ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ,ΣΤΗΝ ΠΡΟ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΔΙΑΤΑΞΕΩΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ22.3.2010
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Άκουσα με μεγάλη προσοχή τον Πρωθυπουργό, είχα την αίσθηση ότι απευθύνεται σε εθνικό κοινοβούλιο μιας άλλης χώρας και όχι της Ελλάδας. Μιας χώρας που εδώ και αρκετούς μήνες αντιμετωπίζει μια οξύτατη χρέους και δανεισμού, την οποία οι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης έχουν επιτείνει.
Η κυβέρνηση πριν από δυο μήνες περίπου, κατέθεσε ένα πρόγραμμα για τη σταθερότητα και την ανάπτυξη, όχι προς διαβούλευση ή προς έγκριση στο Εθνικό Κοινοβούλιο, ως θα όφειλε, αλλά σε μια δίωρη συζήτηση στην επιτροπή οικονομικών υποθέσεων και μετά σχεδόν απευθείας στην ευρωπαϊκή επιτροπή.
Γνωρίζετε κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τι προέβλεπε για την ανάπτυξη το τρέχον έτος, το πρόγραμμα αυτό για το οποίο προκαλέσαμε τη σημερινή συζήτηση;
Προέβλεπε μείον 0,3%.
Γνωρίζετε κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ποιες είναι οι επίσημες εκτιμήσεις σήμερα για το μέγεθος της ανάπτυξης της |Τράπεζας της Ελλάδος μείον 2%.
Γνωρίζετε ποιες είναι οι εκτιμήσεις σήμερα της Ντόιτσε Μπάνκ, που με επίσημη έκθεσή της την προηγούμενη εβδομάδα, αναφέρει ότι η ανάπτυξη στη χώρα μας το έτος 2010 θα είναι στο μείον 4% και η ανεργία στο τέλος του έτους στο 20%.
Ξέρετε τι σημαίνει ύφεση μείον 4% και ανεργία κοντά στο 20%; Διάλυση σημαίνει. Κοινωνική χρεοκοπία σημαίνει.
Τι μεσολάβησε και από τις δικές σας εκτιμήσεις του Γενάρη για παροδική, μικρή ύφεση του –0,3%, φτάνουμε σήμερα σε εκτιμήσεις –αξιόπιστες υποθέτω- για –4%; Τι μεσολάβησε κύριε πρωθυπουργέ και κύριε υπουργέ των οικονομικών;
Εσείς ήσασταν κυβέρνηση και τον Γενάρη, δικό σας ήταν αυτό το πρόγραμμα που καταθέσατε, δικές σας οι εκτιμήσεις, δικές σας και οι επιλογές τους τελευταίους δυο μήνες.
Δε χωράνε πάλι οι ίδιες δικαιολογίες: Δε γνωρίζαμε τα μεγέθη, φταίει η δημιουργική στατιστική, φταίνε οι προηγούμενοι. Εντάξει φταίνε οι προηγούμενοι και τους καταδικάζουμε και εμείς, τους καταδίκασε και ο ελληνικός λαός για όσα έκαναν στη χώρα την τελευταία πενταετία. Αλλά αυτή η διαφορά τους δυο αυτούς μήνες, πόθεν προκύπτει; Τι μεσολάβησε;
Μεσολάβησαν οι δικές σας καταστροφικές για την ελληνική οικονομία και για τον ελληνικό λαό επιλογές της 3ης του Μάρτη κε Παπανδρέου και κύριε Παπακωνσταντίνου.
Επιλογές που βυθίζουν την ελληνική οικονομία σε βαθιά ύφεση επιλογές που βυθίζουν τη χώρα σε βαθύ σκοτάδι.
Πως μπορεί να ανασάνει η οικονομία με ύφεση μείον τέσσερις μονάδες κύριες πρωθυπουργέ; Διερωτώμαι. Και μιλάτε για ελπίδα και για μέτρα αναγκαία που θα μας βγάλουν από τη κρίση. Που το είδατε γραμμένο ότι μπορείς να αντιμετωπίσεις μια κρίση, μια κρίση χρέους μονάχα με περιοριστική πολιτική στα ελλείμματα και δίχως να λογαριάζει την ανάπτυξη.
Για να εξυπηρετηθεί το χρέος δεν απαιτούνται μόνο μικρά επιτόκια δανεισμού, απαιτείται και ανάπτυξη. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι μονάχα το μέγεθος του χρέους αυτό καθ’ αυτό, αλλά οι δυνατότητα της οικονομίας μιας χώρας να μπορεί να αποπληρώνει το χρέος.
