Τετάρτη, 22 Φεβρουαρίου 2012Παρεμβάσεις του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κ. Ευάγγελου Βενιζέλου στη συζήτηση για τη λήψη απόφασης για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για το έλλειμμα του 2009 και την αμφισβήτηση των στατιστικών στοιχείων.
Α' παρέμβαση μετά την ομιλία του βουλευτή του ΛΑΟΣ κ. Θ. Πλεύρη (βίντεο)
Θα ήθελα να κάνω μια παρατήρηση σε σχέση με αυτά που άκουσα από τον κ. Πλεύρη, διότι ο κ. Πλεύρης ασχολήθηκε με τον φάκελο που απεστάλη στη Βουλή από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, η οποία για λόγους υπηρεσιακού καθήκοντος, όπως σημειώνει και υπογραμμίζει ο Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου ο κ. Παντελής, διαβιβάζει το φάκελο που απέστειλε στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου ο κ. Πεπόνης, ο Αντιεισαγγελέας Εφετών που είναι επιφορτισμένος με τα καθήκοντα του Οικονομικού Εισαγγελέα. Και οικοδόμησε την αγόρευσή του ο κ. Πλεύρης σε αυτό το σημείο.
Εγώ θέλω να επαινέσω καταρχάς τη Βουλή, όλες τις πτέρυγες, διότι παρότι οι Βουλευτές έλαβαν γνώση αυτού του φακέλου, κανείς Βουλευτής και πιο συγκεκριμένα καμία ομάδα 30 Βουλευτών δεν υπέβαλαν πρόταση να κινηθεί η σχετική διαδικασία όπως προβλέπει το άρθρο 86 του Συντάγματος.
Θεωρώ ότι αυτή η αξιολόγηση του φακέλου, δηλαδή η αξιολόγηση που οδηγεί στο να παραμείνει αδιάφορη και αδρανής η Βουλή σε σχέση με τη δικογραφία αυτή, είναι απολύτως σωστή. Είναι η σωστή νομική αξιολόγηση του φακέλου αυτού. Και θέλω πραγματικά να το υπογραμμίσω αυτό γιατί δείχνει υπευθυνότητα, σύνεση, σοβαρότητα εκ μέρους όλων των πτερύγων της Βουλής και πρωτίστως εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας.
Θέλω, όμως, να ρωτήσω -και όχι ρητορικά- τον συνάδελφο κ. Πλεύρη που αναφέρθηκε και κάθε άλλον συνάδελφο που αναφέρθηκε ή σκέφθηκε να αναφερθεί στο φάκελο αυτό. Αναρωτηθήκατε ποιο είναι το αδίκημα για το οποίο διεξήχθη προκαταρκτική εξέταση; Ποια είναι η μείζων σκέψη αυτού του δικανικού συλλογισμού; Σε ποιο νομικό κανόνα υπάγονται τα πραγματικά περιστατικά, αν των πραγματικών περιστατικών, αληθινών υποτιθεμένων, ποια νομοτυπική υπόσταση πληρούται και ποιος κανόνας δικαίου, ουσιαστικού Ποινικού Δικαίου, είναι αυτός που πρέπει να ενεργοποιηθεί;
Λοιπόν, κανείς. Στο φάκελο, στο διαβιβαστικό έγγραφο της Εισαγγελίας δεν μνημονεύεται κανένας κανόνας ουσιαστικού Ποινικού Δικαίου. Και ειλικρινά θα ήθελα να ακούσω από τον κ. Πλεύρη, που είναι και Διδάκτωρ του Ποινικού Δικαίου, ποιος είναι ο κανόνας του ουσιαστικού Ποινικού Δικαίου;
Δεύτερον. Λέει το άρθρο 86 παράγραφος 2, εδάφιο Β του Συντάγματος ότι στο πλαίσιο άλλης προκαταρκτικής εξέτασης, προανάκρισης, έρευνας, εάν προκύψουν στοιχεία που αφορούν τα πρόσωπα και τα αδικήματα της παραγράφου 1, δηλαδή Υπουργούς και αδικήματα σχετιζόμενα με τα υπουργικά καθήκοντα, ο διενεργών την έρευνα αμελλητί διαβιβάζει το φάκελο στη Βουλή.
