-
Τριτολογία του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή στη συζήτηση σύμφωνα με το Αρθρο 142 Α του Κανονισμού της Βουλής
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να εκφράσω τη λύπη μου για το γεγονός ότι πριν από λίγο η Αξιωματική Αντιπολίτευση, ίσως ελλείψει επιχειρημάτων, προτίμησε να εξασκηθεί σε μια διαδικαστική γυμναστική, σε μια γυμναστική επί της διαδικασίας και μάλιστα εν αδίκω, με πρόσταγμα όχι του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά με πρόσταγμα του πρώην Προέδρου της Βουλής, ο οποίος φρονώ ότι παρέσυρε τον κ. Σαμαρά και τον παρέσυρε -διότι προφανώς γνωρίζει τον Κανονισμό- σε μια άστοχη ενέργεια.
Δεν είναι δυνατόν να μη γνωρίζει ούτε ο κ. Σαμαράς ούτε ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής ότι ο Κανονισμός είναι σαφής και δίνει τη δυνατότητα σε Υπουργό της Κυβέρνησης να ζητήσει το λόγο επί προσωπικού και μάλιστα, όταν έχει πολλάκις κατηγορηθεί και οφείλει να δώσει κάποιες απαντήσεις.
Μήπως, λοιπόν, αυτή η ενέργεια που μετέτρεψε μια ιστορική παράταξη σε φοιτητική παράταξη και όχι σε παράταξη που πρέπει με την πράξη, την παρουσία της και το ήθος της να δίνει σεβασμό στο Κοινοβούλιο, έγινε διότι δεν γνώριζαν τον Κανονισμό; Μήπως έγινε διότι δεν ανέχονται την άλλη άποψη; Δεν το πιστεύω.
Αυτή η ενέργεια έγινε για λόγους εντυπώσεων, για να καλυφθεί η σημερινή συζήτηση και η ουσία της και όσα ουσιαστικά συζητήσαμε εδώ, από διαξιφισμούς επί της διαδικασίας. Νομίζω ότι αυτό δεν τιμά το ελληνικό Κοινοβούλιο και δεν τιμά όσους το επιχειρούν, διότι ο ελληνικός λαός μας παρακολουθεί. Παρακολουθεί τις συνεδριάσεις και από το κανάλι της Βουλής και από κανάλια που έχουν ζωντανή σύνδεση. Βλέπει και κρίνει.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, θέλω σήμερα να μείνω στην ουσία. Η ουσία είναι ότι πράγματι βρισκόμαστε σε μία κρίσιμη διαπραγμάτευση με τους εταίρους. Βρισκόμαστε σε μία διαπραγμάτευση όπου αυτό που χρειάζεται είναι να ακουστούν ξεκάθαρα οι θέσεις όλων των κομμάτων, όλων των πτερύγων της Βουλής, πάνω στα κρίσιμα επίδικα.
Εγώ θέλω για άλλη μία φορά να επαναλάβω ότι η ελληνική Κυβέρνηση εργάζεται εντατικά, προκειμένου να έχουμε το συντομότερο δυνατό την υλοποίηση της απόφασης του Eurogroup στις 20 Φεβρουαρίου. Όμως, σ’ αυτή τη διαπραγμάτευση εμείς δεν πηγαίνουμε δίχως «κόκκινες γραμμές». Σ’ αυτή τη διαπραγμάτευση δεν πηγαίνουμε δίχως να έχουμε στο μυαλό μας ότι υπάρχουν όρια τα οποία δεν δικαιούμεθα να υπερβούμε, διότι έχουμε μία νωπή και συγκεκριμένη λαϊκή εντολή και μία ακόμα πιο σταθερή στήριξη του ελληνικού λαού, προκειμένου να φύγει η χώρα απ’ αυτήν την τρομακτική περιπέτεια που βρίσκεται τα τελευταία χρόνια. Τα όρια της λαϊκής εντολής είναι «όχι άλλη υφεσιακή πολιτική», «όχι άλλα σκληρά μέτρα λιτότητας».
Θέλω, λοιπόν, με κατηγορηματικό τρόπο να επαναλάβω απαντώντας και στον κ. Θεοδωράκη, ο οποίος ζήτησε συζήτηση επί της ουσίας.