Γι αυτό και συνήθως οι οικονομολόγοι αναφέρονται στο περίφημο κλάσμα που στον αριθμητή έχει το χρέος αλλά στον παρανομαστή το ΑΕΠ. Και είναι καθοριστικός ο παρονομαστής.
Αν μειωθεί ο παρανομαστής και μάλιστα τόσο πολύ όσο λένε οι τελευταίες προβλέψεις, το κλάσμα θα μεγαλώσει.
Και εδώ βρίσκεται το παράδοξο της πολιτικής που επιλέξατε. Υποτίθεται ότι κόπτεστε να μειώσετε χρέη και ελλείμματα αλλά με τις επιλογές σας όχι μόνο δε θα τα καταφέρετε αλλά θα τα επιδεινώσετε και το χρέος και τα ελλείμματα.
Ξέρετε τι είπε κύριε Πρωθυπουργέ, ο ομοϊδεάτης σας, ο Γκόρντον Μπράουν –δεν είναι δικός μου ομοϊδεάτης, δικός σας είναι- όταν του ζήτησαν να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες της Βρετανίας κατά 20 δις; Ότι αν το κάνει αυτό, θα καταστραφεί η Βρετανική οικονομία.
Η Βρετανία είναι 6 φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα και δεν το σκέφτεται καν να μειώσει τις δαπάνες κατά 20 δις και ζητάνε από την Ελλάδα και εσείς το αποδέχεστε και το επιλέγεται, να μειώσετε τις δικές μας δαπάνες κατά 25 δις σε τρία μόλις χρόνια.
Και αντί έστω σε αυτό να αντιγράψετε τον ομογάλακτό σας, τον κ. Μπράουν, επιλέγετε με θατσερική εμμονή περιοριστικές πολιτικές, πολιτικές ανεργίας και ύφεσης, που θα δημιουργήσουν μεγαλύτερη επισφάλεια στα δημόσια έσοδα. Γιατί πώς να το κάνουμε, αν έχουμε ύφεση και μάλιστα τόσο μεγάλη ύφεση το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ θα μεγαλώσει. Θα μεγαλώσει ακόμη και αν καταφέρουμε –που το αμφισβητώ αυτό- να δανειστούμε φθηνότερα, που δεν θα το καταφέρετε και ξέρετε γιατί;
Το βλέπετε, τα επιτόκια δανεισμού παρά την επιδρομή που έγινε στην ελληνική κοινωνία, παραμένουν αμετάβλητα σε υψηλά επίπεδα, και μάλιστα με τάσεις ανόδου.
Και ξέρετε γιατί δεν θα το καταφέρουμε; Γιατί από δω και στο εξής δεν θα μπορούμε για πολύ να μιλάμε για κερδοσκοπικά παιχνίδια. Βεβαίως, υπήρξαν κερδοσκοπικά παιχνίδια, άθλια. Εμείς τα επισημάναμε και τα καταγγείλαμε και σας ασκήσαμε και έντονη κριτική διότι τα προκαλέσατε με την ανεύθυνη κινδυνολογία σας.
Όμως από τις 3 του Μάρτη και μετά μπαίνουμε σε έναν νέο κύκλο. Μπαίνουμε στην ύφεση. Και ξέρετε οι κίνδυνοι που θα κρατάνε υψηλά τα σπρέντς θα είναι αντικειμενικοί. Δεν θα έχουν να κάνουν μονάχα με την κερδοσκοπία και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια.
Κύριε πρωθυπουργέ, 5,5 μήνες τώρα, πράξατε τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που όχι μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, απλά μια υπεύθυνη κυβέρνηση έπρεπε να πράξει για να αντιμετωπίσει της κρίση του χρέους.
Κινδυνολογήσατε όταν δεν έπρεπε να κινδυνολογείτε, παραδίδοντας τη χώρα βορά στις κερδοσκοπικές ορέξεις.
Παλινδρομήσατε κατ εξακολούθηση ανάμεσα στον ευρωπαϊκό και τον υπερατλαντικό δρόμο.
Δείξατε έλλειμμα διαπραγματευτικής στρατηγικής, διαπραγματευτικής πυγμής και σταθερότητας.
Και το χειρότερο πήρατε μόνοι σας την επιλογή της καταστροφής.
