Τρίτη, 28 Φεβρουαρίου 2012
Παρέμβαση του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κ. Ευάγγελου Βενιζέλου επί της ένστασης αντισυνταγματικότητας της διαδικασίας του κατεπείγοντος του σ/ν του Υπουργείου Οικονομικών
"Ρυθμίσεις συνταξιοδοτικού περιεχομένου και άλλες επείγουσες ρυθμίσεις εφαρμογής του Μνημονίου (ν. 4046/12)"
Κύριε Πρόεδρε, παρ’ ότι ο κ. Λαφαζάνης έχει ισχυρή λενινιστική παιδεία –εξ ου και η αγάπη του για τη λέξη «Ίσκρα»- εν τούτοις ο κ. Παφίλης είναι αυτός ο οποίος ήταν πιο κοντά στη μαρξιστική αντίληψη για το Σύνταγμα σ’ αυτά που είπε. Είμαι βέβαιος ότι θυμάται πολύ καλά δύο μνημειώδη κείμενα του Μαρξ για το Σύνταγμα και τη λειτουργία του. Ένα είναι κεφάλαιο της «18ης Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη» και ένα άλλο είναι κεφάλαιο από το έργο του «Ο Εμφύλιος Πόλεμος στη Γαλλία».
Έρχομαι τώρα στα τυπικά θέματα που έθεσε ο κ. Λαφαζάνης. Πρώτον, το κατεπείγον το εξαντλήσαμε στην Επιτροπή. Επιπλέον, όμως, των όσων είπαμε στην Επιτροπή θέλω να επαναλάβω και στην Ολομέλεια κάτι που είχα πει εξαρχής στη συζήτηση για το νέο Πρόγραμμα. Το νέο Πρόγραμμα έχει συζητηθεί δια μακρόν, έχει ψηφιστεί με ισχυρή ψηφοφορία περίπου 2/3 και τώρα η Ολομέλεια της Βουλής, με το νομοσχέδιο αυτό και με το αυριανό, μετατρέπει σε νομοθετικό λόγο το ήδη ψηφισμένο νέο Πρόγραμμα Στήριξης της Ελληνικής Οικονομίας. Δεν περιλαμβάνεται τίποτα στο νομοσχέδιο αυτό που να μην έχει ήδη ψηφιστεί με πολύ ισχυρή πλειοψηφία από τη Βουλή.
Στην πραγματικότητα, για λόγους συστηματικούς, για λόγους ενότητας της νομοθετικής ύλης, η Βουλή σήμερα ξαναψηφίζει, διατυπωμένα με ένα πιο συστηματικό και αρθρωμένο νομοτεχνικά τρόπο, αυτά που ήδη έχει ψηφίσει. Δεν τίθενται νέα ζητήματα. Το κατεπείγον εξαρτάται από το απλό γεγονός ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μία γιγαντιαία, μοναδική στα χρονικά, διαδικασία ανταλλαγής ομολόγων, δηλαδή, δραστικής μείωσης και αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημοσίου χρέους, η οποία θα ολοκληρωθεί στις 9 Μαρτίου, σε λίγες μέρες, από πλευράς προσφορών και στις 12 Μαρτίου από πλευράς απάντησης του ελληνικού δημοσίου και πρέπει μεθαύριο, 1 Μαρτίου, το Eurogroup να επιβεβαιώσει ότι έχουν ήδη πραγματοποιηθεί οι νομοθετικές ενέργειες που έχει αναλάβει να πραγματοποιήσει η χώρα μας.
Όταν μεγάλοι κυβερνητικοί συνασπισμοί, όπως ο γερμανικός κυβερνητικός συνασπισμός, δοκιμάζονται πάνω στο πρόγραμμα βοήθειας προς την Ελλάδα, θα έλεγα ότι είναι πραγματικά αντιφατικό και οξύμωρο η ελληνική Βουλή να διστάζει να ψηφίσει αυτά τα νομοθετήματα που αποτελούν προϋπόθεση για την ενεργοποίηση ενός προγράμματος πολιτικά αποφασισμένου από τη Βουλή των Ελλήνων.
