ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
Αθήνα, 21 Μαΐου 2010
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να ξεκινήσω την απάντησή μου, κάνοντας μια αναφορά στη χθεσινή απεργία και τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Να εκφράσω τη χαρά μου, γιατί ενώ οι πολίτες διαδήλωσαν και εξέφρασαν τις διαφωνίες τους, στο πλαίσιο της Δημοκρατίας και με σεβασμό σε όλους τους υπόλοιπους συμπολίτες τους εργαζόμενους, με σεβασμό στις περιουσίες των ανθρώπων και στην προστασία της ζωής τους, το έκαναν χωρίς να υπάρξουν φαινόμενα βίας.
Θα έλεγα, μάλιστα, ότι η φωνή όσων ήταν στους δρόμους χθες ακούστηκε πιο δυνατά, γιατί δεν επικαλύφθηκε ούτε από βία, ούτε από επεισόδια, ούτε από κάποιους λίγους, που συνήθως εκμεταλλεύονται τη λαϊκή διαμαρτυρία για να δημιουργήσουν έκτροπα, να αποπροσανατολίσουν τη συζήτηση, να μειώσουν το κύρος και τη δύναμη της Δημοκρατίας και, τελικά, να αποτρέψουν - αυτοί οι λίγοι - ακόμη και εκείνους τους πολίτες που θέλουν ειρηνικά να διαδηλώσουν, από το να συμμετάσχουν.
Αυτή την θετική εικόνα θέλουμε να αναδείξουμε και ως Έλληνες. Ναι στο δικαίωμα, το ιερό δικαίωμα, το δημοκρατικό δικαίωμα της απεργίας, της διαμαρτυρίας. Όχι, όμως, στη βία.
Καλούμαστε, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού, να αντιμετωπίσουμε τεράστια προβλήματα, μεγάλες προκλήσεις, αλλά και μεγάλες αλλαγές, με τρόπο δημοκρατικό, με τρόπο ειρηνικό και χωρίς βία. Αυτό απαιτεί, επίσης, μια Πολιτεία, αλλά και πολιτικές δυνάμεις έτοιμες να χτυπήσουν φαινόμενα τεράστιας αδικίας και ανισότητας, που υπάρχουν στις κοινωνίες μας, αλλά και στο παγκόσμιο στερέωμα.
Αυτό τον αγώνα κάνουμε ως Κυβέρνηση, θέτοντας νέα θεμέλια δικαιοσύνης. Όλοι είναι για μας ίσοι απέναντι στο νόμο, αλλά και οι νόμοι αλλάζουν - όπως το φορολογικό - για να αντανακλούν την ανάγκη ίσης κατανομής και ευθυνών, αλλά και του πλούτου. Αυτή η αντίληψη είναι που θα καλλιεργήσει μια συλλογική συνείδηση, μια κοινωνική συνοχή, ένα μέτωπο αλλαγής της χώρας μας, με τη συμμετοχή όλων των υγιών κοινωνικών και παραγωγικών δυνάμεων του τόπου.
Κύριε Τσίπρα, αναφέρεστε, στην ερώτησή σας, σε «κυβερνητικές επιλογές». Λάβαμε πολύ δύσκολες αποφάσεις, το γνωρίζετε. Κάποιες μάλιστα εμπεριέχουν την αδικία, αφού κλήθηκαν να πληρώσουν τα σπασμένα, πολίτες, που δεν έφεραν καμία ή έφεραν τις λιγότερες ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση.
Γιατί το σύστημα, το οποίο βρήκαμε - φορολογικό, συνταξιοδοτικό, εκπαιδευτικό, λειτουργίας του Δημοσίου - εμπεριέχει ανισότητες και αδικίες, αλλά από αυτό το σύστημα κληθήκαμε να αντλήσουμε πόρους, για να σώσουμε τη χώρα από τη χρεοκοπία. Δεν είχαμε την πολυτέλεια του χρόνου να αλλάξουμε πρώτα το σύστημα, και μετά να αντιμετωπίσουμε το χρέος μας. Δεν υπήρχε καν η αξιοπιστία της χώρας μας, που σήμερα όμως ανακτούμε βήμα - βήμα.
Θέλω να σας υπενθυμίσω ότι, η επιλογή μας ήταν ανάμεσα στην κατάρρευση της Ελλάδας, και στη σωτηρία της. Και εμείς, επιλέξαμε τη σωτηρία.