Κάνατε την επιλογή μέτρων που βυθίζουν τη χώρα, την οικονομία, την ελληνική κοινωνία σε βαθύ τέλμα.
Και τώρα, για να τα υπερασπιστείτε, μας λέτε ότι δεν υπάρχει κίνδυνος. Δεν θα αφήσουμε τη χώρα να χρεοκοπήσει.
Δηλαδή αυτά που έπρεπε να πείτε πριν τις 3 του Μάρτη, για να αποφύγετε τις κερδοσκοπικά παιχνίδια, και να έχετε διαπραγματευτική ισχύ, τα λέτε τώρα αφού κάνατε τις επιλογές.
Πριν μας ρίξετε στο παγόβουνο έπρεπε να στρίψετε το τιμόνι κύριε πρωθυπουργέ. Και να σταματήσετε τις κινδυνολογίες και να πείτε ότι η χώρα δεν αντιμετωπίζει κίνδυνο χρεοκοπίας.
Γιατί τώρα που πέσαμε στο παγόβουνο μετά τις 3 Μάρτη, όσο και να το στρίβετε το τιμόνι, δεν έχει νόημα.
Πριν πάρετε αυτά τα μέτρα, η κατάσταση ήταν δύσκολη, πηγαίναμε προς το παγόβουνο, ήταν φανερό, αλλά υπήρχε η δυνατότητα, υπήρχε η ελπίδα. Γι’ αυτό άλλωστε σας ψήφισε ο ελληνικός λαός για να στρίψετε το τιμόνι. Εσείς αντί να στρίψετε το τιμόνι, πατήσατε γκάζι.
Και το χειρότερο είναι ότι καταστρέφοντας την ελπίδα, καταστρέφετε και ότι μας έχει απομείνει. Η ελπίδα έχει απομείνει στον ελληνικό λαό, ότι αυτή η κρίση θα μπορούσε να γίνει ευκαιρία για μια άλλη δομή, να μην πληρώνει το μάρμαρο διαρκώς οι μη έχοντες. Τα συνήθη υποζύγια, οι εργαζόμενοι, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι.
Μέχρι να πάρετε αυτά τα μέτρα, η κρίση χρέους ήταν υπαρκτή, δύσκολη αλλά διαχειρήσιμη.
Μετά από αυτή τη μέρα ορόσημο την 3η του Μάρτη, για τη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας, πολύ φοβάμαι, αν δεν αλλάξετε τακτική, ότι η κρίση δεν είναι πια διαχειρήσιμη.
Και οφείλετε να πείτε στον ελληνικό λαό όλη την αλήθεια. Μη κρύβεστε πίσω από το δάκτυλό σας. Στις κρίσιμες στιγμές δε μπορεί να ασχολείστε μόνο με την επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης. Στις δύσκολες στιγμές πρέπει να ασχοληθείτε με την πραγματικότητα που μας ξεπερνά. Δείτε κατάματα την πραγματικότητα και πείτε στον ελληνικό λαό ότι με τις επιλογές αυτές μπαίνουμε σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης που πολύ σύντομα θα σας οδηγήσει στο να πάρετε και νέα μέτρα και ίσως ακόμα πιο σκληρά.
Χρησιμοποιήστε έστω την δευτερολογία σας κ. Πρωθυπουργέ για να μας πείτε, επιτέλους, ποιες θα είναι οι συνέπειες των επιλογών σας της 3ης του Μάρτη. Θα ανθίσουμε ή θα βουλιάξουμε;
Τι επίπτωση θα έχουν οι περικοπές στα εισοδήματα, ακόμα και των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων.
Τι επίπτωση οι περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και τις δημόσιες επενδύσεις;
Οι αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα και τις εργασιακές σχέσεις;
Και αντί να μας λέτε αυτά τα μελοδραματικά περί εθνικής ευθύνης και ότι δε θα αφήσουμε τη χώρα να χρεοκοπήσει, πείτε την αλήθεια. Μέχρι που είστε διαθετημένος να φθάσετε;
Πόσες φορές ακόμα εκτιμάτε ότι θα χρειαστεί να πάρετε νέα μέτρα, ακόμη πιο σκληρά;
Γιατί εμείς, κύριε Πρωθυπουργέ, θα σας το πω ευθέως, εκτιμάμε ότι από τη στιγμή που πήρατε την απόφαση να μπείτε σε αυτή την κατηφόρα, η κατηφόρα θα μεγαλώνει, ο κατήφορος θα γίνεται ολοένα και μεγαλύτερος.
