Ομιλία της
κοινοβουλευτικής εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτού Άρτας Όλγας
Γεροβασίλη,
κατά τη συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής για τη λήψη απόφασης,
σύμφωνα με το άρθρο 44 παρ. 2 εδ. α' του Συντάγματος και 115 του Κανονισμού της
Βουλής, επί της από 26/6/2015 Απόφασης και πρότασης του Υπουργικού Συμβουλίου
για Διεξαγωγή Δημοψηφίσματος για κρίσιμο εθνικό θέμα., 27-6-2015.
Κες
και κοι συνάδελφοι
Τα κράτη κι
οι λαοί δεν είναι επιχειρήσεις.
Οι
κυβερνήσεις δεν είναι διευθύνοντες σύμβουλοι ανώνυμων εταιρειών.
Κι η λαϊκή
εντολή, η ψήφος του πολίτη, αυτή η κορυφαία δημοκρατική έκφραση, μια απ΄τις
λίγες στιγμές στο βιολογικό μας κύκλο που όλοι μας είμαστε πραγματικά ισότιμοι,
δεν είναι
μετοχή στο χρηματιστήριο των συμφερόντων.
Δεν
προσφέρεται για αδιαφανή χρήση, στρέβλωση και κακοποίηση.
Και στο
βαθμό που μπορούμε,
στο βαθμό
που ο Ελληνικός λαός μας στείλει -μετά την επόμενη Κυριακή- με ακόμη μεγαλύτερη
δύναμη στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης,
δεν θα
επιτρέψουμε η ψήφος του λαού μας, η ψήφος των συμπολιτών μας, η προσωπική μας
ψήφος ούτε να αλλοιωθείούτε να
υποτιμηθεί απ’ τις απαιτήσεις των δανειστών.
Ούτεφυσικά να
στρεβλωθεί και να υποκλαπεί απ’ την παραπληροφόρηση.
Δεν θα
επιτρέψουμε την καλλιέργεια αισθήματος ανασφάλειας και την τρομοκράτηση,των εγχώριων
υποστηρικτών τους.
Κες
και κοι συνάδελφοι
Πριν από πέντε
μήνες οΕλληνικός λαός ψήφισε την Κυβέρνησή του.
Καταψηφίζοντας
ταυτόχρονα την πολιτική της μνημονιακής ύφεσης.
Αποδοκιμάζοντας
τα κοινωνικά και οικονομικά της αδιέξοδα.
Απ’ τις
κάλπες του περασμένου Γενάρη αυτό που αναμφίβολα ακούστηκε ήταν ένα βροντερό
όχι στην πολιτική της λιτότητας.
Μια πολιτική,
που, για την Κυβέρνηση του Βερολίνου και όσους απ’τους εταίρους μας είναι
δεμένοι σφιχτά στο άρμα και τις εντολές της, αποτελεί, ακόμη και σήμερα, προτεσταντικό
δόγμα.
Μια λιτότητα
που επιμένουν να υποστηρίζουν πως πρέπει να συνεχίσει να τσακίζει τον Έλληνα
πολίτη, την Ελληνική οικογένεια, την κοινωνική μας συνοχή, την Εθνική μας
οικονομία.
Η Ελληνική
Κυβέρνηση, πιστή στην εντολή που της δόθηκεαπ΄ τους συμπολίτες μας, ξεκίνησε να
διαπραγματεύεται,όχι φυσικά σε καθαρό κι ελεύθερο ορίζοντα, όχι με λευκό χαρτί
μπροστά της.
Ξεκίνησε τη
διαπραγμάτευση μέσα στα πλαίσια των νομικών δεσμεύσεων που είχαν υπογραφεί και βάραιναν
τη συνέχεια του κράτους.
Μέσα σ’ ένα
ασφυκτικό οικονομικά πλαίσιο που μας είχαν κληροδοτήσει βήμα – βήμα οι νεοφιλελεύθερες
πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Μέσα σ’ ένα πρωτοφανές
για ελληνική κυβέρνηση εχθρικό μιντιακόπεριβάλλον.
