Oμιλία της Λίτσας Αμμανατίδου στη Βουλή για την επανασύσταση, επανασυγκρότηση και αναβάθμιση της Διακομματικής Επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων και αποζημιώσεων.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
(ΛΙΤΣΑ) ΑΜΑΝΑΤΙΔΟΥ ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η
διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών προς το ελληνικό δημόσιο και τον ελληνικό λαό
αποτελεί ένα μείζον εθνικό ζήτημα και ιστορικό μας χρέος. Για όλες τις
θηριωδίες, τα εγκλήματα και τις καταστροφές που διέπραξαν οι ναζιστικές
δυνάμεις του Τρίτου Ράιχ εις βάρος του ελληνικού λαού, αλλά και για τη σθεναρή
αντίσταση που πρόβαλλε ο ελληνικός λαός επί γερμανικής κατοχής, για τους αγώνες
που είναι βαθιά αποτυπωμένοι στις συλλογική και ιστορική μνήμη της χώρας, δεν
μπορούμε εμείς να μην πάρουμε μια θέση.
Επειδή αναφέρθηκε ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης για τη Θεσσαλονίκη,
εγώ θέλω να μιλήσω για άλλη μια περίπτωση που είναι λίγα χιλιόμετρα ανατολικά
της πόλης μας στο μαρτυρικό Χορτιάτη, στον οποίο το Σεπτέμβριο του 1944 θα
συντελεστεί ένα ακόμη ολοκαύτωμα στην κυριολεξία. Τα ναζιστικά στρατεύματα
κατοχής θα κάψουν ζωντανούς εκατό σαράντα εννιά κατοίκους από τριών μηνών έως
ογδόντα πέντε χρονών ως αντίποινα για την ελληνική αντίσταση και θα
καταστρέψουν ολοσχερώς το χωριό.
Ο Χορτιάτης θα αποτελέσει μία από τις μαρτυρικές πόλεις της
Ελλάδας που θα αντιμετωπίσουν τη ναζιστική θηριωδία σε επίπεδα ασύλληπτα για
τον ανθρώπινο νου. Ο Χορτιάτης όπως και οι δεκάδες άλλες μαρτυρικές πόλεις της
Ελλάδας –ενενήντα τον αριθμό- από την Κρήτη μέχρι τη Προσοτσάνη της Δράμας και
από τα Κερδύλια των Σερρών μέχρι το Δίστομο, τα Καλάβρυτα, τη Κάνδανο και όχι
μόνο δεν θα πάρουν ούτε δραχμή τότε από τις γερμανικές οφειλές.
Αναφερόμαστε, λοιπόν, σε χρήματα που μας οφείλει το γερμανικό
κράτος και που προέρχονται είτε από τα περίφημα αναγκαστικά κατοχικά δάνεια που
το ναζιστικό κράτος πήρε για την εξυπηρέτηση του πολέμου και που τα χρέωσε στο
ελληνικό κράτος, είτε από πολεμικές αποζημιώσεις για τις καταστροφές που υπέστη
το κράτος μας από τις πολεμικές επιθέσεις που δέχθηκε και από τις λεγόμενες
επανορθώσεις.
Η απόφαση της Επιτροπής των Παρισίων του 1946 απέδωσε στην Ελλάδα
για επανορθώσεις 7,1 δισεκατομμύρια δολάρια αγοραστικής αξίας του 1938 τα οποία
δεν έχουν βεβαίως πληρωθεί ποτέ.
Σήμερα το χρέος αυτό είναι περί τα 108 δισεκατομμύρια ευρώ χωρίς
τόκους. Συνεπώς, η Γερμανία δεν έχει προβεί σε εξόφληση των αναγνωρισμένων για
τις επανορθώσεις οφειλών της προς τη χώρα μας, προς την Ελλάδα.
Δυστυχώς, οι ελληνικές κυβερνήσεις του παρελθόντος δεν διεκδίκησαν
ποτέ τα χρήματα αυτά, που έπρεπε να καταβληθούν με την ένωση των δύο Γερμανιών.
Και ενώ έχουν περάσει κοντά δεκαπέντε χρόνια από τότε, δυστυχώς οι ελληνικές
κυβερνήσεις που μεσολάβησαν δεν ζήτησαν το παραμικρό.