Επειδή αναφέρεστε στη σημερινή Κυβέρνηση και όχι στις χθεσινές, θυμίζω ότι, στην επιτήρηση, δεν έβαλε τη χώρα μας η παρούσα Κυβέρνηση. Σας θυμίζω τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που αφορούν στους προϋπολογισμούς του 2009 και πίσω. Εκτός αν συμφωνείτε με τη Νέα Δημοκρατία, ότι το τεράστιο χρέος που σήμερα έχουμε, είναι προϊόν των τελευταίων 6 μηνών. Εκτός αν θεωρείτε ότι το έλλειμμα, κοντά στο 14%, είναι προϊόν της δικής μας, μικρής θητείας. Κατά 100 δις ευρώ ανέβηκε το χρέος της χώρας μας τα τελευταία 6 χρόνια και, μάλιστα, με επιτάχυνση τα τελευταία 2 χρόνια. Σκεφτείτε ότι, από το μηχανισμό στήριξης, εξασφαλίζουμε 110 δις ευρώ.
Πού πήγαν αυτά τα λεφτά; Σας θυμίζω τι παραλάβαμε σε αριθμούς:
2009. Δημόσιες δαπάνες 120 δις ευρώ ή πάνω από 50% του ΑΕΠ. Έσοδα λιγότερα από 90 δις ευρώ ή λιγότερο από το 37% του ΑΕΠ και μειωμένα κατά 10 δις από το 2008. Ένα έλλειμμα, το οποίο ξεπέρασε τα 30 δις ευρώ, ενώ χρειάστηκαν πάνω από 30 δις επιπλέον, για την αναχρηματοδότηση του δημοσίου χρέους. Ένα δημόσιο χρέος, που έφτασε τα 300 δις ευρώ, έχοντας αναπτύξει εξαιρετικά επικίνδυνη δυναμική, λόγω των μεγάλων πρωτογενών ελλειμμάτων, των αυξανόμενων δαπανών για χρέος και τόκους. Μια οικονομία σε ύφεση, σε κατάσταση τελικά πολύ χειρότερη από ό,τι περιμέναμε. Ανάπτυξη αρνητική, στο μείον 2% πέρυσι και, ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και εμπορικό ισοζύγιο, δηλαδή έλλειψη ανταγωνιστικότητας, πάρα πολύ υψηλό.
Μαζί με αυτά, παραλάβαμε και την εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό, να είναι στη χειρότερη δυνατή κατάσταση. Την αξιοπιστία μας στο ναδίρ και, την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, να είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο. Αλλά κυρίως, παραλάβαμε μια οικονομία που, αν δεν κάναμε τις απαραίτητες κινήσεις, δεν θα είχε να πληρώσει ούτε μισθούς, ούτε συντάξεις.
Πέρα από τις άμεσες κινήσεις για σωτηρία, που μας γλίτωσαν από το αδιέξοδο, έχουμε διαμορφώσει, και ήδη θεσμοθετήσει σε πολλούς τομείς, ριζικές αλλαγές στο υπάρχον οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό σύστημα στη χώρα μας. Αλλαγές που, ούτως ή άλλως, είχε ανάγκη η χώρα μας, για τις οποίες και δεσμευτήκαμε προεκλογικά και με συνέπεια προωθούμε.
Θέλω, όμως, να συμφωνήσω μαζί σας, κ. Τσίπρα. Δεν αρκεί να αντιμετωπίσουμε το δημοσιονομικό μας πρόβλημα με περιστολές. Απαιτείται - και είναι το νέο μέτωπό μας σήμερα - πρώτα απ’ όλα, η ανάπτυξη.
Δεν θα μακρηγορήσω, γιατί δεν είναι μέρος της ερώτησής σας, αλλά θα βλέπετε την εργώδη προσπάθειά μας για προσέλκυση παραγωγικών, και όχι παρασιτικών, επενδύσεων στη χώρα μας. Ήδη, έχουμε κινηθεί προς Ρωσία, Κατάρ, Αμπού Ντάμπι, ενώ χθες ήμουν στο Λίβανο, όπου είχα συνάντηση με Άραβες επιχειρηματίες, με τον Αιγύπτιο Πρόεδρο, σήμερα με τον Πρωθυπουργό της Λιβύης, πρόσφατα με επιχειρηματίες από την Τουρκία, βεβαίως, και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και από την Κίνα.
