Αθήνα, 2 Αυγούστου 2011
ΟΜΙΛΙΑ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΩΝ
κ. Γ. Ν. ΡΑΓΚΟΥΣΗ
ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Όλοι σε αυτή την αίθουσα έχουμε συνείδηση ότι η χώρα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Θα προχωρήσει επιτέλους αποφασιστικά στις αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος ή θα παραμείνει εγκλωβισμένη στις μικροκομματικές και παλαιοκομματικές νοοτροπίες που μας έφεραν στο χείλος της καταστροφής;
Η δημόσια συζήτηση για την απελευθέρωση των αδειών των ιδιοκτητών ταξί, μας φέρνει αντιμέτωπους με όλα τα κρίσιμα ερωτήματα στα οποία οφείλουμε να απαντήσουμε ξεκάθαρα χωρίς υποκρισίες, χωρίς βολικές αμφισημίες, χωρίς τη συνήθη διγλωσσία του παρελθόντος. Και πρέπει να γίνει σαφές ότι από το πώς θα απαντήσουμε ως πολιτικό σύστημα και ως κοινωνία, θα κριθεί όχι μονό το συγκεκριμένο θέμα των ταξί, αλλά και η ίδια η πολιτεία που οικοδομούμε στη νέα εποχή που ξεκινά μετά τη Μεταπολίτευση.
Για εμάς, για την κυβέρνηση, 4 είναι οι βασικοί άξονες, οι βασικές αρχές πάνω στις οποίες οργανώνουμε την πολιτική μας.
1. Η προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος.
Προασπίζουμε ή όχι το δημόσιο συμφέρον με την πολιτική της απελευθέρωσης;
Το σημερινό σύστημα δεν εξυπηρετεί το επιβατικό κοινό, Έλληνες και τουρίστες, οι οποίοι δεν απολαμβάνουν ποιοτικές υπηρεσίες. Δεν εξυπηρετεί και τους εργαζόμενους οδηγούς, οι οποίοι συμπιέζονται, αναγκαζόμενοι να εργάζονται με όλο και χαμηλότερη αμοιβή. Για αυτό ακριβώς, τόσο οι φορείς και οι επιχειρήσεις του τουρισμού όσο και οι εκπρόσωποι των εργαζομένων τάσσονται ρητά και κατηγορηματικά υπέρ της απελευθέρωσης, ενώ αντιδρούν μόνο οι ιδιοκτήτες. Ποια είναι η πολιτική που υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον; Αυτή που θα επιτρέψει να εξυπηρετηθούν ποιοτικά και οικονομικά οι χρήστες των υπηρεσιών ταξί και να προστατευθούν όσοι εργάζονται και απασχολούνται στον κλάδο.
Η διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης τι σημαίνει; Αγοραπωλησίες αδειών με "μαύρα" χρήματα, άρα φοροδιαφυγή. Αφήνοντας την κατάσταση ως έχει, ουσιαστικά προωθούμε την παραοικονομία με τη σφραγίδα του κράτους και, παράλληλα, σταματάμε μια αναπτυξιακά αναγκαία πολιτική, αποτυγχάνουμε να βελτιώσουμε την παροχή υπηρεσιών, αλλά και αποκλείουμε την πρόσβαση στην αγορά εργασίας, την ίδια στιγμή που η απασχόληση συνιστά το μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας.
Συνοψίζω: Το άνοιγμα, προφανώς με όρους και κανόνες, υπηρετεί την ανάπτυξη και τον ανταγωνισμό, άρα υπηρετεί το επιτακτικό δημόσιο συμφέρον.
Η απελευθέρωση με κανόνες πατάσσει την φοροδιαφυγή, άρα υπηρετεί το επιτακτικό δημόσιο συμφέρον.
Το άνοιγμα με κανόνες τονώνει την απασχόληση, άρα υπηρετεί το επιτακτικό δημόσιο συμφέρον.
2. Η προώθηση προοδευτικών μεταρρυθμίσεων.
