ΑΘΗΝΑ, 22 Δεκεμβρίου 2010
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Η χώρα βρίσκεται σήμερα στο μέσο ενός πρωτόγνωρου πολέμου οικονομικής επιβίωσης.
Έχει έρθει η ώρα της αλήθειας.
Οφείλουμε να την πούμε.
Άλλοι να την αντιληφθούν.
Και άλλοι να την ομολογήσουν.
Δεν έχουμε πια περιθώριο για μισόλογα, οφείλουμε να πούμε την αλήθεια όσο «μαλώτρα» και αν είναι.
Ποιο είναι το πρόβλημα της χώρας;
Προφανώς το χρέος.
Αλλά το βαθύτερο ερώτημα είναι ποια είναι τα αίτιά του.
Γιατί αυτά πρέπει να αντιμετωπίσουμε.
Είναι πρώτον το πελατειακό κράτος, της μεταπολίτευσης το οποίο κατέρρευσε οικονομικά, κατέρρευσε στη συνείδηση των πολιτών, κατέρρευσε ηθικά και πολιτικά.
Το κράτος των εξαιρέσεων, των πελατειακών προσλήψεων, της ευνοιοκρατίας , το κράτος της αδιαφάνειας.
Είναι όμως μόνο αυτό;
Όχι, είναι και το μεταπολεμικό μοντέλο ανάπτυξης το οποίο οριστικά πια έφτασε στην όρια της αδυναμίας του.
Τελικά: Ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής που εξέθρεψε τόσο το μεταπολεμικό μοντέλο ανάπτυξης όσο και το μεταπολιτευτικό πελατειακό κράτος;
Η απάντηση είναι μία.
Το έλλειμμα. Το δημοσιονομικό έλλειμμα.
Η επίπλαστη ανταγωνιστικότητα του μεταπολεμικού αναπτυξιακού μοντέλου στηριζόταν σε δύο γυάλινα πόδια.
Αφενός στο εθνικό νόμισμα, και τις διαρκείς υποτιμήσεις του.
Και αφετέρου στα συνεχή δημοσιονομικά ελλείμματα που έπαιζαν το ρόλο των πελατών που δεν υπήρχαν. Και τα οποία τροφοδοτήθηκαν από τον συνεχή εξωτερικό δανεισμό.
Όταν με την εισαγωγή του ευρώ, τελείωσε η δυνατότητα ανταγωνιστικότητας μέσω της υποτίμησης του εθνικού νομίσματος παρέμεινε το δημόσιο χρέος το οποίο επί χρόνια αυξανόταν διαρκώς.
Και έτσι το χρέος γιγαντώθηκε, μέχρι που μοιραία έπαψε να είναι διαχειρίσιμο.
Έτσι, Κύριες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Φτάσαμε στο οριστικό και αμετάκλητο τέλος και του μεταπολεμικού μοντέλου ανάπτυξης, αλλά και του πελατειακού κράτους της μεταπολίτευσης.
Μέσα σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες το δίλημμα της ιστορικής ευθύνης είναι ένα και είναι αμείλικτο: υποταγή ή σύγκρουση.
Υποταγή σε αυτό το χρεοκοπημένο μεταπολεμικό μοντέλο ανάπτυξης, σε αυτό το χρεοκοπημένο μεταπολιτευτικό κράτος ή σύγκρουση μαζί τους.
Για τον Πρωθυπουργό, για την κυβέρνηση, για την Κοινοβουλευτική Ομάδα, για εμάς, το δίλλημα απαντήθηκε:
Και η απάντησή μας αυτή είναι οριστική, είναι απροϋπόθετη, είναι ξεκάθαρη.
Σύγκρουση μέχρις εσχάτων.
Αυτή είναι και η νέα διαχωριστική γραμμή που διαπερνά πλέον την κοινωνία μας και συνιστά το μείζον πολίτικο διακύβευμα για τη χώρα μας.
Από τη μια όσοι έχουν αποφασίσει να συγκρουστούν με τις αιτίες της κρίσης.
Από την άλλη όσοι έχουν αποφασίσει να παραμείνουν υποταγμένοι στην απατηλή λάμψη του λαϊκισμού και της ματαιοδοξίας της μεταπολίτευσης.
Σύγκρουση ήταν η εντολή που ζητήσαμε και πήραμε από τον ελληνικό λαό.
