Αθήνα, 22 Δεκεμβρίου 2010
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ξέρετε πολύ καλά ότι πάλεψα και παλεύω για την πατρίδα μας, χωρίς να υπολογίζω πολιτικό ή προσωπικό κόστος.
Οι αποφάσεις μου υπηρετούν απαρέγκλιτα και με συνέπεια τρεις βασικούς στόχους. Πρώτον, να σώσουμε την οικονομία μας από τη χρεοκοπία.
Δεύτερον, να σταθεροποιήσουμε την οικονομική πορεία της Ελλάδας, αλλά και στο πλαίσιο της Ευρώπης, που περνά την πιο δύσκολη στιγμή από την ίδρυσή της.
Και τρίτον, παράλληλα, να γίνουν όλες οι αναγκαίες, μεγάλες αλλαγές στη χώρα μας, ώστε να εξασφαλίσουμε επιτέλους για τον Έλληνα μια οικονομία βιώσιμη, δίκαιη και ανταγωνιστική, με δουλειές και προοπτική.
Μια χώρα, που δεν βασίζεται σε "δάνειες" δυνάμεις, αλλά στα δικά μας δημιουργικά, παραγωγικά και ισχυρά πλεονεκτήματα. Που δεν θα χρειάζεται πια προστασία από κανέναν, δεν θα απειλείται από τις αγορές, ούτε θα χρειάζεται πια μνημόνια και επιτηρήσεις.
Γιατί, κ. Σαμαρά, κρύβετε αλήθειες και κρύβεστε από τις ευθύνες σας, όπως έκανε και η κυβέρνησή σας. Διότι μπήκαμε, δύο φορές μάλιστα, σε επιτήρηση, επί δικών σας ημερών.
Και είμαστε εμείς, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, η Κυβέρνησή μας, που θα βγάλουμε τη χώρα από την επιτήρηση και θα ξαναβρούμε αυτή την ανεξάρτητη και αυτόνομη πορεία, την οποία εσείς μας στερήσατε.
Εμείς κληθήκαμε να αναλάβουμε αυτή την ευθύνη. Αλλά δεν άξιζε αυτή η μοίρα για τη χώρα μας, αξίζει πολύ καλύτερα η Ελλάδα. Και δεν θα ήμουν εδώ, αν δεν πίστευα ότι οι στόχοι αυτοί είναι εφικτοί.
Δεν θα ήμουν εδώ, αν δεν πίστευα στην Ελλάδα και στις τεράστιες δυνατότητες που έχει, τις οποίες, δυστυχώς, σπαταλήσαμε απαξιώσαμε και υπονομεύσαμε. Αυτός, όμως, δεν είναι προσωπικός στόχος. Αποτελεί στοίχημα για το έθνος, για τον Ελληνισμό, για τις νέες γενιές.
Και στο στοίχημα αυτό, κλήθηκε να δώσει λύσεις η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Με ειλικρίνεια, χωρίς να κρύβουμε αλήθειες, όπως είναι η διαφθορά, που εσείς είπατε ότι θα έπρεπε να την κρύψουμε - ότι δήθεν θα μπορούσαμε - από τους εταίρους μας ή τη Διεθνή Κοινότητα.
Ναι, αυτό θέλετε, δυστυχώς. Δεν τολμάτε να είστε ειλικρινείς απέναντι στην πραγματικότητα, γι' αυτό ποτέ δεν θέλατε και δεν μπορέσατε να αλλάξετε αυτή τη χώρα.
Εμείς θα κάνουμε ό, τι μπορούμε και ό, τι απαιτείται, ώστε να πετύχουμε. Το δίλημμα, το έχουν όμως οι άλλες πολιτικές δυνάμεις του τόπου.
Δεν τους ζητάμε να συμφωνήσουν σε κάθε τι που κάνουμε. Πέρα από την τυπική έκκληση της εκάστοτε κυβέρνησης, να ζητήσει την ψήφο για τον προϋπολογισμό του κράτους, την οποία και ζητάμε, ζητάμε παράλληλα να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους, μπροστά στην πρόκληση της ιστορίας, κύριοι.
Για μια φορά, μπροστά σε αυτή τη βαθύτατη κρίση, να αποδείξουμε στους πολίτες αυτού του τόπου, που απαιτούν μια άλλη στάση από μας, ότι πέρα από τη μικροκομματική διαχείριση, υπάρχει και η πολιτική ευθύνη, η ευθύνη όλων, πόσο μάλλον εκείνων που κυβέρνησαν τον τόπο τα τελευταία χρόνια, για να αλλάξει αυτός ο τόπος.
Και αν κ. Σαμαρά, κόπηκαν απ' όλους, αλλά περισσότερο από τους εύρωστους, μισθοί και συντάξεις, είναι λόγω των δικών σας πολιτικών. Και θυμίζω, ήταν δική σας προεκλογική δέσμευση αυτή, του κ. Καραμανλή, από το στόμα του κ. Καραμανλή. Ο κ. Καραμανλής ήξερε ότι η επόμενη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να αντέξει το βάρος του ελλείμματος, αλλά μας το έκρυβε, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας.
Το έκρυβε και μας πέταξε τη βόμβα. Μας πέταξε τη βόμβα, αλλά εμείς ανταποκριθήκαμε, για να μη βουλιάξει η χώρα και να μη χρεοκοπήσει. Διότι πολλά μας είπε ο κ. Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, για το τι έπρεπε να κάνουμε μέχρι το Μάιο, τι μέτρα έπρεπε να πάρουμε και ποια διαπραγμάτευση έπρεπε να κάνουμε.
Το ερώτημα, όμως, παραμένει. Γιατί δεν έμειναν αυτοί, για να τα κάνουν; Γιατί λιποτάχτησαν όλοι μαζί; Γιατί εγκατέλειψαν άρον - άρον το καράβι;
Εμείς αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας. Σε αυτή την εθνική πορεία, όμως, δεν καλείται μια κυβέρνηση, ή έστω μια πολιτική παράταξη, από μόνη της, να υλοποιήσει ένα έργο.
Καλούνται όλοι να συμβάλουν, κόμματα, κοινωνικοί εταίροι, πολίτες, Δικαιοσύνη, Κοινοβούλιο, Δημόσια Διοίκηση, Μέσα Ενημέρωσης. Την ίδια ώρα, η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού έχει δείξει απίστευτη ωριμότητα, μπροστά στη λαίλαπα που χτύπησε την πόρτα μας.