Συμφωνώ, κύριε Θεοδωράκη. Προφανώς, αυτό που θέλετε σήμερα από εμένα είναι με ξεκάθαρο τρόπο να επαναδιατυπώσω τις «κόκκινες γραμμές» της Κυβέρνησης στο πλαίσιο μίας εθνικής προσπάθειας. Οι «κόκκινες γραμμές» μας είναι σαφείς. Δεν πρόκειται εμείς να συμφωνήσουμε σε περικοπές μισθών και συντάξεων. Δεν πρόκειται εμείς να συμφωνήσουμε στην υλοποίηση κανενός υφεσιακού μέτρου. Αυτή είναι η τελευταία μας λέξη. Είναι λέξη που λέγεται καθαρά και ξάστερα μέσα στο εθνικό Κοινοβούλιο και μπροστά στον ελληνικό λαό.
Μας αφήνει παγερά αδιάφορους το αίτημα για απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων σε μία αγορά εργασίας που έχει λεηλατηθεί, γιατί εμείς σκοπεύουμε το συντομότερο δυνατό να αποκαταστήσουμε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, όπως υπάρχει πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Δεν μπορεί να ζητάμε η Ελλάδα να είναι μία ευρωπαϊκή χώρα, αλλά να μη διέπεται από τους κανόνες του Ευρωπαϊκού Δικαίου, του Εργατικού Δικαίου που διέπει όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν πρόκειται εμείς να δεχθούμε αύξηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα και στα φάρμακα, αυτήν την κληρονομιά που μας άφηνε η προηγούμενη Κυβέρνηση με το περιβόητο «e-mail». Δεν πρόκειται να συνεχίσουμε όχι την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας - δεν ήταν αξιοποίηση αυτό που γινόταν στη χώρα τα τελευταία χρόνια - αλλά το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και δημόσιου πλούτου. Όποιος επιθυμεί κοινοπραξίες με συμμετοχή και έλεγχο του ελληνικού δημοσίου, όποιος έρχεται για να επενδύσει χρήματα που θα έχουν αναπτυξιακή προοπτική στην πραγματική οικονομία, θα είναι καλοδεχούμενος.
Δεν είναι, κύριε Θεοδωράκη, ένα ή δύο πρόσωπα. Αναφερθήκατε στο θέμα των αεροδρομίων. Είπατε μία θέση ενδιαφέρουσα, να μην ανήκει σε έναν. Προσέξτε εδώ τι έχουμε. Αυτό που έχουμε εδώ είναι μία μεταβίβαση τίτλων ιδιοκτησίας από το ελληνικό Δημόσιο στο Δημόσιο άλλων χωρών. Ως εκ τούτου, εμείς θεωρούμε ότι όλα αυτά τα ζητήματα χρήζουν επανεξέτασης και επαναδιαπραγμάτευσης με κριτήρια.
Πρώτο κριτήριο είναι η βέλτιστη δυνατή ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας, με επενδύσεις που θα φέρουν θέσεις εργασίας, με επενδύσεις που θα δώσουν τόνωση στην αναπτυξιακή προοπτική της οικονομίας με συμμετοχή του ελληνικού Δημοσίου.
Και βεβαίως, κάτι που για εμάς είναι εξαιρετικά κρίσιμο, τα έσοδα από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας να μην πηγαίνουν σε ένα βαρέλι δίχως πάτο για την αποπληρωμή ενός χρέους που διαρκώς μεγεθύνεται, αλλά να πηγαίνουν εκεί που έχει ανάγκη η χώρα, στα ασφαλιστικά ταμεία και στην ανάπτυξη, με όρους την πλήρη τήρηση της εργασιακής νομοθεσίας και την προστασία του περιβάλλοντος.
Εμείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτές τις κόκκινες γραμμές έχουμε, αυτές θέτουμε. Ξεκαθαρίζω ότι δεν υποχωρούμε όσους εκβιασμούς, όσες πιέσεις και αν δεχθούμε. Αυτά ακριβώς ζήτησα σήμερα από τους εκπροσώπους των κομμάτων της αντιπολίτευσης να υιοθετήσουν, να στηρίξουν. Το ζητώ και τώρα, διότι αυτές δεν είναι οι κόκκινες γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, είναι οι κόκκινες γραμμές του ελληνικού λαού, της Ελλάδας σε μια σκληρή διαπραγμάτευση, που όλοι πιστεύουμε ότι μπορεί να έχει αποτέλεσμα.