Τι θα πει «στοιχεία»; Η αξιολογική κρίση ενός τυχαίου μάρτυρα που καλείται ως εκπρόσωπος της κοινής γνώμης, ενός καθηγητή, ενός οικονομολόγου, μιας δημοσιογράφου, που δεν ξέρουν κανένα πραγματικό περιστατικό για τίποτα, η αφηγηματική ελεύθερη αξιολόγηση, ότι έχω την εκτίμηση πως δεν μπορεί να μην έχει ανάμειξη πολιτικό πρόσωπο, είναι στοιχείο;
Αυτό είναι στοιχείο κατά την έννοια του Συντάγματος και της Ποινικής Δικονομίας; Όταν το Σύνταγμα αναφέρεται σε στοιχεία, εννοεί ότι αυτά που λέω ελεύθερα στο σπίτι μου, σε έναν κύκλο κοινωνικό, εάν τα πω παρουσία ενός Εισαγγελέα και μιας Γραμματέως τα ίδια, με την ίδια χαλαρότητα και την ίδια άνεση και την ίδια έλλειψη τεκμηρίωσης, ως δική μου εκτίμηση των πραγμάτων για το πώς γράφεται η ιστορία, πώς εξελίσσονται τα οικονομικά φαινόμενα και τα κοινωνικά φαινόμενα, εάν τις πολιτικές μου κρίσεις τις μετατρέψω σε κατάθεση ενώπιον ενός εισαγγελικού λειτουργού, αυτό είναι στοιχείο; Η καταγραφή των πολιτικών μου απόψεων έχει κάποια δικανική επίπτωση;
Πρέπει να προστατεύσουμε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, τους θεσμούς, τη σοβαρότητά τους και την αξιοπιστία τους. Η χώρα μας κλονίζεται λόγω της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης. Οι πολίτες υφίστανται θυσίες, ταπεινώσεις. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες αγωνιούν. Μειώνονται τα εισοδήματα, μειώνονται οι περιουσίες, μειώνονται οι ελπίδες και οι προοπτικές.
Οι νέοι Έλληνες, τα παιδιά μας, αγωνιούν για το αν θα βρουν θέση κάτω από τον ήλιο της πατρίδας. Το να καθόμαστε και να επιχειρούμε να μετατρέψουμε σε ποινικό λόγο το ιστορικό πρόβλημα της χώρας, είναι μια τραγική παρεξήγηση. Είναι η απόδειξη του γεγονότος ότι όχι μόνο το πολιτικό δυναμικό της χώρας, η Βουλή, το λεγόμενο πολιτικό σύστημα, αλλά όλοι οι αρμοί του θεσμικού συστήματος της χώρας δεν έχουν την επαφή που πρέπει να έχουν με την πραγματικότητα, με το πρόβλημα, με το ζήτημα.