Το δίλημμα, όμως, των πολιτικών δυνάμεων της Αντιπολίτευσης και πολλών παραγόντων ενός κατεστημένου, είναι ένα: να συμβάλουν στην επιτυχία ή να ποντάρουν για ίδιον συμφέρον στην αποτυχία της Ελλάδας;
Αυτό είναι το δικό τους δίλλημα. Ένα δίλλημα, που επιμελώς προσπαθούν να αποποιηθούν με την καλλιέργεια διαφόρων μύθων. Και με αυτά που άκουσα, με έκπληξη, από εσάς κ. Σαμαρά, φοβάμαι ότι μάλλον ποντάρετε σε αυτή την αποτυχία.
Εμείς, να ξέρετε, θα κάνουμε το καθήκον μας. Και δηλώνω απερίφραστα πιο αποφασισμένος από ποτέ να αλλάξω την Ελλάδα. Και παρά τις πρόσκαιρες δυσκολίες, δηλώνω και πιο αισιόδοξος από ποτέ γι' αυτή τη χώρα, για τον Ελληνισμό και την Ελλάδα. Δεν θα χρεοκοπήσουμε. Το 2012, θα μπούμε σε τροχιά ανάπτυξης και, το 2013, απαλλασσόμαστε από το μνημόνιο.
Τα επώδυνα μέτρα είναι πράγματι πίσω μας πια. Μπροστά μας, είναι δίκαιες, ιστορικές παρεμβάσεις, που καταργούν προνόμια και ωφελούν το κοινωνικό σύνολο.
Και κάθε παρέμβαση που ωφελεί το κοινωνικό σύνολο, θα γίνει πράξη. Θέλω να διαβεβαιώσω την Εθνική Αντιπροσωπεία και όλους τους Έλληνες, ότι όπως διαψεύσαμε τις εγχώριες και διεθνείς Κασσάνδρες της καταστροφής μέχρι τώρα, έτσι θα τις διαψεύδουμε συνεχώς, μέχρι να μας αφήσουν ήσυχους. Μέχρι να καταλάβουν ότι αυτή η Κυβέρνηση, αυτός ο λαός, όλοι μας, είμαστε αποφασισμένοι και δεν λυγίζουμε, δεν υποκύπτουμε.
Να μην κάνουμε τη χάρη σε κανέναν κερδοσκόπο, σε κανέναν οίκο αξιολόγησης. Θα ήθελα όμως να αναφερθώ σε αυτούς τους μύθους, που εύκολα καλλιεργούνται, στην προσπάθεια να αποποιηθούν κάποιοι των ευθυνών τους.
Μύθος πρώτος: η κρίση δεν είναι ελληνική, είναι διεθνής, είναι του καπιταλισμού. Η αλήθεια είναι πιο απλή. Η κρίση, φίλες και φίλοι, είναι και τα δύο. Η διεθνής κρίση βρήκε την Ελλάδα σε κατάσταση κατάρρευσης, έναν αδύναμο κρίκο. Ήταν η Νέμεσις για όλα όσα δεν κάναμε σωστά τα προηγούμενα χρόνια, ίσως και για δεκαετίες, ίσως και από τη σύσταση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.
Αλλά εδώ, καλλιεργείται ένας δεύτερος μύθος. Πάμε, λένε πολλοί, ούτως ή άλλως για χρεοκοπία. "Η πολιτική μας δεν έχει πετύχει, είναι αδιέξοδη, δεν οδηγεί πουθενά".
Δεν υπάρχει πιο διαβρωτική, πιο επικίνδυνη και πιο άδικη συζήτηση, απ' αυτήν που συντηρούν ορισμένοι για τη χρεοκοπία της χώρας. Ναι, βρεθήκαμε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Η χώρα σήμερα, όμως, είναι διασφαλισμένη με τη χρηματοδότηση και με ένα πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής, που μειώνει δραστικά τα ελλείμματα και ξαναβάζει τη χώρα σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης.
Αν δεν φέρναμε τα πάνω - κάτω στην Ευρώπη πριν λίγους μήνες, αν δεν στήναμε εκ του μηδενός - το θυμίζω, εκ του μηδενός - το μηχανισμό στήριξης, αν δεν εξασφαλίζαμε τα 110 δις ευρώ, για να συνεχίσει να λειτουργεί το κράτος, σήμερα, μαζί με τη χώρα και την κοινωνία, θα είχαμε καταρρεύσει όλοι μας. Με ευθύνη της προηγούμενης κυβέρνησης, που φυγομάχησε.
Αν χρεοκοπούσαμε, η ελπίδα θα έσβηνε. Και έχουμε σήμερα μια τελευταία ευκαιρία. Πράγματι, περάσαμε μια κόλαση το 2010, αλλά σταθήκαμε όρθιοι και η συνέπειά μας επιβραβεύεται.
Σήμερα, το ζήτημα του χρέους, το αντιμετωπίζουμε με σύνεση, συστηματικά και οργανωμένα. Όχι μόνο με το πρόγραμμά μας, αλλά και με ευνοϊκές ρυθμίσεις, όπως με τις προσεκτικές διαπραγματεύσεις μας για την επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους.
Αυτή η ευεργετική για την Ελλάδα και τον φορολογούμενο αντιμετώπιση, θα έχει συνέχεια, μόνο εάν παραμείνουμε συνεπείς στις προσπάθειές μας.
Αλλά, όπως βλέπετε, για όλα ήρθε ο λογαριασμός το 2010. Το προεκλογικό δίλημμα "ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε", επιβεβαιώθηκε "πανηγυρικά".
Πρώτο μέλημά μας, ήταν να μη βουλιάξουμε και να αντιμετωπίσουμε όλα τα στραβά τα οποία κληρονομήσαμε, κάθε ρουσφέτι που έγινε, κάθε προνόμιο που θεσπίσαμε, κάθε εξαίρεση που ανεχτήκαμε, κάθε αδικία που επιτρέψαμε, κάθε ευκαιρία που χάσαμε.
Και τελικά, πληρώνουμε και για την απίστευτη ανειλικρίνεια μπροστά στις ευθύνες μας, όταν κοροϊδεύαμε συνειδητά τους εταίρους μας για το έλλειμμα της χώρας, για να μη διορθώσουμε εμείς τα κακώς κείμενα στη χώρα μας.
Αυτή είναι η παρακαταθήκη που χρειάστηκε εμείς να διαχειριστούμε. Και βεβαίως, για τη διάλυση της κοινωνίας για την οποία μιλήσατε, θυμηθείτε το 2008 κ. Σαμαρά, πώς ήταν η Αθήνα. Και όταν επίμονα, επί 5,5 χρόνια, έθετα και θέταμε ως Αντιπολίτευση αυτά που έπρεπε να αλλάξουμε, η Νέα Δημοκρατία ούτε τα άλλαζε, ούτε διαφάνεια έφερνε, ούτε ανάπτυξη έφερνε. Αυτά πληρώνουμε σήμερα, κυρίες και κύριοι.