Σας ακούω πολλές φορές να μιλάτε με ωραία λόγια για την Ευρώπη, για την ανάγκη μιας λύσης ευρωπαϊκής, για συμφωνία και ευθύνη, ώστε να μην πέσει η χώρα στα βράχια. Σε αυτά τα επίδικα, όμως, δεν άκουσα συγκεκριμένα σήμερα τι ακριβώς προτείνετε. Προτείνετε, προκειμένου, όπως λέτε εσείς, να μην έχουμε βράχια, να συνεχίσουμε να σερνόμαστε στα βράχια και στα αγκάθια μιας μνημονιακής πολιτικής και να δεχθούμε υφεσιακά μνημονιακά μέτρα ή στηρίζετε την εθνική προσπάθεια δίχως μισόλογα, δίχως υπεκφυγές; Αυτό είναι το κρίσιμο επίδικο σήμερα. Και χρειάζονται καθαρές, ξάστερες κουβέντες δίχως περιστροφές και υπεκφυγές.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι φανερό από όλα όσα είδαμε σήμερα ότι το καινούργιο ήδη έχει γεννηθεί. Δυσκολεύεται, όμως, να στεριώσει, διότι το παλιό παλεύει με νύχια και με δόντια να κρατηθεί και καρτερά να αποτύχει το καινούργιο, να λυγίσει.
Μην καρτεράτε να λυγίσουμε. Μην καρτεράτε να αποτύχουμε, διότι ακόμα και αν εμείς αποτύχουμε, δεν θα είστε εσείς οι οποίοι θα καταφέρετε να ξανάρθετε στην επιφάνεια. Δυστυχώς, θα έρθουν άλλες δυνάμεις.
Συνταχθείτε, λοιπόν, σε αυτή την εθνική προσπάθεια. Δώστε δύναμη στη δύναμη της χώρας, δύναμη που την ενισχύει η υποστήριξη της ελληνικής κοινωνίας και του λαού, προκειμένου να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε αυτή την κρίσιμη διαπραγμάτευση για τη χώρα, για το λαό.
Σας ευχαριστώ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να εκφράσω τη λύπη μου για το γεγονός ότι πριν από λίγο η Αξιωματική Αντιπολίτευση, ίσως ελλείψει επιχειρημάτων, προτίμησε να εξασκηθεί σε μια διαδικαστική γυμναστική, σε μια γυμναστική επί της διαδικασίας και μάλιστα εν αδίκω, με πρόσταγμα όχι του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά με πρόσταγμα του πρώην Προέδρου της Βουλής, ο οποίος φρονώ ότι παρέσυρε τον κ. Σαμαρά και τον παρέσυρε -διότι προφανώς γνωρίζει τον Κανονισμό- σε μια άστοχη ενέργεια.
Δεν είναι δυνατόν να μη γνωρίζει ούτε ο κ. Σαμαράς ούτε ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής ότι ο Κανονισμός είναι σαφής και δίνει τη δυνατότητα σε Υπουργό της Κυβέρνησης να ζητήσει το λόγο επί προσωπικού και μάλιστα, όταν έχει πολλάκις κατηγορηθεί και οφείλει να δώσει κάποιες απαντήσεις.
Μήπως, λοιπόν, αυτή η ενέργεια που μετέτρεψε μια ιστορική παράταξη σε φοιτητική παράταξη και όχι σε παράταξη που πρέπει με την πράξη, την παρουσία της και το ήθος της να δίνει σεβασμό στο Κοινοβούλιο, έγινε διότι δεν γνώριζαν τον Κανονισμό; Μήπως έγινε διότι δεν ανέχονται την άλλη άποψη; Δεν το πιστεύω.
