Τετάρτη, 22 Φεβρουαρίου 2012
Παρεμβάσεις του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κ. Ευάγγελου Βενιζέλου στην Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής
Πρώτη παρέμβαση
Όπως ξέρετε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το Eurogroup της 20ής και 21ης Φεβρουαρίου κατέληξε σε μία σειρά από ιδιαίτερα σημαντικές και κρίσιμες αποφάσεις για την Ελλάδα, για την πορεία του ελληνικού δημοσίου χρέους, για την πορεία της ελληνικής οικονομίας.
Το Eurogroup, μετά από μία μαραθώνια συνεδρίαση 15 ωρών, κατέληξε στην έγκριση του νέου προγράμματος στήριξης της ελληνικής οικονομίας από σήμερα μέχρι και το τέλος του 2014, ενώ επιπλέον διατυπώθηκε η σαφής, οριστική και κατηγορηματική δέσμευση της Ευρωζώνης πως η Ελλάδα θα στηριχθεί και μετά το τέλος του προγράμματος αυτού και ωσότου επιτευχθεί η επάνοδός της στις αγορές και άρα η επάνοδός της σε μία φυσιολογική χρηματοοικονομική κατάσταση.
Οι αποφάσεις αυτές έχουν τεράστια σημασία. Αλλάζουν τα επίπεδα βεβαιότητας ή αβεβαιότητας μέσα στα οποία κινούμαστε. Το χειρότερο που έχει υποστεί αυτούς τους μήνες η Ελλάδα και η Ευρωζώνη συνολικά είναι η ανακυκλούμενη ανασφάλεια, η αδυναμία της Ευρωζώνης να πείσει τις αγορές και τη διεθνή κοινή γνώμη, ότι είναι ικανή να λάβει αποφάσεις, αποφάσεις οριστικές, αποφάσεις εφαρμόσιμες, αποφάσεις οι οποίες τέμνουν ένα πρόβλημα και αλλάζουν τη συγκυρία προς όφελος των κρατών και των διεθνών οργανισμών ανακόπτοντας την αδηφάγο διάθεση των αγορών.
Είναι, λοιπόν, από την άποψη αυτή, πάρα πολύ σημαντικές οι αποφάσεις της 21ης Φεβρουαρίου, γιατί στέλνουν ένα ισχυρό, καθαρό μήνυμα που το είχε ανάγκη όλη η Ευρωζώνη και περισσότερο απ’ όλους η Ελλάδα, αλλά και άλλες χώρες οι οποίες είναι εντεταγμένες σε πρόγραμμα ή είναι στον προθάλαμο ενός προγράμματος και βρίσκονται σε μία κατάσταση αβεβαιότητας ως προς την διαχείριση του δημοσίου χρέους.
Οι αποφάσεις όμως της 21ης Φεβρουαρίου δεν αφορούν μόνο το νέο πρόγραμμα, δεν αφορούν μόνον την δημοσιονομική πολιτική, δεν αφορούν μόνον το δημόσιο χρέος από τη σκοπιά των θεσμικών μας εταίρων, αφορούν και τη συμμετοχή των ιδιωτών στην μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους.
Όπως ξέρετε, σύμφωνα με την απόφαση της 26ης Οκτωβρίου του 2011, ο ιδιωτικός τομέα κλήθηκε να συμμετάσχει σε μία διαδικασία εθελοντική, καθολικής συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα που κατέχει ομόλογα του ελληνικού δημοσίου με στόχο να μειωθεί σε ονομαστική τιμή το κατεχόμενο από ιδιώτες χρέος της Ελλάδας κατά 100 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή κατά 47 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ.
