Αθήνα 30 Σεπτεμβρίου 2011
Συζητήθηκε σήμερα στη Βουλή η Επίκαιρη Επερώτηση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, με θέμα «Η εξωτερική και αμυντική πολιτική της κυβέρνησης εμπλέκει την Ελλάδα σε διενέξεις και θέτει την ειρήνη στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και την ασφάλεια του ελληνικού λαού σε κίνδυνο».
Ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Αλέξης Τσίπρας στην τοποθέτησή του είπε:
«Δε θέλω να τοποθετηθώ επί της ουσίας σ’ αυτό που αναφέρατε κύριε Υπουργέ διότι δεν το γνωρίζετε, ένα γεγονός το οποίο δεν το γνωρίζετε. Φαντάζομαι ότι αποτελεί μια διαμαρτυρία συνταξιούχων στρατιωτικών που μειώνοντα τα εισοδήματα και οι συντάξεις τους. Σε κάθε περίπτωση, είναι προφανές ότι ο τρόπος με τον οποίο θέσατε το ζήτημα δημιουργεί άλλους συνειρμούς στους οποίους εγώ δε θέλω να δώσω καμία συνέχεια διότι αν σήμερα, πράγματι, απειλείται η δημοκρατία μας –θέλω να πιστεύω ότι σε καμία περίπτωση– δεν απειλείται από απόστρατους ή στρατιωτικούς. Απειλείται από μία –πρωτοφανή για τα σύγχρονα δεδομένα– και θα έλεγα ιδιότυπα πραξικοπηματική εισβολή μιας νέας οικονομικής επικυριαρχίας στα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά πράγματα της χώρας.
Θέλω να μπω όμως στην ουσία, κύριε Υπουργέ, και να ξεφύγω ακόμα και απ’ αυτό το οποίο είπατε λίγο πριν «ότι θα το πατάξουμε, θα το αποτάξουμε», δεν ξέρω, ίσως είναι μια ορολογία που δεν αρμόζει και στη δική σας πολιτική κουλτούρα και στην πολιτική σας διαδρομή. Δε θα ήθελα όμως να μην εντοπίσω το γεγονός ότι κατά την πρωτολογία σας, στην επίκαιρη επερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ για ένα εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα, όπως αυτό του γεωπολιτικού προσανατολισμού της χώρας σε μια κρίσιμη περίοδο, διότι περί αυτού πρόκειται.
Στην πρωτολογία σας, λοιπόν, είπε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ήσασταν εκνευρισμένος, εγώ δε θα πω ότι ήσασταν εκνευρισμένος, θα πω ότι λειτουργώντας με ενοχές αναπτύξατε μια υπέρμετρη και αδικαιολόγητη επιθετικότητα, όχι για να αιτιολογήσετε ή να εξηγήσετε τη δική σας πολιτική θέση και στάση αλλά για να κατηγορήσετε το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για θέσεις τις οποίες δεν έχει αξιοποιώντας μια επιχειρηματολογία που εμείς την αντιμετωπίζουμε, τη βλέπουμε μπροστά μας μονάχα όταν βλέπουμε εκπροσώπους της Ισραηλινής Πρεσβείας οι οποίοι απευθύνονται, εν γένει, όχι μονάχα στην Αριστερά διότι και το ΠΑΣΟΚ ήταν κομμάτι και βεβαίως δυνάμεις του ευρύτερου πολιτικού φάσματος ήταν μέρος μιας –εγώ θα έλεγα– παλλαϊκής υποστήριξης του λαού μας στα δίκαια αιτήματα του παλαιστινιακού κράτους. Και η απάντηση του ισραηλινού κράτους και της πρεσβείας απέναντι στην παλλαϊκή υποστήριξη των Ελλήνων πολιτών και του ελληνικού λαού για ειρήνη και δικαιοσύνη σ’ αυτή την πολύπαθη περιοχή ήταν ότι δεν αναγνωρίζεται το δικαίωμα του ισραηλινού λαού στην αυτονομία και στην ασφάλειά του.