Χρειαζόμαστε ανάπτυξη, πάντα όμως με βάση την ποιότητα, διότι μόνον έτσι θα είμαστε πράγματι ανταγωνιστικοί. Αυτό σημαίνει επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό. Διότι όχι μόνο η Ελλάδα, όχι μόνο ο νότος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται επένδυση, όχι στη φθήνια του εργατικού δυναμικού, αλλά στην ποιότητα των προϊόντων.
Βεβαίως, χρειάζεται και το αίσθημα Δικαίου, αλλά και το κράτος πρόνοιας. Σε αντίθεση με πολλά κράτη της Ευρώπης, που έχουν παράδοση σοσιαλιστικών και εργατικών κυβερνήσεων, πολλών δεκαετιών, και παρά τις δικές μας προσπάθειες, το κράτος πρόνοιας στην Ελλάδα πάσχει και πάσχει σοβαρά. Και μάλιστα, σε εποχές κρίσης, σε πολλές χώρες υπάρχει ανεπτυγμένο στην κοινωνία ένα δίχτυ προστασίας. Ένα σοβαρό κράτος πρόνοιας, που λειτουργεί άμεσα, ως ένα μαξιλάρι, ένα αποκούμπι για τον πολίτη, ιδιαίτερα για τον άνεργο, τον συνταξιούχο, τα άτομα με αναπηρία, τον εργαζόμενο γονέα, τις μονογονεϊκές οικογένειες, το φτωχότερο μετανάστη.
Δυστυχώς, το δικό μας σύστημα πρόνοιας είναι και αδύναμο, και αναποτελεσματικό, και άδικο, και πελατειακό. Παίρνω μόνο μερικά παραδείγματα των προβλημάτων που έχουμε και τα οποία βέβαια πρέπει να αλλάξουν.
Κοινωνικό κράτος. Είχε, δυστυχώς, τις παρακάτω ιδιομορφίες: ενισχύθηκε όλα αυτά τα χρόνια η παροχή επιδομάτων, σε αντικατάσταση ουσιαστικά, ή σε παράλειψη, της ανάπτυξης κοινωνικών υπηρεσιών, ιδιαίτερα για παιδιά, ιδιαίτερα για γονείς με παιδιά, ιδιαίτερα για ηλικιωμένους.
Σε ό,τι αφορά την ανεργία, υπάρχει ανεπάρκεια προγραμμάτων για μακροχρόνια άνεργους, για ευπαθείς ομάδες, με παράλληλη επέκταση της λεγόμενης «ανεπίσημης» απασχόλησης ή της μαύρης εργασίας. Και βεβαίως, καμία ουσιαστική σύνδεση της εκπαίδευσης του ανέργου, ή και του εκπαιδευτικού συστήματος με το πρόβλημα της ανεργίας.
Στις συντάξεις κυριαρχούσαν ανισότητες, πρώτα απ’ όλα, μεταξύ κλάδων, μεταξύ γενεών. Το σύστημα πάσχει από κατακερματισμό, έλλειψη διαφάνειας και, βεβαίως, λόγω και της γήρανσης και της υπογεννητικότητας, υπάρχουν μεγάλα και πρόσθετα προβλήματα για τη βιωσιμότητά του. Ένα ασφαλιστικό σύστημα, που ευνοεί πολύ τους λίγους, ενώ πολύ λιγότερο, πολλούς άλλους, αλλά και κληροδοτεί μεγάλα ελλείμματα στη γενιά των παιδιών μας.
Παράλληλα, το ασφαλιστικό σύστημα είναι αντιμέτωπο με προβλήματα, όπως η καθιέρωση ελαστικών προϋποθέσεων, η πρόωρη συνταξιοδότηση, οι κρατικές επιχορηγήσεις σύμφωνα με πολιτικά κριτήρια, η αντιοικονομική και παράτυπη πολλές φορές χρήση από το κράτος των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Οργανισμών, η ιδιότυπη καταχρηστική πολιτική για συντεχνιακά συμφέροντα - αν ήσουν σε μια συντεχνία δυνατή είχες περισσότερα προνόμια, αν ήσουν σε μια αδύναμη συντεχνία είχες αδικηθεί - οι χαριστικές ρυθμίσεις, συχνά κατά τη διάρκεια προεκλογικών περιόδων και, βεβαίως, όλα αυτά, με τη δημογραφική μας αδυναμία.