Υπάρχει το ερώτημα είναι προοδευτική ή νεοφιλελεύθερη η πολιτική του ανοίγματος;
Αν το επάγγελμα, παραμείνει κλειστό, τι πετυχαίνουμε; Προστατεύουμε τα αδικαιολόγητα προνόμια των λίγων- και δεν μιλώ βέβαια για το σύνολο των ιδιοκτητών ταξί, γιατί δεν είναι όλοι ίδιοι- και όχι τα δικαιώματα των πολλών. Είναι άλλο θέμα να λάβουμε υπόψη μας τον σημερινό κάτοχο άδειας και άλλο να μην θέλουμε εν ονόματί του να αλλάξουμε ουσιαστικά τίποτα και να αφήσουμε τα πράγματα ως έχουν.
Τι θέλουμε λοιπόν; Να συντηρήσουμε μια τέτοια κατάσταση; Η αγορά των ταξί είναι εδώ και δεκαετίες κλειστή, αδιαφανής και αναποτελεσματική. Αυτά θέλετε να συνεχίσουν να γίνονται κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της αντιπολίτευσης; Για μας προοδευτική μεταρρύθμιση είναι αυτή που υπηρετεί την κοινωνία, αυτό που υπηρετεί τους εργαζομένους, αυτή που υπηρετεί την κοινωνική δικαιοσύνη.
Και για να τελειώνουμε και με μια ακόμα υποκρισία. Καρτέλ δεν φτιάχνει η απελευθέρωση, καρτέλ είναι σήμερα οι λεγόμενοι μαντράδες εκμεταλλευτές με τις δεκάδες άδειες.
3. Το ζήτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Είναι κοινωνικά δίκαιο ή όχι το άνοιγμα του επαγγέλματος;
Ακούμε όλες αυτές τις μέρες κάποιους να ζητούν από την κυβέρνηση να μην εφαρμόσει το νόμο που η Βουλή ψήφισε. Τους ρωτώ: έχουν αναλογιστεί ότι την ίδια ώρα όλος ο ελληνικός λαός επωμίζεται τεράστια βάρη -που πολλές φορές δεν του αναλογούν- προκειμένου να διασωθεί η χώρα; Και οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και οι επαγγελματίες και οι επιχειρήσεις πλήττονται ιδιαίτερα από την οικονομική κρίση. Τι ηθικό έρεισμα έχει μια πολιτική που εμφανίζεται άτεγκτη με τους αδύναμους και ευέλικτη με όσους πλήττουν με έκνομες ενέργειες το δημόσιο συμφέρον; Οι ιδιοκτήτες αδειών δεν οφείλουν και αυτοί να επωμιστούν ένα μέρος του κόστους της προσπάθειας για την αναπτυξιακή επανεκκίνηση της χώρας, μαζί με τους εργαζόμενους; Επειδή δεν λογαριάζουν το κοινωνικό κόστος των ενεργειών τους θα τους επιβραβεύσουμε; Πώς θα πείσουμε τους πολίτες μετά, όταν θα μας έχουν δει να κάνουμε πίσω λόγο πιέσεων;
4. Το ερώτημα της αξιοπιστίας και της συνέπειας.
Είμαστε συνεπείς ή όχι με τις δεσμεύσεις μας, με τις ίδιες τις αποφάσεις μας ;
Ψηφίσαμε ήδη έναν νόμο, τον οποίο δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να μην εφαρμόσουμε. Μόνο αυτή η στάση είναι συμβατή με ένα κράτος ευνομίας, με ένα κράτος κανόνων και όχι ένα κράτος εξαιρέσεων. Και το λέω ξεκάθαρα σε όσους νομίζουν ότι θα υποκύψουμε σε πιέσεις και σε εκβιασμούς: δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω. Το άνοιγμα με κανόνες θα προχωρήσει. Μέσα από διάλογο, αλλά θα προχωρήσει. Αυτό άλλωστε δήλωσε πρόσφατα και ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.