Και ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπατε, κύριε Υπουργέ, ότι εμείς εδώ υποστηρίζουμε και εκπροσωπούμε τη «Χαμάς». Έλεος, έλεος. Και μας είπατε μάλιστα, ενώ ξέρετε, ότι αναφέρεστε σε μια πολιτική δύναμη που έχει διαχρονικά στενότατες επαφές και σχέσεις με όλα τα κομμάτια των κοινωνικών κινημάτων, των αριστερών κομμάτων και κινημάτων σε όλες τις πολύπαθες χώρες της Μέσης Ανατολής και ιδιαίτερα με το Ισραήλ και στηρίζουμε τα αριστερά κόμματα του Ισραήλ, έχουμε αδελφικές σχέσεις και μάλιστα αυτή την περίοδο που βρίσκονται σε έναν αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη μέσα στο Ισραήλ, να μας πείτε εμάς, ότι στην πραγματικότητα δεν έχουμε διεθνιστική αντίληψη των πραγμάτων και, εντάξει, να τα πει κάποιος άλλος, κύριε Υπουργέ, όχι όμως εσείς που μέχρι προχθές ήσασταν αγκαλιά, στο ίδιο κόμμα, στη σοσιαλιστική διεθνή, με τον Καντάφι, τον Μουμπάρακ, τον Μπεν Αλί, τους θιασώτες του Μπάαθ. Έλεος.
Έρχομαι όμως στην ουσία της ερώτησής μας. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι σε μια περίοδο που αλλάζουν οι γεωπολιτικές και οι γεωστρατηγικές ισορροπίες, σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα όμως στην περιοχή μας, στην περιοχή της Νοτιανατολικής Μεσογείου, στην περιοχή της Βόρειας Αφρικής όπου είχαμε εξελίξεις και γεγονότα στρατηγικού αναπροσανατολισμού, σε μια περίοδο που αναβαθμίζεται για τη Δύση ο γεωστρατηγικός χώρος μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου ως εναλλακτικός διάδρομος εξόρυξης – αποθήκευσης και μεταφοράς ενέργειας στην Ευρώπη, η κυβέρνηση Παπανδρέου βρίσκεται σε μια διαδικασία εκτέλεσης ενός συμβολαίου παράδοσης στη Δύση.
Εμείς γι’ αυτό σας κατηγορούμε, δεν σας κατηγορούμε γιατί θέλετε να έχετε σχέσεις –λέτε– λες και είναι τυπικές σχέσεις, με μια χώρα όπως το Ισραήλ για λόγους δεοντολογίας και ηθικούς. Σας κατηγορούμε διότι ουσιαστικά εσείς, αυτή την κρίσιμη περίοδο, εκτελείτε ένα συμβόλαιο που προβλέπει τόσο την οικονομική αποδυνάμωση και υποταγή της χώρας στους πιστωτές μας όσο όμως και τη ραγδαία υποτίμηση του γεωπολιτικού δυναμικού της χώρας.
Και θα σας εξηγήσω τι εννοώ. Σε μια κρίσιμη στιγμή για ζωτικά συμφέροντα, σε μια κρίσιμη στιγμή όπου η Κύπρος, η πολύπαθη Κύπρος χρειάζεται τη μέγιστη δυνατή αλληλεγγύη και υποστήριξη της χώρας μας, η Ελλάδα, η μνημονιακή Ελλάδα, η Ελλάδα που έχει εκχωρήσει κατά την προσφιλή έκφραση του Πρωθυπουργού εθνική κυριαρχία στους πιστωτές, η Ελλάδα που αδυνατεί να έχει δυναμική, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, στην πραγματικότητα δεν μπορεί να είναι αρωγός και της Κύπρου, δεν μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά, δεν μπορεί να υπερασπιστεί πάγια εθνικά της συμφέροντα.