Μέσα σ’ έναν
αντιπολιτευτικό κλοιό που συντηρούσε και δούλευε τη στρατηγική της «αριστερής
παρένθεσης».
Διαπραγματεύονταν
οι Έλληνες συνάδελφοί μας στην Ευρώπη με μια αμήχανη ευρωπαϊκή ελίτ.
Που
ακροβατούσε ανάμεσα στην επίφαση σεβασμού της δημοκρατίας
και της
λαϊκής κυριαρχίας-απ’ τη μια –
και στα
σκληρά συμφέροντα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης -απ’ την άλλη-.
Ανάμεσα στην
επίφαση κατανόησης της ανθρωπιστικής κρίσης και της αλληλεγγύης προς τον δοκιμαζόμενο
Ελληνικό λαό απ’ την μια και στα σκληρά οικονομικά συμφέροντατων πιστωτών, απ’
την άλλη.
Με τη
ζυγαριά να γέρνει εξ’ αρχής στη δεύτερη πλευρά.
Και μέρα με
τη μέρα, μήνα με το μήνα να γίνεται πιο φανερή η απάνθρωπη υποστήριξη της οικονομίας
των αριθμών και όχι αυτής των αναγκών.
Έτσι, για
πέντε μήνες τα σημεία σύγκλισης της μιας συνεδρίασης γινόταν μαγική εικόνα στην
επόμενη συνάντηση.
Διαπραγματευόταν
οι εκπρόσωποι μας πάνω σε μια προκρούστεια κλίνη και μάλιστα συνεχώς
μεταβαλλόμενου μεγέθους.
Πότε δεν μας
χώραγε και πότε περισσεύαμε. Κι εκεί που περισσεύαμε τη Δευτέρα, την Τετάρτη
δεν μας χώραγε.
Αυτό είναι
το μονοπάτι μέσα απ΄ το οποίο φτάσαμε στο χθες.
Με τον
Πρωθυπουργό μας να περιγράφει σε μια πρόταση την ουσία του προβλήματος:
«Οι
απαιτήσεις σας υπερβαίνουν την εντολή που έχουμε πάρει».
Οι δανειστές
μας, οι εταίροι μας, του είπαν:«τέλος παιγνιδιού».
Η ελληνική κυβέρνηση, ο Αλέξης ο Τσίπρας, διερμηνεύοντας τις
προθέσεις του ελληνικού λαούτους απάντησε ακριβώς όπως έπρεπε:
Εκβιασμοί τέλος.
Υποτίμηση,
ταπείνωση και χρησιμοποίηση του ελληνικού λαού τέλος.
Ανέξοδη
ρητορεία τέλος.
Αποτυχημένες
μνημονιακές συνταγές ύφεσης και λιτότητας τέλος.
Επιδερμική
επικοινωνία τέλος.
Καλημέρα
δημοκρατία.
Ο πολίτης
παίρνει την αξιοπρέπειά του στα χέρια του. Μέσα από την αμεσοδημοκρατική,
συνταγματικά κατοχυρωμένη διαδικασία του δημοψηφίσματος.
Και αυτή η
Κυβέρνηση εμπιστεύεται και το Σύνταγμά της και τους πολίτες της. Σε μια
εβδομάδα, την ερχόμενη Κυριακή θα σηκώσουν ψηλά την ιστορία του τόπου μας και
το μέλλον του λαού μας.
Κες
και κοι συνάδελφοι
Ζούμε όλοι
μας μια πολύ σοβαρή στιγμή στην σύγχρονη ιστορία της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Κλείνει με τον πλέον επίσημο τρόπο, με τον
πιο δημοκρατικό τρόπο ο φαύλος κύκλος των αντιλαϊκών μνημονίων υποτέλειας.
Μπαίνει
φρένο στα τελεσίγραφα και στην αντιμετώπιση της χώρας μας ως αποικία χρέους.
Οι μάσκες
και τα προκαλύμματα πέφτουν.