Μύθος τρίτος: κάποιοι θέλουν συνειδητά το κακό μας, όπως είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ή η Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν αμφισβητώ ότι υπάρχουν εκείνοι που ποντάρουν στην καταστροφή μας, αλλά ποιοι είναι; Θα τους βρει κανείς στα λεγόμενα "παράγωγα", όπου κάποιοι στοιχηματίζουν μέχρι και δισεκατομμύρια, ποντάροντας στη χρεοκοπία μας; Τα έχουμε καταγγείλει.
Ούτε αμφισβητώ ότι υπάρχουν και οι οίκοι αξιολόγησης, που δεν λογοδοτούν σε κανέναν, που γέμισαν με απατηλές αξιολογήσεις - τοξικά - τον κόσμο. Πόσα ασφαλιστικά ταμεία, πόσοι ιδιοκτήτες κατοικιών έχασαν ολόκληρες συντάξεις και σπίτια, το βιος τους ολόκληρο; Εκεί ήταν και η καρδιά της διεθνούς κρίσης. Και το ποιος αξιολογεί τους αξιολογητές, είναι ζήτημα υπαρκτό, ζωτικό, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη και για το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Όμως, η πραγματική διάσταση της διεθνούς και ευρωπαϊκής κρίσης είναι άλλη. Πήραμε προχθές στην Ευρωπαϊκή Ένωση σοβαρές και θετικές αποφάσεις, το δίλημμα όμως παραμένει: Ή προχωράμε στην εμβάθυνση της ένωσης, ή σιγά και σταθερά θα σπάει η συνοχή μας, η πολιτική, η οικονομική και η κοινωνική.
Ή γράφουμε ιστορία, ή η ιστορία θα μας ξεγράψει. Ή προχωράμε σε μια ισχυρή οικονομική και πολιτική διακυβέρνηση, τουλάχιστον των χωρών του ευρώ, ή θα γίνουμε μάρτυρες ενός νέου, εύκολου, αλλά και καταστρεπτικού εθνικισμού, εσωστρέφειας και αλληλοκατηγοριών.
Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, κύριοι συνάδελφοι, βρίσκεται στην κρισιμότερη στιγμή από τη γέννησή του. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα καταθέτει προτάσεις εδώ και μήνες, προτάσεις για τη δημιουργία ενός μηχανισμού, αλλά ακόμα και για τη γνωστή ιδέα του ευρωομολόγου.
Πέραν των άλλων προτάσεων, όπως για τον Tobin tax, το φόρο επί των χρηματιστηριακών συναλλαγών, ή τον φόρο επί του διοξειδίου του άνθρακα, το ευρωομόλογο, εκτός των άλλων, θα απαντήσει και στις αγορές, από όπου η Ευρώπη θα δανείζεται για τα κράτη-μέλη, αποτελώντας σημαντική ασπίδα απέναντι στα υψηλά επιτόκια και στις φοβίες των αγορών.
Θα ήταν μια ισχυρή εγγύηση και προς τις αγορές, οι οποίες δεν θα πανικοβάλλονται πια. Θα μπορούσε να απαντήσει επίσης σε πραγματικές ανισορροπίες, όπως στο ότι κάποιοι δανείζονται με άλλα επιτόκια, υψηλότερα, ενώ άλλοι με χαμηλότερα, που δεν βοηθά στο να είμαστε ανταγωνιστικοί.
Υπάρχει όμως και ένας άλλος λόγος γι' αυτή τη βαθιά κρίση, που σχετίζεται με την οικονομική, αλλά και σταθερά πολιτική μετατόπιση της δύναμης προς την ανατολή και τις αναδυόμενες χώρες - το είπε και ο Αντιπρόεδρος - και είναι πολλές οι αιτίες.
Δεν είναι ο χρόνος να το αναλύσουμε, αλλά θεωρώ ότι το διεθνές κεφάλαιο έχει αξιοποιήσει την φτηνότερη εργατική δύναμη, ακόμα και καταστάσεις έλλειψης ελευθεριών, συλλογικών διαπραγματεύσεων, την έλλειψη κόστους της κοινωνικού κράτους, ευκολίας να μην σέβονται την προστασία του περιβάλλοντος, για να αποκτήσει κέρδη, αλλά και τα κράτη αυτά μια πρόσκαιρη ανταγωνιστικότητα έναντι του αναπτυγμένου οικονομικά κόσμου.
Κανονικά, αυτό θα απαιτούσε από μας - από μας, εννοώ και την Ευρώπη, και τον αναπτυγμένο κόσμο - την πίεση για τη διεύρυνση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων παγκοσμίως, για να μην πιέζονται οι δικές μας κατακτήσεις και οικονομίες.
Αυτό ίσως το δούμε, αν επίσης δούμε ένα διεθνοποιημένο, ισχυρό συνδικαλιστικό και πολιτικό κίνημα. Σήμερα, όμως, η λύση είναι η ανταγωνιστικότητα να αποκτηθεί, όχι με την αφαίρεση πλούτου και εισοδήματος από τον δικό μας εργαζόμενο, όπως πιεζόμαστε να κάνουμε, αλλά με την επένδυση στην ποιότητα.
Δηλαδή, στην παιδεία, την καινοτομία, τον πολιτισμό μας, σε κάθε τι που μας προσδίδει ποιότητα, αλλά και μοναδικότητα στην παγκόσμια αγορά, ώστε να μην αγοράζουμε πλέον ξένα προϊόντα, ενώ δεν πουλιούνται ελληνικά προϊόντα στο εξωτερικό. Να αλλάξουμε αυτή τη λογική. Για το λόγο αυτό, η Κυβέρνησή μας δίνει, μεταξύ άλλων, έμφαση στη μεγάλη αλλαγή στο χώρο της παιδείας.
Όμως, φίλες και φίλοι, η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να γίνει ανταγωνιστική με ένα βιώσιμο τρόπο, αν αποφασίσει να επενδύσει πραγματικά και σημαντικά σε μια οικονομική διακυβέρνηση, αν θέλετε, ένα είδος "Marshal Plan" για την πράσινη και βιώσιμη ανάπτυξη για ολόκληρη την Ευρώπη. Που σημαίνει υποδομές ενεργειακές, ψηφιακές, εκπαιδευτικές, συγκοινωνιακές, αγροτικές, για μια Ευρώπη εύρωστη, ανταγωνιστική, πράσινη και ποιοτική.