Και βεβαίως η συνεργασία με το Ισραήλ ξέρετε τι είναι κύριε Υπουργέ; Είναι ομολογία και αποδοχή ενός πλήρως αποτυχημένου και σήμερα ξεπερασμένου δόγματος, του δόγματος «Ανήκουμε εις την Δύσιν».
Τι έχετε κάνει κύριε Υπουργέ στην εξωτερική πολιτική; Προχωρήσατε –και σεις θα έχετε να μας πείτε κάτι παραπάνω γι’ αυτό, διότι ήσασταν εμπειρογνώμονας του Υπουργείου Εξωτερικών– σε μυστική διπλωματία με την Τουρκία για να λύσετε τα μεγάλα ζητήματα. Δεν σας μέμφομαι γι’ αυτό.
Που οδήγησε αυτή η μυστική διπλωματία; Όταν ανεβήκατε στην κυβέρνηση, όταν ανέβηκε ο κ. Παπανδρέου, αντικατέστησε τη διπλωματία με την προσωπική διπλωματία, με τις κατ’ ιδίαν συναντήσεις με τον κ. Ερντογάν. Και όταν συνειδητοποίησε ότι τα συμβόλαια που είχε υπογράψει και προεκλογικά με το ΔΝΤ και την τρόικα οδηγούν σε πλήρη αποδυνάμωση της ισχύος της χώρας μας για να μπορέσει να οδηγήσει κάπου αυτή η διπλωματία με την Τουρκία, τι έκανε; Τι κάνατε; Προσφύγατε σε έναν άλλο περιφερειακό προστάτη, σε έναν περιφερειακό «νταβατζή» –συγγνώμη για την έκφραση– στο Ισραήλ για να μας προστατεύσει από τον εχθρό μας που είναι η Τουρκία. Στη λογική ότι ο εχθρός του εχθρού μας είναι φίλος μας.
Ξέρετε όμως ποιος είναι ο μεγάλος κίνδυνος εδώ; Πέρα από το γεγονός ότι δεν μπορεί η εξωτερική μας πολιτική να είναι χαμηλής ηθικής και εκδιδόμενη κύριε Υπουργέ και να αναζητεί προστάτες, ο μεγάλος κίνδυνος είναι οι προστάτες κάποια στιγμή να τα βρουν μεταξύ τους –υπό την υψηλή σκηνοθεσία του μεγάλου παγκόσμιου χωροφύλακα των ΗΠΑ που έχουν στρατηγική επιλογή στην πολιτική τους στη Μέση Ανατολή και στην νοτιανατολική Μεσόγειο, στη συνεργασία ανάμεσα σε Τουρκία και Ισραήλ– και να μας αφήσουν στον άσσο.
Διότι κύριε Υπουργέ, μια χώρα η οποία έχει τόσα πολλά και ανοικτά μέτωπα τα οποία τα υπερασπίζεται μονάχα με ένα εργαλείο – το διεθνές δίκαιο. Δεν μπορεί να χρησιμοποιεί το διεθνές δίκαιο αλά καρτ και αλλού να το υπερασπίζεται, αλλού να κάνει τα στραβά μάτια.
Φθάσαμε, λοιπόν, στο σημείο ο μόνος σύμμαχος της χώρας μας στην ευρύτερη περιοχή να είναι το Ισραήλ. Μια χώρα που καταπατά το διεθνές δίκαιο, μια χώρα που είναι σε εμπόλεμη κατάσταση με τρεις γειτονικές της χώρες και μια χώρα που επιθυμεί και αυτή να κάνει τον περιφερειακό χωροφύλακα στην ευρύτερη περιοχή.
Κύριε Υπουργέ, αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να πραγματοποιεί έρευνες εντός των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, εντός της Κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Απορρέει από το δίκαιο της θάλασσας και το διεθνές δίκαιο.