Στον τομέα της υγείας: ανυπαρξία κεντρικής, περιφερειακής και τοπικής διοίκησης στις Μονάδες Υγείας και Πρόνοιας, που παραλάβαμε. Παντελής έλλειψη αναπτυξιακού σχεδιασμού. Αύξηση δαπανών, τριπλάσια του πληθωρισμού την τελευταία τριετία, χωρίς ίχνος εμφανούς αξιολόγησης και ελέγχου. Πού πήγαν τα χρήματα αυτά; Μήπως πήγαν στην ποιότητα;
Ένα παράδειγμα: στους αξονικούς τομογράφους, από το 2001 έως το 2004, η σχέση ήταν 1 προς 2, δηλαδή 1 χορήγηση άδειας σε ιδιώτες και 2 στο Δημόσιο, το οποίο άρδην ανατράπηκε από τη Νέα Δημοκρατία, ώστε να έχουμε τη χορήγηση 28 αδειών προς ιδιώτες και 2 προς το Δημόσιο! Έτσι, σήμερα, έχουμε 376 αξονικούς τομογράφους, που λειτουργούν στη χώρα, οι 247 εκ των οποίων ανήκουν σε ιδιώτες. Εκεί πήγαν τα λεφτά.
Κληρονομήσαμε το πιο ιδιωτικοποιημένο σύστημα υγείας στην Ευρώπη. Ακούστε: οι ιδιωτικές δαπάνες απορροφούν, τα τελευταία χρόνια, περίπου το 40% της συνολικής δαπάνης για την υγεία. Ξεπερνά το αντίστοιχο όριο της Ευρωζώνης, που είναι περίπου 24%. Περίπου 1.081 ευρώ ετησίως για υπηρεσίες υγείας πληρώνει από την τσέπη του, κατά μέσο όρο, ο κάθε Έλληνας πολίτης. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό για τα νοικοκυριά.
Το ίδιο, δυστυχώς, ισχύει και για το εκπαιδευτικό σύστημα. Μιλάμε για δήθεν δωρεάν παιδεία. Η ετήσια ιδιωτική δαπάνη των νοικοκυριών για εκπαίδευση ξεπερνά τα 4,3 δισεκατομμύρια. Αντιστοιχεί και εδώ στο 40% των συνολικών δαπανών για την παιδεία. Η δε πλειοψηφία των φοιτητών μας προέρχεται από εύπορες οικογένειες, ενώ ο αριθμός αυτών που προέρχονται από τα πολυπληθέστερα λαϊκά στρώματα, είναι αναλογικά χαμηλός.
Και αυτή η δυσαναλογία, αντί να μειώνεται, εντείνεται τα τελευταία χρόνια. Επιπλέον, υπάρχουν τεράστιες ανισότητες - και γεωγραφικές - στη χώρα μας, σε ό,τι αφορά την πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, από πολλά μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας μας. Βεβαίως, με τον πρόσφατο νόμο, κάναμε και εδώ σημαντικές προσπάθειες για να χτυπήσουμε αυτό το σύστημα.
Βλέπετε λοιπόν ότι, ουσιαστικά, ένας κοινωνικός μισθός, που θα έπρεπε να υπάρχει, δεν υπάρχει σήμερα, τον οποίο, βεβαίως, ένα ανεπτυγμένο κράτος πρόνοιας θα μπορούσε να διασφαλίσει, σε εποχή κρίσης.
Σε ό,τι αφορά την ανεργία, που θέσατε, συμμερίζομαι την ανησυχία σας, γι’ αυτό ακριβώς έχουμε τρέξει 4 προγράμματα και, βεβαίως, δεν είναι τα μόνα.
Ειδικό τετραετές Πρόγραμμα Προώθησης Απασχόλησης, με επιχορήγηση των ασφαλιστικών εισφορών για την πρόσληψη 40.000 ανέργων. Ειδικό διετές Πρόγραμμα Προώθησης της Απασχόλησης, με επιχορήγηση ασφαλιστικών εισφορών για την πρόσληψη 25.000 ανέργων. Πρόγραμμα Επιχορήγησης 4.000 νέων ελευθέρων επαγγελματιών, γυναικών ηλικίας 22-64 ετών και, τέλος, το ειδικό Πρόγραμμα Διεύρυνσης της Τουριστικής Περιόδου, με επιχορήγηση των ασφαλιστικών εισφορών για την επαναπρόσληψη 50.000 ανέργων σε εποχικές ξενοδοχειακές επιχειρήσεις.
