Ομιλία ΑΝΥΠΕΞ Νίκου Χουντή στην Ολομέλεια της Βουλής για τις γερμανικές οφειλές
Αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες, η Κυβέρνησή μας διά της ομιλίας και του Πρωθυπουργού, είχε την ευκαιρία να διαβεβαιώσει το Κοινοβούλιο, αλλά και τον ελληνικό λαό, ότι η διεκδίκηση του κατοχικού δανείου και των επανορθώσεων αποτελεί ιστορική υποχρέωσή μας.
Με την ευκαιρία αυτής της συζήτησης, της πρότασης για ανασυγκρότηση της Επιτροπής που ήδη υπήρχε στη Βουλή, μας δίδεται η δυνατότητα να επαναβεβαιώσουμε αυτή μας τη δέσμευση - διεκδίκηση και να σας πούμε, αγαπητοί συνάδελφοι, - αλλά και προς τον ελληνικό λαό- ότι θα οργανώσουμε τον πολιτικό αυτό αγώνα στη βάση μιας δίκαιης διεκδίκησης που πρέπει να κλείσει λογαριασμούς από το παρελθόν.
Λογαριασμούς όχι με τη στενή οικονομική έννοια, αλλά με την έννοια της ηθικής και της πολιτικής στροφής. Πρέπει να κοιτάξουμε προς το μέλλον και να διευθετήσουμε τους λογαριασμούς του παρελθόντος που προκάλεσαν αυτές τις ανεπανόρθωτες καταστροφές στη χώρα μας. Όσο δεν αντιμετωπίζεται αυτό το πρόβλημα, θα παραμένει ως εκκρεμότητα το αν τελικά ενσωματώθηκε στη βλέψη προς το μέλλον από όλους τους ενδιαφερόμενους.
Αγαπητοί συνάδελφοι, πρέπει - και αυτή είναι η δική μας επιδίωξη - οι διεκδικήσεις αυτές του ελληνικού λαού να γίνουν αποδεκτές, ηθικά και πολιτικά από τη Γερμανία, να αποπληρωθεί το κατοχικό δάνειο και να δοθούν οι αποζημιώσεις. Θέλω να σας πω – αναφέρθηκε ήδη - ότι, τόσο ο Υπουργός Εξωτερικών, κ. Κοτζιάς όσο και εγώ, στις πρώτες μας συναντήσεις με τους Γερμανούς ομολόγους μας, κυρίους Σταϊνμάγιερ και Ροτ θέσαμε αυτό το ζήτημα. Τι απάντηση πήραμε; Η πιο πρόσφατη επίσημη απάντηση από την πλευρά της γερμανικής Κυβέρνησης, του κ. Σταϊνμάγιερ, είναι μια πάγια θέση που την ακούμε χρόνια, ότι δηλαδή «η Γερμανία γνωρίζει τις πολιτικές και ηθικές ευθύνες για τα αποτρόπαια συμβάντα στην Ελλάδα την περίοδο 1941-1944, αλλά νομικά δεν αλλάζει κάτι στην άποψή μας. Παραμένουμε αμετακίνητοι στην άποψη ότι όλα τα θέματα των αποζημιώσεων, συμπεριλαμβανομένων των κατοχικών δανείων, είναι νομικά και οριστικά διευθετημένα».
Επομένως, έχουμε από την πλευρά της Γερμανίας να αντιμετωπίσουμε αυτή τη στάση. Τη θεωρούμε υπεκφυγή απέναντι στην ηθική και ιστορική της υποχρέωση προς τον ελληνικό λαό. Είναι υπεκφυγή γιατί δεν αναγνωρίζει το πώς διαμορφώθηκε το λεγόμενο «γερμανικό θαύμα» και πώς διαμορφώθηκε αυτό που λένε «Ευρώπη του Μεταπολέμου». Διότι αυτό το «γερμανικό θαύμα» οφείλεται στο γεγονός ότι χαρίστηκαν - «κουρεύτηκαν» τα χρέη της Γερμανίας το 1953, της δόθηκε αναπτυξιακή βοήθεια –είχαμε την ευκαιρία να το πούμε- πήρε και αναπτυξιακή ρήτρα και σε αυτή την αντιμετώπιση από την πλευρά των είκοσι ενός τότε κρατών που όφειλε η Γερμανία, έστερξε και η κατεστραμμένη χώρα μας. Δεν συμψηφίζουμε, συγκρίνουμε.