Ταυτόχρονα
σπάει κι ο κύκλος των πολιτικών αναθέσεων.
Αυτή τη
στιγμή το πολιτικό προσωπικό της χώρας, το πολιτικό μας σύστημα, όλα τα κόμματα
έχουμε μια πολύ σοβαρή ευθύνη, μια μεγάλη ευθύνη σε δυο κατευθύνσεις.
Απ’ τη μια
να ενημερώσουμε εξαντλητικά και υπεύθυνα το λαό, ώστε την άλλη Κυριακή να
επιλέξει με γνώση και σιγουριά. Να μην αλλάξουμε την ατζέντα και το διακύβευμα
του δημοψηφίσματος, να μην μετατρέψουμε το ερώτημα του σε αρένα ευρώ-δραχμή.
Απ’ την άλλη
να αποδείξουν όλοι έμπρακτα αυτά που ισχυρίζονται συνεχώς τους τελευταίους
μήνες – και όχι μόνο- για την εθνική ομόνοια, για την εθνική ομοψυχία, για την
εθνική ευθύνη και ανάγκη εθνικής συνεννόησης. Να μην μετατραπεί η ερχόμενη
εβδομάδα σε μικροπολιτική, διχαστική και οπαδική.
Απ΄ τη φύση
τους τα δημοψηφίσματα ομαδοποιούν. Αφού οι επιλογές είναι μόνο δύο τα
δημοψηφίσματα ομαδοποιούν σε απόψεις.
Ας
φροντίσουμε, όλες οι πτέρυγες της Βουλής, να ομαδοποιηθούμε ασφαλώς αλλά να μην
οπαδοποιηθούμε.
Ας
φροντίσουμε να υπερασπιστούμε το γεγονός πως η αντίθετη άποψη είναι μια
διαφορετική άποψη. Όχι μια επιθετική άποψη.
Τα
συμφέροντά μας είναι κοινά. Και δεν είναι άλλα απ’ τα συμφέροντα του λαού μας.
Ο κος
Σόιμπλε έχει την κουλτούρα του λογιστή κι εφόρου.
Ο ελληνικός
λαός έχει την κουλτούρα της δημοκρατίας, είναι ένας περήφανος λαός, έμαθε να
παλεύει στα δύσκολα και να κρατάει ψηλά την αξιοπρέπειά του.
Σ’ αυτήν την
πολύ κρίσιμη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας μας, τους τελευταίους πέντε
μήνες, έχει ακουμπήσει στην αριστερά,
στον ΣΥΡΙΖΑ για να τον στηρίξει, να τον σηκώσει και να του ξανανοίξει την πόρτα
της ελπίδας.
Αυτό είναι
που ενόχλησε, μέσα κι έξω απ΄ τα σύνορα.
Γι’ αυτό και
παλεύουν λυσσαλέα και απροκάλυπτα να τον ταπεινώσουν. Και τον ΣΥΡΙΖΑ ασφαλώς, αλλά
κυρίως τον λαό. Να τον τιμωρήσουν για την –αναπάντεχη γι΄αυτούς- επιλογή του.
Γι αυτό και
ενοχλήθηκαν έντονα απ΄ το δημοψήφισμα.
Επειδή στ΄
αλήθεια ξέρουν το αποτέλεσμά του.
Και το
φοβούνται.
Φοβούνται την
άμεση δημοκρατία, φοβούνται τη δύναμη του ελληνικού λαού.
Κες
και κοι συνάδελφοι
Όλα όσα
έχουν συμβεί αυτούς τους πέντε μήνες και όσα θα συμβούν μετά το δημοψήφισμα της
επόμενης Κυριακής δεν μπορώ να τα εκφράσω καλύτερα απ΄ τον Ντίνο
Χριστιανόπουλο,
στο δικό μου
μυαλό, για την δικιά μου αντίληψη, τα περιγράφει όλα με συγκλονιστικά εύστοχο τρόπο.
«και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε
πως ήμουν σπόρος»Σας ευχαριστώ