Όταν μιλάμε για απελευθέρωση επαγγέλματος, εννοούμε απελευθέρωση του επαγγέλματος. Επιτέλους, η αξιοπιστία μας ως πολιτεία πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι μείζον αγαθό. Και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Ποιον νομίζουμε ότι κοροϊδεύουμε όταν άλλα ψηφίζουμε και άλλα εφαρμόζουμε. Τους πολίτες; Τους εταίρους μας στο εξωτερικό; Κανέναν δεν κοροϊδεύουμε. Απαξιώνουμε το πολιτικό σύστημα, καταρρακώνουμε την εμπιστοσύνη όλων, υπονομεύουμε τις ίδιες μας τις αξίες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Όπως πολύ καλά γνωρίζετε όσοι έχετε παρακολουθήσει τα αποτελέσματα των επισήμων συναντήσεων διαλόγου που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί με την Ομοσπονδία ιδιοκτητών ταξί, το υπουργείο, όταν το προσεχές διάστημα γνωστοποιήσει τη συνολική πρόταση και τους κανόνες που θα διέπουν την απελευθέρωση του συγκεκριμένου επαγγέλματος, θα τους δώσει εύλογο και επαρκή χρόνο προκειμένου να επισημάνουν τα σημεία στα οποία συμφωνούν και τα σημεία στα οποία διαφωνούν. Μέχρι τότε είναι παντελώς αδικαιολόγητη κάθε μορφή κινητοποίησης και μάλιστα με θύμα το κοινωνικό σύνολο και την τουριστική οικονομία.
Λέει και ξαναλέει, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο κύριος Σαμαράς να κάνουμε ό,τι κάνουν και στην Ευρώπη. Δηλαδή τι εννοεί; Μήπως δεν γνωρίζει ότι δεν υπάρχει κοινή αντιμετώπιση του θέματος στις ευρωπαικές χώρες; Ή μήπως θέλει να κάνουμε ό,τι κάνουν στην Ολλανδία για παράδειγμα; Εκεί το επάγγελμα άνοιξε το 2000. Και γνωρίζετε, κύριοι της αντιπολίτευσης, τι έγινε; Η νέα νομοθεσία που ίσχυσε εκείνη την περίοδο αφενός ήρε τους ποσοτικούς περιορισμούς και αντικατέστησε το καθεστώς σταθερού τιμολογίου με αυτό του μέγιστου. Ή μήπως εννοεί ο κύριος Σαμαράς να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Ιρλανδίας στην οποία το 2000, η πρόσβαση στην αγορά απελευθερώθηκε με την άρση των ποσοτικών περιορισμών. Αλλά και στο Ηνωμένο Βασίλειο (Λονδίνο) η αγορά των ταξί στο Λονδίνο ρυθμίζεται μέσα από προδιαγραφές ποιότητας και απαιτήσεις ικανότητας των υποψήφιων οδηγών και υπάρχουν δύο τύποι ταξί, τα συμβατικά ταξί και τα ιδιωτικά οχήματα προς μίσθωση. Τα μισθωμένα οχήματα δεν υπόκεινται σε ποσοτικούς περιορισμούς και το τιμολόγιο τους δεν ρυθμίζεται. Αλλά και στην Αυστρία και την Ουγγαρία η εθνική νομοθεσία προβλέπει την ελεύθερη πρόσβαση στην αγορά σε συνδυασμό με την επιβολή αυστηρών κανόνων ποιότητας στις υπηρεσίες που παρέχονται. Τι ακριβώς εννοεί λοιπόν ο κύριος Σαμαράς, όταν λέει να ακολουθήσουμε το ευρωπαϊκό πρότυπο;
Το ίδιο ισχύει με το περίφημο πληθυσμιακό κριτήριο. Τι θα πει πληθυσμιακό κριτήριο έτσι γενικά και αόριστα; Δύο- δυόμιση ταξί ανά χίλιους κατοίκους , όπως σήμερα στην Αθήνα; Τρία ταξί ανά χίλιους κατοίκους, όπως στη Βουδαπέστη και τη Μαδρίτη; Τέσσερα ταξί ανά χίλιους κατοίκους, όπως στην Πράγμα και το Βουκουρέστι, ή 10 ταξί ανά χίλιους κατοίκους, όπως στη Βαρκελώνη, το Ελσίνκι και το Μπέλφαστ. Δεν υπάρχουν ενιαία πληθυσμιακά κριτήρια. Και για να τελειώνουν οι μισές αλήθειες, ας πούμε επιτέλους ότι όταν οι ιδιοκτήτες ταξί μιλούν για πληθυσμιακά κριτήρια εννοούν τέτοια πληθυσμιακά κριτήρια, ώστε το επάγγελμα να παραμείνει κλειστό, ώστε να μην προκύπτει η δυνατότητα έκδοσης νέων αδειών. Υπεκφυγή και πρόσχημα είναι, λοιπόν, έτσι γενικά και αόριστα το πληθυσμιακό κριτήριο. Δεν σημαίνει τίποτα παρά μόνο ένα βολικό άλλοθι σε όσους, όπως ο κ. Σαμαράς, θέλουν να παραμείνει το επάγγελμα κλειστό και με αυτό τον τρόπο κλείνουν το μάτι στους ιδιοκτήτες ταξί. Είναι λυπηρό ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μετατρέπεται σε εκπρόσωπο τύπου του προέδρου των ιδιοκτητών ταξί.