Και τη σύγκρουση αυτή την ξεκινήσαμε από τις 5 Οκτωβρίου 2009.
Γι΄ αυτό δεν επιτρέψαμε να γίνει ούτε μια πρόσληψη εκτός των αντικειμενικών διαδικασιών του ΑΣΕΠ.
Ούτε μία.
Καταργήσαμε τις εξαιρέσεις.
Τελειώσαμε την γαλάζια συνέντευξη, τα ψευδεπίγραφα stage και τις συμβάσεις έργου, τα παράθυρα προσλήψεων, τη βιομηχανία των μονιμοποιήσεων και το κλειστό επάγγελμα των συμβασιούχων.
Ταυτόχρονα συγκρουστήκαμε με την λογική που θέλει το δημόσιο - φέουδο των ευνοιοκρατικών προαγωγών.
Τερματίσαμε το πολιτικό έγκλημα δεκαετιών που σκότωσε την παραγωγικότητα στο δημόσιο.
Καμία προαγωγή με κομματικά κριτήρια. Αυτή τη στιγμή όλα τα διευθυντικά στελέχη αναδεικνύονται αξιοκρατικά.
Το ίδιο πράξαμε στο κρίσιμο ζήτημα της ένταξης των μεταναστών.
Θεσπίσαμε κανόνες ένταξης και πολιτογράφησης, αυστηρούς αλλά διαφανείς.
Αλλά και συμμετοχής των ομογενών και νομίμων μεταναστών στις εκλογές.
Και σήμερα μετά τις εκλογές μου επιτρέπεται να πω ότι έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα όσοι επιχειρούσαν να φοβίζουν τους πολίτες με κραυγές κινδυνολογίας για αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος.
Συγκρουστήκαμε με το μεταπολιτευτικό κράτος της αδιαφάνειας , της διαρκούς σκοτεινής συναλλαγής.
Οικοδομούμε μια πολιτεία Δι@ύγειας , νομιμότητας και λήψης ορθολογικών αποφάσεων που σε τελική ανάλυση εγκαθιδρύει ένα καθαρό επενδυτικό περιβάλλον.
Ήδη 150.000 αποφάσεις έχουν αναρτηθεί από 519 φορείς αλλιώς δεν θα μπορούσαν να έχουν εκτελεστεί.
Το ίδιο κάναμε για τις εκλογικές δαπάνες των υποψηφίων στις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Για πρώτη φορά εφαρμόστηκαν κανόνες διαφάνειας και θεσπίστηκε επιτέλους σύστημα ανεξάρτητου ελέγχου που εγγυάται την εφαρμογή του νόμου.
Όλες αυτές τις αλλαγές, που στη θέση του πελατειακού κράτους της μεταπολίτευσης οικοδομούν μια πολιτεία αξιών και κανόνων, τις συστηματοποιήσαμε και τις ενσωματώσαμε στο Καλλικράτη.
Ένα συνολικό σχέδιο με επίκεντρο τον πολίτη και την ανάπτυξη, που όπως είπε η Mercedes Bresso, η πρόεδρος της Επιτροπής Περιφερειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης: «Είναι ένα σχέδιο ναυαρχίδα, για όλη την Ευρώπη, που μπορεί να εμπνεύσει όλες τις άλλες χώρες.»
Κύριες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Στην απελπισία τους κάποιοι επιχειρούν να μας πουν:
Μα όλα αυτά σας επιβλήθηκαν.
Τίποτα αναληθέστερο.
Όλες αυτές οι συγκρούσεις καμία σχέση με την τρόικα δεν έχουν, κανένα μνημόνιο δεν τις επέβαλε.
Τις ξεκινήσαμε ήδη με τις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης - καταθέτω το απόσπασμα στα πρακτικά - πριν από 14 μήνες - τον Οκτώβριο του 2009 όταν δεν υπήρχε ούτε τρόικα, ούτε μνημόνιο.
Μάλιστα τις ημέρες αυτές ολοκληρώνεται το επιχειρησιακό σχέδιο μετάβασης στον Καλλικράτη.
Ένα πολύ δύσκολο σχέδιο που ολοκλήρωσε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα τις απαιτήσεις: 21 Προεδρικά Διατάγματα είναι στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για υπογραφή.