Ωστόσο, το ελληνικό κοινοβούλιο ξεκίνησε –αν και με μεγάλη
καθυστέρηση- μια αξιόλογη προσπάθεια. Το περασμένο Μάρτιο συστάθηκε τελικά η
Επιτροπή για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων αφού είχε προηγηθεί από
το 2012 μια σειρά πρωτοβουλιών όπως η σχετική απόφαση των Επιτροπών Οικονομικών
Υποθέσεων και Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων, η σχετική επιστολή του σημερινού
Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα προς τον τότε Πρόεδρο της Βουλής κ. Ευάγγελο
Μεϊμαράκη και η επίκαιρη επερώτηση των Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Και βέβαια, δεν
ξεχνάμε την καθοριστική συμβολή του αγωνιστή και σημερινού ευρωβουλευτή Μανώλη
Γλέζου ο οποίος παλεύει πλέον σε επίπεδο ευρωκοινοβουλίου το τόσο σοβαρό εθνικό
ζήτημα τιμής.
Πρόκειται, λοιπόν, για μια προσπάθεια που οφείλουμε να συνεχίσουμε
προσβλέποντας και στη συστράτευση άλλων ευρωπαϊκών δυνάμεων και διεθνών
οργανισμών στην πραγματοποίηση επαφών με άλλα ευρωπαϊκά κοινοβούλια και με το
ευρωκοινοβούλιο αλλά και με ευρωπαϊκά και διεθνή όργανα που έχουν αντιμετωπίσει
ανάλογες περιπτώσεις.
Σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα μας που όλος ο ελληνικός
λαός υποφέρει ακόμη από τα βάρη των μνημονιακών πολιτικών και την ώρα που η
χώρα μας έχει μπει σε μια μέγγενη με μοχλό πίεσης το ελληνικό χρέος, είναι
σημαντικό να μπορέσουμε να εξαντλήσουμε κάθε μέσο προκειμένου να διεκδικήσουμε
και να πάρουμε όπως έγινε με όλες τις άλλες χώρες τα όσα μας οφείλονται.
Η Γερμανία, η Αγγλία, η Γαλλία, η Πολωνία, η Γιουγκοσλαβία
διεκδίκησαν με βάση τη Συνθήκη του Λονδίνου του 1953 τις γερμανικές
επανορθώσεις και αποζημιώθηκαν. Η Συμφωνία του Λονδίνου του 1953 είναι σαφής.
Δεν υπάρχει θέμα παραγραφής των οφειλών αυτών. Και όσο κι αν προσπαθούν να
θολώσουν τα νερά με τις χορηγίες της Γερμανίας στους μαρτυρικούς δήμους μέσα
από τη σύσταση του συνδέσμου ελληνογερμανικής φιλίας, στην οποία αναφέρθηκε και
ο αναπληρωτής Υπουργός, κ. Ήσυχος, είναι υποκριτικό. Και είναι υποκριτικό η
γερμανική Κυβέρνηση να δείχνει υπέρμετρο ζήλο στο να πιέζει τη χώρα μας να
είναι συνεπής προς τις υποχρεώσεις της για την εξόφληση του χρέους, ενώ η ίδια
πεισματικά τα όσα δικαίως και νομίμως διεκδικεί η Ελλάδα τα αγνοεί.
Είναι, λοιπόν, η ώρα να προχωρήσουμε στην επανασύσταση της
διακομματικής επιτροπής με την πρόταση της νέας Προέδρου της Βουλής, Ζωής
Κωνσταντοπούλου, η οποία πήρε και την πρωτοβουλία και για τη σύσταση επιτροπής
λογιστικού ελέγχου για το δυσβάσταχτο και μη βιώσιμο χρέος. Πρέπει να
καταβάλλουμε όλοι κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να εξοφληθούν οι γερμανικές
αποζημιώσεις και επανορθώσεις και το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο. Είναι ζήτημα
τιμής απέναντι σε όλα όσα έχει υποφέρει αυτός ο τόπος από τη γερμανική μπότα,
από την γερμανική κατοχή, αλλά και όλα όσα ζει τα τελευταία πέντε μνημονιακά
χρόνια.
Τελειώνω, λέγοντας πως με τη δέσμευση του Υπουργού Δικαιοσύνης,
του κ. Παρασκευόπουλου, ανοίγει ο δρόμος, επιτέλους, για τη δικαίωση και των
θυμάτων εν ζωή και των συγγενών τους που όλα αυτά τα χρόνια διεκδικούσαν τις
αποζημιώσεις μέσα από το Εθνικό Συμβούλιο, αλλά και για όλο τον ελληνικό λαό
και την αξιοπρέπειά του.
Ευχαριστώ και συγνώμη για την κατάχρηση του χρόνου, κυρία Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ζωή Κωνσταντοπούλου): Ευχαριστούμε την κυρία
Αμανατίδου.
ΒΙΝΤΕΟ ΟΜΙΛΙΑΣ
