Αθήνα, 27 Ιουνίου 2011Παρέμβαση Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κ. Ευάγγελου Βενιζέλου περί «αντισυνταγματικότητας» του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015
«Κύριε Πρόεδρε.
Το λιγότερο που οφείλει η Βουλή των Ελλήνων και όλος ο πολιτικός κόσμος στον ελληνικό λαό κάτω από τις συνθήκες που ζούμε είναι να είναι ειλικρινής, ευθύς και να μην παρασύρεται σε υποκριτική χρήση του Συντάγματος και του κανονισμού της Βουλής.
Αντιλαμβάνομαι την πολιτική διαφωνία με την πολιτική που ακολουθεί η Κυβέρνηση και που στηρίζει επί της ουσίας με αποχρώσεις ένα μεγάλο μέρος της Αντιπολίτευσης. Το αντιλαμβάνομαι αυτό. Αλλά δεν αντιλαμβάνομαι ένα λεγκαλισμό της Αριστεράς, μια νομικιστική άσκηση, η οποία έχει απλώς και μόνο σκοπό την παρέλκυση της διαδικασίας. Γιατί τα επιχειρήματα επί της ουσίας κρίνονται δημοκρατικά κρίνονται κατά πλειοψηφία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σας έχω μιλήσει για τον τρόπο με τον οποίο ανέλαβα τα καθήκοντά μου και είπα, όταν παρουσίασα τα μέτρα στον ελληνικό λαό, ότι ανέλαβα την ευθύνη να εισηγηθώ τόσο σκληρά και σε μεγάλο βαθμό άδικα μέτρα, πριν κλείσω καλά–καλά μια εβδομάδα στη θέση μου στο Υπουργείο Οικονομικών, γιατί έχω πλήρη συνείδηση της πραγματικότητας, πλήρη συνείδηση των κινδύνων για τον απλό Έλληνα πολίτη και το επίπεδο της ζωής του και για τη χώρα συνολικά και επειδή πρέπει να σταθεροποιήσουμε την κατάσταση, προκειμένου αμέσως μετά σε σύντομο χρονικό διάστημα με εντατικές ενέργειες όλοι μαζί να βελτιώσουμε την κατάσταση αυτή. Αλλά πρέπει πρώτα να υπάρχουμε δημοσιονομικά για να μπορέσουμε να βελτιώσουμε την κατάσταση.
Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι συνταγματικό, δεν είναι νομικό. Το πρόβλημα της χώρας είναι βαθιά ηθικό, κοινωνικό, αναπτυξιακό. Πρέπει να ξαναοργανώσουμε την χώρα. Πρέπει να της ξαναδώσουμε τον κοινωνικό της ιστό, την ελπίδα της, την προοπτική της, την αυτοπεποίθησή της, την αξιοπρέπειά της. Αυτό είναι συνταγματική επιταγή.
Αυτό απορρέει από τις θεμελιώδεις διατάξεις και αρχές ενός σύγχρονου δημοκρατικού κοινοβουλευτικού πολιτεύματος. Αυτό επιβάλλει το Σύνταγμά μας.
Είναι δε κρίμα η εξ αριστερών Αντιπολίτευση, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να έρχεται για να διαμαρτυρηθεί όταν η Κυβέρνηση με τη νομοθετική της πρωτοβουλία αυτή, να κυρωθεί δια νόμου το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής, έρχεται και ενισχύει τις δημοσιονομικές αρμοδιότητες του Κοινοβουλίου. Διότι οι ελάχιστες συνταγματικά κατοχυρωμένες δημοσιονομικές αρμοδιότητες της Βουλής, είναι η ψήφιση του προϋπολογισμού σε ετήσια βάση κατά το άρθρο 79 του Συντάγματος και η παρακολούθηση της εκτέλεσης του προϋπολογισμού με βάση τις πιο πρόσφατες τροποποιήσεις του Συντάγματος και του Κανονισμού.