24 υπουργικές αποφάσεις , 238 έργα ενοποίησης πληροφοριακών συστημάτων, η πιο εκτεταμένη διαδικασία επιμόρφωσης στην ιστορία της αυτοδιοίκησης. Έτοιμες οι μετατάξεις των υπαλλήλων.
Ξεκινάμε με πραγματικά εξασφαλισμένη στον προϋπολογισμό την χρηματοδότηση με απόλυτη επάρκεια, με πλήρη κάλυψη των μεταφερόμενων αρμοδιοτήτων.
Και τονίζω ότι θα είμαστε δίπλα σε όλους τους Περιφερειάρχες και σε όλους τους Δημάρχους, ανεξάρτητα από την κομματική τους προέλευση.
Με την ευκαιρία θα ήθελα αυτό το σημείο να υπογραμμίσουμε ότι με την ίδια αποφασιστικότητα θα αντισταθούμε σε όσους θέλουν να καθηλώσουν την Αττική και την Ελλάδα στις ανεξέλεγκτες χωματερές.
Γι’ αυτό σας δηλώνω κατηγορηματικά ότι θα προχωρήσει ο περιφερειακός σχεδιασμός και στην Αττική, με απόλυτη διαφάνεια.
Με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου και πλήρη ενημέρωση της Βουλής θα προχωρήσουμε στην υλοποίηση των έργων, μετά μάλιστα από δημόσια διαβούλευση των τευχών δημοπράτησης.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Μαζί με τα παραπάνω πρέπει να προχωρήσουμε στην υλοποίηση της αμετάθετης και αδιαπραγμάτευτης δέσμευσης μας για αλλαγή του τρόπου εκλογής των βουλευτών.
Σύγκρουση με το κράτος της μεταπολίτευσης της φαυλότητας, των αδικιών και των αδικαιολόγητων προνομίων και διαφοροποιήσεων συνιστά και το ενιαίο μισθολόγιο, χωρίς καμιά απόλυση δημοσίου υπαλλήλου.
Ο αγώνας μας αυτός δεν θα μπορούσε να μην συνεπάγεται σύγκρουση με τη γραφειοκρατία. Και σε αυτό αξιοποιούμε ένα από τα ισχυρότερα όπλα μας, την ηλεκτρονική διακυβέρνηση.
Κατατίθεται ο πρώτος ολοκληρωμένος νόμος ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.
Περνάμε έτσι στην μετά ΚΕΠ εποχή με τη κάρτα του πολίτη να ανοίγει νέες δυνατότητες εξυπηρέτησης του πολίτη, με απόλυτο σεβασμό στα δικαιώματά του.
Η προσπάθεια μας αυτή θα κορυφωθεί με τη συνολική παρέμβαση που προετοιμάζουμε για τον Καλλικράτη στο κράτος. Γιατί αυτό που έχει ανάγκη η χώρα είναι ένα κράτος επιτελικό.
Κυρίες και κύριοι,
Αυτή η σύγκρουση με το κράτος της μεταπολίτευσης που μαζί με την αδιαμφισβήτητη ιστορική συμβολή της μας άφησε την πελατειακή πληγή, δεν έχει καμιά κομματική σκοπιμότητα.
Είναι σύγκρουση εν ονόματι μιας πολιτείας αξιών που υπερβαίνει συμβατικές κομματικές αντιπαραθέσεις.
Γι’ αυτό απέτυχε η αξιωματική αντιπολίτευση παίζοντας το χαρτί της απονομιμοποίησης της κυβέρνησης στις πρόσφατες εκλογές.
Και μάλιστα στην πραγματικότητα εν ονόματι ενός πελατειακού κράτους, μιας παρασιτικής οικονομίας, εν ονόματι όλων αυτών που μας έφτασαν στο χείλος της καταστροφής.
Εμείς τον δρόμο που χαράξαμε θα τον συνεχίσουμε αταλάντευτα την επόμενη χρονιά, την κρισιμότερη από τη καθαρή τριετία πολιτικής σταθερότητας, που διασφάλισε με την ψήφο του για τη χώρα ο ελληνικός λαός.