Είχαμε καταλήξει, μετά από επίπονες και μακρές συζητήσεις και διαβουλεύσεις με τους εκπροσώπους του ιδιωτικού τομέα -με το IIF και την Μόνιμη Επιτροπή των Ιδιωτών Πιστωτών- σε ένα σχήμα, που βασιζόταν σε μία μείωση του κατεχόμενου από ιδιώτες ελληνικού δημοσίου χρέους κατά 50%. Αυτό σημαίνει πολύ μεγαλύτερες ζημίες λογιστικές για τις τράπεζες που κατέχουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Και είχαμε καταλήξει και σε μία συμφωνία ως προς τα επιτόκια, με ένα χαμηλό μέσο επιτόκιο για την περίοδο από το 2012 έως το 2020 και μετά για όλη την μακρά περίοδο μέχρι το 2042, γιατί στην πραγματικότητα διευθετούμε το δημόσιο χρέος μέχρι το 2042.
Κρίθηκε, όμως, κατά την διάρκεια του Eurogroup -και αυτό απαίτησε στη συνέχεια πολλούς κύκλους παράλληλων διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ελλάδας και του επίσημου τομέα και μεταξύ της Ελλάδας και του ιδιωτικού τομέα με την συμπαράσταση των θεσμικών μας εταίρων- ότι έπρεπε να διασφαλιστεί με πολλούς περισσότερους τρόπους ο στόχος, το ελληνικό δημόσιο χρέος το 2020 να κινείται στα επίπεδα βιωσιμότητας του 120% του τότε ΑΕΠ με βάση τη μελέτη βιωσιμότητας του χρέους που έχει επεξεργαστεί η Τρόικα και κατά βάση το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Επειδή από τον Οκτώβριο έως σήμερα μεσολάβησε επιδείνωση των μακροοικονομικών δεδομένων διεθνώς, πανευρωπαϊκά και στην Ελλάδα έπρεπε να καλύψουμε μία απόσταση περίπου 8,5 ποσοστιαίων μονάδων, όπως προβάλλεται το χρέος το 2020, προκειμένου να κατεβάσουμε το χρέος το 2020 στα βιώσιμα επίπεδα του 120%. Αυτό απαιτούσε βαθύτερη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα και εντονότερη συμμετοχή του επίσημου τομέα χωρίς αυτό να βαραίνει ευθέως τους προϋπολογισμούς των κρατών–μελών που έχουν τους δικούς τους δημοκρατικούς, πολιτικούς και συνταγματικούς καταναγκασμούς, γιατί τα 240 δισεκατομμύρια ευρώ των δύο προγραμμάτων που αθροίζονται υπέρ της Ελλάδος ως βοήθεια από τους θεσμικούς της εταίρους είναι ένα πρωτοφανές ποσό, το οποίο στην πραγματικότητα είναι το μισό της δύναμης πυρός που έχει το EFSF στη διάθεσή του.
Έχει, λοιπόν, πολύ μεγάλη σημασία να ξέρουμε και να ξέρει και η Επιτροπή ότι μέσα απ’ αυτές τις πάρα πολύ εντατικές διαβουλεύσεις και διαπραγματεύσεις ο επίσημος τομέας συμβάλλει στη μείωση του δημοσίου χρέους το 2020 κατά επιπλέον 4,5 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ. Και αυτό επιτυγχάνεται μέσα από τρεις διαδικασίες:
Μέσα από την μείωση των επιτοκίων του αρχικού ελληνικού δανείου που ακούει στο όνομα Ελληνική Δανειακή Ευκολία (Greek Loan Facility),
Μέσα από την μεταφορά των κερδών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από τη διαχείριση του χαρτοφυλακίου τους των ελληνικών ομολόγων τα οποία είχε αγοράσει με έκπτωση στις κεντρικές τράπεζες των κρατών – μελών που είναι μέτοχοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αλλά τα κράτη με τη σειρά τους θα χρηματοδοτήσουν μέσω αυτών των κερδών την περαιτέρω μείωση του επιτοκίου του Greek Loan Facility, αν θα μεταφερθεί στην Ελλάδα μέσω χαμηλότερων επιτοκίων η ωφέλεια αυτή.
Και τρίτον, τα επενδυτικά χαρτοφυλάκια όσων κεντρικών τραπεζών κρατών – μελών διαθέτουν ομόλογα ελληνικού δημοσίου αποδίδουν και στην περίπτωση αυτή ένα όφελος το οποίο επίσης θα μεταφερθεί στην Ελλάδα.