Επομένως, στο όνομα αυτής της συμπεριφοράς της χώρας μας, για να μην οδηγηθούν τα πράγματα όπως οδηγήθηκαν μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι προσβλητικοί όροι που επεβλήθησαν στην ηττημένη και στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο Γερμανία οδήγησαν στο να πληρώνει την κρίση για την οποία δεν έφταιγε ο γερμανικός λαός, με ανεργία και αποπληθωρισμό με συνέπεια να πάμε στον φασισμό και στον Παγκόσμιο Πόλεμο, έπρεπε κάτι να γίνει.
Η λύση που δόθηκε τότε στις εκκρεμότητες της Γερμανίας, και στην οποία έστερξε και η ελληνική Κυβέρνηση, οδήγησε διαφορετικά τα πράγματα. Εξ αυτού, έχουμε την πρόσθετη υποχρέωση, το πρόσθετο δικαίωμα, να θέσουμε αυτό το θέμα -δυστυχώς, δεν το έθεταν οι προηγούμενες κυβερνήσεις- από την ηθική και την πολιτική του πλευρά.
Στο παρελθόν, είχαν γίνει προσπάθειες από πλευράς Ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και του Συνασπισμού και ενδεχομένως και από άλλες πολιτικές δυνάμεις -δεν θέλω να τους αδικήσω- σχετικά με το τι θα γίνει με το κατοχικό δάνειο και τις καταστροφές που επέφερε η γερμανική κατοχή.
Παλαιότερα, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί έλεγαν ότι δεν μπορούν να μας δώσουν απάντηση, γιατί η Γερμανία είναι διαιρεμένη. Μιλώ πριν από την ένωσή της. Στη συνέχεια, αφού ενώθηκε η Γερμανία, απαντούσαν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα διμερές, διότι τον πλήρη έλεγχο των δημοσιονομικών των κρατών δεν τον έχουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί.
Το πρόβλημα όμως αναδεικνύεται από τη στιγμή που μπήκε η χώρα μας στο μνημόνιο και η παρακολούθηση των δημοσιονομικών είναι στον απόλυτο έλεγχο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τίθεται το ζήτημα: είναι ευρωπαϊκό θέμα από αυτή την άποψη; Εμείς λέμε ότι είναι. Επιδιώκουμε όμως το πρόβλημα αυτό να λυθεί σε διμερές επίπεδο.
Όταν τίθεται σε διμερές επίπεδο, μπαίνει και το εξής θέμα, αγαπητοί συνάδελφοι. Το υπαινίχθηκε ο κ. Βενιζέλος. Δεν τον αδικώ. Είπε: «Μην το συμψηφίσετε με την τρέχουσα κατάσταση. Μην συμψηφίσετε το θέμα ότι χρωστάμε λόγω των δανειακών συμβάσεων, με το ότι μας χρωστάνε, διότι δεν είναι σωστό».
Θέλω να θυμίσω στον κ. Βενιζέλο και σε όσους κατηγορούν την Κυβέρνησή μας, που δεν το βάζει έτσι το θέμα, διότι είναι πρωτίστως πολιτικό και ηθικό, ότι το θέμα του συμψηφισμού δεν το έβαλε η ελληνική πλευρά. Το έβαλε η γερμανική πλευρά στην πρώτη δανειακή σύμβαση, στη διμερή σύμβαση που συνήψε το ελληνικό Δημόσιο με την γερμανική τράπεζα, όπου εκεί οι Γερμανοί έβαλαν τη ρήτρα «Να μην συμψηφιστούν αυτά που σας δανείζουμε με ό,τι απαιτήσεις ενδεχομένως έχετε απέναντι στη χώρα μας». Αυτό, αγαπητοί συνάδελφοι, τι δείχνει; Δείχνει ότι τα επιχειρήματά μας πρέπει να τα στεριώσουμε καλά.
