ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ (υπ' αριθ. 21/18/11.2.2010) 12 Βουλευτών της Ν.Δ. προς τους Υπουργούς Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Προστασίας του Πολίτη και Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, σχετικά με το ΛΙΜΕΝΙΚΟ ΣΩΜΑ. ( Αδιόρθωτα Πρακτικά Βουλής)
ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΡΙΤΣΑΣ:
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Πρόεδρε, αυτή η επερώτηση των συναδέλφων της Νέας Δημοκρατίας θέτει ένα ζήτημα κατ’ αρχήν, το οποίο όμως δεν το θέτει στο κείμενο, αλλά το έθεσαν οι συνάδελφοι εδώ στις προφορικές τους τοποθετήσεις. Θέτει ένα ζήτημα προχειρότητας, πειραματισμού, άγνοιας κινδύνου, αιφνιδιασμού χωρίς μελέτη και τελικά, ναι, αυθαιρεσίας, θα έλεγα, αφού δεν υπήρχε και στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Όλα αυτά μπορούν να χαρακτηρίσουν, πράγματι, αυτήν την ξαφνική απόφαση της νέας Κυβέρνησης, όταν ήρθε στην εξουσία το ΠΑ.ΣΟ.Κ., με την κατάργηση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας. Μέχρι εκεί, όμως. Αυτά ισχύουν, αλλά από εκεί και πέρα αρχίζει μια απόλυτη υποκρισία. Πώς είναι δυνατόν η Νέα Δημοκρατία, που θεωρεί ότι είναι ένα σύγχρονο Κόμμα και μιλά για το διεθνή ρόλο της ελληνικής ναυτιλίας, να πιστεύει ότι ο αναχρονισμός ενός Υπουργείου στρατιωτικοποιημένου και ιεραρχημένου στρατιωτικά μπορεί να ταιριάζει στην ανάπτυξη των ναυτιλιακών δραστηριοτήτων;
Και εδώ, αυτό δεν έχει καμία σχέση με τα στελέχη του Λιμενικού Σώματος, τα οποία όντως πλαισιώνουν υπηρεσίες του πρώην Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας επάξια. Έχω συναντήσει, κύριε Πρόεδρε, πάρα πολλούς άξιους ανθρώπους στο Λιμενικό Σώμα, όπως έχω συναντήσει και ανθρώπους που αμαύρωσαν το Λιμενικό Σώμα, με τα περιστατικά της Πάτρας και πολλά άλλα. Εν πάση περιπτώσει, εδώ δεν μιλάμε για τα στελέχη του Λιμενικού Σώματος, μιλάμε για το πώς ασκείται η ναυτιλιακή πολιτική. Και εδώ είναι, πράγματι, υποκριτικό να λένε ότι το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας ενίσχυε τη ναυτοσύνη.
Κύριε Πρόεδρε, μια εικοσαετία τώρα η τεράστια έκρηξη των κερδών των ναυτιλιακών επιχειρήσεων, με πρωτοπόρα την ελληνική ναυτιλία και τον ελληνικό εφοπλισμό σε αυτήν τη διαδικασία, πάει παράλληλα και ταυτόχρονα με τη δραματική μείωση των Ελλήνων ναυτικών. Μέσα σε μία εικοσαετία έμειναν λιγότεροι από το 1/4 Έλληνες ναυτικοί σε αυτήν τη χώρα, με αποτέλεσμα η ναυτοσύνη να βρίσκεται σε πλήρη απαξίωση. Γιατί η ναυτοσύνη δεν είναι οι ναυτιλιακές επιχειρήσεις, είναι οι ναυτικοί, ο Πειραιάς, το λιμάνι, τα νησιά, οι ναυτικές κοινωνίες, ο ναυτικός πολιτισμός, είναι όλα αυτά.
Το δόγμα, όμως, των κυβερνήσεων της εικοσαετίας έχει εκφραστεί με μία συγκεκριμένη φράση: «Τα πλοία έχουν προπέλα και φεύγουν». Αυτήν την πολιτική εφάρμοσαν και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. επί σειρά ετών και η Νέα Δημοκρατία παλαιότερα, αλλά και τώρα, στην τελευταία πενταετία. Υπόκλιση στο ναυτιλιακό εφοπλισμό και υπόκλιση στα συμφέροντα αυτής της μικρής πανίσχυρης επιχειρηματικής ομάδας, γιατί τα πλοία έχουν προπέλα και φεύγουν. Αυτό απετέλεσε την κατάρρευση της ελληνικής ναυτοσύνης. Και αυτό έχει τεράστιες συνέπειες και στο βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων και στον πολιτισμό των Ελλήνων και στην κοινωνική συνοχή και στην αλλοίωση της φυσιογνωμίας νησιών, ναυτικών πόλεων και ολόκληρων περιοχών της χώρας.