Και αυτό σημαίνει ότι έχουμε μία θετική συμβολή στην προοπτική του ΑΕΠ κατά 4,6 ποσοστιαίες μονάδες και μια μείωση των χρηματοδοτικών αναγκών κατά περίπου 3,2 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ ο ιδιωτικός τομέας τελικά αποδέχθηκε μία περαιτέρω περικοπή των ομολόγων που κατέχει κατά 3,5 ποσοστιαίες μονάδες, δηλαδή συνολικά κατά 53,5 ποσοστιαίες μονάδες.
Τα επιτόκια βελτιώθηκαν εμπροσθοβαρώς, άρα τα επιτόκια από τώρα το 2012 έως το 2014 θα κινηθούν στο επίπεδο του 2%. Στη συνέχεια στο επίπεδο του 3% και στη συνέχεια του 4,3%, ώστε να έχουμε ένα μέσο επιτόκιο της τάξεως του 3,6%. Αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε και μία μείωση του μέσου επιτοκίου, με βάση τα σημερινά δεδομένα, της τάξεως του 1,2%. Τα σημερινά μέσα επιτόκια είναι της τάξεως του 4,85%.
Αυτό ελαφρύνει την δημοσιονομική διαχείριση της χώρας, δεν συνδέεται βέβαια με το στόχο της επίτευξης του πρωτογενούς πλεονάσματος με το οποίο κρινόμαστε εμείς από πλευράς προγράμματος, αλλά μας φέρνει πιο κοντά στην επίτευξη του στόχου του δημοσιονομικού ελλείμματος που πρέπει να κινείται στο όριο που έχουμε συμφωνήσει, στο δημοσιονομικό σύμφωνο όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης.
Προκειμένου να τεθούν, λοιπόν, σε εφαρμογή όλες αυτές οι σημαντικές συμφωνίες των Βρυξελλών της 21ης Φεβρουαρίου, πρέπει να ξεκινήσει και επισήμως η διαδικασία για τη συμμετοχή των ιδιωτών, το PSI. Αυτή η επίσημη ανακοίνωση προκειμένου να προλάβουμε τις ασφυκτικές προθεσμίες οι οποίες κρίνονται από τις λήξεις των ομολόγων του Μαρτίου, πρέπει να γίνει το αργότερο την Παρασκευή η επίσημη ανακοίνωση. Η δημοσιογραφική, επικοινωνιακή ανακοίνωση έχει ήδη γίνει από το πρωί της Τρίτης, χθες, αλλά χρειάζεται η επίσημη ανακοίνωση, γιατί χρειάζεται να μεσολαβήσουν δέκα μέρες προκειμένου να δηλωθούν οι κάτοχοι των ομολόγων και να ολοκληρωθεί η διαδικασία της ανταλλαγής με στόχο η ανταλλαγή για τα ομόλογα ελληνικού δικαίου να ολοκληρωθεί στις 12 Μαρτίου και αρχές Απριλίου η ανταλλαγή για τα ομόλογα ξένου δικαίου που έχει εκδώσει στο παρελθόν η χώρα μας, γιατί και στο παρελθόν έχουμε εκδώσει ομόλογα Αγγλικού και Ιαπωνικού Δικαίου.
Άρα, λοιπόν, προκειμένου να επιτευχθεί η δημόσια προσφορά της Παρασκευής 24 Φεβρουαρίου πρέπει να διαμορφωθεί το νομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί η προσφορά αυτή. Το ελληνικό νομικό πλαίσιο είναι από την άποψη αυτή ατελές, γιατί δεν προβλέπεται στο ελληνικό δίκαιο, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει για παράδειγμα στο αγγλικό δίκαιο, πώς εκφράζονται οι ομολογιούχοι συλλογικά. Ο κάθε ομολογιούχος αντιμετωπίζεται ατομικά και εμείς έχουμε να αντιμετωπίσουμε τώρα την κοινότητα των κομιστών των ελληνικών ομολόγων, η οποία πρέπει να εκφραστεί ως σύνολο, διότι ναι μεν η διαδικασία είναι και θα παραμείνει εθελοντική, αλλά δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τον κάθε κομιστή ατομικά. Πρέπει να εκφραστεί το συλλογικό υποκείμενο των ομολογιούχων.
