ΟΜΙΛΙΑ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ κ. Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ «ΝΕΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΕΙΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ, ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ»
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Στη σημερινή κρίσιμη συζήτηση δεν υπάρχει κανένα απολύτως περιθώριο για ανεύθυνες προσεγγίσεις, για μικροκομματική δημαγωγία.
Γιατί αυτό που διακυβεύεται δεν είναι τίποτα λιγότερο από το μέλλον της χώρας, από το μέλλον κάθε ελληνικής οικογένειας, τελικά το μέλλον κάθε νέου ανθρώπου.
Οφείλουμε να ξεκινήσουμε από ορισμένες αδυσώπητες αλήθειες.
Αμφισβητεί κανένας ότι το παρόν σύστημα εξήντλησε τα όριά του;
Ότι είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης;
Αμφισβητεί κανένας ότι από 13,5% επί του ΑΕΠ που είναι σήμερα (μαζί με τις επικουρικές), θα αυξανόταν στο 26% έως το 2060 ότι η εθνική οικονομία θα τιναζόταν στον αέρα. Ότι όλη η χώρα θα εργαζόταν για να πληρώνει συντάξεις;
Αμφισβητεί κανένας ότι από το 2009 δεν υπήρχε δυνατότητα να εξασφαλιστούν οι συντάξεις των νυν συνταξιούχων, αλλά και όσων ασφαλισμένων θα έβγαιναν στη σύνταξη τα επόμενα χρόνια;
Αμφισβητεί κανένας ότι η αύξηση του προσδόκιμου και η γήρανση του πληθυσμού έχει οδηγήσει τη σχέση εργαζομένων/ ασφαλισμένων από 4 προς 1, έχει γίνει 1,7 προς 1!!!;
Αμφισβητεί κανένας ότι η εισφοροδιαφυγή, η εισφοροκλοπή και η σπατάλη στη φαρμακευτική δαπάνη και στη δαπάνη για ιατρικές εξετάσεις και για ιατρικά υλικά, τα δομημένα ομόλογα έριξαν τα ασφαλιστικά ταμεία στο χείλος του γκρεμού;
Τα παραπάνω δεν επιδέχονται καμιά αμφισβήτηση.
Είναι η αλήθεια που οδηγεί σε ορισμένα αναπόφευκτα συμπεράσματα.
Αν συνεχίσουμε έτσι, αν δεν παρέμβουμε τώρα στο Ασφαλιστικό με τον πιο δραστικό τρόπο, είναι ζήτημα ημερών και μηνών έως ελάχιστων ετών, να μην υπάρχει ασφαλιστικό σύστημα, να μην υπάρχει κοινωνικό κράτος πρόνοιας.
Να μην υπάρχει πια καν για τα παιδιά μας ένα στοιχειώδες δίχτυ ασφαλείας που προστατεύει από την απόγνωση του περιθωρίου, από την απόλυτη ανασφάλεια, από την απόλυτη ανέχεια.
Κι αυτά βέβαια δεν αφορούν τους κατέχοντες. Δεν αφορούν όσους έχουν εναλλακτικές λύσεις.
Αφορούν όσους βασίζονται στο δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα.
Τη συντριπτική πλειοψηφία των ιδιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Δεν ήταν στραβός ο γιαλός.
Στραβά αρμενίζαμε.
Και αρμενίζαμε στραβά πολλά χρόνια.
Οφείλουμε σήμερα να πούμε αλήθειες.
Και μια αλήθεια είναι ότι η προηγούμενη γενιά, οι δικοί μας γονείς δεν ανέλαβαν σε ό,τι αφορά το ασφαλιστικό τις ευθύνες που τους αναλογούσαν.
Και αυτό αφορά όλες τις κυβερνήσεις, του ΠΑΣΟΚ συμπεριλαμβανομένου.
Μετά βεβαίως ήρθε η εγκληματική διακυβέρνηση της ΝΔ να ρίξει τελειωτικά το λεηλατημένο καράβι του ασφαλιστικού στα βράχια, εγκαταλείποντας το την ώρα που βούλιαζε.
Όμως τώρα δεν είναι ώρα να μιλούμε για τη Νέα Δημοκρατία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι δεν έχει κανένα νόημα καμία συζήτηση για το ασφαλιστικό αν δεν συνειδητοποιήσουμε ποιο είναι το αληθινό ερώτημα ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα τι είναι αυτό που διακυβεύεται , τι κρίνεται τι είναι αυτό στο οποίο απαντούμε σήμερα.
Το ιστορικό, το ηθικό, το πολιτικό δίλλημα είναι το εξής :
Να πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα, τα δικά μας και των προηγούμενων γενιών ή να τα πετάξουμε στην επόμενη γενεά εν γνώσει μας ότι δεν μπορεί να τα αντέξει;
Τι είναι πιο δίκαιο;
Να αναλάβουμε εμείς τώρα για λογαριασμό της δικής μας γενιάς και για λογαριασμό των γονιών μας να επωμισθούμε το δυσβάστακτο βάρος του ασφαλιστικού ή να το αφήσουμε στις πλάτες των παιδιών μας,
γνωρίζοντας ότι δεν αντέχεται πια,
γνωρίζοντας ότι θα τους γονατίσει,
γνωρίζοντας ότι θα τους λυγίσει,
αφήνοντας τους να υποστούν την κατάρρευση;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Για μας στο ΠΑΣΟΚ αυτό δεν είναι δίλημμα .
Η απάντηση είναι μια κι αυτή είναι να ανταποκριθούμε στην πεμπτουσία των αξιών μας, της ίδιας της πολιτικής μας ύπαρξης.
