Αθήνα, 22 Δεκεμβρίου 2010
Βασικά σημεία:
- Η μάχη του Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ όλο αυτό το διάστημα, ήταν και είναι μία μάχη συνεχής σε τέσσερα επίπεδα. Πρώτα απ’ όλα για να μπορέσει η χώρα μας ξανά να έχει φωνή, να έχει κύρος, να μπορεί να συνδιαμορφώνει τις ευρωπαϊκές αποφάσεις, και ιδιαίτερα για τα κρίσιμα ζητήματα που την αφορούν. Η δεύτερη μάχη, πρωτοφανής σε ευρωπαϊκό επίπεδο, για να εξασφαλιστεί ένας μηχανισμός στήριξης για την Ελλάδα σε αυτή την περίοδο της κρίσης. Η τρίτη μάχη, ήταν να αναδειχθεί ότι η κρίση που βιώνει η Ελλάδα, μπορεί να έχει τα δικά της χαρακτηριστικά σε σχέση με τις άλλες χώρες, αλλά είναι τμήμα μιας ευρύτερης ευρωπαϊκής κρίσης. Για να μπορέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση επιτέλους να διατυπώσει μία συνεκτική ευρωπαϊκή απάντηση. Η τέταρτη μάχη, αφορά στη μεγάλη διαπραγμάτευση που ξεκινά αυτήν την περίοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση για το νέο πλαίσιο του Κοινοτικού Προϋπολογισμού και τις νέες δημοσιονομικές προοπτικές μετά το 2013. Δηλαδή, αφορά στο μέλλον της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής και της ελληνικής υπαίθρου και του εισοδήματος του Έλληνα αγρότη, στο μέλλον των Διαρθρωτικών Ταμείων και της πολιτικής Συνοχής.
- Τι πετύχαμε στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της περασμένης εβδομάδας. Πρώτα απ’ όλα την απόφαση για τη θεσμοθέτηση του μόνιμου μηχανισμού στήριξης και αντιμετώπισης κρίσεων από το 2013 και μετά. Δεύτερον, τη ρητή και σαφή αναγνώριση της προσπάθειας που καταβάλει η χώρα μας, που δείχνει ότι οι θυσίες του ελληνικού λαού πιάνουν τόπο και αναγνωρίζονται. Τρίτον, υπήρξε για πρώτη φορά η δήλωση ετοιμότητας, ότι θα ληφθούν όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα που χρειάζεται για να εξασφαλισθεί η σταθερότητα της Ευρωζώνης και των κρατών - μελών της. Και, το τέταρτο, το κρίσιμο, υπήρξαν τα πρώτα ψήγματα μιας συνεκτικής απάντησης απέναντι στην ευρωπαϊκή κρίση, μέσα από μία λογική που δεν περιορίζεται μόνο στο δημοσιονομικό σκέλος, αλλά επεκτείνεται και στο αναπτυξιακό και κοινωνικό, για μία πολιτική ισόρροπης και βιώσιμης ανάπτυξης.
- Σίγουρα το 2011 θα είναι μια δύσκολη χρονιά για τους Έλληνες πολίτες που από τη μια κατανοούν το μέγεθος της κρίσης και την ανάγκη αντιμετώπισής της. Ταυτόχρονα, όμως, αισθάνονται θυμό, ανασφάλεια, απαιτούν να υπάρξουν μέτρα που να τους στηρίξουν. Είναι δύσκολη η περίοδος για τους βουλευτές μας, τους βουλευτές της συμπολίτευσης, για τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, για όλους μας. Γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτά τα δύσκολα και αναγκαία μέτρα, είναι μέτρα που είναι πέρα από τις ιδεολογικές και πολιτικές μας καταβολές και αξίες. Αλλά, ξέρουμε επίσης ότι έχουμε το χρέος, την ευθύνη σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, με ειλικρίνεια, με θάρρος, με γενναιότητα, να μπορέσουμε να σταθεροποιήσουμε πάνω απ’ όλα τη χώρα μας και την προοπτική της.