Δεν είναι περίοδος που συγχωρεί επιπολαιότητες. Δεν είναι περίοδος που συγχωρεί προχειρότητες. Δεν είναι περίοδος που συγχωρεί μικρόψυχες ή μικροπρεπείς συμπεριφορές. Γι’ αυτό πρέπει να σας πω ότι δεν αντιλαμβάνομαι τι σημαίνει η θέση πως δεν είναι τώρα η ώρα, αλλά μπορεί μετά τις εκλογές να είναι η ώρα. Η ώρα για τι, για ποιο πράγμα; Για να ανοίξουμε τη συζήτηση για το παρελθόν; Για έναν τυφλό, τραγικό ρεβανσισμό;
Αν είναι η ώρα κάποια στιγμή, η ώρα είναι τώρα να αποσαφηνίσουμε τα πράγματα, να συνεννοούμεθα μεταξύ μας και να έχουμε μία ενιαία γραμμή, γιατί αφού συμφωνούμε στην κυβέρνηση Παπαδήμου, συμφωνούμε στην εφαρμογή της απόφασης της 26ης Οκτωβρίου, συμφωνούμε στο ότι έχει ιστορική σημασία η απόφαση των Βρυξελλών και οι συμφωνίες των Βρυξελλών της 21ης Φεβρουαρίου, πού θα διαφωνήσουμε; Στα ελάσσονα; Στις λεπτομέρειες; Στη μικρή ιστορία l’ appetite histoire, στην ανεκδοτολογία; Πού θα διαφωνήσουμε;
Ενημέρωσα, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, χθες διεξοδικά το Υπουργικό Συμβούλιο και έδωσα τα σχετικά κείμενα στους συναδέλφους που μετέχουν στην κυβέρνηση εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας, πως στο κατατεθέν ως κατεπείγον νομοσχέδιο με τις προαπαιτούμενες ενέργειες που πρέπει να έχει ψηφιστεί μέχρι τις 29 Φεβρουαρίου και θα εισαχθεί αύριο στην Επιτροπή και την ερχόμενη Τρίτη στην Ολομέλεια, θα προστεθούν δύο τροπολογίες.
Η μία αφορά τον χρηματοοικονομικό τομέα, ένα ζήτημα που έχουμε κατά κόρον συζητήσει. Θα επαναλαμβάνονται νομοθετικά διατυπωμένες οι προβλέψεις της συμφωνίας που έχουμε εγκρίνει εδώ με συντριπτική πλειοψηφία.
Και μια δεύτερη τροπολογία–προσθήκη που συνιστά σοβαρή και κρίσιμη προαπαιτούμενη ενέργεια, η οποία συνίσταται στην παροχή εξουσιοδότησης προς τον Πρωθυπουργό, μάλιστα οι θεσμικοί μας εταίροι ζητούν η ίδια εξουσιοδότηση να παρασχεθεί και στον Πρόεδρο της Βουλής, αλλά προσπαθούμε να τους πείσουμε ότι ο Πρόεδρος της Βουλής δεν μπορεί να παράσχει εκ μέρους της Βουλής και μάλιστα επόμενης σύνθεσης, επόμενης περιόδου τέτοια διαβεβαίωση, ότι η χώρα δεσμεύεται στην τήρηση των στατιστικών της στοιχείων με βάση τους ενιαίους Κοινοτικούς Κανόνες της Eurostat, πως διασφαλίζει απολύτως την ανεξαρτησία της EΛΣΤΑΤ, της Εθνικής Στατιστικής Αρχής, πως η Εθνική Στατιστική Αρχή κινείται αυτοτελώς, πως ο επικεφαλής της ως πρόσωπο εγγυάται την ακρίβεια και την αντικειμενικότητα της διαδικασίας, πως θα περιβάλλεται όχι από Διοικητικό Συμβούλιο αλλά από συμβουλευτικό σώμα εμπειρογνωμόνων και αυτό είναι εφαρμογή γενικής δέσμευσης που θα υπογράψουν όλες οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο του δημοσιονομικού συμφώνου που έχει εγκριθεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Θέλω, λοιπόν, να είμαι σαφής απευθυνόμενος στην Βουλή, στην Ολομέλεια του Σώματος, λέγοντας ότι είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε αυτή την δέσμευση. Και είμαστε επίσης έτοιμοι και θα έλεγα ότι αυτό είναι και προς όφελός μας, να διαβεβαιώσουμε ότι έχει αλλάξει το επίπεδο ακρίβειας των στοιχείων που καταγράφουμε, που πληροφορούμεθα οι ίδιοι και που διαβιβάζουμε στους θεσμικούς μας εταίρους και τους Διεθνείς Οργανισμούς. Αυτή είναι η κατάσταση.