Τούτη την ώρα που μιλάμε η Τουρκία και ο κ. Ερντογάν, έχει το Πίρι Ρεις εντός των υδάτων που από το διεθνές δίκαιο και από τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου, αποτελούν ΑΟΖ της Κύπρου και εμφανίζεται όμως την ίδια στιγμή που παρανομεί σε όλο τον κόσμο, πηγαίνει από χώρα σε χώρα της Βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής και εμφανίζεται σήμερα η Τουρκία ως υπέρμαχος του διεθνούς δικαίου, ως υπέρμαχος της διεθνούς νομιμότητας, στηλιτεύοντας τα στρατεύματα κατοχής στη Γάζα, όταν παραμένουν επί 37 χρόνια στρατεύματα κατοχής στην Κύπρο.
Είναι εγκληματικό να αφήνετε τον κ. Ερντογάν και την Τουρκία ανενόχλητους να παριστάνουν τον υπερασπιστή του διεθνούς δικαίου, να λέει ότι θα πάει στο δικαστήριο της Χάγης και θα προσφύγει για τη Γάζα, την ίδια στιγμή που καταπατεί κατάφωρα τις αποφάσεις του ΟΗΕ για την Κύπρο.
Είναι ανεπίτρεπτο επίσης να διαλύετε με αυτό τον τρόπο –για μια εφήμερη συμμαχία– τις παραδοσιακές σχέσεις της χώρας μας με τον αραβικό κόσμο.
Πριν από λίγο, εκφωνήσατε ένα λόγο ο οποίος είχε κορώνες και ξέρετε σε αυτά τα ζητήματα πρέπει να μιλάμε επί της ουσίας και όχι με κορώνες. Μας είπατε ότι με την πολιτική σας υπερασπίζεστε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου. Ποιοι; Εσείς κύριε Υπουργέ –εννοώ η κυβέρνησή σας, δεν αναφέρομαι σε σας προσωπικά– που μέχρι προχθές μας έλεγε ο προηγούμενος Υπουργός των Εξωτερικών ότι ο όρος ΑΟΖ είναι όρος παρωχημένος. Το θυμάστε αυτό ή δεν το θυμάστε; Που μας έλεγε ο κ. Δρούτσας ότι είναι της μόδας τώρα να μιλάμε για ΑΟΖ και ότι ο καθορισμός τους δεν αποτελεί πανάκεια που λύνει όλα τα προβλήματα. Τούτη την ώρα όλο το παιχνίδι το γεωστρατηγικό στην ευρύτερη περιοχή και όχι μόνο, γίνεται πάνω στον καθορισμό των ΑΟΖ.
Εν πάση περιπτώσει, μήπως έστω και τώρα, έχετε να μας πείτε κάτι, να δώσετε μια απάντηση γι’ αυτές τις ασυναρτησίες που μας έλεγε απ’ αυτό το βήμα ο προηγούμενος Υπουργός των Εξωτερικών; Μήπως έστω και τώρα μπορείτε να μας ενημερώσετε για το πού ακριβώς έφθασαν αυτές οι περίφημες μυστικές συνομιλίες και διαπραγματεύσεις; Για το πού οδήγησε, αυτή η μυστική διπλωματία με την Τουρκία; Και τι ακριβώς έχει συμφωνήσει ο κ. Παπανδρέου με τον κ. Ερντογάν; Μήπως έχει συμφωνήσει με την Τουρκία να μη θέσουμε ζήτημα ΑΟΖ; Εμείς δε λέμε ότι πρέπει να θέσουμε. Λέω όμως μήπως υπάρχει τέτοια συμφωνία; Μήπως υπάρχει συμφωνία να αντιμετωπιστεί το Καστελόριζο χωριστά από το υπόλοιπο Αιγαίο; Εάν όχι συμφωνία, έστω ισχυρή απαίτηση από την άλλη πλευρά;
Αυτά πρέπει να τα ξέρει ο ελληνικός λαός. Όχι κορώνες εδώ πατριωτισμού την ώρα που εκχωρείτε το Αιγαίο στο Ισραήλ, σε έναν περιφερειακό χωροφύλακα να κάνει ασκήσεις.