Και πάλι εδώ, η πρότασή μας για τα ευρωομόλογα σηματοδοτεί τη δυνατότητα μιας μεγάλης αναπτυξιακής λογικής. Και καλώ όλους σε αυτή την προσπάθεια. Και μίλησα με εσάς κ. Σαμαρά, μη λέτε ότι δεν μίλησα για το θέμα των ευρωομολόγων, μη δημιουργείτε εντυπώσεις εδώ.
Έχουμε δικαίωμα ως Κίνημα, και αυτό κάνουμε, να διαμορφώσουμε μια ομάδα, που θα κινηθεί. Και περιμένουμε βεβαίως από όλα τα κόμματα που συμφωνούν μαζί μας - και ξέρω ότι είναι πολλά - να συνεργαστούμε και να συνεργαστούμε ουσιαστικά στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Μη δημιουργείτε εντυπώσεις - το συζητήσαμε και μαζί.
Αν αυτά πετύχουν, καλώς. Θέλω όμως να τονίσω και να διευκρινίσω κάτι: το ένα εκατομμύριο των υπογραφών, βεβαίως, είναι μια διαδικασία που τώρα ξεκινά στην Ε.Ε., και ήταν και πρόταση του ΠΑΣΟΚ, επί δικών μας ημερών, όταν ήμασταν Κυβέρνηση.
Όμως, πολύ πιθανώς, να χρειαστεί νωρίτερα. Τώρα, πράγματι χρειάζεται να κάνουμε τις απαραίτητες κινήσεις και συμμαχίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για να προωθήσουμε μια άλλη Ευρώπη. Παράλληλα, όμως, πρέπει να αξιοποιήσουμε και τη δυνατότητα, οι πολίτες της Ευρώπης να ασκήσουν, εάν δεν υπάρξει άλλος δρόμος, εκείνη την απαραίτητη πίεση, για να μπορέσουμε να αλλάξουμε την Ευρώπη.
Ναι, εμείς να γίνουμε ο καταλύτης της Ευρώπης των πολιτών και των λαών, για μια μεγάλη αλλαγή σε αυτή την 'Ενωση. Αν όμως αυτό δεν πετύχει, αν δεν πετύχει η πορεία εμβάθυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε θα βρεθούμε σε μια Ευρώπη ισχνή και με προβλήματα, και εμείς, αλλά και άλλοι, όλοι θα έλεγα.
Θα χρειαστεί τότε να αναδείξουμε τις δικές μας δυνάμεις, να κινηθούμε στην περιφέρειά μας, στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο, στη Μαύρη Θάλασσα, στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική, να δημιουργήσουμε νέες συνεργασίες, με την Κίνα, τη Ρωσία, την Ιαπωνία. Να επενδύσουμε στη νέα γενιά, στα δικά μας πλεονεκτήματα, χωρίς "δάνειες" δυνάμεις.
Κυρίες και κύριοι, αυτό ακριβώς κάνουμε σήμερα. Αυτό κάνουμε σήμερα, για παν ενδεχόμενο, για να διασφαλίσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία, τα περιθώρια της ελευθερίας μας, τη Δημοκρατία μας, την κοινωνική μας συνοχή. Ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο, για το όποιο ενδεχόμενο βρούμε μπροστά μας, για την όποια ευρωπαϊκή ή παγκόσμια κρίση.
Αυτό όμως σημαίνει και κάτι ακόμα: να παραμείνει αξιόπιστη η φωνή μας, διότι σήμερα ακουγόμαστε. Και αυτές τις μέρες, αυτές τις εβδομάδες, δώσαμε τη μάχη για να μην αφαιρεθεί από την Ελλάδα το δημοκρατικό δικαίωμα της ψήφου. Και καταφέραμε αυτή τη μεγάλη μάχη, να την κερδίσουμε για την Ελλάδα, ακριβώς διότι είμαστε αξιόπιστοι. Και αυτό, διότι εμείς ακολουθήσαμε με συνέπεια ένα πρόγραμμα, το οποίο στήριξε ο Ελληνικός λαός.
Αντιθέτως, πολλές φορές, ακούω άλλα να λέτε εσείς κ. Σαμαρά εντός Ελλάδας, και άλλα να λέτε εκτός Ελλάδας. Εμείς όμως σήμερα μπορούμε και διεκδικούμε.
Θα ήταν πολύ εύκολο και πολλοί θα το ήθελαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση - και το τονίζω αυτό, αγαπητοί συνάδελφοι - να γίνουμε εμείς το εύκολο, εξιλαστήριο θύμα για την κρίση που σήμερα περνά το ευρώ και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σκεφτείτε να πέσουν όλοι επάνω μας τώρα, τώρα που έχει αδυναμίες η Ευρωπαϊκή Ένωση, και να πουν πολύ εύκολα "για όλα φταίει η Ελλάδα ή αυτοί οι νότιοι". Η συνέπεια, με την οποία ακολουθούμε το πρόγραμμά μας, είναι και ασπίδα πολιτική, αλλά και δόρυ για τις θετικές μας πρωτοβουλίες.
Μύθος τέταρτος, ο οποίος θεωρώ ότι είναι και αστείος, αλλά και επικίνδυνος. Κάποιοι θεωρούν ότι το πρόβλημά μας είναι η Τρόικα, είναι ο μηχανισμός στήριξης. Όμως, αν η Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, είχε κάνει σοβαρές αλλαγές στους θεσμούς και στο πρότυπο ανάπτυξης, δεν θα χρειαζόταν καν η στήριξή μας.
Σήμερα, όμως, προστατεύουν τη χώρα μας, όχι μόνο από τις διαθέσεις των αγορών, αλλά και από μια πιθανή γενικευμένη κρίση που διαπερνά την Ευρώπη ή μπορεί να χτυπήσει διεθνώς.
Και είναι αυτοί, μετά από μας. Είναι αυτοί, κυρίες και κύριοι - για να λέμε τα πράγματα όπως έχουν, με ειλικρίνεια - που θέλουν την επιτυχία μας. Θέλετε για λόγους οικονομικούς; Θέλετε για λόγους ευρύτερης σταθερότητας της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομίας; Πάντως, γνωρίζουν καλά ότι, μια αποτυχία δική μας, θα σημάνει πολύ αρνητικές εξελίξεις διεθνώς. Θα είναι και δική τους αποτυχία.