Μας λέτε κύριε πρωθυπουργέ ότι σε τρία χρόνια θα περάσουμε τη κρίση και θα έχουμε μια άλλη Ελλάδα.
Μα ήδη έχουμε μια άλλη Ελλάδα. Από τις 3 του Μάρτη και μετά έχουμε μια άλλη Ελλάδα. Την Ελλάδα της ανεργίας, της νέας φτώχειας, της υποανάπτυξης.
Αλήθεια, καταλαβαίνετε ότι θα έχουμε το επόμενο διάστημα επιδείνωση όλων των κοινωνικών δεικτών. Οι κοινωνικές υπηρεσίες που ούτως ή άλλως είναι από τις χειρότερες της Ε.Ε., θα καταρρεύσουν, μαζί με το ασφαλιστικό σύστημα που επιχειρείτε να αποδομήσετε.
Όσοι δεν θα διαθέτουν μια στοιχειώδη οικονομική ευμάρεια και θα χρειάζονται φροντίδα και περίθαλψη θα αφήνονται στη τύχη τους.
Και το κυριότερο. Είμαστε μπροστά σε ένα νέο κύμα μετανάστευσης για τη χώρα, ίσως αντίστοιχο της δεκαετίας του 60 όχι σε μέγεθος αλλά ποιοτικά εξ ίσου κρίσιμο. Της μετανάστευσης του ανθού της ελληνικής κοινωνίας των νέων επιστημόνων που δεν βρίσκουν προοπτική και ελπίδα σε αυτή τη χώρα και φεύγουν για να συνεχίσουν τις σπουδές τους στο εξωτερικό. Νέοι άνθρωποι στην ηλικία μου και μικρότεροι, φεύγουν από αυτή τη χώρα μεταναστεύουν και οι επιλογές σας θα επιδεινώσουν αυτή την τάση.
Μας λέτε λοιπόν ότι σε τρία χρόνια θα βγούμε από τη κρίση. Να σας το πω αλλιώς. Το θέμα δεν είναι αν σε τρία χρόνια ξεπεραστεί η κρίση. Οι κρίσεις εμφανίζονται και ξεπερνιούνται. Το αναμενόμενο είναι ότι κάποια στιγμή θα αρχίσει και πάλι να κινείται η οικονομία.
Το ζήτημα είναι με ποιους όρους θα καταλήξουμε σε αυτό το γεγονός: σε πόσο χρόνο, με τι απώλειες σε κοινωνικά-οικονομικά και πολιτικά δικαιώματα, με πόση ανεργία.
Με άλλα λόγια το ερώτημα δεν είναι αν ξεπερνά κανείς την κρίση αλλά με τι κόστος την ξεπερνά, ποιους αφορά αυτό το κόστος και για πόσο χρόνο τους αφορά.
Το επισημαίνω αυτό κυρίες και κύριοι συνάδελφοι γιατί εμείς από τη πρώτη στιγμή είπαμε ότι για την έξοδο από τη κρίση υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο ένας, αυτός που ακολουθείτε, που θέλει τη κοινωνία διαλυμένη και τις κοινωνικές κατακτήσεις του προηγούμενου αιώνα βορά στους κερδοσκόπους. Και ο άλλος δρόμος, είναι αυτός που θέλει όρθια τη κοινωνία και προϋποθέτει ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης, ένα άλλο παραγωγικό μοντέλο.
Η επιμονή στο σημερινό θνησιγενές μοντέλο παραγωγής και ανάπτυξης δεν αποτελεί επιλογή εξόδου από τη κρίση.
Όσο δεν ανατρέπουμε τις δομές, όσο δεν πολεμάμε τις αιτίες που μας έφεραν ως εδώ δεν πρόκειται να βρούμε λύση.
Και ως εδώ φτάσαμε με επιλογές των κυβερνήσεων τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ.
Γιατί η πραγματική δομική στρέβλωση του παραγωγικού και αναπτυξιακού μοντέλου δεν έχει να κάνει μόνο με την εγκληματική, όντως, διαχείριση της τελευταίας πενταετίας.
Έχει να κάνει με το βασικό πυρήνα της πολιτικής και των επιλογών που ασκήθηκαν τη τελευταία εικοσαετία από τις κυβερνήσεις Μητσοτάκη, Σημίτη, Καραμανλή και τώρα από τις δικές σας επιλογές, κύριε Παπανδρέου, που δίνουν τη χαριστική βολή.