Μιλήσατε για την Κύπρο κύριε Υπουργέ και τον Πρόεδρο Χριστόφια. Και αν κατάλαβα καλά είχε ένα περιεχόμενο μομφής ο λόγος σας, ότι υποτίθεται εμείς με την επερώτησή μας βάλλουμε εναντίον της Κύπρου. Ξέρετε κάτι κύριε Υπουργέ, είστε πολλά μίλια μακριά από την εξωτερική πολιτική που ασκεί η Κύπρος και ο Πρόεδρος Χριστόφιας, πολλά μίλια! Για να τους φθάσετε πρέπει να τρέξετε πάρα πολύ και δεν θα τα καταφέρετε.
Η Κύπρος καθόρισε σε ανύποπτο χρόνο ΑΟΖ με διμερείς συμφωνίες με την Αίγυπτο, το Ισραήλ, τον Λίβανο, όταν εσείς μας λέγατε ότι οι ΑΟΖ είναι της μόδας και δεν πρέπει να ασχολούμαστε με αυτές και όταν όχι μόνο δεν παίρνατε πρωτοβουλίες με την Τουρκία, διότι εκεί αναγνωρίζω ότι είναι ένα πρόβλημα, ένα ζήτημα που θέλει προσοχή. Είναι μια πολύ σοβαρή χώρα η Τουρκία. Και τα ζητήματα αυτά δεν τα ανοίγεις επιπόλαια με λεονταρισμούς που σε οδηγούν σε κλιμακούμενες εντάσεις.
Αλλά κύριε Υπουργέ, γιατί η κυβέρνησή σας, και η προηγούμενη δεν έκανε απολύτως τίποτα για να καθοριστεί η ΑΟΖ με την Αίγυπτο, με τη Λιβύη, με τους φίλους σας τότε στη σοσιαλιστική διεθνή, με την Αλβανία, με την Ιταλία, γιατί;
Και βεβαίως η μικρή Κύπρος αναζήτησε εναλλακτικές πηγές δανεισμού κύριε Υπουργέ, όταν εσείς έχετε παραδώσει εδώ και δυο χρόνια τη χώρα στο ΔΝΤ και στην τρόικα. Αναζήτησε εναλλακτικές πηγές δανεισμού, έχει συμφωνήσει για δάνειο 2,5 δις με τη Ρωσία.
Όταν ο κ. Παπανδρέου είχε αποφασίσει να μας βάλει στο ΔΝΤ –είχε αποφασίσει να μας βάλει βεβαίως, γιατί αποκαλύφθηκαν αυτά στην πορεία– πήγε να δει τον Πούτιν και του έλεγε για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, για την πράσινη ανάπτυξη και πράσινα άλογα. Και εδώ ερχόταν ο κ. Παπακωνσταντίνου, ο τότε Υπουργός Οικονομικών και μου έλεγε, φέρε μου 54 δις και μετά μίλα. Και εκχωρήσατε την οικονομική κυριαρχία και την εθνική κυριαρχία της χώρας στο σύνολο αυτού του υπερατλαντικού ΔΝΤ και της οικονομικής ελίτ της Ευρώπης, της τρόικα δηλαδή.
Τώρα ψάχνετε να βρείτε πώς θα μπορούσε και πώς θα μπορεί η χώρα μας να έχει αξιόπιστη δυναμική, αποτελεσματική εξωτερική πολιτική σε μια περίοδο που απειλούνται ζωτικά συμφέροντα.
Θέλω να κλείσω, λέγοντάς σας το εξής. Δεν είναι κακό ορισμένες φορές να μιλάς και από τη βάση –σεις θα το δείτε ρομαντικό ενδεχομένως– της ηθικής αξίας και της αξίας των ιδεών σου.
