Ομιλία Πέτρου Ευθυμίου Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου στην Επίκαιρη Επερώτηση Βουλευτών της Ν.Δ. προς τον Υπουργό Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης κ. Γ. Ραγκούση με θέμα: «Απόφαση της Κυβέρνησης μετά τους stagiers για απόλυση και αντικατάσταση των συμβασιούχων στις Περιφέρειες της χώρας»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑΚυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μια και σήμερα χαίρομαι που είναι εδώ τα παιδιά από το Αιτωλικό, ένα ιστορικό μέρος που εύχομαι να έχουν στην ψυχή τους και στη ζωή τους τους συμβολισμούς του Μεσολογγίου και του Αιτωλικού, για να υπάρχουμε όλοι -και εσείς παιδιά και εμείς- σε αυτήν την Αίθουσα, ας ξεκινήσουμε με κάτι που αφορά όλους, μια και χρησιμοποιήσατε την ποίηση, τον Γεώργιο Σεφέρη ή ένα μεγάλο φιλόσοφο, κύριε Κιλτίδη, ότι η μεγαλύτερη φράση που έχει ακουστεί από ποιητή σε αυτή τη χώρα είναι ότι «Πρέπει να μάθουμε να θεωρούμε εθνικό ό,τι είναι αληθινό». Έτσι μας δίδαξε ο Διονύσιος Σολωμός.
Ό,τι ακούστηκε σήμερα από τη Νέα Δημοκρατία δεν είναι αληθές. Και κάτι ακόμα χειρότερο. Δεν είναι απλώς ότι δεν είναι αληθές, έχει και μία αντίληψη, που δεν ξέρω πού ανάγεται φιλοσοφικά, ότι τα Κόμματα υπάγονται στο νόμο της παρθενογένεσης ή αειπαρθενίας.
Διότι εδώ αυτά που ακούσαμε δεν αναλογούν στο κόμμα που ως πριν 65 ημέρες κυβέρνησε τη χώρα, αλλά σε κάποιους που εμφανίστηκαν στην πολιτική ζωή της χώρας και σε αυτή την Αίθουσα μόλις εδώ και εξήντα πέντε ημέρες. Άρα, ας πούμε ορισμένες αλήθειες και για τα τρία στοιχεία της σημερινής επερώτησης. Πριν απ' όλα, αλήθεια πρώτη: Τα stage είναι ευρωπαϊκά προγράμματα που εγκαθιδρύθηκαν το 1996. Ήταν προσδιορισμένα για εννέα ή δεκαοχτώ μήνες για μαθητεία και μπορούσε κανείς να ανανεώσει μόνο για μια φορά ατομικά και σε όλες τις χώρες της Ευρώπης απευθύνονταν στον ιδιωτικό τομέα.
Στην Ελλάδα που άρχισε η εφαρμογή τους από το 1997 από ευθύνη της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. περιέλαβε stage και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Και σε μία συγκεκριμένη περίπτωση στα stage που πραγματοποιήθηκαν σε συνεργασία του Υπουργείου Εσωτερικών, της ΚΕΔΚΕ και της ΕΑΤΟΠ για την προπαρασκευή του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ, της μεγάλης διοικητικής μεταρρύθμισης, οι stagiers που απασχολήθηκαν σε αυτό το stage μονιμοποιήθηκαν στο δημόσιο. Ως το 2004 αυτή ήταν η αλήθεια. Τι έγινε μετά το 2004; Έγιναν δύο πράγματα.
Πριν από όλα τα stage αποθηριώθηκαν και επεκτάθηκαν σε μία μορφή μοναδική που ακόμη και σήμερα κανείς δεν ξέρει πόσους περιέλαβαν και σε ποιες κατευθύνσεις.
Δεύτερον, και το πιο σημαντικό: Τα stage έπαψαν να είναι καν κοινοτικά προγράμματα. Δεν υπήρχε χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά εθνικοί πόροι.
Έχω εδώ τον κατάλογο σαράντα stage που βρήκε το γραφείο μου μόνο της περιόδου 2007-2009. Stage απίστευτα από το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης στον πιο σκληρό πυρήνα του δημόσιου τομέα ως τις δημόσιες βιβλιοθήκες και τα γενικά αρχεία του κράτους. Από αυτά τα σαράντα stage μόνο δέκα έχουν ένα κομμάτι κοινοτικής συγχρηματοδότησης. Τα άλλα χρηματοδοτούνται κατευθείαν από το δημόσιο λογιστικό, είναι εθνικοί πόροι.
Όχι, λοιπόν, το stage επί Νέας Δημοκρατίας έχασε πλήρως τον χαρακτήρα του προγράμματος μαθητείας αλλά έχασε καν και τη διαδικασία του Κοινοτικού Προγράμματος και έγινε επίσημη κρατική πολιτική. Και δεύτερο και χειρότερο, όχι απλώς έγινε επίσημη κρατική πολιτική από τον σκληρό πυρήνα του κράτους. Με την επέκταση του ν. 3227/2004 σε τροπολογία για τα σκάφη αναψυχής, η κα Πετραλιά εδώ σε αυτή την Αίθουσα νομοθέτησε με την ψήφο της Νέας Δημοκρατίας και την υπαγωγή του σκληρού πυρήνα του κράτους τον ΝΠΔΔ και τον ΟΤΑ στην κατηγορία των εργοδοτών ώστε ο ΟΑΕΔ να χρηματοδοτεί 20.000 θέσεις stage που δόθηκαν στη συντριπτική πλειοψηφία μεταξύ 7 Σεπτεμβρίου και 4 Οκτωβρίου, παραμονές εκλογών. Εμφανίζονταν δεκάδες χιλιάδες παιδιά με ανυπόγραφες συμβάσεις σε θέσεις ευθύνης από 7 Σεπτεμβρίου έως 4 Οκτωβρίου.