Και αυτή δεν είναι άλλη από την ευθύνη της αλληλεγγύης.
Και αλληλεγγύη δεν είναι μόνο η αλληλεγγύη ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες.
Είναι, οφείλει πάντα και πρωτίστως να είναι, η αλληλεγγύη των γενεών.
Δεν θα επιτρέψουμε να γίνουμε, να παραμείνουμε η δάνεια γενιά των εχόντων και κατεχόντων σε βάρος της γενιάς των παιδιών μας,
καταδικάζοντας τη να γίνει η γενιά της εξαθλίωσης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Υπό την παραπάνω οπτική γωνία, τίποτα άλλο δεν είναι το ασφαλιστικό που σήμερα ψηφίζουμε, από την εκπλήρωση χρέους δικαιοσύνης απέναντι στην επόμενη γενιά.
Δεν είναι τίποτα άλλο από την ανάληψη της ευθύνης της αλληλεγγύης απέναντι στα ίδια μας τα παιδιά.
Αυτό που κάνουμε σηματοδοτεί ότι για πρώτη φορά γονείς παίρνουν βάρη στις πλάτες τους, αφαιρώντας τα από τις πλάτες των παιδιών τους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Βέβαια, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια, στα οποία μας καταδίκασε η βίαιη κατάρρευση του ασφαλιστικού, μας οδηγούν σε ένα επιμερισμό των βαρών που δεν αποφεύγει αδικίες.
Ξέρουμε ότι οι εργαζόμενοι επωμίζονται πάλι δυσανάλογα βάρη, γιατί οι κατεπείγουσες διορίες δεν αφήνουν άλλα περιθώρια.
Γι΄αυτό, μαζί και με το ασφαλιστικό νόμο που υιοθετούμε, αναλαμβάνουμε και την πολιτική δέσμευση να αποκαταστήσουμε αμέσως μόλις αυτό είναι εφικτό, κάθε αδικία, κάθε άνιση κατανομή των βαρών.
Στο τέλος να είστε βέβαιοι ότι καθένας θα πληρώσει ακριβοδίκαια, ανάλογα με τις ευθύνες του, ο καθένας θα συμβάλλει ανάλογα με τις δυνατότητές του.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Συμπερασματικά όποιος λέει όχι σήμερα επιλέγει συνειδητά να αφήσει το ασφαλιστικό να καταρρεύσει στα χέρια των παιδιών μας.
Συνειδητά εκθέτει σε κίνδυνο της κοινωνικής και οικονομικής εξαθλίωσης τα πιο αδύναμα από τα παιδιά μας.
Γιατί πια κανείς δε δικαιούται να παριστάνει ότι η σκυτάλη της ανευθυνότητας του ασφαλιστικού μπορεί να συνεχίσει να παραδίδεται από γενιά σε γενιά.. Τέρμα τα ψέματα.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να υπογραμμίσω ότι δεν αιφνιδιαστήκαμε από την άρνηση της Νέας Δημοκρατίας να αναλάβει επιτέλους κι αυτή τις ευθύνες της.
Η πρώτη της πράξη άλλωστε μετά τις εκλογές ήταν να καταψηφίσει την υπαγωγή όλων των προσλήψεων στο ΑΣΕΠ. Είπε όχι στην αξιοκρατία, όμηρος πελατειακών γραμματίων όπως αυτά αποκαλύφθηκαν και πρόσφατα στην υπόθεση της ΑΓΡΟΓΗΣ.
Η επόμενη πράξη της ήταν να αποχωρήσει από την ψήφιση του νόμου για το ΕΙΣΕΠ με τον οποίο για πρώτη φορά από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους καθιερώσαμε την απόλυτη αξιοκρατία και την αντικειμενικότητα στις προαγωγές των στελεχών της Δημόσιας Διοίκησης.
Σας θυμίζω μάλιστα ότι η προηγούμενη φορά που η Νέα Δημοκρατία είχε αποφασίσει να αποχωρήσει από το Κοινοβούλιο ήταν στην συζήτηση για το Βατοπέδι.
Τα ίδια και με τη μεγάλη τομή του Καλλικράτη, τα ίδια σε κάθε αλλαγή που απαλλάσσει τη χώρα από το βραχνά του πελατειακού κράτους.
Όμως κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με βάση το σκεπτικό που σας ανέπτυξα, με βάση το πραγματικό ιστορικό δίλλημα, υπάρχει κάτι χειρότερο απ΄ όλα αυτά.
Υπάρχει απύθμενη υποκρισία ότι δεν θα υποκύψουμε δήθεν στον κ Τρισέ, στον κ Όλι Ρεν, στον κ Στρος Καν.
Δεν θα υποταχθούμε στις επιταγές δήθεν της Τρόικας.
Για μας όμως, για μένα προσωπικά, υπάρχει μια άλλη τρόικα, που δεν με αφήνει ούτε στιγμή να ξεχνάω τις ευθύνες μου απέναντι στον τόπο και στο αύριο.
Υπάρχει μια άλλη τρόικα πιο αυστηρή, πιο πιεστική που δεν μ΄ αφήνει ούτε λεπτό να διανοηθώ ότι θα αφήσω για άλλους αυτό που είναι το χρέος μου σήμερα.
Αυτή η τρόικα αποτελείται από τα τρία μου παιδιά.
Αυτή την τρόικα,
του χρέους, της ευθύνης και της ελπίδας
την έχει ο καθένας μας στην οικογένειά του.
Την έχει η κυβέρνηση οδηγό της.
Και γι΄αυτή θα κάνουμε το παν, όσο δύσκολο και αν είναι … και θα τα καταφέρουμε.