Βέβαια, αυτές είναι σημαντικές παρεμβάσεις, αλλά δεν αλλάζουν το σύνολο του συστήματος πρόνοιας που υπάρχει στη χώρα μας, το κράτος πρόνοιας που χρειαζόμαστε. Είναι λοιπόν στοίχημά μας, να φτιάξουμε ένα βιώσιμο, δίκαιο και ικανό κράτος πρόνοιας. Μέτωπό μας, είναι η προστασία και η στήριξη του αδύναμου, ιδιαίτερα τώρα, στην εποχή της κρίσης, μέσω υπηρεσιών αποτελεσματικών, που θα ισοδυναμούν με έναν κοινωνικό μισθό για τον πολίτη.
Όπως στόχος μας είναι και η επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό, στον άνθρωπο, στον εργαζόμενο, στο νέο, ώστε να είναι παραγωγικός και η οικονομία μας να είναι ανταγωνιστική.
Κυρίες και κύριοι, εμείς βλέπουμε το κοινωνικό κράτος, βλέπουμε με ειλικρίνεια τα προβλήματα που υπάρχουν. Και θέλουμε, αυτή την κρίση, να την κάνουμε πραγματικά μια ευκαιρία, για να ανορθώσουμε το κοινωνικό κράτος και να μπορούμε να δώσουμε έναν κοινωνικό μισθό, να δώσουμε την κοινωνική προστασία που απαιτεί δίκαια ο πολίτης, μειώνοντας τις σπατάλες και, βεβαίως, δημιουργώντας ένα αποτελεσματικό σύστημα προστασίας και ανάδειξης του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας μας.
Ευχαριστώ πολύ.
. ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Κατ’ αρχήν, κ. Τσίπρα, αγαπητοί συνάδελφοι, κάτι που εγγυηθήκαμε και το κάναμε είναι ότι, καταφέραμε η Ελλάδα να μην χρεοκοπήσει, σώσαμε την Ελλάδα και, εγγυόμαστε μια πορεία σταθερότητας, μια πορεία σταθερότητας και ανάπτυξης.
Και βεβαίως, στο εξάμηνο αυτό, δέσποσαν στα Μέσα Ενημέρωσης, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως, τα θέματα της οικονομίας, και ιδιαίτερα το θέμα της Ελλάδας, του χρέους που είχαμε και των ελλειμμάτων που είχαμε.
Αυτό όμως ήταν το μόνο που έγινε σε έξι μήνες; Η παραγωγή έργου στους 6 μήνες αυτής της Κυβέρνησης, δεν συγκρίνεται με τα 6 χρόνια της προηγούμενης Κυβέρνησης. Βεβαίως, καταλαβαίνω ότι, για αντιπολιτευτικούς λόγους, κ. Τσίπρα, εσείς δεν αναγνωρίζετε, ούτε να συμβάλετε θέλετε, παρά τις δικές μας προτάσεις, σε μια ουσιαστική αναμόρφωση και αλλαγή σημαντικών θεσμών και λειτουργιών της οικονομίας μας, για να φέρουμε πραγματικά και τη δικαιοσύνη και την αναπτυξιακή πορεία της χώρας.
Και όπως σας είπα, εγώ συμφωνώ - η δημοσιονομική αντιμετώπιση του προβλήματος, ο εξορθολογισμός των δημοσιονομικών, η εξισορρόπηση αν θέλετε των προβλημάτων, του χρέους, των ελλειμμάτων, είναι μόνο η μία πλευρά του νομίσματος. Και αν μείνουμε μόνο σ’ αυτή τη μία πλευρά, βεβαίως, και ύφεση θα έχουμε, και ανεργία θα έχουμε, και κοινωνικά προβλήματα θα υπάρχουν, και μεγάλες δυσκολίες για τον Ελληνικό λαό.
Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, κάνουμε αυτές τις κινήσεις και τις μεγάλες ανατροπές και αλλαγές. Διότι δεν είναι θέμα συγκυριακό. Συγκυριακά βεβαίως αντέδρασαν οι αγορές, στο πρόβλημα που λέγεται «Ελλάδα» - και αυτό, κανένας δεν μπορούσε να το προβλέψει. Παρότι ξέραμε ότι υπήρχε ένα μεγάλο έλλειμμα, παρότι ξέραμε ότι υπήρχε ένα μεγάλο χρέος, δεν μπορούσε κανείς να προβλέψει αυτή την αντίδραση των αγορών, ούτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε βεβαίως και στην Ελλάδα.