Εάν κυρίες και κύριοι βουλευτές με την διάσταση που έχει πάρει διεθνώς το θέμα αυτό, η Βουλή των Ελλήνων δεν παράσχει στον Πρωθυπουργό –και ελπίζω να μην χρειαστεί να το κάνει και στον Πρόεδρο της Βουλής– αυτή την εξουσιοδότηση, δεν θα έχουμε εκπληρώσει μια ουσιώδη προαπαιτούμενη ενέργεια, ώστε να μπορέσουμε να την εμφανίσουμε στο Eurogroup της 1ης Μαρτίου και στην Σύνοδο Κορυφής, τη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 2ας Μαρτίου.
Επίσης, θέλω να επαναλάβω για πολλοστή φορά, ότι το μεγάλο εμπόδιο που έπρεπε να ξεπεράσουμε για να φθάσουμε εκεί που φθάσαμε και να δώσουμε στη χώρα μια ευκαιρία, την οποία πρέπει να αξιοποιήσει, αλλά θέλει σοβαρότητα, δουλειά, ενότητα, συναίνεση, υπευθυνότητα, έπρεπε να πείσουμε ότι η χώρα έχει συνέχεια, δεσμεύεται, ότι οι πολιτικές δυνάμεις που μιλούν σήμερα εν ονόματι της χώρας, μπορούν πράγματι να μιλούν και αύριο και είναι συνεπείς με τον εαυτό τους, έχουν λογική συνέπεια, συνέχεια και συνοχή σ’ αυτά που λένε και που κάνουν.
Και επειδή μιλήσαμε πάρα πολύ για τις δημοσκοπήσεις, για τις έρευνες, για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό των κομμάτων, για το τι σημαίνει εκλογικό σύστημα στην Ελλάδα, για το πώς λειτουργούν τα πράγματα και άλλες χώρες μας ενημερώνουν για την κατάστασή τους και άλλες χώρες, γιατί ο καθένας βλέπει τους άλλους, λόγω της αλληλεπίδρασης των πολιτικών καταστάσεων γιατί τα πάντα είναι τελικά πολιτικά ζητήματα, ιδίως τα μείζονος σημασίας ζητήματα.
Γι’ αυτό έχω εξηγήσει ως Υπουργός Οικονομικών εκ προοιμίου, ότι αυτά που λέμε σήμερα, έχουν απόλυτη σύνδεση με αυτά που θα κληθούμε να κάνουμε την Τρίτη, να ψηφίσουμε την Τρίτη. Και είμαι βέβαιος ότι όλοι οι συνάδελφοι και ιδίως οι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, αλλά θα προσέθετα και οι συνάδελφοι του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού που έχουν υπερψηφίσει την κυβέρνηση Παπαδήμου με στόχο να εφαρμόσει την απόφαση και να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που οδήγησαν στην απόφαση του Οκτωβρίου του 2011 και απορρέουν από την απόφαση αυτή. Έτσι είχαμε πει τον Νοέμβριο στην ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση. Θα τα αξιολογήσουν όλα αυτά, ώστε να ξέρει η χώρα πού πατά και πού βαδίζει. Γιατί βλέπω ότι διεξάγεται μια συζήτηση, η οποία κινείται σε άλλη συχνότητα ερήμην του ουσιώδους προβλήματος ύπαρξης που έχει η χώρα.
Δηλαδή, μιλάμε για τα στατιστικά στοιχεία, για την Εξεταστική Επιτροπή, για το μέλλον, για την σοβαρότητά μας την θεσμική ωσάν αυτό να είναι απολύτως αποσυνδεδεμένο με το μείζον πρόβλημα που έχουμε, το πρόβλημα της υπόστασής μας.