Η Ελλάδα έχει όσο ποτέ άλλοτε ανάγκη από αυτά τα τρία χρόνια πολιτικής σταθερότητας. Κανείς δεν δικαιούται και δεν μπορεί να τα διαταράξει και η Κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να τα διασφαλίσει.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Η σύγκρουση σήμερα έχει ιστορικό βάθος και δημιουργεί μια νέα βαθιά διαχωριστική γραμμή.
Από τη μια συντάσσονται όσοι είναι υποταγμένοι στο κράτος της μεταπολίτευσης, οι δυνάμεις που εξακολουθούν να υπερασπίζονται την παρασιτική οικονομία των προνομίων και το πελατειακό κράτος των εξαιρέσεων.
Και από την άλλη τοποθετούμαστε όσοι είμαστε έτοιμοι να συγκρουστούμε μέχρι τέλους με το πελατειακό , αναποτελεσματικό κράτος και το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης.
Η περιδεής Ελλάδα που μένει δέσμια του παρελθόντος της δεν μας εκφράζει και δεν την εκφράζουμε.
Γιατί μόνο έτσι θα αποκαταστήσουμε επιτέλους τις αφόρητες κοινωνικές αδικίες που δομικά αναπαρήγαγε το πελατειακό κράτος της μεταπολίτευσης.
Μόνο έτσι χτίζουμε μια δίκαιη κοινωνία.
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Η επιστροφή και η αναβίωση του αναπτυξιακού μοντέλου των ελλειμμάτων - γιατί βέβαια οι μαγικές συνταγές είναι ανάξιες συζήτησης - δεν είναι απλώς αμετάκλητα και οριστικά καταδικασμένη, είναι κάτι χειρότερο: είναι ανέφικτη.
Όμως κάποιοι εύλογα αναρωτιούνται:
Είμαστε σε θέση να αναπτύξουμε το ποιοτικό μας πλεονέκτημα;
Απαντώ: δεν έχουμε άλλο δρόμο επιβίωσης. Ελλείμματα, χρέος, δανεισμός, εθνικό νόμισμα και υποτιμήσεις, τέλος.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Άλλο περιθώριο δεν έχουμε αν θέλουμε η χώρα να βγει από την κρίση.
Έχουμε μόνο μια δυνατότητα.
Να τα καταφέρουμε.
Και ένα σημαντικό και αξιόπιστο βήμα σε αυτή τη λυτρωτική πορεία συνιστά και ο προϋπολογισμός του 2011.
Όπως και το νέο φορολογικό πλαίσιο που θεσπίσαμε.
Όλοι όμως πρέπει να γνωρίζουν ότι ο πόλεμος δεν κερδήθηκε ακόμα.
Όπως και ότι η υπόθεση της διάσωσης της χώρας δεν είναι υπόθεση ενός Πρωθυπουργού, μιας Κυβέρνησης, μιας Κοινοβουλευτικής Ομάδας είναι υπόθεση όλων των Ελλήνων.
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Χωρίς αμφιβολία, οι περιστάσεις αυτή τη φορά είναι πραγματικά και κυριολεκτικά ιστορικές.
Εμείς έχουμε πλήρη επίγνωση γι’ αυτό.
Και μάλιστα θα σας έλεγα ότι αν ετίθετο δίλημμα, εμείς είμαστε αποφασισμένοι: προτιμούμε να είμαστε η πρώτη κυβέρνηση που θα θυσιάσει το μέλλον της, αναλαμβάνοντας το πατριωτικό της καθήκον, για να μην θυσιάσει το μέλλον και το συμφέρον του ελληνικού λαού.
Και όχι να είμαστε ακόμη μια κυβέρνηση που για να μη θυσιάσει το δικό της μέλλον, θα θυσιάσει το μέλλον της χώρας.
Το μεγάλο ηθικό και ιστορικό δίλημμα που έχει η δική μας γενιά που έχουμε όλοι εμείς σε αυτή τη αίθουσα δεν είναι αν θα αποφασίσουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας τώρα, δεν είναι αν θα πάρουμε τις αποφάσεις μας τώρα.
Ένα είναι το πραγματικό δίλημμα: Θα πάρουμε το βάρος στις πλάτες μας εμείς ή θα το φορτώσουμε στα παιδιά μας γνωρίζοντας ότι θα καταρρεύσουν;
Εμείς τις αποφάσεις μας τις πήραμε.
Στο ερώτημα εμείς ή τα παιδιά μας, είπαμε εμείς.