Αλλά, κυρίες και κύριοι, το ΔΝΤ μας έφταιξε; Δηλαδή, εμείς δεν είχαμε καμία ευθύνη για τη διαφθορά στο σύστημα υγείας, που κατατρώει τα ασφαλιστικά ταμεία και τους φόρους του πολίτη; Μας φταίξανε για την απίστευτη γραφειοκρατία, που μπαίνει εμπόδιο σε κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια;
Μας φταίξανε για τις πελατειακές σχέσεις και τη συνεχή διόγκωση και σπατάλη του δημόσιου χρήματος; Μας φταίξανε για τον συγκεντρωτισμό, την έλλειψη περιφερειακής ανάπτυξης, για μια Αυτοδιοίκηση εξαρτημένη και αδύναμη; Μας φταίξανε που φτιάξαμε μια γεωργία εξαρτημένη από μια επιδοματική πολιτική, χωρίς να είναι ανταγωνιστική, ποιοτική, ελληνική;
Έφταιξαν που τα σχολεία και τα Πανεπιστήμιά μας βρίσκονται απαράδεκτα χαμηλά στους διεθνείς δείκτες και κατατάξεις; Έφταιξαν που οι πόλεις μας, τα δάση, τα νησιά, δεν έχουν σοβαρά χωροταξικά σχέδια, ρυμοτομία, πολεοδομία, αποχετεύσεις, ανακυκλώσεις απορριμμάτων, πράσινο, χώρους άθλησης και αναψυχής;
Έφταιξαν που βάζαμε κολλητούς, αρεστούς και κουμπάρους, σε υψηλές θέσεις στη Δημόσια Διοίκηση, χωρίς να υπάρχει διαφάνεια, την οποία λέτε ότι πρεσβεύετε κ. Σαμαρά; Εμείς είμαστε που φέρνουμε φως σε όλα, διαφάνεια σε όλα, διαδικασίες αξιοκρατίας παντού.
Έφταιξαν που δεν έχουμε σοβαρό σύστημα πρόνοιας, Επιθεώρηση Εργασίας, προστασία ατόμων με αναπηρία, μονογονεϊκών οικογενειών και ανέργων;
Για ένα κοινωνικό σύστημα, όπου πληρώνουμε αρκετά; Το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης πληρώνουμε συγκριτικά με άλλες χώρες. Και όμως, αυτά τα χρήματα δεν πάνε σε αυτούς που είναι πράγματι δικαιούχοι και τα έχουν ανάγκη, με αποτέλεσμα να χάνονται τεράστια ποσά για τους ασθενέστερους.
Μας έφταιξαν που, τα τελευταία χρόνια, έγιναν χαριστικές φορολογικές ρυθμίσεις για τράπεζες, ισχυρούς και πλουσίους; Όλα αυτά είναι τα αίτια του χρέους. Το χρέος είναι η κορυφή του παγόβουνου.
Αυτά αλλάζουμε. Διότι η ανάπτυξη δεν αποτελεί απλώς ένα πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, εάν τα λεφτά δεν πιάσουν τόπο. Και χωρίς αυτά, ανάπτυξη δεν θα μπορούσε να υπάρξει.
Πώς να έχουμε ανάπτυξη, για να πάρω ένα παράδειγμα, όταν έχουμε το μεγαλύτερο αριθμό περιβαλλοντικών μελετών ανά κάτοικο στην Ευρώπη, 6πλάσιο του μέσου όρου, με 320 φακέλους ανά εκατομμύριο κατοίκων, με τη δεύτερη χώρα να έχει μόλις 60 μελέτες; Παράγουμε δηλαδή πολύ αέρα, αλλά δεν προστατεύουμε καθόλου το περιβάλλον.
Μπορεί, φίλες και φίλοι, η θεραπεία για τις ασθένειές μας να είναι ζήτημα διαφορετικών προσεγγίσεων μεταξύ ημών, ή ακόμα και με την Τρόικα. Όμως, μην κρυβόμαστε, μην σκοτώνουμε τον ταχυδρόμο. Τα μαντάτα, τα ξέρουμε καλύτερα από τον καθένα. Και όσοι μείνουν με το κεφάλι στην άμμο, ή ψάχνουν εξιλαστήρια θύματα, απλά παραμένουν μέρος του προβλήματος, όχι μέρος της λύσης στη χώρα μας.
Πέμπτος μύθος, ότι δεν κάνουμε αλλαγές, ότι παίρνουμε μόνο μέτρα και, μάλιστα, μόνο σε βάρος των ασθενέστερων. Από τα μεγαλύτερα ψέματα.
Προχωρήσαμε σε νόμο για την προστασία των νοικοκυριών από την υπερχρέωση. Ξεκινήσαμε την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, με αποτέλεσμα τη θεαματική μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης. Προωθήσαμε την επιτάχυνση της ανάπτυξης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Αλλάζουμε το παραγωγικό πρότυπο της χώρας.
Αποτρέψαμε την παράνομη δόμηση σε καμένες εκτάσεις της Ανατολικής Αττικής, με ειδική νομοθεσία. Απελευθερώσαμε τις οδικές εμπορευματικές μεταφορές.
Αποξηλώσαμε παράνομες διαφημιστικές πινακίδες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Φέραμε νέο φορολογικό νόμο. Ναι, είναι μέρος της καθημερινότητας, για την οποία και εμείς νοιαζόμαστε.
Φέραμε νέο φορολογικό νόμο, για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης, με ενιαία κλίμακα φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων, με την οποία ωφελούνται τα χαμηλά εισοδήματα και επιβαρύνονται τα υψηλότερα.
Παράλληλα, το εισόδημα πια θα προσδιορίζεται με βάση αντικειμενικές δαπάνες διαβίωσης, για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Αυτά είναι τα αντιλαϊκά μέτρα;
Μειώσαμε τη φορολόγηση των κερδών των επιχειρήσεων που δεν διανέμονται, αλλά επανεπενδύονται για θέσεις εργασίας. Καταργήσαμε το ΕΤΑΚ και πλέον θα φορολογείται μόνο η μεγάλη ακίνητη περιουσία. Αυτά είναι τα αντιλαϊκά μέτρα;
Αναγκάσαμε τους ιδιοκτήτες offshore με ακίνητα να καταβάλουν υψηλότατο φόρο 15%. Κι άλλο αντιλαϊκό μέτρο, κατά τη Νέα Δημοκρατία. Ανοίξαμε και παραδώσαμε στους πολίτες τα επί σειρά ετών κλειστά Ολυμπιακά Ακίνητα. Προχωρήσαμε σε συμφωνίες στρατηγικού χαρακτήρα για τη χώρα, όπως με την Κίνα.