Και αυτά τα παιδιά που χρησιμοποιήθηκαν με αυτόν τον τρόπο από τις Κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας που σήμερα ελέγχουν την Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ήξεραν δύο πράγματα. Πρώτον, ότι από το Σύνταγμα, άρθρο 103 παρ. 8 εδάφ. 3 δεν ήταν δυνατόν γιατί υπήρχε ρητή απαγόρευση να νομιμοποιηθούν στο δημόσιο, αλλά δεύτερον και πιο συγκεκριμένο, αυτά τα παιδιά γνώριζαν ότι από το περίφημο διάταγμα Παυλόπουλου, το Προεδρικό Διάταγμα 164/2004, στο άρθρο 2 παρ. 2, ρητώς εξαιρούνται από το διορισμό στο δημόσιο, όσοι υπάγονται στις συμβάσεις μαθητείας stage.
Ποιος είναι ο έλεγχός σας, κύριοι συνάδελφοι; Αν πρέπει να ασκήσετε έναν έλεγχο, είναι στους εαυτούς σας και όχι στη σημερινή Κυβέρνηση που .... αυτό το καθεστώς ομηρίας των νέων γενιών.
Πάμε στο δεύτερο σκέλος της επερώτησής σας για τους συμβασιούχους. Έχω εδώ τον πρώτο πρόχειρο υπολογισμό τι σημαίνει για το δημόσιο η λειτουργία αυτών των αδιαφανών συμβάσεων χωρίς κανέναν έλεγχο στην συντριπτικότατη πλειοψηφία τους από το ΑΣΕΠ, όπως την περιέγραψε πριν ο αρμόδιος Υπουργός ο κ. Ραγκούσης.
Από το 2004 έως το 2007 η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ενέκρινε την πρόσληψη 92.801 συμβασιούχων με συμβάσεις έργου, 62.417 συμβασιούχων ορισμένου χρόνου και 108.075 εποχικά απασχολούμενων, δηλαδή συνολικά 263.333 συμβασιούχους από 7 Μαρτίου 2004 έως 16 Απριλίου 2007.
Δεύτερη περίοδος διακυβέρνησης 2007 έως 2009. Από τα στοιχεία που διαθέτουμε αυτή τη στιγμή, μόνο στο διάστημα Μαρτίου με Μάιο του 2009 εξαγγέλθηκαν συνολικά 76.019 θέσεις απασχόλησης με συμβάσεις. Με λίγα λόγια, αυτήν την περίοδο των πεντέμισι χρόνων διακυβέρνησης 340.000 άνθρωποι υπέστησαν τη μοίρα της διαχείρισης της ζωής τους με τους όρους που πριν οι ίδιοι περιγράψατε ωσάν να φέρει ευθύνη η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σ' αυτό που εσείς εκθρέψατε, εσείς εγκαθιδρύσατε και εσείς σήμερα ζητάτε, όχι να αρθεί, όπως θα οφείλατε από κοινού να πράξουμε, αλλά να διατηρηθεί. Και ας μη λησμονούμε την άλλη πλευρά ότι όλες αυτές οι 340.000 θέσεις απεκρύβησαν αυτά τα χρόνια από την Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να εξηγούν και ένα μέρος της εκτίναξης αυτού του γιγάντιου ελλείμματος που, ενώ το προσδιόριζε ο κ. Παπαθανασίου με την επιστολή του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως 6%, διαπιστώθηκε ότι είναι 12,7%.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτή η παθολογία αφορά τον πυρήνα της σύστασης του νεοελληνικού κράτους, τον πυρήνα της σύστασης της ίδιας μας της ζωής. Δεν μπορεί κανείς να συμφωνεί να διατηρηθεί αυτό το σαράκι που τρώει όχι απλώς το κράτος, αλλά διαβρώνει την ελληνική κοινωνία. Γι' αυτό καλούμε όλες τις πολιτικές δυνάμεις να συμφωνήσουμε ότι δεν πάει άλλο και ότι όσα θα συζητήσουμε την άλλη εβδομάδα θα κατατείνουν στην ανάγκη να επικρατήσει οριστικά ένα σύστημα διαφάνειας και αξιοκρατίας, ένα σύστημα που θα ξαναδώσει την αξιοπρέπεια και την περηφάνια στο νέο άνθρωπο, ότι αξίζει κάθε νέο παιδί να παλεύει, να θέλει να προάγεται γιατί θα έχει τη βεβαιότητα ότι το ελληνικό κράτος δεν είναι το κονέ, δεν είναι το ρουσφέτι, δεν είναι το πολιτικό γραφείο, δεν είναι το κομματικό γραφείο, αλλά είναι μια αντικειμενική, αδιάβλητη, καθαρή σχέση των θεσμών της κοινωνίας με τα παιδιά της. Αυτό θέλουμε να πετύχουμε και σ' αυτό ζητάμε να είστε αρωγοί. Και νομίζω ότι αν δεν είστε εσείς αρωγοί σ' αυτό το διάβημα είναι η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας στην οποία απευθυνόμαστε και την έγκρισή της διεκδικούμε.
Σας ευχαριστώ.