Αυτό διεθνώς προβλέπεται ως ρήτρα συλλογικής δράσης των ομολογιούχων, (Collective Action Clause, CAC) . Αυτές είναι οι ρήτρες που προβλέπονται στο Αγγλικό Δίκαιο, το οποίο είναι το σύνηθες δίκαιο αναφοράς για αυτού του είδους τις συναλλαγές και με βάση το οποίο συνάπτονται οι σχετικές διεθνείς συμφωνίες και από το οποίο διέπεται η σχετική διεθνής πρακτική.
Τα ομόλογα μας τα οποία στο παρελθόν έχουν εκδοθεί με Αγγλικό Δίκαιο προβλέπουν ούτως ή άλλως ρήτρες CACs. Επίσης αυτές οι ρήτρες προβλέπονται και στη νέα σύμβαση για τον μόνιμο μηχανισμό χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, το ESM, που θα έρθει για κύρωση στη Βουλή τις προσεχείς ημέρες. Άλλωστε, αντιλαμβάνεστε ότι αυτό είναι ένα θέμα υψίστης προτεραιότητας μετά και την κοινή δήλωση των ηγετών της Γαλλίας και της Γερμανίας στη Dauville πριν από αρκετούς μήνες, πριν από ένα χρόνο περίπου, η οποία απετέλεσε αντικείμενο πολλών παρεξηγήσεων και παρερμηνειών έως ότου αποσαφηνιστούν τα πράγματα στο τελικό κείμενο της σύμβασης για το μόνιμο μηχανισμό σταθερότητας το ESM.
Προκειμένου, λοιπόν, να υπάρχει πλήρες ισχύον ελληνικό δίκαιο μέχρι την Παρασκευή το πρωί, πρέπει να ψηφιστεί το νομοσχέδιο που έχουμε καταθέσει ως κατεπείγον με ομόφωνη απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, να ψηφιστεί και να δημοσιευτεί ο νόμος αυτός μέχρι αύριο το βράδυ, προκειμένου να εκδοθεί και η σχετική πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου, η οποία θέτει σε κίνηση τη νομοθεσία αυτή. Γιατί διαφορετικά δεν θα προλάβουμε τις προθεσμίες του Μαρτίου τις οποίες σας προανέφερα: Η 12η Μαρτίου είναι πάρα πολύ κοντά στην 14η Μαρτίου, ημέρα από την οποία η χώρα αντιμετωπίζει πρόβλημα με τα ταμειακά της διαθέσιμα.
Άρα συντρέχει κατ’ εξοχήν και ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά λόγος κατεπείγοντος. Στην πραγματικότητα το άρθρο μόνο του νομοσχεδίου είναι τεχνικού χαρακτήρα. Θα σας το εξηγήσω μόλις αρχίσει η συζήτηση επί της αρχής, εάν μου δώσετε το λόγο ξανά πριν από τους εισηγητές. Και θα παρακαλούσα να μην υπάρξει αντίρρηση της Επιτροπής για τον κατεπείγοντα χαρακτήρα του νομοσχεδίου αυτού, γιατί φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει κανείς μέσα στην αίθουσα αυτή που θα ήθελε να παρεμποδίσει τη διαδικασία αυτή ή να διευκολύνει ομολογιούχους και μάλιστα εκείνους οι οποίοι είναι αρρύθμιστες οντότητες και κερδοσκοπούν επί του ελληνικού δημοσίου χρέους. Γιατί οι θεσμικές οντότητες της αγοράς, οι Τράπεζες, οι σοβαροί επενδυτικοί οργανισμοί εκφράζονται μέσα από το IIF και το Steering Committee και έχουν μετάσχει στην εθελοντική συμφωνία με την Ελλάδα για το σχήμα του PSI. -
Δεύτερη παρέμβαση
Θα ήθελα να αναφέρω ορισμένα τεχνικά θέματα για να τα ακούσει η Επιτροπή και οι εισηγητές και να τα λάβουν υπόψη τους. Καταρχάς, ήθελα να εξηγήσω, απευθυνόμενος στον εκπρόσωπο του ΛΑΟΣ, ότι η ψήφιση του νομοσχεδίου αυτού και η θέση του σε ισχύ, έχει ορισμένες προσωρινές συνέπειες σε σχέση με την επιλεξιμότητα των ελληνικών τίτλων, προκειμένου αυτή να χρησιμοποιούνται ως εγγυήσεις για τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών από το Ευρωσύστημα. Άρα, ο ακριβής χρόνος εισαγωγής προς ψήφιση και ψήφισης του νομοσχεδίου αυτού, έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία.