Εμείς, δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι για τη χώρα μας, μια χώρα που τόσο έχει πληγεί όλα αυτά τα προηγούμενα χρόνια από την παρέμβαση των ισχυρών που επιβάλλουν το δίκιο τους, δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι είναι μονόδρομος η υποταγή και το να τεθούμε υπό την προστασία μιας χώρας, η οποία –σε διεθνές επίπεδο σήμερα– κατηγορείται για εγκλήματα. Και η ηθική αξία της πολιτικής και στην εξωτερική πολιτική έχει μια βάση. Δεν μπορείτε να την αγνοείτε με αυτό τον τρόπο.
Σε κάθε περίπτωση όμως, εσείς κύριε Υπουργέ και η κυβέρνησή σας, είστε υπόλογοι για τις επιλογές σας και θα δεχθείτε και την κριτική μας, κυρίως όμως είστε υπόλογοι γιατί αυτές τις αποφάσεις ριζικού αναπροσανατολισμού –σε λάθος κατεύθυνση λέμε εμείς– εξωτερικής πολιτικής τις παίρνετε κεκλεισμένων των θυρών.
Σε κανένα όργανο βουλευόμενο δεν πάρθηκαν αποφάσεις για αυτές τις σημαντικές ριζικές αλλαγές. Η Βουλή των Ελλήνων δε συζήτησε ποτέ επί της ουσίας αυτό το ριζικό αναπροσανατολισμό εξωτερικής πολιτικής. Όπως νύχτα μας παραδώσατε στα χέρια των γερακιών της τρόικα έτσι τώρα νύχτα, επίσης, μας παραδίδετε στα χέρια των γερακιών του Ισραήλ. Και αυτό ξέρετε είναι κάτι που ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να το συγχωρήσει εύκολα. Μπορείτε να μας πείσετε για το δίκαιο της πολιτικής σας και δημοκρατικά να πάρετε αποφάσεις, όχι όμως κεκλεισμένων των θυρών να παίρνετε αποφάσεις που προσβάλλουν τον ελληνικό λαό.
Γιατί ο ελληνικός λαός έχει γερούς δεσμούς φιλίας με τον Παλαιστινιακό λαό, με τον αραβικό κόσμο. Πρωτοστάτησαν Έλληνες πολίτες σε αυτό το καραβάνι αλληλεγγύης με το καράβι για τη Γάζα, τους οποίους εσείς αντιμετωπίσατε σαν εγκληματίες και είναι ιδιαίτερα υποτιμητικό στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ο Υπουργός Εξωτερικών να μιλά βεβαίως και να περιγράφει την αναγκαιότητα να υπάρξει παλαιστινιακό κράτος, το δίκαιο αίτημα του παλαιστινιακού λαού, αλλά να μη λέει ούτε μια λέξη για το τι θα ψηφίσει η χώρα μας όταν θα τεθεί ζήτημα.
Θα είναι η απόλυτη προσβολή αν η χώρα μας δεν υπερψηφίσει το αίτημα των Παλαιστινίων για αυτόνομο παλαιστινιακό κράτος».
Ο βουλευτής Α’ Πειραιώς & Νήσων, κ. Θοδωρής Δρίτσας, κάλεσε όλες τις πτέρυγες του Κοινοβουλίου να δηλώσουν την υποστήριξή τους στο αίτημα των Παλαιστινίων να αναγνωριστεί το κράτος τους και να γίνει δεκτό ως ισότιμο μέλος του ΟΗΕ. Στη συνέχεια μίλησε για την «ελπιδοφόρο ρευστότητα» που δημιούργησαν οι εξεγέρσεις των αραβικών λαών, αλλά και για το αντιδραστικό τόξο Ηνωμένων Πολιτειών, Ισραήλ και των συντηρητικών αυταρχικών αραβικών καθεστώτων, όπως της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ.