Νομίζω ότι δεν συγχωρεί η περίσταση της κρίσης και η σοβαρότητα της κατάστασης της χώρας, τέτοιου είδους αμεριμνησία. Πρέπει λοιπόν να καταλήξουμε σε μια ενιαία θέση, δεν πρέπει να διατηρηθεί ανοιχτός κανένας υπαινιγμός και πολύ περισσότερο δεν πρέπει να διατηρηθεί ανοιχτή καμία υπαινιχτική απειλή σε σχέση με τα θέματα αυτά. Και επειδή όπως έχουμε πει και άλλες φορές στην αίθουσα αυτή, εθνικό είναι το αληθές, νομίζω ότι το απλούστερο είναι με συναινετικές διαδικασίες να συγκροτηθεί μια Επιτροπή μικρού αριθμού μελών, η οποία σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα θα επιβεβαιώσει τα γεγονότα, θα τα διερευνήσει, εν πάση περιπτώσει θα ενισχύσει την αξιοπιστία της χώρας.
Το ζητούμενο είναι να ενισχυθεί η θεσμική αξιοπιστία της χώρας και στα μάτια των πολιτών οι οποίοι παρακολουθούν άφωνοι και άναυδοι αυτά που συμβαίνουν και στα μάτια βεβαίως των θεσμικών μας εταίρων και των Διεθνών Οργανισμών, που περιμένουν από μας να είμαστε σοβαροί τουλάχιστον στην καταγραφή των αριθμών. Ευχαριστώ. –
Β' παρέμβαση μετά την ομιλία του κοιν. εκπροσώπου της ΝΔ κ. Ν. Δένδια (βίντεο)
Παίρνω τον λόγο μετά την ομιλία αυτή του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας, ακριβώς επειδή ο κ. Δένδιας μίλησε ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος και όχι ως βουλευτής που ασκεί το δικαίωμα της κατά συνείδηση ψήφου και έκφρασης του λόγου του, γιατί είναι η στιγμή πολύ κρίσιμη και γιατί θέλω να κάνω ένα κάλεσμα στην κοινή λογική να επανέλθει στην αίθουσα. Νομίζω ότι ξαφνικά εξαφανίστηκε η κοινή λογική και εξαφανίστηκαν και οι προϋποθέσεις να διατηρήσουμε την επαφή μας με την πραγματικότητα.
Ο κ. Δένδιας μίλησε με ύφος εισαγγελικό και με ορολογία εισαγγελική. Μίλησε για αδικήματα, για καταλογισμό, για ευθύνες, για ευθύνες που θα διερευνηθούν και θα καταλογιστούν, ήταν εισαγγελικός και απειλητικός. Και μας είπε, ούτε λίγο – ούτε πολύ, ότι θα πάμε στις εκλογές και μετά θα συγκροτηθεί μια νέα Βουλή, θα υπάρξει μια νέα κυβέρνηση, δεν ξέρω τι έχει στο μυαλό του, προφανώς έχει μια αυτοδύναμη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία θα ανοίξει τους φακέλους και θα διερευνήσει όχι το πώς φθάσαμε στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό του 2009, αλλά εάν ήταν σωστή ή λανθασμένη η καταγραφή η στατιστική του δημοσιονομικού εκτροχιασμού.
Πρόκειται για μια καταπληκτική επιχειρηματολογία. Μια επιχειρηματολογία απειλητική, ρεβανσιστική, που δεν έχει καμία αίσθηση του πραγματικού συσχετισμού δυνάμεων στο λαό, που δεν αντιλαμβάνεται πόσο εκτεθειμένο είναι το πολιτικό σύστημα και πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα, που δεν αντιλαμβάνεται τι έχει να κάνει η επόμενη Βουλή και η επόμενη κυβέρνηση, τι Γολγοθά έχει να περπατήσει, τι σταυρό έχει να σηκώσει. Και βεβαίως μια ομιλία η οποία υπονομεύει τα θεμέλια της κυβέρνησης συνεργασίας υπό τον κ. Παπαδήμο, γιατί κάθε κυβέρνηση συνεργασίας προϋποθέτει έναν πολιτισμό συνεργασίας, ένα ύφος, μια συνείδηση συνευθύνης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ειλικρινά νομίζω ότι πρέπει να συνέλθουμε, να αντιληφθούμε τα πράγματα. Γιατί αλλιώς κινδυνεύουμε να περιπέσουμε στην δευτέρα πλάνη που θα είναι χείρον της πρώτης.