Αυτά τα έχουμε εξηγήσει κατ' επανάληψη. Ήταν βασικό στοιχείο της απόφασης της 26ης Οκτωβρίου. Το δε κόμμα σας, ο ΛΑΟΣ, που πρωτοστάτησε στο σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου και στην ορθή επιλογή του προσώπου του Πρωθυπουργού, έχει υπερψηφίσει με ενθουσιασμό τις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης, που έχει συσταθεί για την εφαρμογή της απόφασης της 26ης Οκτωβρίου και για την πλήρη ανάληψη των δεσμεύσεων, που οδήγησαν στην απόφαση αυτή και απορρέουν από την απόφαση αυτή.
Άρα, πρέπει να ξέρετε ότι δεν κάναμε τίποτε άλλο από αυτό που είχαμε συμφωνήσει στις 11 Νοεμβρίου, όταν σχηματίστηκε η παρούσα Κυβέρνηση, και από αυτό που ψηφίσατε, όταν υπερψηφίσατε την Κυβέρνηση αυτή. Αν λοιπόν φέρναμε το νομοσχέδιο νωρίτερα, απλώς θα είχαμε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σοβαρό πρόβλημα επιλεξιμότητας των τίτλων.
Ευτυχώς, στην απόφαση της 26ης Οκτωβρίου, την οποία είχατε αναδείξει και εσείς σε ένα δόγμα της πολιτικής μας και επί τη βάσει της οποίας ψηφίσατε την πρόταση εμπιστοσύνης της Κυβέρνησης αυτής και όπως προβλέπεται αναλυτικότερα και στη χθεσινή απόφαση του Eurogroup, υπάρχει πλήρης κάλυψη μας από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, από το EFSF και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ως προς την χρηματοδότηση και τη ρευστότητα της ενδιάμεσης περιόδου.
Μάλιστα, οι όροι με τους οποίους καλύπτεται η ενδιάμεση ρευστότητα από τώρα έως την ανταλλαγή των τίτλων, είναι πολύ πιο καλή για μας γιατί μπορεί να μην χρειαστεί καν να κάνουμε χρήση των 35 δισεκατομμυρίων ευρώ της προσωρινής εγγύησης, που έχει προβλεφθεί να χορηγηθεί από το EFSF προς το Ευρωσύστημα για το σκοπό αυτό, γιατί μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες μας και χωρίς τις πρόσθετες εγγυήσεις. Αυτή είναι η απάντησή μου στον ΛΑΟΣ.
Σε σχέση με τα όσα ειπώθηκαν από το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά. Προκειμένου να εφαρμοστεί το πρόγραμμα, πρέπει να εφαρμοστεί το PSI. Προκειμένου να εφαρμοστεί το PSI, πρέπει να διαμορφώσουμε τη σχετική νομοθεσία. Εάν δεν εφαρμόσουμε τη νομοθεσία αυτή, ο κάθε κερδοσκόπος, ο κάθε σπεκουλαδόρος μπορεί να μείνει έξω από τη διαδικασία, περιμένοντας να πληρωθεί στο άρτιο.