Και αυτό εμείς δεν το επισημαίνουμε τώρα. Σας το επισημαίναμε όταν όλοι σας καμαρώνατε για την ισχυρή Ελλάδα και την ισχυρή οικονομία, που μπαίνει στην ΟΝΕ και διοργανώνει Ολυμπιακούς αγώνες.
Σας το λέγαμε όταν ο στόχος των κυβερνήσεών σας ήταν να διευκολύνουν το εύκολο κέρδος και το μεγάλο τζίρο.
Όταν στηρίζατε την ανάπτυξη στη κατανάλωση και όχι σε παραγωγικές επενδύσεις.
Όταν κεντρική σας επιλογή ήταν η οικονομική μεγέθυνση, δίχως να δίνετε δεκάρα για τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά, δίχως καμία έγνοια για τη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης.
Όταν επιλέγατε τη τόνωση της κατανάλωσης και τη κάλυψη των βασικών αναγκών μέσω του εύκολου δανεισμού και όχι μέσω της αναδιανομής του πλούτου ή της δημιουργίας υποδομών κοινωνικής στήριξης.
Σας τα λέγαμε και όταν μπαίναμε στην ΟΝΕ, και όταν μπαίναμε στο ευρώ δίχως στρατηγική αναδιάρθρωσης της παραγωγικής μας βάσης και δίχως αναπτυξιακό προσανατολισμό.
Όταν επιλέγατε τη πριμοδότηση των εισαγωγών έναντι της εγχώριας παραγωγής.
Όταν δεν είχατε εθνικό στρατηγικό σχέδιο για την αγροτική οικονομία και τη στηρίζατε με επιδοτήσεις αποσυνδεδεμένες από τη παραγωγή.
Όταν αντί να επενδύετε στη παιδεία, στην έρευνα, στις νέες τεχνολογίες, επενδύσατε στους ολυμπιακούς που παρέσυραν μαζί τους, όπως αποδείχτηκε και δεκάδες δις σε μίζες για τα συστήματα ασφαλείας που δεν λειτούργησαν ποτέ.
Σας τα λέγαμε και όταν για να καλύπτετε τρύπες στο προϋπολογισμό ξεπουλούσατε κομμάτι κομμάτι το δημόσιο πλούτο της χώρας. Την ενέργεια, τις αερομεταφορές, τις τηλεπικοινωνίες.
Στρατηγικής σημασίας για τη χώρα κερδοφόρες επιχειρήσεις έφυγαν έναντι πινακίου φακής σε ντόπια και κυρίως όμως σε ξένα συμφέροντα. Όπως ο ΟΤΕ που ξεπουλήθηκε στη Ντόιτσε Τέλεκομ έναντι αστείου τιμήματος και παρανόμως, βάση της κοινοτικής νομοθεσίας, όπως αποκάλυψε, την προηγούμενη εβδομάδα, ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, του Νίκου Χουντή.
Και αυτό που σας ανέφερα μόλις τώρα για τον ΟΤΕ, είναι ένα μόνο δείγμα για τις ευθύνες και το πως φτάσαμε ως εδώ.
Φτάσαμε ως εδώ με αλλεπάλληλα κύματα αντιδραστικών πολιτικών επιλογών σε όλα τα επίπεδα.
Επιλογών των οποίων την βαριά ευθύνη έχει ο κοινωνικοπολιτικός συνασπισμός εξουσίας της τελευταίας 20ετίας και όλοι σας ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ υπηρετήσατε τα τελευταία 20 χρόνια.
Και ήσασταν και εσείς κύριε πρωθυπουργέ μέρος αναπόσπαστο αυτού του συνασπισμού εξουσίας αλλά και σεις κύριε Σαμαρά ήσασταν για ένα φεγγάρι και τώρα επανέρχεστε διεκδικώντας να ανασυγκροτήσετε το ένα σκέλος αυτό του κοινωνικο-πολιτικού συνασπισμού παίρνοντας αποστάσεις από πρόσωπα όχι όμως και από τις πολιτικές τους επιλογές.
Αναφέρομαι όμως κυρίως σε εσάς κύριε πρωθυπουργέ, γιατί εμφανίζεστε σα να αντιμετωπίσατε την ελληνική πραγματικότητα στις 4 του Οκτώβρη. Σα να πέσατε στις 4 του Οκτώβρη από τον ουρανό με αλεξίπτωτο σε αυτή τη χώρα. Σα να μην έχετε καμία κεντρική ευθύνη στις προηγούμενες κυβερνήσεις όπου ήσασταν υψηλόβαθμο στέλεχος.