Στον αγροτικό τομέα, για πρώτη φορά, πληρώθηκαν τον Οκτώβριο οι επιδοτήσεις. Για 750 εκατομμύρια ευρώ καταδικάστηκε η Ελλάδα φέτος, για την κακοδιαχείριση που κάνατε, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, το 2006, το 2007, το 2008, το 2009 και, δυστυχώς, έπεται συνέχεια.
Καθάρισε όμως το τοπίο. Μας χρειάστηκε μονάχα ένας χρόνος. Αποζημιώσεις για τις ζημιές της αγροτικής παραγωγής, που "στόλιζαν" το συρτάρι από το 2006, πληρώθηκαν και πληρώνονται αυτές τις ημέρες. Και διαθέτουμε πια από το Σεπτέμβριο, Μητρώο Αγροτών. Ξέρουμε πλέον ποιοι είναι οι αγρότες στον τόπο μας.
Χρησιμοποίησα σε όλα τα παραπάνω τον αόριστο, όχι τον ενεστώτα διαρκείας της προηγούμενης κυβέρνησης. Θέλετε κι άλλα; Θεμελιώσαμε μια νέα εποχή για την Αυτοδιοίκηση, με τον "Καλλικράτη".
Απελευθερώσαμε τις αστυνομικές δυνάμεις από τις κομματικές δουλείες, για να επιτελέσουν το πραγματικό τους έργο, δημιουργώντας παραδείγματος χάρη την ομάδα δίκυκλης αστυνόμευσης "ΔΙΑΣ", που έφερε απτά αποτελέσματα στη βελτίωση της ασφάλειας. Χτυπήσαμε πυρήνες τρομοκρατίας.
Ξεκινήσαμε δυναμικά στην παιδεία, για μεγάλες αλλαγές. Πέντε χιλιάδες αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί επέστρεψαν στα σχολεία, χωρίς κενά, χωρίς ελλείψεις σε βιβλία.
Οι μεταγραφές πλέον στα Πανεπιστήμια γίνονται ηλεκτρονικά, ολοκληρώνονται άμεσα, το ίδιο και η διανομή των συγγραμμάτων. Ψηφιοποιήθηκαν όλα τα βιβλία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας παιδείας. Το ψηφιακό σχολείο είναι πια πραγματικότητα και έπεται το Πανεπιστήμιο.
Φέραμε νέο ασφαλιστικό νόμο. Αυτό εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων για τις μελλοντικές γενιές. Μειώσαμε ήδη το κόστος της φαρμακευτικής δαπάνης των ταμείων κατά 20% και εξοικονομήσαμε πάνω από 1 δις ευρώ με μειώσεις στις τιμές των φαρμάκων.
Δίνουμε κίνητρα εξοικονόμησης ενέργειας στα σπίτια, για να μειωθεί το κόστος για το νοικοκυριό. Τελειώσαμε με το καμποτάζ - ένας τομέας μεγάλης ανάπτυξης για τον τουρισμό μας. Ενισχύσαμε τη διαφάνεια στο δημόσιο βίο, με αυστηρούς νόμους για κάθε κρατικό αξιωματούχο.
Αλλάξαμε τον τρόπο επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης, για να υπάρξει δημοκρατική νομιμοποίηση και μεγαλύτερη ανεξαρτησία και διαφάνεια. Φέραμε για πρώτη φορά στη χώρα μας το θεσμό του ολοήμερου νοσοκομείου. Μερικά παραδείγματα.
Ποτέ στο παρελθόν μια κυβέρνηση δεν παρήγαγε τόσο έργο, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Και ποτέ στο παρελθόν δεν κλήθηκε μια κυβέρνηση να εφαρμόσει το πρόγραμμά της, σε τόσο δύσκολες και πολλές φορές ασφυκτικές συνθήκες.
Θέλετε κι άλλα; Αναμορφώσαμε το σύστημα προσλήψεων, με την καθολική υπαγωγή τους στο ΑΣΕΠ.
Στενοχωριέστε; Στενοχωρηθείτε! Σας κουράζει; Εμείς δεν κουραζόμαστε. Εσείς κουραστήκατε. Εμείς δεν κουραζόμαστε και θα αλλάξουμε τη χώρα, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας.
Προχωρήσαμε στην επιλογή προϊσταμένων με αντικειμενικά και αξιοκρατικά κριτήρια. Ξεκινήσαμε να εφαρμόζουμε το νόμο για την υποχρεωτική ανάρτηση όλων των κυβερνητικών αποφάσεων στο διαδίκτυο - διαφάνεια. Μάθαμε επιτέλους πόσους δημόσιους υπαλλήλους έχουμε, με την απογραφή - διαφάνεια κι εδώ.
Και παράλληλα με όλα αυτά, δεν ξεχάσαμε ότι τα προβλήματα των πιο αδύναμων συμπολιτών μας, μέσα στην κρίση, διογκώνονται. Και παρά τον περιορισμό των πόρων, επεκτείναμε την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους συμπολίτες μας που είναι άνεργοι και έχουμε θέσει σε ισχύ δεκάδες νέα προγράμματα, με στόχο να καταπολεμήσουν την ανεργία και να στηρίξουν θέσεις εργασίας, ειδικά για τους νέους και τις ευάλωτες ομάδες.
Συνεχίζουμε το 2011, με συγκεκριμένο πρόγραμμα. Πρώτη προτεραιότητα, ένα κράτος στην υπηρεσία του πολίτη. Ηλεκτρονικά Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών παντού, ψηφιοποίηση της Δημόσιας Διοίκησης, κάρτα πολίτη για συναλλαγές, ενιαίο μισθολόγιο, με το οποίο θα αρθούν χρόνιες αδικίες, κάρτα καταγραφής αποδείξεων, για να διευκολύνεται ο πολίτης και να αντιμετωπίζεται η φοροδιαφυγή.
Δεύτερη προτεραιότητα η ανάπτυξη, η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου. Ενισχύουμε τη ρευστότητα με το Εθνικό Ταμείο Επιχειρηματικότητας και Ανάπτυξης. Κάναμε ήδη ένα μεγάλο βήμα, με τις συμφωνίες μείωσης των τιμών σε εκατοντάδες προϊόντα ευρείας κατανάλωσης.