Αυτή η ενέργεια έγινε για λόγους εντυπώσεων, για να καλυφθεί η σημερινή συζήτηση και η ουσία της και όσα ουσιαστικά συζητήσαμε εδώ, από διαξιφισμούς επί της διαδικασίας. Νομίζω ότι αυτό δεν τιμά το ελληνικό Κοινοβούλιο και δεν τιμά όσους το επιχειρούν, διότι ο ελληνικός λαός μας παρακολουθεί. Παρακολουθεί τις συνεδριάσεις και από το κανάλι της Βουλής και από κανάλια που έχουν ζωντανή σύνδεση. Βλέπει και κρίνει.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, θέλω σήμερα να μείνω στην ουσία. Η ουσία είναι ότι πράγματι βρισκόμαστε σε μία κρίσιμη διαπραγμάτευση με τους εταίρους. Βρισκόμαστε σε μία διαπραγμάτευση όπου αυτό που χρειάζεται είναι να ακουστούν ξεκάθαρα οι θέσεις όλων των κομμάτων, όλων των πτερύγων της Βουλής, πάνω στα κρίσιμα επίδικα.
Εγώ θέλω για άλλη μία φορά να επαναλάβω ότι η ελληνική Κυβέρνηση εργάζεται εντατικά, προκειμένου να έχουμε το συντομότερο δυνατό την υλοποίηση της απόφασης του Eurogroup στις 20 Φεβρουαρίου. Όμως, σ’ αυτή τη διαπραγμάτευση εμείς δεν πηγαίνουμε δίχως «κόκκινες γραμμές». Σ’ αυτή τη διαπραγμάτευση δεν πηγαίνουμε δίχως να έχουμε στο μυαλό μας ότι υπάρχουν όρια τα οποία δεν δικαιούμεθα να υπερβούμε, διότι έχουμε μία νωπή και συγκεκριμένη λαϊκή εντολή και μία ακόμα πιο σταθερή στήριξη του ελληνικού λαού, προκειμένου να φύγει η χώρα απ’ αυτήν την τρομακτική περιπέτεια που βρίσκεται τα τελευταία χρόνια. Τα όρια της λαϊκής εντολής είναι «όχι άλλη υφεσιακή πολιτική», «όχι άλλα σκληρά μέτρα λιτότητας».
Θέλω, λοιπόν, με κατηγορηματικό τρόπο να επαναλάβω απαντώντας και στον κ. Θεοδωράκη, ο οποίος ζήτησε συζήτηση επί της ουσίας.
Συμφωνώ, κύριε Θεοδωράκη. Προφανώς, αυτό που θέλετε σήμερα από εμένα είναι με ξεκάθαρο τρόπο να επαναδιατυπώσω τις «κόκκινες γραμμές» της Κυβέρνησης στο πλαίσιο μίας εθνικής προσπάθειας. Οι «κόκκινες γραμμές» μας είναι σαφείς. Δεν πρόκειται εμείς να συμφωνήσουμε σε περικοπές μισθών και συντάξεων. Δεν πρόκειται εμείς να συμφωνήσουμε στην υλοποίηση κανενός υφεσιακού μέτρου. Αυτή είναι η τελευταία μας λέξη. Είναι λέξη που λέγεται καθαρά και ξάστερα μέσα στο εθνικό Κοινοβούλιο και μπροστά στον ελληνικό λαό.
Μας αφήνει παγερά αδιάφορους το αίτημα για απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων σε μία αγορά εργασίας που έχει λεηλατηθεί, γιατί εμείς σκοπεύουμε το συντομότερο δυνατό να αποκαταστήσουμε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, όπως υπάρχει πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Δεν μπορεί να ζητάμε η Ελλάδα να είναι μία ευρωπαϊκή χώρα, αλλά να μη διέπεται από τους κανόνες του Ευρωπαϊκού Δικαίου, του Εργατικού Δικαίου που διέπει όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν πρόκειται εμείς να δεχθούμε αύξηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα και στα φάρμακα, αυτήν την κληρονομιά που μας άφηνε η προηγούμενη Κυβέρνηση με το περιβόητο «e-mail». Δεν πρόκειται να συνεχίσουμε όχι την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας - δεν ήταν αξιοποίηση αυτό που γινόταν στη χώρα τα τελευταία χρόνια - αλλά το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και δημόσιου πλούτου. Όποιος επιθυμεί κοινοπραξίες με συμμετοχή και έλεγχο του ελληνικού δημοσίου, όποιος έρχεται για να επενδύσει χρήματα που θα έχουν αναπτυξιακή προοπτική στην πραγματική οικονομία, θα είναι καλοδεχούμενος.