Αλλά βεβαίως εσείς δε θα κριθείτε για όσα συνέβησαν στο παρελθόν. Θα κριθείτε κυρίως για όσα κρίσιμα συμβαίνουν στη χώρα τους τελευταίους πεντέμισι μήνες που έχετε την ευθύνη της διακυβέρνησης και της διαχείρισης της κρίσης.
Δεν θα σας κατηγορεί κανείς για το πώς φτάσαμε ως την άκρη του γκρεμού.
Θα σας κατηγορήσει όμως ο ιστορικός του μέλλοντος, γιατί με τους χειρισμούς τις παλινωδίες και τις επιλογές σας σπρώξατε μια χώρα που όντως είχε φθάσει στην άκρη του γκρεμού βαθιά μέσα στην άβυσσο.
Και εξηγούμαι…
Λέτε και ξαναλέτε ότι παραλάβατε χάος. Ας δεχτούμε ότι είναι έτσι; Σας ρωτάω, εσείς στους πέντε μήνες που είστε στην κυβέρνηση τι έχετε κάνει για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Απαριθμήστε μου σας παρακαλώ στη δευτερολογία σας τις πρωτοβουλίες που πήρατε για την τόνωση της ανάπτυξης και της απασχόλησης τους 5,5 μήνες τώρα που κυβερνάτε. Άραγε έχετε κάποιο σχεδιασμό που δεν τον βλέπω εγώ και σας εμποδίζει η κρίση να τον απλώσετε, να τον ολοκληρώσετε; Άραγε όλα πηγαίνουν με βάση τον σχεδιασμό σας; Είναι στον σχεδιασμό σας λοιπόν, να είναι τα νοσοκομεία χωρίς διοικήσεις την ώρα που οργιάζει η λεηλασία από τις φαρμακευτικές εταιρείες και τους προμηθευτές. Και τι ειρωνεία, η μοναδική σας κίνηση είναι να περικόψετε τα κονδύλια για τις εφημερίες. Με αποτέλεσμα να τιναχτεί όλο το σύστημα εφημεριών στον αέρα.
Είναι στον προγραμματισμό σας να μην έχει αρμοδιότητες ο γραμματέας επενδύσεων στο υπουργείο οικονομίας και να μην υπάρχει επιτροπή αξιολόγησης με αποτέλεσμα 4000 φάκελοι –λένε οι πληροφορίες μας- για επενδύσεις να είναι ξεχασμένοι στα συρτάρια.
Είναι δικό σας σχέδιο το ΕΣΠΑ να είναι παγωμένο; Ακούστε τι άκουσα σήμερα στο ραδιόφωνο. «5-6 δις ευρώ που κάθονται και λιάζονται. Αν τα χρήματα αυτά, πέσουν στην αγορά, η κυβέρνηση θα εισπράξει μόνο για φέτος από το ΦΠΑ, 1 δις ευρώ . Μόνο για φέτος και χωρίς να κουνήσει το δάκτυλο της.»
Δεν το λέω εγώ, στέλεχός του κόμματός σας σήμερα το πρωί, πρώην Υπουργός στο ραδιόφωνο το είπε.
Έχετε περισσό ζήλο στην επιβολή των πιο σκληρών μέτρων και είστε βραδυφλεγής σε πράγματα αυτονόητα τα οποία θα μπορούσαν να αμβλύνουν έστω κατ’ ελάχιστο τις συνέπειες των πολιτικών σας.
Έχετε καταλάβει ότι έχετε κάνει χειρισμούς σας, με τις παλινωδίες και τις αντιφατικές διαρροές στον Τύπο, έχετε δημιουργήσει προβλήματα ενδεχομένως πολύ μεγαλύτερα από της κρίσης.
Στο φορολογικό νομοσχέδιο βλέπουμε στη θέση της διαφάνειας και του ανέκδοτου της διαβούλευσης, ένα ατέλειωτο γράψε σβήσε. Δικαιολογημένα μιλούν κάποιοι για μαθητευόμενους μάγους.