Όμως, καταφέραμε να διαμορφώσουμε ένα μηχανισμό στήριξης, για να μπορέσουμε να κάνουμε τις απαραίτητες αλλαγές από εδώ και πέρα. Ήδη, προχωράμε σε μία σημαντική αναπτυξιακή προσπάθεια, όπως σας είπα. Έχουμε μια σημαντική πορεία επαφών και, πιστεύουμε ότι και από αυτές τις επαφές, από τη συστηματική δουλειά που γίνεται και τη διαμόρφωση ενός επιχειρηματικού κλίματος, διότι χρειάζεται κι αυτό, θα μπορέσουμε να έχουμε σοβαρές επενδύσεις.
Αυτό σημαίνει, βεβαίως, θεσμικές αλλαγές και εδώ. Η γραφειοκρατία και η διαφθορά ήταν τα βασικά, το τονίζω, τα βασικά εμπόδια για την επένδυση στη χώρα μας. Εάν ακούσετε ιδιαίτερα, για να μην πω ξένους, αλλά Έλληνες της Διασποράς, στις καλοπροαίρετες προσπάθειές τους να βοηθήσουν παλαιότερα τη χώρα μας για την επένδυση και την ανάπτυξη, θα σας πουν, «μακριά από την Ελλάδα».
Και αυτό είναι θέμα αξιοπιστίας, να μπορέσουμε να πείσουμε ότι η Ελλάδα είναι πια μια χώρα, που θέλει να προσελκύσει επενδύσεις και δεν ενδιαφέρεται απλώς για την εύκολη κερδοσκοπία της στιγμής. Είναι, λοιπόν, πολύ βασική η προσπάθεια για αλλαγές και θεσμικές ανατροπές, για τη διευκόλυνση, την εξυπηρέτηση και την ταχύτητα, για τις επενδύσεις.
Ένα δεύτερο στοιχείο είναι η στήριξη και του πραγματικού εισοδήματος, μέσα από την συγκράτηση των τιμών - είναι το νέο μέτωπο που έχουμε - αλλά και μέσα από την στήριξη κοινωνικών ομάδων, όπως και των ανέργων.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό, έχουμε και θεσμικές αλλαγές, τις οποίες εσείς αγνοείτε ή θέλετε να αγνοείτε, που έχουν ήδη γίνει νόμος του κράτους. Το φορολογικό νομοσχέδιο μειώνει τη φορολογική επιβάρυνση για το ατομικό εισόδημα κάτω των 40.000 ευρώ και, μειώνει ακόμα περισσότερο τη φορολογική επιβάρυνση για την οικονομία, αφού αυξάνεται το αφορολόγητο όριο για κάθε παιδί.
Την ίδια ώρα, αυξάνεται η φορολογική επιβάρυνση για τα πολύ μεγάλα εισοδήματα, με την εισαγωγή ενός νέου ανώτερου συντελεστή 45% για τα εισοδήματα άνω των 100.000 ευρώ. Να μην μπω στο φορολογικό νομοσχέδιο, το έχετε συζητήσει, το γνωρίζετε κ. Τσίπρα, παρότι πιθανώς να μην θέλετε να το αναγνωρίσετε.
Το ίδιο και στον ΟΑΕΔ, υπάρχουν σημαντικά προγράμματα για τη στήριξη των ανέργων. Βεβαίως, χρειάζεται η αναδιοργάνωση ολόκληρου του συστήματος πρόνοιας και στήριξης των ανέργων, αλλά αυτή τη στιγμή υπάρχουν συγκεκριμένα προγράμματα που λειτουργούν - όπως σας είπα, πρόγραμμα για την τουριστική περίοδο, πρόγραμμα για τους ανέργους, ήδη, έχουμε 17.500 θέσεις εργασίας μέσω των προγραμμάτων, αυτό το εξάμηνο.
Ασφαλιστικές εισφορές για την επιχορήγηση - διατήρηση 10.000 θέσεων εργασίας και μια προστατευτική ασπίδα για 80.000 θέσεις εργασίας στον τουριστικό τομέα.