Ανοίγουμε τα λοιπά κλειστά επαγγέλματα, για να μειωθεί το κόστος, να βελτιωθεί η ποιότητα και να βρουν και οι νέοι δουλειές. Ηλεκτρονικές προμήθειες, για να χτυπηθεί η σπατάλη και η διαφθορά. Απλοποίηση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, χωρίς περιττή γραφειοκρατία, για να προστατευτεί το περιβάλλον.
Πλήρης αλλαγή του πλαισίου του συνεταιριστικού κινήματος, για να παράξουμε επιτέλους ποιοτικά διατροφικά προϊόντα, υψηλής αξίας. Πράσινες επενδύσεις και αξιοποίηση του πλούσιου δυναμικού της χώρας σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, από τις οποίες υπολογίζουμε ότι θα έχουμε επενδύσεις το 2011, ύψους 1,3 δις ευρώ. Και με τις υφιστάμενες αλλαγές, μέσα από το καινούργιο νομικό πλαίσιο, προβλέπονται 60.000 παρεμβάσεις το 2011 και 90.000 το 2012 σε κτίρια, που θα δώσουν δουλειά στην οικοδομή και σε συναφή επαγγέλματα.
Υπενθυμίζω ότι παρά την κρίση, ήδη έχουμε κάποια πρώτα δείγματα το 2010. Οι εξαγωγές τον Οκτώβριο αυξήθηκαν κατά 24%. Τον ίδιο μήνα, ο τζίρος της ελληνικής βιομηχανίας αυξήθηκε κατά 13,7%, ενώ οι παραγγελίες στη βιομηχανία αυξήθηκαν κατά 9,6%.
Αυτό που είναι ακόμα πιο ενθαρρυντικό, είναι ότι οι παραγγελίες από το εξωτερικό για ελληνικά βιομηχανικά προϊόντα, αυξήθηκαν κατά 42% τον Οκτώβριο. Δεν λέμε ότι είναι εύκολο. Λέμε όμως ότι γίνονται εκείνα τα βήματα, για να μπούμε σε μια νέα, βιώσιμη αναπτυξιακή τροχιά.
Τρίτη προτεραιότητα είναι η συμμετοχή, η κοινωνία της ευνομίας και της δικαιοσύνης, με νέο εκλογικό νόμο, με διαφάνεια στη χρηματοδότηση των κομμάτων, με πρωτοβουλία διαβούλευσης για μελλοντική συνταγματική αναθεώρηση. Εφαρμογή μέτρων επιτάχυνσης της απονομής της δικαιοσύνης, για να υπάρξει αίσθημα δικαίου, αλλά και μια αναπτυξιακή διάσταση, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως.
Τροποποίηση του νόμου περί ευθύνης Υπουργών, για να δίνουμε εμείς πρώτοι το παράδειγμα. Αλλαγή διαδικασίας υποβολής και ελέγχου του "πόθεν έσχες". Ενίσχυση πρωτοβουλιών ανοιχτής, συμμετοχικής διακυβέρνησης, μέσα από το "open.gov". Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξε τόσο ανοιχτή διαβούλευση, παρά τις αναγκαστικές πιέσεις που έχουμε πολλές φορές σε χρονοδιαγράμματα, για να σωθεί η χώρα.
Εξυγίανση και εκσυγχρονισμός του πλαισίου λειτουργίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης, για να επανακτήσουν τη χαμένη αξιοπιστία τους, να μπουν στη διαδικτυακή εποχή, αλλά και για να έχουμε πια καθαρές σχέσεις μεταξύ Πολιτείας, ιδιωτών και μέσων μαζικής ενημέρωσης. Υλοποίηση ολοκληρωμένου σχεδίου - περιμένω τη συμφωνία σας όταν έρθει εδώ, με προτάσεις, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας - για τη μεγάλη φοροδιαφυγή.
Τέταρτη προτεραιότητα το κοινωνικό κράτος, με πλήρη εφαρμογή προγραμμάτων καταπολέμησης της ανεργίας - απόλυτη προτεραιότητα, το 2011. Ένταξη μονάδων ΙΚΑ στο ΕΣΥ, μια ιστορική αλλαγή που άργησε επί δεκαετίες, που θα δώσει τη δυνατότητα να αναπτυχθούν πρωτοβάθμιες υπηρεσίες υγείας, ιδιαίτερα στις πόλεις και στις γειτονιές.
Μηχανογράφηση, το αυτονόητο, διπλογραφικό σύστημα σε όλα τα νοσοκομεία, όπου χάνονται τεράστια ποσά του Έλληνα φορολογούμενου. Ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας, αλλά και ηλεκτρονική συνταγογράφηση, που ξεκινήσαμε πιλοτικά και έχει τεράστια αποτελέσματα.
Κυρίες και κύριοι, αν όλα αυτά τα οποία εμείς κάναμε και κάνουμε, είχαν γίνει προ ολίγων ετών, δεν θα συζητάγαμε σήμερα ούτε για μνημόνιο, ούτε για επιτήρηση. Αν επί 5,5 χρόνια, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, είχατε κάνει κάτι. Να μη μας έρχεστε τώρα, λοιπόν, κατόπιν εορτής, να κάνετε και τους έξυπνους, για το πώς θα μηδενίσουμε τα ελλείμματα, χωρίς κανένα πρόβλημα, χωρίς κανένα πόνο και χωρίς φόρους.
Και δεσμευόμαστε, κυρίες και κύριοι, καθώς βελτιώνεται η κατάσταση της οικονομίας, συνεχώς να βελτιώνουμε το επίπεδο διαβίωσης για τους ασθενέστερους. Θα κάνουμε κάθε τι, ώστε αυτή η κρίση να μη χτυπήσει, και άδικα μάλιστα, τους φτωχότερους, τους έχοντες ανάγκη.
Θα εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια και, σε συνεργασία με τις δημοτικές αρχές, την κοινωνία των πολιτών, ακόμα και με την εκκλησία, θα σκύψουμε με ανθρωπιά πάνω στο συμπολίτη μας που έχει ανάγκη.
Τέλος, προτεραιότητάς μας είναι η Ελλάδα με ακόμα πιο ισχυρή φωνή στον κόσμο. Για να ενισχύσουμε κι άλλο τη φωνή μας και το κύρος μας, για να γίνουμε και πάλι πρωταγωνιστές στην περιοχή μας και στην Ευρώπη. Ήδη προχωρούμε με πρωτοβουλίες, που είχαν ξεχαστεί την τελευταία εξαετία.
Κυρίες και κύριοι, από το 2004 ως το 2009, χορτάσαμε να ψηφίζουμε "αξιόπιστους" - σε εισαγωγικά - προϋπολογισμούς, εδώ μέσα. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο διασυρμός της αξιοπιστίας της χώρας μας.