-Παρουσιάζοντας και καλώντας τη Βουλή να υπερψηφίσει αυτό το δύσκολο και αναγκαίο προϋπολογισμό του 2011, αναλαμβάνουμε και τέσσερις συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Αναγνωρίζουμε τις θυσίες του ελληνικού λαού. Αυτές οι θυσίες οφείλουμε με την καθημερινή μας προσπάθεια και πολιτική να κατανέμονται δίκαια. Αυτές οι θυσίες πρέπει να πιάνουν τόπο. Αυτή η πολιτική πρέπει ακόμα πιο έντονα και αποτελεσματικά να αναπτυχθεί μέσα σε ένα συνολικό αναπτυξιακό και κοινωνικό πλαίσιο. Και, πάνω απ’ όλα, σε αυτό το δύσβατο και δύσκολο δρόμο, σε αυτό το φουρτουνιασμένο ποτάμι που διανύουμε, οφείλουμε και δεσμευόμαστε ως κυβέρνηση να το περάσουμε όλοι μαζί, χωρίς να αφήσουμε κανέναν πίσω, στηρίζοντας τον άνεργο, στηρίζοντας αυτόν που έχει πρόβλημα, διαμορφώνοντας ένα αναγκαίο κοινωνικό δίχτυ προστασίας.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας της κας Μ. Ξενογιαννακοπούλου
O Προϋπολογισμός για το 2011 σηματοδοτεί τη συνέχεια μιας δύσκολης, επώδυνης, αλλά ταυτόχρονα αναγκαίας προσπάθειας που κάνει η χώρα μας και ο ελληνικός λαός, για να αντιμετωπίσει αυτήν την πρωτοφανή κρίση, σε αυτήν την κατάσταση πραγματικά έκτακτης ανάγκης.
Είναι ένας προϋπολογισμός που επιδιώκει και πρέπει να κινηθεί σε τρεις κατευθύνσεις. Πρώτα απ’ όλα στη συνέχεια της προσπάθειας της δημοσιονομικής εξυγίανσης. Δεύτερον, στην ενίσχυση συνεχώς της αναπτυξιακής προσπάθειας και της αναθέρμανσης της οικονομίας. Και, τρίτον, εξίσου κρίσιμο και σημαντικό, στη διατήρηση και στη δημιουργία θέσεων εργασίας και στην κατοχύρωση όλων εκείνων των αναγκαίων, αποτελεσματικών και δίκαιων κοινωνικών μέτρων, ενός διχτιού ασφάλειας σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο για τους Έλληνες πολίτες.
Η αλήθεια είναι ότι το 2009 μετά τις εκλογές, η χώρα μας ήταν αντιμέτωπη με μία πρωτοφανή κρίση. Τεράστιο χρέος και ελλείμματα κρυφά, τα οποία όταν αποκαλύφθηκαν ήρθαν να επιδεινώσουν δραματικά την κατάσταση. Αδυναμία της χώρας μας να έχει πρόσβαση στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές. Και πάνω απ’ όλα, μία Ελλάδα η οποία είχε μειωμένα πια ερείσματα, αδύναμη φωνή και παρέμβαση στις ευρωπαϊκές και στις διεθνείς εξελίξεις.
Η μάχη του Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ όλο αυτό το διάστημα, ήταν και είναι μία μάχη συνεχής σε τέσσερα επίπεδα. Πρώτα απ’ όλα για να μπορέσει η χώρα μας ξανά να έχει φωνή, να έχει κύρος, να μπορεί να συνδιαμορφώνει τις ευρωπαϊκές αποφάσεις, και ιδιαίτερα για τα κρίσιμα ζητήματα που την αφορούν. Μία μάχη βέβαια που είναι απόλυτα συνυφασμένη με την αναγνώριση των μεγάλων θυσιών και των προσπαθειών που κάνει ο ελληνικός λαός.
Η δεύτερη μάχη, πρωτοφανής σε ευρωπαϊκό επίπεδο, για να εξασφαλιστεί ένας μηχανισμός στήριξης για την Ελλάδα σε αυτή την περίοδο της κρίσης, που ήταν τελικά πρωτοπόρα, καθώς μέσα από αυτήν τη διαδικασία, στηρίχθηκε και η Ιρλανδία, και ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειαστεί να στηριχθούν άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά οδήγησε και στην εξέλιξη συνολικά της οικονομικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η τρίτη μάχη, ήταν να αναδειχθεί ότι η κρίση που βιώνει η Ελλάδα, μπορεί να έχει τα δικά της χαρακτηριστικά σε σχέση με τις άλλες χώρες, αλλά είναι τμήμα μιας ευρύτερης ευρωπαϊκής κρίσης. Για να μπορέσει επιτέλους η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έδειξε μεγάλη εσωστρέφεια και καθυστέρηση όσον αφορά στη δυνατότητα και στην αποτελεσματικότητά της, να παίρνει αποφάσεις, να διατυπώσει μία συνεκτική ευρωπαϊκή απάντηση.
Τώρα αποτυπώνονται τα πρώτα σημαντικά αποτελέσματα, και βέβαια χρειάζονται πολλά περισσότερα, στην κατεύθυνση μιας ολοκληρωμένης ευρωπαϊκής απάντησης.