Είχε πει ο κ. Σαμαράς στην ομιλία του στη διαδικασία έγκρισης του νέου προγράμματος, ότι η χώρα βρίσκεται σε βαθιά ύφεση τέσσερα χρόνια. Πράγματι. Βρίσκεται σε βαθιά ύφεση τέσσερα χρόνια, από το 2008 και το τραγικό δεν είναι ότι ο ελληνικός λαός δεν ήξερε πώς η χώρα του είναι σε ύφεση, δεν ήξερε τα μεγέθη του δημοσιονομικού ελλείμματος και την προοπτική το χρέος να γίνει μη διαχειρίσιμο, αλλά ούτε η κυβέρνηση που ήταν στα πράγματα το ήξερε, ούτε η πλειοψηφία που υπήρχε στη Βουλή μέχρι το 2009 το ήξερε.
Έχουμε πολλές φορές ασκήσει σκληρή αυτοκριτική ως κόμμα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, ως ΠΑΣΟΚ και ως κυβέρνηση μέχρι τον σχηματισμό της κυβέρνησης του κ. Παπαδήμου, γιατί είχαμε και εμείς πει διάφορα πράγματα προεκλογικά πριν τις εκλογές του 2009 και είχαμε μια αντίληψη. Και η αντίληψη αυτή κυριαρχούσε και τους πρώτους μήνες της θητείας της παρούσας Βουλής και της προηγούμενης κυβέρνησης.
Όμως για σκεφθείτε, αυτά συνέβαιναν μετά την διαμόρφωση των καταστάσεων. Έπρεπε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα. Αλλά τα νέα δεδομένα επί των ημερών κάποιων άλλων είχαν συντελεστεί. Και τώρα θα διερευνήσουμε τι; Θα διερευνήσουμε εάν η Eurostat υπέβαλε ως ηθικός αυτουργός στην ΕΛΣΤΑΤ να αυξήσει τεχνητά το μέγεθος του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009 από το 13,6% στο 15,7%, ή από το 13,8% στο 15,6%; Λες και αν έμενε το έλλειμμα στο 13,5% θα υπήρχε τίποτα διαφορετικό.
Μα 2% ήταν το έλλειμμα στον Προϋπολογισμό του 2009. Στην επιεική εκδοχή την προεκλογική μιλούσατε για έλλειμμα 6%. Και ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος ο κ. Προβόπουλος ο οποίος είχε διοριστεί επί των ημερών της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή έχει κατ’ επανάληψη πει απευθυνόμενος στις Επιτροπής της Βουλής ότι είχε προειδοποιήσει τους πάντες σε όλους τους τόνους και με τις προεκλογικές του παρεμβάσεις και συνεντεύξεις είχε επισημάνει το πρόβλημα.
Άρα, τι λέμε εδώ τώρα; Ούτε έλαβε υπόψη του ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας αυτό που είπα; Για το τι πρόκειται να κληθεί να ψηφίσει η Νέα Δημοκρατία και όλη η Βουλή την Τρίτη σε σχέση με τα στατιστικά στοιχεία; Σε σχέση με τις θεσμικές εγγυήσεις που περιβάλλουν την ΕΛΣΤΑΤ, τις σχέσεις της με την Eurostat, τον ρόλο του Προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ; Την αξιοπιστία των στατιστικών στοιχείων; Ή νομίζετε ότι αυτά δεν είναι μέσα στο πακέτο των προαπαιτούμενων ενεργειών, η εκπλήρωση των οποίων είναι απόλυτη προϋπόθεση για την εφαρμογή του προγράμματος;
Σας το είπα την στιγμή που το έμαθα. Όπως πήρα τηλέφωνο από τις Βρυξέλλες τον κ. Σαμαρά και του είπα την μάχη που δίνουμε για το λεγόμενο «δεσμευμένο λογαριασμό». Γιατί και ο Πρωθυπουργός και εγώ ήμασταν αποφασισμένοι να μην δεχθούμε την πρόταση των θεσμικών μας εταίρων για δεσμευμένο λογαριασμό τηρούμενο σε τράπεζα του εξωτερικού, που θα αλλοίωνε πλήρως το σύνολο της δημοσιονομικής διαχείρισης της χώρας και θα αντικαθιστούσε προτεκτοράτο.