Δεν είναι, κύριε Θεοδωράκη, ένα ή δύο πρόσωπα. Αναφερθήκατε στο θέμα των αεροδρομίων. Είπατε μία θέση ενδιαφέρουσα, να μην ανήκει σε έναν. Προσέξτε εδώ τι έχουμε. Αυτό που έχουμε εδώ είναι μία μεταβίβαση τίτλων ιδιοκτησίας από το ελληνικό Δημόσιο στο Δημόσιο άλλων χωρών. Ως εκ τούτου, εμείς θεωρούμε ότι όλα αυτά τα ζητήματα χρήζουν επανεξέτασης και επαναδιαπραγμάτευσης με κριτήρια.
Πρώτο κριτήριο είναι η βέλτιστη δυνατή ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας, με επενδύσεις που θα φέρουν θέσεις εργασίας, με επενδύσεις που θα δώσουν τόνωση στην αναπτυξιακή προοπτική της οικονομίας με συμμετοχή του ελληνικού Δημοσίου.
Και βεβαίως, κάτι που για εμάς είναι εξαιρετικά κρίσιμο, τα έσοδα από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας να μην πηγαίνουν σε ένα βαρέλι δίχως πάτο για την αποπληρωμή ενός χρέους που διαρκώς μεγεθύνεται, αλλά να πηγαίνουν εκεί που έχει ανάγκη η χώρα, στα ασφαλιστικά ταμεία και στην ανάπτυξη, με όρους την πλήρη τήρηση της εργασιακής νομοθεσίας και την προστασία του περιβάλλοντος.
Εμείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτές τις κόκκινες γραμμές έχουμε, αυτές θέτουμε. Ξεκαθαρίζω ότι δεν υποχωρούμε όσους εκβιασμούς, όσες πιέσεις και αν δεχθούμε. Αυτά ακριβώς ζήτησα σήμερα από τους εκπροσώπους των κομμάτων της αντιπολίτευσης να υιοθετήσουν, να στηρίξουν. Το ζητώ και τώρα, διότι αυτές δεν είναι οι κόκκινες γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, είναι οι κόκκινες γραμμές του ελληνικού λαού, της Ελλάδας σε μια σκληρή διαπραγμάτευση, που όλοι πιστεύουμε ότι μπορεί να έχει αποτέλεσμα.
Σας ακούω πολλές φορές να μιλάτε με ωραία λόγια για την Ευρώπη, για την ανάγκη μιας λύσης ευρωπαϊκής, για συμφωνία και ευθύνη, ώστε να μην πέσει η χώρα στα βράχια. Σε αυτά τα επίδικα, όμως, δεν άκουσα συγκεκριμένα σήμερα τι ακριβώς προτείνετε. Προτείνετε, προκειμένου, όπως λέτε εσείς, να μην έχουμε βράχια, να συνεχίσουμε να σερνόμαστε στα βράχια και στα αγκάθια μιας μνημονιακής πολιτικής και να δεχθούμε υφεσιακά μνημονιακά μέτρα ή στηρίζετε την εθνική προσπάθεια δίχως μισόλογα, δίχως υπεκφυγές; Αυτό είναι το κρίσιμο επίδικο σήμερα. Και χρειάζονται καθαρές, ξάστερες κουβέντες δίχως περιστροφές και υπεκφυγές.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι φανερό από όλα όσα είδαμε σήμερα ότι το καινούργιο ήδη έχει γεννηθεί. Δυσκολεύεται, όμως, να στεριώσει, διότι το παλιό παλεύει με νύχια και με δόντια να κρατηθεί και καρτερά να αποτύχει το καινούργιο, να λυγίσει.
Μην καρτεράτε να λυγίσουμε. Μην καρτεράτε να αποτύχουμε, διότι ακόμα και αν εμείς αποτύχουμε, δεν θα είστε εσείς οι οποίοι θα καταφέρετε να ξανάρθετε στην επιφάνεια. Δυστυχώς, θα έρθουν άλλες δυνάμεις.
Συνταχθείτε, λοιπόν, σε αυτή την εθνική προσπάθεια. Δώστε δύναμη στη δύναμη της χώρας, δύναμη που την ενισχύει η υποστήριξη της ελληνικής κοινωνίας και του λαού, προκειμένου να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε αυτή την κρίσιμη διαπραγμάτευση για τη χώρα, για το λαό.
Σας ευχαριστώ.