Έχει έρθει ένας απλός τυπικός νόμος για τη δημοσιονομική διαχείριση και έχει προβλέψει τους πολυετείς προϋπολογισμούς, δηλαδή το μεσοπρόθεσμο σχέδιο, το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που είναι προσχέδια και προβολές των μελλοντικών προϋπολογισμών, που θα εισαχθούν στη Βουλή και θα ψηφιστούν από αυτήν, σύμφωνα με το άρθρο 79.
Και πώς λειτουργεί ο κοινοβουλευτικός κύκλος σε σχέση με τον ετήσιο προϋπολογισμό; Τι γίνεται όταν οι εκλογές έπονται της ημερομηνίας ψήφισης του ετήσιου προϋπολογισμού; Η προηγούμενη Βουλή δεν ψηφίζει και η προηγούμενη Κυβέρνηση δεν εισηγείται κρατικό προϋπολογισμό και δεν υπάρχει συνέχεια του κράτους; Δεν υπάρχει θεσμική σοβαρότητα ώστε να έχουμε και εξωτερική αξιοπιστία ως χώρα; Και δεν πρέπει να έχουμε καθαρούς λογαριασμούς με τους πολίτες που είναι η πατρίδα μας, γιατί οι άνθρωποί μας είναι η πατρίδα μας;
Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα πρόβλημα σε σχέση με το άρθρο 79 το τεκμήριο αρμοδιότητας για όσα θέματα δεν ρυθμίζονται ρητά στο Σύνταγμα σε ένα δημοκρατικό κοινοβουλευτικό πολίτευμα, ανήκει στη Βουλή. Για ό,τι δεν προβλέπεται ρητά και είναι νέου τύπου διαδικασία, η αρμοδιότητα ανήκει στη Βουλή, που έχει το κατάλοιπο της αρμοδιότητας, το τεκμήριο της αρμοδιότητας.
Αλλά δεν αρκεί να έχει κανείς αίσθηση της δημοκρατικής νομιμότητας, πρέπει να έχουμε αίσθηση του δημοκρατικού αν θέλετε πνεύματος που διέπει το Σύνταγμά μας και σε τελευταία ανάλυση κυρίες και κύριοι συνάδελφοι ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Τι θέλετε να συμβεί; Θέλετε να μην ψηφιστεί εμπρόθεσμα στο πλαίσιο της πολιτικής συμφωνίας με τους εταίρους και δανειστές μας το Μεσοπρόθεσμο και ο Εφαρμοστικός Νόμος; Να περάσει άπρακτη η 30ή Ιουνίου, μα πάμε χωρίς τους νόμους στη συνεδρίαση του Eurogroup την Κυριακή 3 Ιουλίου; Να μην πάρει την έγκριση του Eurogroup η καταβολή της πέμπτης δόσης; Να μην μπορέσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στις 8 Ιουλίου να λάβει τη δική του απόφαση για την εκταμίευση της πέμπτης δόσης και να βρεθούμε με άδειο ταμείο; Το άδειο ταμείο δεν είναι άδειο ταμείο του κράτους. Είναι άδειο ταμείο κάθε νοικοκυριού. Κάθε νοικοκυριού.
Η έλλειψη πολιτικής σοβαρότητας, η έλλειψη πολιτικής ευθύνης και η έλλειψη πολιτικής συναίνεσης κοστίζει και κοστίζει πολύ. Κοστίζει πολιτικά. Κοστίζει θεσμικά. Κοστίζει δημοσιονομικά και κοστίζει και οικονομικά στην τσέπη κάθε πολίτη, γιατί μας αντιμετωπίζουν με δυσπιστία, μας επιβάλλουν ασκήσεις συμμόρφωσης και πειθαρχίας και αυτά όλα επιβαρύνουν το εισόδημα, τον συνταξιούχο, τον άνεργο, την κάθε επιχείρηση, το κάθε νοικοκυριό.