Σας ενημερώνουμε αμέσως. Θέλετε να διαχειριστείτε από θέση ισχυρότερη κοινοβουλευτικά, αυτή είναι η φιλοδοξία σας και είναι θεμιτή για κάθε κόμμα τις τύχες της χώρας. Αυτά τα προβλήματα έχει η διαχείριση της τύχης της χώρας. Σε αυτά τα θέματα πρέπει να απαντάτε και πρέπει να απαντάμε όλοι.
Ακούστε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχουμε παίξει εδώ μέσα πολλές φορές ένα συμβατικό παιχνίδι κομματικών αντιδικιών και αντιπαραθέσεων. Έχουμε όλοι εμπλακεί σε μια ρητορική παλαιάς εποχής, τελειώσανε αυτά. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο, κανένα απολύτως περιθώριο.
Δυσκολεύεστε να αντιληφθείτε τι σημαίνει «διαχειρίζομαι την ευθύνη μιας χώρας σε κρίση». Αλλά θέλετε να επανέλθετε στα πράγματα και να διαχειριστείτε την κρίση και να την διαχειριστείτε καλύτερα, πώς; Αποσιωπώντας την αλήθεια;
Άρα, εδώ τα πράγματα είναι πολύ απλά, πάρα πολύ καθαρά, το θέμα δεν είναι αν θα γίνει ή δεν θα γίνει Εξεταστική Επιτροπή. Εάν δεν θέλετε να γίνει Εξεταστική Επιτροπή μην την ψηφίζετε. Εάν δεν συγκεντρωθεί πλειοψηφία, ας μην γίνει. Αλλά το να λέτε ότι θα διερευνήσουμε εις βάθος τις ευθύνες της περιόδου μετά τις εκλογές, αυτό το βρίσκω τραγική, αδιανόητη απειλή που υπονομεύει την πορεία της χώρας, που δημιουργεί την αμφισβήτηση περί του εάν η χώρα μπορεί να κυβερνηθεί. Και αυτό είναι τραγικό, εκτός και αν δεν έχετε πλήρη αίσθηση των επιπτώσεων των πραγμάτων που λέτε.
Σας παρακαλώ, λοιπόν, αφού τα συλλογιστείτε όλα αυτά, που είμαι βέβαιος ότι τα συλλογίζεστε τώρα που τ’ ακούτε, να επανέλθουμε στην βάση της κοινής λογικής της συναίνεσης, της ευθύνης, να αποφασίσουμε την συγκρότηση της Επιτροπής, ή θέλετε να το πάμε από μια άλλη οδό στην υπέρβαση; Ας αποφασίσουμε ότι δεν υπάρχει αντικείμενο, ότι δεν χρειάζεται να διερευνήσουμε τίποτα, ούτε τώρα όμως, ούτε στο μέλλον για τα θέματα αυτά.