Επειδή άκουσα πάλι τον κ. Βενιζέλο στην πολιτική του παρέμβαση να λέει: «Τι διχασμός είναι αυτός; Μνημονιακές δυνάμεις και αντιμνημονιακές δυνάμεις;». Να του πω με την ευκαιρία αυτή ότι ο διχασμός δεν προκύπτει από μία πολιτική που ακολουθήθηκε από τις κυβερνήσεις και πληρώθηκε από τον ελληνικό λαό, διότι δεν άντεχε άλλο τις θυσίες. Το πρόβλημα με τις μνημονιακές πολιτικές, αγαπητοί συνάδελφοι, είναι, εκτός των άλλων, ότι στηρίχτηκαν στη δικαιολόγησή τους σε στερεότυπα καταγγελτικά για τον ελληνικό λαό, δηλαδή ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες, είναι διεφθαρμένοι, είναι σπάταλοι και κατόπιν τούτου τους αξίζει τιμωρία. Θα τους δανείσουμε, αλλά τους αξίζει τιμωρία.
Οφείλω να σας πω, επειδή πολλές φορές τα πολιτικά συμφραζόμενα αυτής της περιόδου σε βάζουν σε τέτοια ζητήματα και αναδεικνύουν τέτοια πολιτικά θέματα, ότι πολλές φορές, όταν η ελληνική Κυβέρνηση διεκδικεί ορισμένα πράγματα, ακούγεται ότι «δεν σέβεται τους κανόνες», «αυτό παράγει εθνικισμούς», «αυτός είναι λαϊκισμός».
Θέλω να σας πω ότι η διαμόρφωση πολιτικών, η υπαγόρευση πολιτικών σε ένα κράτος -και στην προκειμένη περίπτωση των μνημονιακών πολιτικών στην Ελλάδα- με βάση, εκτός των άλλων, αυτά τα στερεότυπα, είναι η χειρότερη μορφή ρατσισμού, διότι χωρίζει τους λαούς σε εργατικούς και τεμπέληδες και αναπαράγει το έδαφος για να αναπτυχθούν εθνικισμοί, κρύβοντας στην ουσία τα ταξικά συμφέροντα ή και τα εθνικά συμφέροντα που εξυπηρετούνται από αυτές τις πολιτικές.
Επομένως, η άρνηση των μνημονιακών πολιτικών, ο απογαλακτισμός της δανειακής σύμβασης από το μνημόνιο, εκτός των άλλων, είναι μία υπεύθυνη, ευρωπαϊκή, πολιτισμένη στάση και αποφασιστική διεκδίκηση της δικής μας Κυβέρνησης που μας προφυλάσσει από τις παγίδες που εντοπίζονται. Γι’ αυτό ας μην κάνουμε κατάχρηση του τι είναι λαϊκισμός και τι είναι εθνικισμός.
Επομένως, απέναντι σ’ αυτή την πολιτική έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα θέματα. Δεν τα συμψηφίζουμε στη διεκδίκησή μας, γιατί έχουν την αυτοτέλειά τους. Δηλαδή, το θέμα του κατοχικού δανείου και το θέμα των επανορθώσεων έχει τη δική του αυτοτέλεια, το δικό του αυτοτελές στοιχείο και αξία. Κι εδώ, αγαπητοί συνάδελφοι, εμείς, με βάση αυτή την πολιτική ανάλυση, θα το διεκδικήσουμε απέναντι στη Γερμανία.