Εμείς αποκαθιστούμε 14 μήνες τώρα, με σκληρή δουλειά, αυτή την αξιοπιστία, με κόπο, με πόνο, βήμα-βήμα, μέρα με τη μέρα. Έτσι θα συνεχίσουμε, για να μπορούμε να αποκαλούμε τον προϋπολογισμό του 2011 αξιόπιστο και σήμερα, αλλά και σε ένα χρόνο από τώρα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κάποιοι μιλούν για μονόδρομο. Έχουμε επιλογές, υπάρχουν επιλογές, ίσως να μην είναι οι παραδοσιακές, ίσως να μη χωράνε στα στενά κομματικά χαρακώματα, στις αντιλήψεις του παρελθόντος, είναι όμως επιλογές που ο καθένας μας χρειάζεται να κάνει, σε όποιο κόμμα κι αν βρίσκεται, σε όποια θέση κι αν είναι.
Είναι επιλογή μεταξύ του να είμαστε λαϊκιστές, δηλαδή να εκμεταλλευθούμε τον πραγματικό πόνο του κόσμου, ρίχνοντας αλάτι στις πληγές του, κάνοντας τους εύκολους σωτήρες και δίνοντας φτηνές υποσχέσεις, όπως του μηδενισμού του ελλείμματος σε ένα χρόνο, ή τη διαγραφή του χρέους από τους εταίρους μας, ή από την άλλη, να είμαστε δίπλα στο λαό, ειλικρινείς, ευαίσθητοι, με αποφάσεις τολμηρές, σηκώνοντας τα μανίκια, με σκληρή δουλειά, δίνοντας σιγουριά για την προοπτική και συμπαράσταση πραγματική για το σήμερα.
Είναι επιλογή μεταξύ του συντηρητικού, που τίποτα δεν θέλει να αλλάξει, είτε λέγεται δεξιός, είτε λέγεται αριστερός, που αντιστέκεται επικαλούμενος το λαό, αλλά που τελικά κρύβει τα ιδιοτελή του συμφέροντα, φοβούμενος κάθε εξέλιξη. Εξέλιξη, που τελικά μας κυριεύει, διότι φοβηθήκαμε να αλλάξουμε.
Ή από την άλλη, η επιλογή του προοδευτικού, που προλαμβάνει τις εξελίξεις, προετοιμάζει την κοινωνία, ακούει, μαθαίνει, δέχεται και αξιοποιεί τις αλλαγές, ως ευκαιρία για το συλλογικό συμφέρον, για το κοινό καλό.
Είναι η επιλογή μεταξύ αυτού που παραμένει εξαρτημένος από ένα κράτος σπάταλο, πουλώντας αέρα, διαμεσολάβηση, συμβουλές, μελέτες, χωρίς ιδιαίτερη αξία, αλλά με μεγάλο κόστος, με έργα που δεν τελειώνουν, με προνόμια σε βάρος του φορολογούμενου και με αργομισθίες για κατανάλωση.
Ή η επιλογή εκείνου που παράγει, αξιοποιώντας ό, τι καλύτερο έχει ο τόπος, τον πολιτισμό, το περιβάλλον, την καινοτομία, το ανθρώπινο δυναμικό, ώστε να σταθούμε και όρθιοι και ανεξάρτητοι.
Είναι η επιλογή μεταξύ της πολιτικής, που ψάχνει πάντα άλλους να ευθύνονται, που βρίσκει εξιλαστήρια θύματα, που είναι τα αίτια των προβλημάτων της, και είναι μόνο αίτιο του προβλήματος ο κακός γείτονας, οι κακοί ξένοι, το ΔΝΤ. Και εύκολα, τελικά, συγκαλύπτει αδυναμίες, πρακτικές και αντιλήψεις που μας πληγώνουν ή και κατεστημένα που υπηρετούμε.
Ή από την άλλη, η επιλογή της πολιτικής της ειλικρίνειας, που αναγνωρίζει τα δικά μας κακώς κείμενα και δεν φοβάται να τα αντικρίσει και να τα αλλάξει, χωρίς όμως να φοβάται και να διεκδικήσει αξιόπιστα, είτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε διεθνώς.
Είναι, τέλος, η επιλογή να βρίσκουμε ως πολιτική πρακτική τη συνεχή καταστροφολογία, να προφητεύουμε την κατάρρευση, τον κατακλυσμό, να καλλιεργούμε ενσυνείδητα, ή και όχι, την ιδιώτευση, τον πανικό, τον κυνισμό, την παθητική στάση, ή ακόμα και τη βίαιη έκρηξη.
Την εθνική μιζέρια, που μερικά κόμματα και μέσα ενημέρωσης θέλουν να εξαπλώνεται ως εθνική πανδημία, κατήφεια, απαισιοδοξία, αυτοί που θέλουν να παίρνει διαστάσεις μιας μόνιμης ασθένειας, ενός ναρκωτικού που μας κάνει εξαρτημένους και μας ωθεί στο περιθώριο της ιστορίας, που εξυπηρετεί όμως τους βολεμένους.
Από την άλλη, είναι η επιλογή στην πίστη στις δυνάμεις μας, στις δυνατότητες του τόπου και του λαού μας, στον Ελληνισμό, στην απελευθέρωσή του από δουλείες, εξαρτήσεις και εμπόδια, στην πίστη στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, στο κέφι μας, στο μεράκι μας, στο φιλότιμο, στο δημιουργικό και στη φαντασία του λαού και, τελικά, στη συμμετοχή του στη διαμόρφωση της χώρας και της ιστορίας μας.
Πράγματι, κυρίες και κύριοι, είναι επιλογή μεταξύ της υποταγής ή της απελευθέρωσης. Αλλά ποια υποταγή; Σε κάποιο ΔΝΤ ή Commission; Όχι κύριοι. Η υποταγή μας στα δικά μας κακώς κείμενα, η υποταγή μας στη μοιρολατρία και την απαισιοδοξία κα σε όσα μας έχουν πληγώσει. Ή από την άλλη, η απελευθέρωσή μας από αυτές τις εξαρτήσεις και αντιλήψεις, η απελευθέρωση των πιο δημιουργικών δυνάμεων του Ελληνικού λαού.
Και στη δύσκολη αυτή καμπή, καλούμαστε να κάνουμε την επιλογή μας, αναλαμβάνοντας ο καθένας από μας την ευθύνη για την πορεία του.
Σας καλώ, κυρίες και κύριοι, να υπερψηφίσετε τον προϋπολογισμό.