Αλήθεια, κύριοι της αντιπολίτευσης, θα καταδικάσετε ή όχι τις πράξεις βίας που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες. Τα λάδια για να μην μπορούν να περάσουν τα λεωφορεία με τους τουρίστες, τους αποκλεισμούς δρόμων που απαγορεύουν στους πολίτες να μετακινηθούν; Κύριοι συνάδελφοι της Αριστεράς, θα καταγγείλετε τις απολύσεις των συνδικαλιστών οδηγών από τους ιδιοκτήτες επειδή ζητάνε το άνοιγμα του επαγγέλματος; Θα καταγγείλετε εκείνους που έστειλαν στο νοσοκομείο τους συνδικαλιστές οδηγούς;
Πρέπει όλοι να καταδικάσουμε απερίφραστα, χωρίς αμφισημίες και διγλωσσίες την τρομοκρατία που ασκείται από τραμπούκους εις βάρος μελών του ελληνικού κοινοβουλίου που αρνούνται να υποκύψουν στα συντεχνιακά συμφέροντα. Και να αναλογιστούν τις ευθύνες τους όσοι, από τη μια, με δηλώσεις τούς λένε να σταματήσουν, και από την άλλη, τους κλείνουν το μάτι να συνεχίσουν, επειδή έτσι φαντάζονται ότι πλήττουν την κυβέρνηση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Υπάρχουν βεβαίως και κάποια ερωτήματα για τα οποία αν και προφανείς οι απαντήσεις εξακολουθούν να τίθενται από όσους δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα. Ασκούν κριτική, δήθεν, στους χειρισμούς, ενώ γνωρίζουν ότι ουδέποτε στην πραγματικότητα υπήρξε το παραμικρό περιθώριο χειρισμών. Στο τέλος Ιουνίου ένα πολύ απλό, πολύ συγκεκριμένο και κατά τη γνώμη μου πολύ σημαντικό ερώτημα έπρεπε να απαντηθεί. Εμείς είπαμε και αναλάβαμε την ευθύνη για αυτό ότι πρέπει με διάλογο να προχωρήσει η απελευθέρωση του επαγγέλματος και να θεσπιστούν κανόνες. Όποιος έχει την αντίθετη άποψη, ας αναλάβει την ευθύνη και ας το πει χωρίς μισόλογα. Γιατί περιθώριο χειρισμών δεν υπήρχε από το νόμο. Όλοι γνωρίζουν ότι η 2α Ιουλίου ως ημερομηνία για το άνοιγμα των επαγγελμάτων, δεν είναι δική μας, είναι του νόμου που ψηφίσαμε και ισχύει. Και ο μόνος δυνατός χειρισμός ήταν αυτός τον οποίο και κάναμε. Να καλέσουμε άμεσα σε διάλογο για τους κανόνες του ανοίγματος που προβλέπει ο νόμος. Και ο χειρισμός αυτός οδήγησε στη συμφωνία της 7ης Ιουλίου, κατά την οποία οι ιδιοκτήτες κατέθεσαν τη συμφωνία τους, και στη συνέχεια τις απόψεις τους με υπόμνημα που υπέβαλαν στις 13 Ιουλίου, και συμφώνησαν να αναμένουν τις προτάσεις του υπουργείου, το οποίο ασφαλώς όφειλε και οφείλει να λάβει υπόψη του και τις απόψεις των ιδιοκτητών ταξί, όπως και τις απόψεις των άλλων εμπλεκομένων, των εκπροσώπων του τουρισμού και των εργαζομένων. Και αυτή τη συμφωνία, την προφανή και αυτονόητη, κάποιοι έσπρωξαν τους ιδιοκτήτες να αθετήσουν οδηγώντας τους στην απεργία, πριν καν παρουσιάσει το υπουργείο τις θέσεις του, με την απαίτηση ότι η πολιτεία όφειλε να υποκύψει στα τελεσίγραφά τους και να υιοθετήσει τις θέσεις τους. Να μην καταθέσει δηλαδή καν τη δική της πρόταση.