Οι δε τροπολογίες στις οποίες αναφέρθηκε ο κ. Λαφαζάνης, είναι τροπολογίες στις οποίες έχω κατά κόρον αναφερθεί στην Επιτροπή, έχω προειδοποιήσει την Επιτροπή, έχω μιλήσει στην Ολομέλεια στη συζήτηση για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής πριν από λίγες μέρες, προειδοποιώντας για την κατάθεση της τροπολογίας για τα στατιστικά στοιχεία. Στη δε τροπολογία περί τραπεζών δεν υπάρχει τίποτα που να μην είναι ήδη αντικείμενο του Προγράμματος, εγκεκριμένο και ψηφισμένο από τη Βουλή. Μόνο τεχνικές λεπτομέρειες για τον κώδικα δεοντολογίας του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα μπορούσαν να αποτελούν αντικείμενο υπουργικής απόφασης, αλλά για λόγους κύρους και ταχύτητας, τις ψηφίζει η Βουλή για να μπορούμε να πούμε ότι έχουμε αλλάξει τον τρόπο διοίκησης του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Ο συμπληρωματικός Προϋπολογισμός, ξέρετε, θα μπορούσε και να μην εισαχθεί στη Βουλή, διότι ο Υπουργός Οικονομικών έχει τη δυνατότητα να τροποποιεί με αποφάσεις του τον Κανονισμό, κάτι που γίνεται κατά κόρον, αλλά είπαμε για πρώτη φορά στα χρονικά η Βουλή να ψηφίσει για το 2012 Προϋπολογισμό της Γενικής Κυβέρνησης. Δεν ξέρω αν έχει αντιληφθεί η Εθνική Αντιπροσωπεία ότι το 2012 είναι το πρώτο έτος για το οποίο υπάρχει ψηφισμένος, πινακοποιημένος Προϋπολογισμός της Γενικής Κυβέρνησης και ο Προϋπολογισμός αυτός είναι ειλικρινής.
Άρα, σεβασμό στο Κοινοβούλιο υποδηλώνει η ψήφιση της σχετικής διάταξης του σχετικού άρθρου του νομοσχεδίου, το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να είναι αντικείμενο μιας υπουργικής απόφασης ή ούτε καν μιας υπουργικής απόφασης, αλλά μιας ενημερωτικής εγκυκλίου για το πώς διαμορφώνονται οι αριθμοί μετά από πολλές επιμέρους αποφάσεις περικοπής ή αναδιανομής κονδυλίων στους επιμέρους κωδικούς, κάτι που γίνεται κατά κόρον, πολλές φορές τη μέρα, το τελευταίο τρίμηνο του έτους.
Έρχομαι τώρα στην ιστορία των συντάξεων. Μα, είναι δράμα να αναγκάζεται η Βουλή να περικόψει συντάξεις, ιδίως σχετικά μικρές ή χαμηλές ή μεσαίες συντάξεις. Είναι δράμα να κόβεις ακόμη και υψηλές συντάξεις, όταν αυτές αντιστοιχούν σε καταβολές, σε εισφορές του εργαζομένου, είτε αυτός είναι εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα, είτε είναι δημόσιος υπάλληλος, είτε είναι συνταξιούχος του δημοσίου.
Γιατί η πολιτεία, η Βουλή, βρίσκεται στην ανάγκη αυτή; Διότι ακόμη και φέτος ο Προϋπολογισμός μας είναι ελλειμματικός, διότι έχουμε δημοσιονομικό έλλειμμα, διότι προσθέτουμε χρέος στο χρέος. Και διότι, αν δεν ανατρέψουμε την κατάσταση αυτή και αν δεν αρχίσουμε να έχουμε πλεονασματική πρωτογενή διαχείριση -ελπίζω από του χρόνου- παρότι θα έχουμε και πάλι δημοσιονομικό έλλειμμα του χρόνου -θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα μικρό, αλλά δημοσιονομικό έλλειμμα- αν δεν το πετύχουμε αυτό, θα οδηγηθούμε στην απόλυτη καταστροφή, σε αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων ή σε δραματική περικοπή μεγάλων ποσοστών των μισθών και των συντάξεων.
Συμφωνώ με τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο, τον Εισηγητή της Νέας Δημοκρατίας κ. Μουσουρούλη, που είπε ότι μόνο μέσα στην Eυρωζώνη μπορούμε να αναπληρώσουμε τις απώλειες. Αυτή είναι η αλήθεια. Όποιος προτείνει ένα δρόμο εκτός ευρωζώνης, εκτός ευρώ, προτείνει ένα δρόμο καταστροφής. Θα αποδεκατιστούν οι αδύναμοι, οι «μεσαίοι», η μεσαία τάξη.
Και όλα αυτά διανθίζονται, ενώ πρόκειται για μία σύγκρουση φιλοσοφιών και ο λαός πρέπει να καταλάβει τι προτείνει η Αριστερά, τι προτείνει το Κομμουνιστικό Κόμμα, τι προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, τι προτείνει η Δημοκρατική Αριστερά του κ. Κουβέλη. Την έξοδο από το ευρώ με ό,τι αυτό συνεπάγεται από πλευράς πτώσης του εισοδήματος, απαξίωσης των περιουσιών, κινδύνου για το επίπεδο ζωής.
