τα έσοδα από αποκρατικοποιήσεις επτά δισ. ευρώ, εκ των οποίων το ένα δισ. το 2011 και τα υπόλοιπα τα επόμενα δύο χρόνια. Καταρχάς, θα σας πω ότι πιστεύουμε πως, φέτος, θα ξεπεράσουμε αυτό το στόχο, γιατί είχαμε μία αργή αρχή και, το 2010, δεν είχαμε έσοδα από αποκρατικοποιήσεις. Το πιστεύουμε αυτό γιατί έχουν δρομολογηθεί μια σειρά από πράγματα, τα οποία θα αποδώσουν. Πιστεύουμε ότι είναι κινήσεις που βοηθούν, όχι μόνο την αποκλιμάκωση του χρέους, αλλά βοηθούν και την ανάπτυξη στη χώρα.
Βεβαίως, όσο μπορούμε, μέσα στο πλαίσιο που έχει καταστήσει σαφές η κυβέρνηση, διευρύνουμε αυτό το πρόγραμμα και το εμπλουτίζουμε. Εγώ θα χαρώ πάρα πολύ στη συζήτηση που θα κάνουμε μαζί σας, στο πλαίσιο του Μεσοπρόθεσμου Δημοσιονομικού Προγράμματος της χώρας, που φτάνει τον ορίζοντα του 2015, να κάνουμε και μια ουσιαστική συζήτηση για το πώς αντιλαμβανόμαστε όλοι μας την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας της χώρας.
Δευτερολογία:
Καταρχάς, κύριε Ροντούλη, ξεχάστε τις εκλογές. Δεν γίνεται στην ελληνική πολιτική σκηνή, συνέχεια, κάθε δυο και τρεις μήνες, βασικό ζήτημα της συζήτησης να είναι, αν θα γίνουν εκλογές. Εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας. Τελεία. Το έχει πει ο Πρωθυπουργός πάρα πολύ καθαρά. Άρα, λοιπόν, κανένα επικοινωνιακό παιχνίδι δεν παίζουμε αυτή τη στιγμή.
Πάμε, όμως, στην ουσία. Εγώ χαίρομαι που κάνουμε μια συζήτηση επί της ουσίας. Η ουσία είναι ότι η χώρα, αυτή τη στιγμή, έχει ένα χρέος, το οποίο θα φτάσει πάνω από το 150%, πριν αρχίσει να αποκλιμακώνεται. Αυτό είναι γνωστό σε εμάς, είναι γνωστό στις αγορές, βεβαίως, είναι γνωστό και τοις πάσι. Η χώρα πρέπει να καταφέρει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να ανοίξει τις αγορές, πριν τα μέσα του 2012, που θα τελειώσουν τα χρήματα και η δυνατότητά μας να μπορούμε να μην δανειζόμαστε.
Πρέπει, λοιπόν, μέχρι τότε να έχουμε πείσει γι’ αυτό. Και πώς πείθουμε; Πείθουμε υλοποιώντας ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής εξαιρετικά αυστηρά, γιατί είναι προς το δικό μας συμφέρον να μειώσουμε τα ελλείμματα. Κανενός άλλου. Κατ’ αρχάς, προς το δικό μας συμφέρον, διότι δεν μπορεί μία χώρα να πορεύεται με ελλείμματα της τάξης των 36 δισ. το χρόνο. Και η μείωση αυτή των ελλειμμάτων είναι μία διαδικασία, η οποία πρέπει να συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια.
Κατά δεύτερον, κάνουμε μεγάλες τομές, για να επανέλθει η ανάπτυξη. Διότι όλοι ξέρουμε ότι, για να αποκλιμακωθεί το χρέος, πρέπει κατ’ αρχάς να υπάρχει ανάπτυξη. Αυτό είναι το βασικό ζητούμενο. Όλες οι αλλαγές που κάνουμε -το νομοσχέδιο για το «άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων», το οποίο ψηφίσαμε, χθες, και όλες οι άλλες αλλαγές, που γίνονται- είναι για να επανέλθει η ανάπτυξη σε αυτή τη χώρα.
Και παρά το γεγονός ότι πολλοί έχουν εστιάσει στο ότι η ύφεση το τελευταίο τρίμηνο του 2010 ήταν βαθύτερη απ’ ό,τι αναμενόταν και στο χρόνο ήταν βαθύτερη απ’ ό,τι αναμενόταν - ήταν 4,5% αντί για 4,1%, 4,2% - αυτό στο οποίο νομίζω πως έχουμε εστιάσει λιγότερο είναι το γεγονός ότι κάθε τρίμηνο του 2010 ήταν καλύτερο από το προηγούμενο: -1,9% το πρώτο, -1,8% το δεύτερο, -1,7% το τρίτο, -1,4% το τέταρτο. Ρηχαίνει η ύφεση. Αρχίζουμε και βγαίνουμε σιγά – σιγά από το τούνελ.
Άρα, λοιπόν, πηγαίνοντας σε αυτή την διαπραγμάτευση την οποία λέτε, πρέπει να έχουμε -και να υλοποιούμε πολύ σωστά- μία διαδικασία δημοσιονομικής προσαρμογής και να κάνουμε αλλαγές, ώστε να επανέλθει η ανάπτυξη. Και πρέπει, ταυτοχρόνως, να μπορούμε να δείξουμε ότι αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες, για να μειώσουμε το δυσβάσταχτο χρέος της χώρας. Εδώ, λοιπόν, εντάσσεται και η βούληση της κυβέρνησης που δεν είναι χθεσινή. Υπάρχουν κυβερνητικές αποφάσεις. Υπάρχουν αποφάσεις Διυπουργικών Επιτροπών. Έχει γίνει εκτενέστατη συζήτηση -πριν από τις εκλογές μιλούσαμε για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας- για να μπορέσει να μειωθεί το χρέος και από αυτό.
Σας διαβεβαιώνω δε, επειδή αναφερθήκατε στη διαπραγμάτευση που γίνεται, ότι είναι μία δύσκολη διαπραγμάτευση. Για ένα πράγμα, όμως, θέλω να είστε σίγουρος. Η κυβέρνηση ποτέ δεν καίει χαρτιά. Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και πιστεύω ότι το έχουμε αποδείξει μέχρι τώρα. Διότι αν δεν είχαμε διαπραγματευτεί, όπως διαπραγματευτήκαμε, δεν θα υπήρχε σήμερα ένα πρόγραμμα 110 δισ. ευρώ για την Ελλάδα και δεν θα είχαμε την πολυτέλεια να καθόμαστε και να μιλάμε αυτή τη στιγμή, για το αν η μία ή η άλλη πολιτική απόφαση είναι σωστή ή λάθος ή αν έγινε ο σωστός ή ο λάθος χειρισμός. Η Ελλάδα θα βρισκόταν σε μία εντελώς διαφορετική κατάσταση, που είμαι σίγουρος ότι, ούτε εσείς, ούτε εγώ, δεν θα θέλαμε να διανοηθούμε στο χειρότερο εφιάλτη μας.