Είναι προφανές ότι όσοι μιλούν για χειρισμούς θα ήταν πιο ευθύ να πουν ρητά αυτό που εννοούν. Ότι δεν θέλουν το άνοιγμα. Αν πάλι κάποιοι με χειρισμούς, εννοούνε την υποκρισία και την κοροϊδία που βασίζεται σε τεχνάσματα, αμφισημίες και μισές αλήθειες, ας αναλογιστούν επιτέλους ότι έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Οι χειρισμοί του υπουργείου υπαγορεύθηκαν αποκλειστικά και μόνο από την αίσθηση ευθύνης και σοβαρότητας. Και μάλιστα, για να μην δώσουμε ούτε λαβή για κακόβουλη κριτική και προσχήματα για συγκρούσεις εν μέσω καλοκαιριού, προγραμματίσαμε εξαρχής για τα τέλη Αυγούστου την παρουσίαση της νομοθετικής πρωτοβουλίας του Υπουργείου που θα μας θέσει όλους ενώπιον των ευθυνών μας. Ακριβώς, για να μην μπορεί ούτε ο πιο κακόπιστος να πει ότι δεν λάβαμε υπόψη μας και τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες της τουριστικής περιόδου. Και αυτό είναι που καθιστά απολύτως απρόκλητη, απολύτως αδικαιολόγητη και ακραία αντικοινωνική αυτή την απεργία, που παίρνει τη μορφή απρόκλητου προληπτικού χτυπήματος απέναντι στην κοινωνία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Έχουμε καθήκον και ευθύνη να προχωρήσουμε στην εφαρμογή του νόμου, στο άνοιγμα των επαγγελμάτων. Στο άνοιγμα των αγορών. Έχουμε καθήκον και ευθύνη να προχωρήσουμε στην εφαρμογή όλων των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων προκειμένου να πετύχουμε την ανόρθωση της χώρας και την επανεκκίνηση της οικονομικής ανάπτυξης. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει ιστορική υποχρέωση να προχωρήσει σε βαθιές αλλαγές αν θέλει η χώρα να επιβιώσει. Τώρα είναι η ώρα για όλους μας να αποφασίσουμε: Είμαστε με την Ελλάδα των κανόνων ή με εκείνη των εξαιρέσεων; Είμαστε υπέρ της μεταρρύθμισης κανόνων, δομών, νοοτροπιών, ή υπέρ μιας μικρόπνοης και μικροπολιτικής διαχείρισης δια εμβαλωματικών παρεμβάσεων που εν τέλει συντηρούν το ίδιο νοσηρό πλαίσιο;
Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,
Για να προχωρήσουμε μπροστά πρέπει να ξεπεράσουμε τις παλαιές πρακτικές και να υπερβούμε τα παλαιά όρια. Καταλαβαίνω ότι σε μια μεταβολή είναι λογικό να υπάρχουν αντιδράσεις. Αλλά η δική μας υποχρέωση είναι να δίνουμε τη μάχη όχι για να υπερασπιστούμε το παρελθόν και το παλαιό σύστημα σχέσεων αλλά να κινήσουμε τα πράγματα ώστε η χώρα να μπορέσει να βρει έναν δρόμο προοπτικής.
Σας ευχαριστώ πολύ.