Έχουμε, επίσης, νομοθετήσει τη μετατροπή του λεγόμενου «παθητικού» επιδόματος ανεργίας - δηλαδή, όχι απλώς να παίρνεις επίδομα για να κάθεσαι - σε ενεργητικό επίδομα. Ουσιαστικά, δηλαδή, μία επιταγή επανένταξης στην αγορά εργασίας, μέσα από την επαγγελματική κατάρτιση, μέσα από τη δυνατότητα να επιλέξει ο άνεργος τον χώρο κατάρτισής του, το λεγόμενο «voucher», που τον βοηθάει να επιλέξει την ποιότητα στην μετεκπαίδευσή του και στην επαγγελματική του κατάρτιση. Αυτό το πρόγραμμα αφορά 30.000 ανέργους.
Έχουμε καταργήσει τα stage και έχουμε εισάγει αξιοκρατία στο Δημόσιο, που είναι πολύ σημαντικό, διότι και αυτό αναβαθμίζει την ποιότητα του εργαζόμενου δυναμικού στη χώρα μας, βάζοντας σημαντικά κριτήρια στον τομέα των προσλήψεων στο Δημόσιο.
Παράλληλα, στην εκπαίδευση, έχουμε προχωρήσει σε σημαντικές αλλαγές, όπως γνωρίζετε, για το πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας, το νέο θεσμό του «Μέντορα», στην αρχή της επαγγελματικής σταδιοδρομίας κάθε εκπαιδευτικού, έχουμε την αξιολόγηση στα σχολεία που ξεκινάει, έχουμε τη συνεχή εξωτερική αξιολόγηση, πέραν της αυτοαξιολόγησης και, όλα αυτά, θα έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην ποιότητα της εκπαίδευσης, που σήμερα πάσχει. Πάσχει και κοστίζει αυτή η αδυναμία στην ελληνική οικογένεια, που αναγκάζεται να πληρώνει ιδιαίτερα μαθήματα ή φροντιστήρια και, πάσχει, γιατί κοστίζει και στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας.
Στο θέμα της υγείας, έχουμε ήδη προκηρύξει 3.000 θέσεις νοσηλευτικού και λοιπού προσωπικού, για τη στελέχωση των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας. Έχουμε δημιουργήσει ένα σύστημα καταγραφής των οικονομικών και λειτουργικών δεδομένων των νοσοκομείων, διότι εκεί υπάρχει τεράστια σπατάλη και, δυστυχώς, διαφθορά και, αυτά τα χρήματα βεβαίως θα επανεπενδυθούν στο κοινωνικό σύστημα, για τον κοινωνικό μισθό.
Κυρίες και κύριοι, η προσπάθεια της Κυβέρνησης ήταν πρώτα απ’ όλα να σώσει την οικονομία από τη χρεοκοπία. Αυτό καταφέραμε, μέσα από τις εργώδεις προσπάθειες όλων των Υπουργών, της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. αλλά και της Κυβέρνησης, στο εξωτερικό και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όμως, από εδώ και πέρα, με αυτή τη σταθερότητα, με αυτό το οξυγόνο αν θέλατε που πήραμε, την βαθιά ανάσα που πήραμε ως χώρα, με θυσίες βεβαίως του Ελληνικού λαού - το αναγνωρίζουμε και το ξέρουμε, δεν το κρύβουμε - έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε τις μεγάλες αλλαγές που τόσα χρόνια ζητούσε αυτός ο τόπος, που τόσα χρόνια ζητούσε και ο Έλληνας πολίτης, στον τομέα της διαφάνειας, στη Δημόσια Διοίκηση, στο κοινωνικό κράτος, στην ανάπτυξη, στο αίσθημα Δικαίου.
Σε αυτό, εγώ θα περίμενα, κ. Τσίπρα, αντί να τα παρουσιάζετε όλα μαύρα, αντί εσείς να προφητεύετε ότι όλα θα είναι μαύρα, να μπορείτε συστηματικά να συμβάλετε, ως μια προοδευτική παράταξη της χώρας. Και αντί απλώς να έχετε τις επαφές σας, ως αντιπολίτευση, μόνο με τα άλλα κόμματα, να έρχεστε και καμιά φορά στο Συμβούλιο των Αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για να δείξετε κι εσείς τις πραγματικές καλές σας προθέσεις, και όχι απλώς τις αντιπολιτευτικές σας προθέσεις.
Σας ευχαριστώ.