Η τέταρτη μάχη, που είναι συνεχής σε ευρωπαϊκό επίπεδο και συνδέεται άμεσα με την προσπάθεια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, ανάπτυξης και δημιουργίας θέσεων απασχόλησης, αφορά στη μεγάλη διαπραγμάτευση που ξεκινά αυτήν την περίοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση για το νέο πλαίσιο του Κοινοτικού Προϋπολογισμού και τις νέες δημοσιονομικές προοπτικές μετά το 2013. Δηλαδή, αφορά στο μέλλον της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής και της ελληνικής υπαίθρου και του εισοδήματος του Έλληνα αγρότη, στο μέλλον των Διαρθρωτικών Ταμείων και της πολιτικής Συνοχής. Σημαίνει τη δυνατότητα να υπάρχουν οι πιστώσεις εκείνες σε ευρωπαϊκό επίπεδο που έρχονται να καλύψουν τις πραγματικές ανάγκες σήμερα των ευρωπαϊκών λαών.
Και αυτή είναι μία προσπάθεια συνεχής, σε εξέλιξη, γιατί ξέρουμε ότι κινούμαστε σε ένα δυσμενές ευρωπαϊκό περιβάλλον, με έναν αρνητικό συντηρητικό συσχετισμό δυνάμεων, που επιχείρησε, αλλά αντισταθήκαμε και δεν το πετύχαν, να συνδέσει τη συζήτηση για την αντιμετώπιση της κρίσης με τη μείωση των δαπανών των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων και του Κοινοτικού Προϋπολογισμού.
Η πραγματικότητα, είναι ότι η δεκαετία αυτή που ξεκίνησε το 2000 στην Ευρώπη με υψηλές τότε προσδοκίες, σηματοδοτήθηκε από μία περίοδο μεγάλης εσωστρέφειας, πολιτικής ατολμίας και αδυναμία λήψης των οικονομικών αποφάσεων που έπρεπε η Ευρωπαϊκή Ένωση να πάρει.
Έτσι, το 2008 όταν ξεκίνησε η χρηματοπιστωτική κρίση στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρώπη δεν μπόρεσε τότε να αντιδράσει άμεσα και αποτελεσματικά, και στη συνέχεια ήρθε η κρίση με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά σε κάθε χώρα και μετεξελίχθηκε σε κρίση ρευστότητας και χρέους σήμερα στην Ευρώπη.
Άρα, τώρα είναι μία περίοδος που η μάχη μας δίνεται σε πολλά επίπεδα. Η προσπάθεια στο εσωτερικό της χώρας μας, είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την προσπάθεια και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ο Πρωθυπουργός της χώρας είναι μπροστάρης σε αυτή την προσπάθεια, ώστε εκτός απ’ τη δημοσιονομική σταθερότητα που είναι αναγκαία, να υπάρξει και η αναγκαία συνεκτική ευρωπαϊκή αναπτυξιακή και κοινωνική πολιτική. Να υπάρξει αποτελεσματικό πλαίσιο ρύθμισης και κανόνες στις διεθνείς αγορές. Και το πιο σημαντικό απ’ όλα, ότι η ατελής Οικονομική και Νομισματική Ένωση οφείλει και πρέπει να τεθεί σε ένα ευρύτερο οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το πρόσφατο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ήταν ένα θετικό βήμα, αλλά χρειάζονται ακόμα περισσότερα. Σίγουρα η μάχη που έδωσε ο Πρωθυπουργός στο προ-τελευταίο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του περασμένου Οκτωβρίου, διευκόλυνε και έκανε δυνατές αυτές τις πρώτες θετικές αποφάσεις.
Θέλω να θυμίσω ότι ο Πρωθυπουργός είπε τέσσερα συγκεκριμένα «όχι» τον Οκτώβριο στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Όχι όσον αφορά στη λογική της αυτοματοποίησης για την οικονομική διακυβέρνηση, ώστε να υπάρχει μια πολιτική συνεκτίμηση αναγκών, δυνατοτήτων και στόχων. Ένα κάθετο όχι στις πολιτικές κυρώσεις και στον κίνδυνο να μην υπάρχει ισοτιμία των κρατών - μελών. Όχι στις ισοπεδωτικές οικονομικές κυρώσεις, οι οποίες θα οδηγούσαν σε φαύλο κύκλο τις πιο αδύναμες χώρες της περιφέρειας της Ευρωζώνης. Όχι στη διασύνδεση αυτής της συζήτησης με την κρίσιμη για τη χώρα μας συζήτηση για τις νέες δημοσιονομικές προοπτικές.
Τι πετύχαμε στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της περασμένης εβδομάδας.
Πρώτα απ’ όλα την απόφαση για τη θεσμοθέτηση του μόνιμου μηχανισμού στήριξης και αντιμετώπισης κρίσεων από το 2013 και μετά και την έναρξη της διαδικασίας περιορισμένης αναθεώρησης της Συνθήκης.
Δεύτερον, τη ρητή και σαφή αναγνώριση της προσπάθειας που καταβάλει η χώρα μας, που δείχνει ότι οι θυσίες του ελληνικού λαού πιάνουν τόπο και αναγνωρίζονται.