Σε αυτή τη ρευστή κατάσταση, στην οποία το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ στρατιωτικοποιεί τις διεθνείς σχέσεις, που η Ρωσία διεκδικεί ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο, είπε ο ομιλητής, η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε ως στρατηγικό εταίρο το Ισραήλ. Ένα κράτος ταραξία που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με δύο γείτονές του και απειλεί όλους τους άλλους, κατέχει ξένα εδάφη, έχει πυρηνικά όπλα με τα οποία εκβιάζει τη διεθνή κοινότητα και, παρά την ισχύ του, είναι απομονωμένο.
Πρόκειται για μια επιλογή κοντόφθαλμη, υπογράμμισε ο Θοδωρής Δρίτσας, διότι δημιουργεί εχθρούς, ιδίως σε μια στιγμή που και η αλλαγή του ενεργειακού χάρτη με τα νέα πιθανά κοιτάσματα υδρογονανθράκων και τον καθορισμό των ΑΟΖ, θα χρειαστεί και η Ελλάδα φίλους στην περιοχή. Αλλά και μια πολιτική επικίνδυνη, γιατί θέτει σε κίνδυνο την ειρήνη στην περιοχή και την ασφάλεια του πληθυσμού στη χώρα μας.
Ο βουλευτής Β’ Αθηνών, κ. Δημήτρης Παπαδημούλης, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι αυτή η στρατιωτική συνεργασία και όπως υλοποιείται, με τα χαρακτηριστικά μιας στρατηγικής επένδυσης, επιδρά και στην άσκηση της εξωτερικής μας πολιτικής θεαματικά. Είχαμε από το παρελθόν την ευκαιρία να διδαχθούμε το δόγμα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» πολλές φορές οδηγεί σε ξέρα. Σας θυμίζω τις περιπέτειες της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, στην περίοδο Οτσαλάν πού είχαν οδηγήσει, με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, στην αυτοταπείνωση της χώρας αλλά και ορισμένων κυβερνητικών στελεχών. Είναι στην επικαιρότητα το θέμα της προσφυγής της Παλαιστινιακής Αρχής στον ΟΗΕ με το αίτημα της αναγνώρισης. Μας έχει δημιουργηθεί η αίσθηση ότι αυτή η επένδυση στην ολοένα και στενότερη, βαθύτερη, εντονότερη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ κάνει τη στήριξη στο παραδοσιακό αίτημα και στην παραδοσιακή αλληλεγγύη του ελληνικού λαού αλλά και των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ παλαιότερα, να χλομιάζει και να γίνεται πιο αδύναμη.
Η βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης, κ. Λίτσα Αμμανατίδου σημείωσε ότι η κυβέρνηση προχωρεί σε ριψοκίνδυνες, καιροσκοπικές και ανήθικες συμμαχίες με το Ισραήλ επιδιώκοντας να εξασφαλίσει πρόσκαιρα αόριστα οφέλη χωρίς καν να δημιουργεί μια ισότιμη σχέση, έχοντας μετατρέψει την Ελλάδα σε κράτος-δορυφόρο των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων ΗΠΑ - Ε.Ε. - Ισραήλ. Η στρατηγική αυτή από τη μια μεριά έχει αβέβαια αποτελέσματα για τον ελληνικό λαό ενώ από την άλλη –παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις– μετατρέπει τη χώρα μας σε πειθήνιο όργανο μιας επιθετικής στρατιωτικής μηχανής που λειτουργεί ως μέσο καταπίεσης των λαών της Μέσης Ανατολής και ιδιαίτερα των Παλαιστινίων που το αίτημά τους για αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο.