Και κάτι ακόμη, επειδή συνδέθηκε με τις διεκδικήσεις και τις διαπραγματεύσεις που κάνει σήμερα η ελληνική Κυβέρνηση και πάλι ο κ. Βενιζέλος -ας μου το επιτρέψει- θύμισε ότι αν δεν σέβεσαι κάποιους κανόνες, τότε με το λαϊκισμό και τον εθνικισμό πας σε άλλη κατάσταση. Είχα την ευκαιρία και κατά τη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων να ξαναπώ για άλλη μια φορά «Ναι» σε κανόνες όπως είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην Ευρωζώνη, με τους οποίους δεν συμφωνούμε κ.ο.κ., «όχι», όμως, σε επιλεκτική αντιμετώπιση των κανόνων ή των υποχρεώσεων μίας χώρας απέναντι σε μια άλλη. Και αν υπάρχουν υποχρεώσεις της χώρας μας και αντιμετωπίζονται με διαπραγμάτευση ή με συζήτηση, υπάρχουν υποχρεώσεις και άλλων χωρών, όπως της Γερμανίας στην προκειμένη περίπτωση, και η επιλεκτική εφαρμογή των κανόνων δεν βοηθάει τα πράγματα για να αντιμετωπιστούν σε μία λύση που πρέπει να πηγαίνει την Ευρώπη μπροστά και όχι να την πηγαίνει πίσω.
Αγαπητοί συνάδελφοι, η Κυβέρνησή μας θα προβάλει και θα διεκδικήσει αταλάντευτα και την αποπληρωμή του γερμανικού κατοχικού δανείου και τις επανορθώσεις από τις καταστροφές. Προσπάθησα να σας δώσω μία εικόνα από τις πολιτικές δυσκολίες που έχει αυτό το θέμα. Τις νομικές τις ανέλυσε ο Πρωθυπουργός και θα μιλήσει και ο κ. Παρασκευόπουλος, ο αρμόδιος στα θέματα Δικαιοσύνης.
Αυτή η προσπάθεια χρειάζεται να είναι σύνθετη. Δεν φτάνουν μόνο οι προσπάθειες που θα κάνει η Κυβέρνηση να φέρει αυτό το θέμα στο υψηλότερο δυνατό πολιτικό επίπεδο και να επιμένει. Χρειάζεται μία συνδυασμένη προσπάθεια, γι’ αυτό στηρίζουμε την επανασυγκρότηση αυτής της Επιτροπής του Κοινοβουλίου. Πιστεύουμε πως σε αυτή τη σύνθετη συλλογική εθνική προσπάθεια πρέπει να παίξει κεντρικό ρόλο και η Εθνική Επιτροπή των επανορθώσεων και φυσικά ο Μανώλης Γλέζος. Σε αυτή την προσπάθεια, αγαπητοί συνάδελφοι, θα κερδίσουμε αν κερδίσουμε ερείσματα και στη γερμανική και στην ευρωπαϊκή και στη διεθνή κοινή γνώμη.
Και με αυτή την έννοια, αγαπητοί συνάδελφοι, θέλω κι εγώ να πω ότι όταν τίθεται έτσι το ζήτημα και στην προκειμένη περίπτωση όταν το έθεσε ο σύντροφός μας, ο Μανώλης ο Γλέζος στην Ευρωβουλή, πράγματι, από πολλές ή από κάποιες πλευρές το συνέδεσαν με τη σημερινή πραγματικότητα και είπαν τη γνωστή φράση, η οποία σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως -και επιτρέψτε μου με αυτό να τελειώσω. Λέει: «Τι κοιτάτε τώρα το παρελθόν; Κοιτάξτε το μέλλον». Απαντώ: Βεβαίως να κοιτάξεις το μέλλον, λέγοντας ότι έχουν περάσει και χρόνια και το ξεχάσαμε ή λέγοντας ότι έχουν αποπληρωθεί κλπ. Αλλά επαναλαμβάνω για άλλη μια φορά ότι είναι ιστορική μας υποχρέωση, το χρωστάμε στον ελληνικό λαό και στη γενιά της Εθνικής Αντίστασης. Το χρωστάει λυτρωτικά η Ευρώπη για την ιστορία της, να αποπληρωθούν και το κατοχικό δάνειο και οι γερμανικές αποζημιώσεις. Και σε αυτή την υποχρέωση εμείς αταλάντευτα θα μείνουμε ως Ελληνική Κυβέρνηση, που έχει πάρει, εκτός των άλλων, και τέτοια εντολή από τον ελληνικό λαό.
Σας ευχαριστώ πολύ.