Για να καταλήξετε που; Σε ένα νομοσχέδιο που πρέπει να έχει τίτλο «Κατάργηση του αφορολογήτου και ο έχων δύο χιτώνες προλαβαίνει να αποκτήσει και τρίτο». Χάνετε δυστυχώς την τελευταία ευκαιρία να δώσετε μια εικόνα στοιχειώδους δικαιοσύνης. Την ίδια στιγμή που ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει. Εσείς καταργείτε το αφορολόγητο με την κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης στις αποδείξεις και στους έμμεσους φόρους. Βάλατε χαράτσι στους μη έχοντες και δίνετε δωράκια στους έχοντες. Και πάνε περίπατο οι υποσχέσεις για πάταξη της φοροδιαφυγής. Και θέλω να σας πω κάτι, είναι ανήθικο αυτό. Τι είναι ανήθικο. Είναι ανήθικο να βγαίνετε και να λέτε στους πατριώτες μισθωτούς να δώσουν ένα μισθό για την πατρίδα και την ίδια στιγμή να μη μειώνετε τη φορολογία σε ανώνυμες επιχειρήσεις. Είναι ανήθικο την ίδια στιγμή που καλείται τους πατριώτες μισθωτούς να δώσουν ένα μισθό για την πατρίδα να εξακολουθούν να φοροαπαλλάσσονται προκλητικά οι εφοπλιστές.
Πείτε μας γνωρίζετε ποιο είναι το ύψος του ΦΠΑ το οποίο τους επιστρέφετε κάθε χρόνο; Και επιστρέψτε μου είναι ντροπή να λεηλατούνται οι μισθωτοί και να υπάρχουν σήμερα μόλις 30.000 έλληνες φορολογούμενοι πολίτες οι οποίοι να δηλώνουν εισόδημα πάνω από 10.000 ευρώ. Είναι ντροπή.
Οι υπόλοιποι που είναι; Γιατί δεν αναζητάτε στις μεγάλες περιουσίες τα φορολογικά έσοδα που σας λείπουν;
Φτάνετε στο σημείο να φορολογείτε ακόμα και τις αποζημιώσεις απόλυσης. Δεν είναι βαρβαρότητα αυτό κ. Παπανδρέου; Να φορολογείτε ακόμη και τις απολύσεις.
Κύριε πρωθυπουργέ, οι δικές σας πρωτοβουλίες είναι αυτές που οδηγούν τα πράγματα από το κακό στο χειρότερο. Όπως για παράδειγμα η υπόθεση της προσφυγής ή η απειλή –δεν ξέρω τι ήταν- στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Δεν το καταλαβαίνω εγώ αυτό.
Είμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε καλά τα έργα του ΔΝΤ. Την κρίση της Ασίας το 1997, την έκανε παγκόσμια.
Στην Ευρώπη τα έργα του είναι ομολογουμένως εντυπωσιακά για το κεφάλαιο και καταστρεπτικά για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας. Ρουμανία και Ουγγαρία είναι ήδη σε νεοφιλελεύθερη τροχιά μεταρρυθμίσεων.
Η δε Λετονία, που πλασάρεται ως το παράδειγμα για την δική μας περίπτωση, υποχρεώθηκε να μειώσει τους μισθούς κατά 20%, τις συντάξεις κατά 10%, έκλεισε σχολεία και νοσοκομεία, απόλυσε δημόσιους υπαλλήλους.
Η Αργεντινή πολλαπλασίασε την κρίση της και χρεοκόπησε, ενώ ήδη ακολουθούσε την πολιτική που επέβαλε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και κάποιος οικονομολόγος είπε για την πολιτική του ΔΝΤ στην Αργεντινή τα παρακάτω.
Και αυτά τα ξέρετε πολύ καλά κύριε Πρωθυπουργέ. Διότι και ως πρόεδρος της σοσιαλιστικούς διεθνούς έχετε τη δυνατότητα να συνομιλείτε και με αξιόλογους οικονομολόγους, όπως ο κύριος Στίγκλιτζ σύμβουλός σας, ο οποίος έχει επανειλημμένως τοποθετηθεί για το ΔΝΤ και τις συνέπειές του.
Προς τι λοιπόν αυτή η τάση αυτοχειριασμού; Είναι άραγε διαπραγματευτικό ατού, κανείς να κάνει μια μπλόφα λέγοντας ότι αν δεν μας βοηθήσετε θα πάμε να αυτοκτονήσουμε μόνοι μας. Δεν το καταλαβαίνω αυτό και ελπίζω να μην είναι επιλογή σας κύριε Πρωθυπουργέ.