Αυτό μπορεί να το δει κανείς σε μία πολύ σύντομη αναδρομή για το πώς λειτουργούσε αυτό το περίφημο Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Η Διεύθυνση Θαλασσίου Περιβάλλοντος στελεχωνόταν από δύο άτομα, άξιους αξιωματικούς, περίφημους γνώστες, επιστήμονες του κλάδου τους. Δύο, με μία Γραμματεία!
Και αυτό το Υπουργείο ήθελε να παίξει ρόλο στο διεθνή χώρο για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος και να συμμετάσχει στα διεθνή φόρα. Αυτά δεν τα λέω εγώ, τα έλεγαν οι ίδιοι οι αξιωματικοί, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στο Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, οι ένστολοι και οι πολίτες. Η στρατιωτική οργάνωση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας δεν ήταν επιθυμητή ούτε στα στελέχη του. Και όμως, αντί για Λιμενικό, σιγά-σιγά γίνεται στρατός και τώρα, με τη νέα Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., οριστικά και θεσμοθετημένα θα γίνει και στρατός το Λιμενικό Σώμα.
Εν πάση περιπτώσει, όμως, προς αυτήν την κατεύθυνση είδαμε πάρα πολλά πράγματα. Είδαμε να μην υπάρχει η ναυτική εκπαίδευση. Είδαμε να μην υπάρχουν οι αξιολογήσεις των προσλαμβανομένων. Είδαμε τα αιτήματα όλων αυτών των εργαζομένων, της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο Λιμενικό Σώμα, αλλά και των υψηλόβαθμων στελεχών, για να ανακτήσουν ένα χαμένο κύρος ή ένα κύρος που ίσως δεν το απέκτησαν ποτέ, παρά μόνο χάριν στη δική τους επάρκεια, από την πολιτεία. Και η πολιτεία υποβάθμιζε τον κοινωνικό ρόλο της ναυτιλίας, γιατί ακριβώς αλλού ήταν οι στόχοι της, στα πλοία που έχουν προπέλα και φεύγουν.
Είναι, λοιπόν, υποκριτική αυτή η στάση της Νέας Δημοκρατίας και είναι πραγματικά προβληματικό να έρχεται το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με αυτήν την προχειρότητα και τον πειραματισμό και να μην σπεύδει να απαντήσει συστηματικά σε μία σειρά κενά που τα άφησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις του. Ναι, να παραδεχτώ ότι τα περισσότερα είναι της τελευταίας πενταετίας, τα οποία χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης και δεν μπορούν να μείνουν έτσι. Οι κενές οργανικές θέσεις, η επαναλειτουργία της επισκευαστικής βάσης του Λιμενικού, η μη καταβολή των ανταποδοτικών εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία, η κατάρρευση του ΝΑΤ, η ανάγκη αλλαγής του τρόπου πρόσληψης στο προσωπικό με την εφαρμογή των αξιοκρατικών διαδικασιών μέσω των πανελλαδικών εξετάσεων, πάγιο αίτημα των εργαζομένων στο Λιμενικό Σώμα και στο πρώην Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Μία σειρά ζητήματα που αφορούν και τις πιστώσεις σε φάρμακα που μένουν χωρίς κάλυψη πλέον τα στελέχη του Λιμενικού Σώματος. Και δεν είναι 4,5, για την ακρίβεια είναι 4,8 το χρέος, κύριε Υφυπουργέ.
Και από εκεί και πέρα, είναι μία ολόκληρη σειρά προβλημάτων για την αποζημίωση των στελεχών του Λιμενικού Σώματος, για το σύνολο των ωρών και της καθημερινής και της νυχτερινής εργασίας τους, οι πειθαρχικές ποινές και τα ανακριτικά συμβούλια που αποτελούν μάστιγα ανελευθερίας και υποταγής αυτών των ανθρώπων σε διαδικασίες οι οποίες δεν έχουν καμία διαφάνεια. Δεν έχω το χρόνο να αναφέρω ολόκληρο κατάλογο.
Εν πάση περιπτώσει, απέναντι σε όλα αυτά, από τη μία μεριά που αφορούν το Λιμενικό Σώμα και τα στελέχη του και από την άλλη, που αφορούν τη λιμενική και τη ναυτιλιακή πολιτική, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τεσσερισήμισι μήνες μετά δεν μας έχει δείξει τίποτα καινούργιο προς την κατεύθυνση του να πείσει την ελληνική κοινωνία ότι τα πλοία αν έχουν προπέλες, έχουν και ναυτικούς που δουλεύουν σε αυτά και χρειάζεται να ξαναενισχυθεί η ναυτοσύνη και να ξαναζωντανέψει σε αυτόν τον τόπο.
Ευχαριστώ.