Ενώ, λοιπόν, υπάρχει μια σύγκρουση πολιτική και θεμελιώδης, αυτή διανθίζεται με συνταγματικά επιχειρήματα. Μάλιστα, ο κ. Λαφαζάνης μπαίνει στο παρακινδυνευμένο πεδίο της νομολογίας του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Ο κ. Λαφαζάνης παραπλάνησε –προφανώς άθελά του- τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, διότι η μειοψηφία των 6 συμβούλων από τους 29 του Ελεγκτικού Συνεδρίου είπε ότι εφ’ όσον πρόκειται περί περικοπής και όχι απονομής συντάξεων, δεν πρέπει να γνωμοδοτήσει το Ελεγκτικό Συνέδριο και ότι μπορεί να κάνει η Βουλή ό,τι θέλει. Αυτό είπαν οι 6 σύμβουλοι και όχι ότι είναι αντισυνταγματική η ρύθμιση, αλλά ότι δεν χρειάζεται να αποφανθούν οι ίδιοι, διότι οι ίδιοι αποφαίνονται μόνο περί απονομής και όχι περί περικοπής. Αυτό είπαν.
Όμως, 28 στους 29 συμβούλους της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου λένε ότι η ρύθμιση είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα και με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Και μία σύμβουλος στους 29 είπε ότι προσβάλλει το κοινωνικό κράτος. Μία στους 29! Και το είπε αυτό, διατυπώνοντας μία άποψη, η οποία είναι άποψη πολιτική και όχι νομική. Είναι μια εκτίμηση η οποία δεν προκύπτει από κανένα στοιχείο της νομολογίας του ίδιου του Ελεγκτικού Συνεδρίου και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Πρόκειται για μια αυθαίρετη τοποθέτηση, η οποία αντιβαίνει στην πάγια νομολογία του ίδιου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που απηχεί το κοινό μέτρο του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού. Αν θέλετε να μιλήσουμε στο πεδίο της νομικής επιστήμης και των δικανικών συλλογισμών, πώς είναι δυνατόν η Βουλή να ακολουθήσει μία γνώση στις είκοσι εννέα και όχι τις είκοσι οκτώ στις είκοσι εννέα και την πάγια νομολογία;
Όμως, αφήστε το αυτό. Δεν συμφέρει το πεδίο. Πάμε στο πεδίο της ουσίας. Το πεδίο της ουσίας είναι αυτό το τραγικό, απλό, πρακτικό δίλημμα. Μη δίνετε μία μάχη τακτικού χαρακτήρα. Μην προχωράτε σε κοινοβουλευτικό τακτικισμό, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Δημοκρατικής Αριστεράς. Εκ της άλλης πλευράς τώρα παλινδρομεί και ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός. Υπάρχει μια συνάντηση αυτών των απόψεων. Αυτά συμβαίνουν σε διάφορες ιστορικές περιόδους κρίσης. Τι να κάνουμε; Τα έχουμε διδαχθεί αυτά πολλές φορές. Εξ αντικειμένου υπάρχει σύμπλευση. Και σε άλλες περιόδους της ιστορίας έχει εμφανιστεί. Μελετήστε το γερμανικό μεσοπόλεμο στη Βαϊμάρη, για να δείτε πώς έγινε ακριβώς. Ποιο κόμμα πρότεινε τι πριν την άνοδο στην εξουσία του Χίτλερ. Διαβάστε την ιστορία. Διαβάστε προσεκτικά την ιστορία.
Το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Δημοκρατική Αριστερά του κ. Κουβέλη και σε αυτή τη φάση της παλινδρόμησης ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, τι προτείνουν στον ελληνικό λαό; Την έξοδο από το ευρώ, την έξοδο από την Ευρωζώνη, την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, στη δραχμή, τη δραστική μείωση κατά 60%, κατά 70% μισθών και συντάξεων, την καταστροφή της εθνικής οικονομίας, το αδιέξοδο. Δεν έχετε να προτείνετε τίποτα άλλο; Τι θα γίνει στις 20 Μαρτίου; Πώς θα πληρωθούν, όχι τα τοκοχρεολύσια, αλλά οι μισθοί και οι συντάξεις; Τα ερωτήματα είναι απλά.
Γι’ αυτούς τους λόγους, δεν είναι μόνο η ένσταση αντισυνταγματικότητας που πρέπει να απορριφθεί, αλλά πρέπει να απορριφθεί η ανεύθυνη αντιλαϊκή και καταστροφική πολιτική που προτείνετε στον ελληνικό λαό. -