Τα διλήμματα είναι πολύ απλά και πολύ καθαρά:
Θέλουμε να βγάλουμε από τις πλάτες του ελληνικού λαού 110 δισεκατομμύρια ευρώ χρέος;
Θέλουμε να βγάλουμε από την πλάτη κάθε Έλληνα πολίτη 12.000 με 13.000 ευρώ βάρος για τις επόμενες γενιές;
Θέλουμε να καταστήσουμε το χρέος βιώσιμο;
Θέλουμε να μην καταβληθούν τα ποσά που πρέπει να καταβάλουμε ως χρεολυσία από 14 Μαρτίου και μετά και να μετακινηθούν τα ομόλογα, να μειωθεί η ονομαστική τους τιμή, να μειωθεί το επιτόκιο και να επιμηκυνθεί ο χρόνος πληρωμής;
Θέλουμε να δώσουμε μια νέα ευκαιρία στον τόπο;
Θέλουμε να δώσουμε μια νέα ευκαιρία στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα;
Θέλουμε να νιώσουν οι Έλληνες καταθέτες ασφαλείς και να φέρουν τις καταθέσεις τους πίσω;
Θέλουμε να βοηθήσουμε τη χώρα να μείνει μέσα στο ευρώ, γιατί δεσμεύτηκαν οι εταίροι μας με τη χθεσινή απόφαση, να κάνουν τα πάντα για να μας κρατήσουν, χωρίς χρονικό ορίζοντα πάντα μέσα στο ευρώ –με βάση τη χθεσινή απόφαση- ή θέλουμε να παίζουμε παιχνίδια χρεοκοπίας, παιχνίδια με την επιστροφή στο λεγόμενο εθνικό νόμισμα, δηλαδή σε μια υπερυποτιμημένη δραχμή;
Στο όνομα της απόκρουσης των περικοπών των μισθών και των συντάξεων, θέλετε να βρεθούμε σε πλήρη αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων;
Στο όνομα της προστασίας του ανέργου, θέλετε να διπλασιάσουμε την ανεργία στην Ελλάδα;
Εδώ δεν μιλάμε για διαδικασίες, μιλάμε στο όνομα πολύ συγκεκριμένων συμφερόντων του έθνους και οι επιλογές, είναι επιλογές ιστορικές.
Όσον αφορά το τεχνικό θέμα του νομοσχεδίου, το οποίο προβλέπει ότι προκειμένου να κινηθεί η διαδικασία ανταλλαγής ομολόγων, οι ομολογιούχοι, οι κάτοχοι ομολόγων του ελληνικού δημοσίου, ανεξαρτήτως του χρόνου και της σειράς έκδοσης, συγκροτούν μια συνέλευση. Η συνέλευση αυτή, είναι μια ιδεατή γενική συνέλευση. Η σχετική διαδικασία με την οποία καθορίζονται οι τίτλοι που μετέχουν σε αυτήν τη συνέλευση, ξεκινά με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου. Το υπουργικό συμβούλιο προσδιορίζει τους επιλέξιμους τίτλους. Διατυπώνεται η δημόσια πρόσκληση και μέσα σε δέκα μέρες πρέπει οι ομολογιούχοι να δηλώσουν, εάν είναι διαθέσιμοι να μετάσχουν στη διαδικασία αυτή και να συγκροτήσουν την απαιτούμενη απαρτία. Η απαρτία αυτή συγκροτείται με το 50% του υπολειπόμενου κεφαλαίου, δηλαδή του ανεξόφλητου κεφαλαίου των ελληνικών τίτλων στο σύνολό τους. Αυτή η απαρτία του 50% του υπολειπόμενου κεφαλαίου, αποφασίζει με πλειοψηφία 2/3 του εκφραζόμενου κεφαλαίου, περί του αν θα εφαρμοστούν οι ρήτρες συλλογικής δράσης. Εάν εφαρμοστούν οι ρήτρες συλλογικής δράσης, η απόφαση της πλειοψηφίας αυτής της ιδεατής συνέλευσης των πιστωτών, δεσμεύει και την μειοψηφία. Άρα, η μειοψηφία ακόμη και αν δεν έχει εκφραστεί πρέπει να ακολουθήσει το δρόμο που επιλέγει η πλειοψηφία.