Η έλλειψη σοβαρότητας και συναίνεσης σημαίνει λιγότερα λεφτά για τον πολίτη, λιγότερες δουλειές, λιγότερη ανάπτυξη, καμία προοπτική. Πρέπει να συνέλθουμε και να σοβαρευτούμε επιτέλους.
Με ρωτάει ο κ. Ροντούλης εκ μέρους του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού: τι θα γίνει με τη νέα δανειακή σύμβαση, θα έρθει στη Βουλή και με πόσες ψήφους; Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σας έχω πει ποια είναι η στρατηγική, ποιο είναι το εθνικό σχέδιο. Είναι πολύ απλό.
Τώρα ψηφίζουμε τους δύο βασικούς νόμους: Μεσοπρόθεσμο και Εφαρμοστικό. Έχουμε πρόσωπο να εμφανιστούμε στο Eurogroup και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, να πάρουμε την πέμπτη δόση, να καλύψουμε δανειακές ανάγκες μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου, και από τώρα έως το αργότερο το τέλος του καλοκαιριού πρέπει να διαπραγματευθούμε σοβαρά το νέο πρόγραμμα με τους εταίρους μας, με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Πρέπει να διασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους και με τη συμμετοχή των ιδιωτών διεθνώς, γιατί αλλιώς δεν μπαίνει πάτος στο βαρέλι των θυσιών του ελληνικού λαού, που εγώ πρώτος τις ανήγγειλα και τις κατήγγειλα, διότι πρέπει να φτιάξουμε το ταχύτερο το εθνικό φορολογικό σύστημα που με τους ίδιους στόχους γενικά, με τους ίδιους αριθμητικούς στόχους θα κάνει τη δίκαιη εσωτερική κατανομή με αναπτυξιακή και κοινωνική ευαισθησία και προοπτική και με συναίνεση και με σύμπραξη όλων.
Πρέπει λοιπόν να σταθεροποιηθούμε, να πάρουμε την πέμπτη δόση και να μπούμε στη διαπραγμάτευση για το νέο πρόγραμμα. Να η επαναδιαπραγμάτευση, είναι μπροστά μας. Μας καλούν σε επαναδιαπραγμάτευση.
Και εγώ καλώ την Αντιπολίτευση, τη Νέα Δημοκρατία και όλα τα άλλα κόμματα. Ελάτε να διαπραγματευθούμε μαζί. Και αφού διαπραγματευθούμε μαζί, θα έχουμε και καλύτερο αποτέλεσμα γιατί θα έχουμε μεγαλύτερη εθνική ισχύ.
Και το αποτέλεσμα αυτού του προγράμματος, που θα περιλαμβάνει και το νέο εθνικό φορολογικό σύστημα και τα αναπτυξιακά μέτρα που ούτως ή άλλως έχουν γίνει αντιληπτά από τους φίλους μας έξω ότι πρέπει να προωθηθούν, ετοιμάζεται μνημόνιο ανάπτυξης, γιατί αντιλαμβάνονται ότι με ύφεση, χωρίς θετικούς ρυθμούς δεν πετυχαίνουμε στόχους και βιωσιμότητα.
Όλα αυτά μαζί συγκροτούν το νέο πρόγραμμα και το νέο πρόγραμμα πρέπει να έρθει στη Βουλή πράγματι υπό συνθήκες ευρυτάτης συναίνεσης, γιατί αλλιώς παίζουμε «εν ου παικτοίς» εδώ. Κάποιοι είναι τα θύματα της συγκυρίας και αναλαμβάνουν το κόστος προκειμένου οι άλλοι αζημίως να ασκούν κριτική παίζοντας με την ιστορία και την προοπτική του τόπου αυτού.
Δεν είναι το νομοσχέδιο αντισυνταγματικό. Αντισυνταγματικό είναι ό,τι συνιστά έλλειψη ευθύνης και πατριωτισμού. Εγώ λοιπόν προβάλλω ένσταση αντισυνταγματικότητας στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ».