Γιατί για σκεφθείτε εάν είχε συγκροτηθεί Εξεταστική Επιτροπή για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και για το πώς έφθασε στον Οκτώβριο του 2009 η ελληνική οικονομία; Αυτό ήταν το θέμα μας;
Θέλει μεγαλύτερη γενναιοδωρία και γενναιοψυχία και μεγαλύτερη διορατικότητα η πολιτική αντιμετώπιση της κρίσης. Και αυτήν επειδή θα την επιδείξετε εντέλει, διότι οι καταστάσεις είναι ασφυκτικές, σας παρακαλώ, δεν σας προειδοποιώ, σας παρακαλώ, μην εκτίθεστε περαιτέρω σε αντιφάσεις, διότι θα κάνετε αυτό που πρέπει να γίνει για την σωτηρία και το καλό της χώρας. Μην εκτίθεστε σε περισσότερες αντιφάσεις. -
Γ' Παρέμβαση μετά την παρέμβαση του κοιν. εκπρ. της ΝΔ κ. Ν. Δένδια (βίντεο)
Κοιτάξτε, δεν δικαιούμαι να μετάσχω στη συζήτηση αυτή περαιτέρω. Δεν δικαιούμαι να μετάσχω περαιτέρω σε μια συζήτηση που κινείται στο τόνο που δίνει ο κ. Δένδιας εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας. Σταματώ εδώ γιατί θεωρώ ότι η συνέχιση αυτής της συζήτησης στον τόνο…
Tο απύθμενο πολιτικό σας θράσος κ. Δένδια, βλάπτει το κόμμα σας. Δεν θα επιτρέψω να βλάψει την χώρα. Δεν θα βλάψει την χώρα. Λυπάμαι πολύ για τον τόπο μου εάν η Νέα Δημοκρατία εξακολουθεί να εκπροσωπείται από το ύφος και την αντίληψη αυτή, λυπάμαι για τους κινδύνους του τόπου. Aυτό που συμβαίνει είναι τραγικό. Κύριε Δένδια, καθίστε σας παρακαλώ, ηρεμήστε, μην είστε σαρκαστικός, αδιανόητος, αντιαισθητικός, καθίστε σας παρακαλώ. Δεν έχετε μέτρο. Εκπροσωπείτε θεσμικά το δεύτερο κόμμα της Βουλής και συμπεριφέρεστε έτσι;
Έχω μια εξήγηση για όλα αυτά την οποία θέλω να ακούσει η Βουλή και ο Ελληνικός λαός. Γιατί η εξήγηση αναδεικνύει και ένα κίνδυνο. Η Νέα Δημοκρατία και ο κ. Σαμαράς προσωπικά, έχει αναγκαστεί να κάνει μια στροφή 180 μοιρών στην πολιτική του. Η πολιτική μου παρατήρηση που είναι ταυτόχρονα και πρόβλεψη -δυστυχώς κακή πρόβλεψη- είναι η εξής: Επειδή η Νέα Δημοκρατία λόγω της μεταστροφής που εκ των πραγμάτων αναγκάστηκε να κάνει, έχει απολέσει τα ουσιαστικά της πολιτικά επιχειρήματα, αναζητεί καταφύγιο στην όξυνση της ατμόσφαιρας στο επιθετικό ύφος, γιατί αναζητεί διαφοροποίηση, αναζητεί επιχειρήματα.
Εάν η χώρα πορευθεί έτσι προς τις εκλογές, η εξέλιξη θα είναι αρνητική για την οικονομία, τους θεσμούς και τον τόπο. Κάνω έκκληση να σκεφθείτε αυτό που λέω, κάνω έκκληση. Σας κάνω έκκληση.
Επειδή βλέπω ότι τα εσωτερικά προβλήματα, το στρατηγικό πρόβλημα σας οδηγεί σε κοινοβουλευτικές απρέπειες πρωτοφανείς για τις οποίες θα λυπηθείτε μόλις σκεφθείτε τι έχετε πει και τι έχετε κάνει, γι’ αυτό ήθελα να παρακαλέσω κ. Πρόεδρε εάν οι υπόλοιποι συνάδελφοι, οι οποίοι έχουν εγγραφεί να μιλήσουν, έχουν καλυφθεί από τους προλαλήσαντες συναδέλφους, να ολοκληρώσουμε τη συζήτηση εδώ. Θα ήθελα να ερωτηθούν οι συνάδελφοι που έχουν εγγραφεί εάν πρέπει να παραιτηθούν από το δικαίωμά τους να μιλήσουν, για να προστατεύσουμε το κύρος του σώματος και να προστατεύσουμε και την ατμόσφαιρα του δημοσίου βίου. -