Στην αρχή και στο τέλος της διαδικασίας αυτής, προβλέπονται δύο σχετικές αποφάσεις του υπουργικού συμβουλίου. Φορέας διαχείρισης της διαδικασίας είναι η Τράπεζα της Ελλάδας. Αυτό λέει το νομοσχέδιο.
Για τα ομόλογα τα οποία διέπονται από το αγγλικό δίκαιο ή από το ιαπωνικό δίκαιο και προβλέπουν ούτως ή άλλως ρήτρες συλλογικής δράσης, περιέχουν ούτως ή άλλως ρήτρες συλλογικής δράσης, οι συνελεύσεις των πιστωτών συγκροτούνται κατά έκδοση ομολόγου, δηλαδή κατά σειριακή σειρά ομολόγου. Άρα, εκεί ούτως ή άλλως θέλουμε μια πιο πολύπλοκη διαδικασία και γι' αυτό η ανταλλαγή του μεγάλου όγκου των ομολόγων ελληνικού δικαίου θα πραγματοποιηθεί στις 12 Μαρτίου, σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας, ενώ η ανταλλαγή ομολόγων αλλοδαπού δικαίου θα πραγματοποιηθεί στις αρχές Απριλίου.
Αυτή είναι η κατάσταση, η οποία περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο, αυτό ρυθμίζουμε σήμερα και αυτές τις εξουσιοδοτήσεις παρέχουμε στο υπουργικό συμβούλιο και στην Τράπεζα της Ελλάδας, ακολουθώντας τη διεθνή πρακτική. Βέβαια, έχουμε πει και στην Ολομέλεια, κατά τη διαδικασία της έγκρισης του νέου προγράμματος, ότι τα νέα ομόλογα θα διέπονται πράγματι από το αγγλικό δίκαιο, διότι κανείς ομολογιούχος δεν έρχεται να μετάσχει στη διαδικασία αυτή, εάν ξέρει ότι και τα νέα ομόλογα θα διέπονται από το ελληνικό δίκαιο, διότι το ελληνικό δίκαιο τώρα εφαρμόζεται και οδηγεί σε μια μείωση της ονομαστικής αξίας κατά 53,5%. Άρα, επιτελεί την αποστολή του. Επιπλέον δε, το αγγλικό δίκαιο, όπως σας είπα, προβλέπει ούτως ή άλλως ρήτρες CACs. Επειδή δε, τα νέα ομόλογα τα οποία θα εκδώσουμε θα είναι μιας σειράς, στην πραγματικότητα για αυτήν τη μια σειρά, που θα είναι το σύνολο των νέων τίτλων, πάλι θα προβλέπονται ρήτρες συλλογικής δράσης, οι οποίες προβλέπονται ούτως ή άλλως στο αγγλικό δίκαιο.
Επαναλαμβάνω, επίσης, για πολλοστή φορά, ότι το δίκαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης, είναι το δίκαιο του τόπου εκτέλεσης, άρα το δίκαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης είναι το ελληνικό δίκαιο και δεν χωρεί καμία εκτέλεση σε βάρος της δημόσιας κτήσης και γενικότερα της δημόσιας περιουσίας. Δεν υπάρχει καμία απειλή για τους δρόμους, για τις πλατείες, για τα αρχαιολογικά μνημεία, για τον ορυκτό πλούτο, για ο,τιδήποτε σχετίζεται με την δημόσια κτήση, την εθνική κυριαρχία και υπόσταση. Είναι μια εμπορική συναλλαγή.
Άρα, αυτό που κάνουμε σήμερα, είναι να διασφαλίζουμε με μία νομική διαδικασία, η οποία είναι διεθνώς αποδεκτή και γνωστή, την ιστορική ελάφρυνση του ελληνικού λαού από ένα τεράστιο τμήμα του δημόσιου χρέους. Επειδή κάποτε όλα θα κριθούν στο μεγάλο επίπεδο, αυτό είναι που κάνουμε τώρα: είναι η αφαίρεση 110 δισεκατομμυρίων ευρώ από το χρέος, δηλαδή η αφαίρεση 50 και πλέον ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ από το χρέος. Αυτό συμβαίνει. -