Εμείς ξέρετε ότι έχουμε το όραμα μιας διαρκούς διεκδίκησης και αναζήτησης επιλογής λύσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Βεβαίως ξέρω ότι έχουμε τοποθετηθεί και ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτή η Ευρώπη και αυτό το μοντέλο Ευρώπης που εσείς οικοδομήσατε, δείχνει σήμερα τα όριά του. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει ευρωπαϊκή ενοποίηση βασισμένη στο κοινό νόμισμα. Δίχως πολιτική εμβάθυνση, δημοκρατική εμβάθυνση, δίχως πολιτικό έλεγχο της αγοράς, δίχως πολιτικό έλεγχο της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας, δίχως δυνατότητα ενός ισχυρού προϋπολογισμού για να στηρίζει το νόμισμα και ήταν επιλογές της ευρωπαϊκής δεξιάς και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας αυτές που οδηγούν σήμερα την Ευρώπη σε αδιέξοδο. Έχουμε τοποθετηθεί για την Ευρώπη και λέμε ότι αυτή η Ευρώπη δεν έχει μέλλον, πρέπει να αλλάξει. Αλλά δεν είναι αυτή τη στιγμή λύση η εθελούσια έξοδος. Τουλάχιστον εμείς δεν το προκρίνουμε. Αν το προκρίνετε εσείς ως επιλογή να μας το πείτε.
Σήμερα σας άκουσα να λέτε ότι δεν είναι. Και δεν είναι για πολλούς λόγους. Εκεί έχουμε επενδύσει τις πολιτικές μας, σε ευρωπαϊκές τράπεζες έχουμε το μεγαλύτερο μέρος του χρέους μας και είναι διαπραγματευτικό ατού αυτό. Εκεί μπορούμε να διαπραγματευτούμε και να δημιουργήσουμε συμμαχίες με άλλες χώρες όπως τις χώρες του νότου, συμμαχίες που δεν αξιοποιήσατε.
Κλείνω στη δευτερολογία μου θα έχω την ευκαιρία να αναπτύξω εκτενώς τις δικές μας απόψεις για τον άλλο δρόμο. Γιατί εμείς πιστεύουμε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Υπάρχει άλλη επιλογή διεξόδου, πέρα από την καταστροφική επιλογή της 3ης του Μάρτη και των μέτρων που μας βυθίζουν στην ύφεση. Εμείς έχουμε ένα διαφορετικό όραμα για τη χώρα, για μια Ελλάδα της παραγωγής, της δημιουργίας και όχι της λαμογιάς, της διαφθοράς, για μια Ελλάδα με σύγχρονη παραγωγική βάση με παραγωγική εξειδίκευση, με επένδυση στη νέα γενιά, στην παιδεία, στο κοινωνικό κράτος, στην απασχόληση. Αυτό όμως προϋποθέτει άλλο μοντέλο ανάπτυξης. Αυτό προϋποθέτει αυτό που εμείς ονομάζουμε οικονομία των αναγκών. Αν δεν το διαπιστώσουμε αυτό, δεν μπορούμε να αναζητήσουμε από κοινού λύσεις. Από τη στιγμή λοιπόν κύριε Πρωθυπουργέ, που δεν είστε εσείς σε θέση να συγκρουστείτε και να διεκδικήσετε ένα διαφορετικό μοντέλο, να αρθείτε στο ύψος των περιστάσεων, η μόνη λύση είναι να διεκδικήσει ένα διαφορετικό μοντέλο και να έχει διαφορετική προοπτική η ελληνική κοινωνία, ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι πολίτες που πίστεψαν και εξαπατήθηκαν πιστεύοντας ότι εσείς θα αλλάξετε και σας βλέπουν τώρα να βουλιάζετε μαζί μας.
Εμείς θα το διεκδικήσουμε αυτό το άλλο μοντέλο, με την κοινωνία, με το λαό, με τους πολίτες, με αυτούς που σας ψήφισαν και τώρα αισθάνονται ιδιαίτερα εξαπατημένοι από την επιλογή τους, θα το διεκδικήσουμε μαζί με τη βάση τη δική σας που έχει αρχίσει πια να κοιτάει την πραγματικότητα και να ζητάει εναγωνίως έναν άλλο δρόμο. Και αυτό τον άλλο δρόμο θα τον διεκδικήσει η ελληνική κοινωνία γιατί δεν μπορεί το μέλλον μας να είναι το τέλμα και η κοινωνική χρεοκοπία.