Τρίτον, υπήρξε για πρώτη φορά η δήλωση ετοιμότητας, που βέβαια πρέπει να εξειδικευτεί στο επόμενο διάστημα, που συμφώνησαν όλοι οι Πρωθυπουργοί της Ευρωζώνης, ότι θα ληφθούν όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα που χρειάζεται για να εξασφαλισθεί η σταθερότητα της Ευρωζώνης και των κρατών - μελών της. Και, όταν ξέρουμε πολύ καλά πως ήταν το κλίμα πριν από μερικούς μήνες, και πόσο έχουμε συμβάλει στο να υπάρξει πλέον η αναγνώριση αυτής της ανάγκης, δυστυχώς μέσα από τις δυσμενείς εξελίξεις συνολικά στην Ευρώπη.
Και, το τέταρτο, το κρίσιμο, υπήρξαν τα πρώτα ψήγματα μιας συνεκτικής απάντησης απέναντι στην ευρωπαϊκή κρίση, μέσα από μία λογική που δεν περιορίζεται μόνο στο δημοσιονομικό σκέλος, αλλά επεκτείνεται και στο αναπτυξιακό και κοινωνικό, για μία πολιτική ισόρροπης και βιώσιμης ανάπτυξης.
Από εκεί και πέρα, και οι άλλες προσπάθειες αρχίζουν και πιάνουν τόπο, και αφορούν στην ανάγκη να υπάρξουν ευρύτερα εργαλεία που θα στηρίξουν μία αναπτυξιακή ισόρροπη πολιτική σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως είναι τα ευρωομόλογα και ο φόρος για τις χρηματιστηριακές συναλλαγές, που αρχίζουν να ωριμάζουν και να κερδίζουν έδαφος.
Σίγουρα το 2011 θα είναι μια δύσκολη χρονιά. Χρονιά δύσκολη πρώτα απ’ όλα για τους Έλληνες πολίτες που γνωρίζουμε ότι έχουν ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μια κατανοούν το μέγεθος της κρίσης και την ανάγκη αντιμετώπισής της. Ταυτόχρονα, όμως, αισθάνονται θυμό, ανασφάλεια, απαιτούν να υπάρξουν μέτρα που να τους στηρίξουν.
Είναι δύσκολη η περίοδος για τους βουλευτές μας, τους βουλευτές της συμπολίτευσης, για τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, για όλους μας. Γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτά τα δύσκολα και αναγκαία μέτρα, είναι μέτρα που είναι πέρα από τις ιδεολογικές και πολιτικές μας καταβολές και αξίες. Αλλά, ξέρουμε επίσης ότι έχουμε το χρέος, την ευθύνη σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, με ειλικρίνεια, με θάρρος, με γενναιότητα, να μπορέσουμε να σταθεροποιήσουμε πάνω απ’ όλα τη χώρα μας και την προοπτική της.
Γιατί, η Ελλάδα, δυστυχώς, είχε φτάσει στο σημείο να μην έχει τη δυνατότητα επιλογών, αλλά να είναι στο κατώφλι της χρεοκοπίας με ό,τι αυτό θα σήμαινε για τα εισοδήματα, για την ανάπτυξη, για τον κάθε Έλληνα πολίτη.
Παρουσιάζοντας και καλώντας τη Βουλή να υπερψηφίσει αυτό το δύσκολο και αναγκαίο προϋπολογισμό του 2011, αναλαμβάνουμε και τέσσερις συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Αναγνωρίζουμε τις θυσίες του ελληνικού λαού. Αυτές οι θυσίες οφείλουμε με την καθημερινή μας προσπάθεια και πολιτική να κατανέμονται δίκαια. Αυτές οι θυσίες πρέπει να πιάνουν τόπο. Αυτή η πολιτική πρέπει ακόμα πιο έντονα και αποτελεσματικά να αναπτυχθεί μέσα σε ένα συνολικό αναπτυξιακό και κοινωνικό πλαίσιο. Και, πάνω απ’ όλα, σε αυτό το δύσβατο και δύσκολο δρόμο, σε αυτό το φουρτουνιασμένο ποτάμι που διανύουμε, οφείλουμε και δεσμευόμαστε ως κυβέρνηση να το περάσουμε όλοι μαζί, χωρίς να αφήσουμε κανέναν πίσω, στηρίζοντας τον άνεργο, στηρίζοντας αυτόν που έχει πρόβλημα, διαμορφώνοντας ένα αναγκαίο κοινωνικό δίχτυ προστασίας.
Με ειλικρίνεια, αίσθημα ευθύνης και χρέους, καθώς και με αυτές τις δεσμεύσεις απέναντι στις θυσίες και στις προσδοκίες του ελληνικού λαού, καλούμε τη Βουλή των Ελλήνων να υπερψηφίσει τον προϋπολογισμό του 2011.