Η βουλευτής Λάρισας, κ. Ηρώ Διώτη ανέφερε μεταξύ άλλων ότι: «Είμαστε με την ειρήνη και τη συνεργασία των λαών. Είμαστε με τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες που πλήττονται σε Ελλάδα - Τουρκία και Ισραήλ και δεν θα επιτρέψουμε όσο περνάει από το χέρι μας να υποκύψει η ελληνική κοινωνία στον εθνικισμό των καθ’ έξιν πατριωτών, ούτε να πιστέψει ποτέ πως θα μπορούσαν αυτές οι πολιτικές δυνάμεις που κάνουν πατριωτικές δήθεν δηλώσεις, να κάνουν κάτι καλό για αυτήν την κοινωνία. Αντιθέτως είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες, και ρημάζουν μέρα με τη μέρα τη χώρα, χειρότερα από τον οποιοδήποτε υποτιθέμενο εχθρό, και τη λεηλατούν ακριβώς όπως το κράτος του Ισραήλ λεηλατεί τόσα χρόνια τις ζωές των Παλαιστινίων. Και όπως λέει κι ο Μπρεχτ: Μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιμή (Άννα μην κλαις) στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί….
Ο βουλευτής Β’ Πειραιώς, κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης, τόνισε μεταξύ άλλων: «Γιατί ονομάζετε στρατηγική σχέση τη σχέση της χώρας μας με το Ισραήλ; Το Ισραήλ κατέχει εδάφη άλλων χωρών, έχει υπό την μπότα του έναν ολόκληρο λαό. Δεν ξέρετε ότι όταν η Ελλάδα έχει στρατηγική σχέση με μία τέτοια χώρα, θάβουμε το κυπριακό πρόβλημα; Δεν ξέρετε ότι στην Κύπρο υπάρχει κατοχή; Πώς θα είμαστε εμείς ενάντιοι σε αυτή την κατοχή και θα προσπαθείτε να «απελευθερωθεί» η Κύπρος, όταν έχουμε στρατηγική σχέση με ένα κράτος-τρομοκράτη, το οποίο όχι απλώς καταπιέζει, αλλά έχει υποδουλώσει έναν ολόκληρο λαό; Είναι κατ’ εξοχήν τρομοκράτης η χώρα που κατέχει εδάφη άλλων χωρών στην περιοχή. Πώς θα είναι συμβατά αυτά τα δύο;
Γιατί εμείς να εμπλακούμε στην ουσία σε μία διένεξη Ισραήλ-Τουρκίας, όταν η Τουρκία κατέχει δύο χώρες, τη βόρεια Κύπρο και ταυτόχρονα κατέχει εδάφη και καταπιέζει τον κουρδικό λαό, ενώ από την άλλη το Ισραήλ είναι κράτος-τρομοκράτης; Σε αυτόν τον τουρκο-ισραηλινό ανταγωνισμό, ο οποίος έχει άλλου είδους προεκτάσεις, εμείς γιατί να εμπλακούμε και να πάρουμε τη μία πλευρά και την προστατευτική ομπρέλα του Ισραήλ κατ’ επέκταση, προκειμένου, υποτίθεται, να προωθήσουμε τα συμφέροντά μας και ειδικότερα τα ενεργειακά συμφέροντα Ελλάδας και Κύπρου στην ευρύτερη περιοχή;
Αυτά, βεβαίως, πρέπει να τα προωθήσουμε. Η Ελλάδα έχει 100% δίκιο, όταν διεκδικεί τα δικαιώματά της και στην υφαλοκρηπίδα και στην ΑΟΖ, αν και δεν έχετε ανακηρύξει ΑΟΖ. Έχει 100% δίκιο η Ελλάδα, γιατί στηρίζεται απολύτως στο Διεθνές Δίκαιο, όπως έχει 100% δίκιο και η Κύπρος. Για να προωθήσουν όμως αυτό το δίκιο τους, δε χρειάζονται τους «νονούς» του Ισραήλ, οι οποίοι μπορούν να μας εμπλέξουν σε περιπέτειες και μεγάλους κινδύνους. Δε χρειάζονται την ισραηλινή ομπρέλα, η οποία κάποια στιγμή μπορεί να λειτουργήσει –πολύ φοβούμαι ότι αυτό θα συμβεί– εντελώς αποσταθεροποιητικά για τη χώρα μας.
Η Ελλάδα έπρεπε, εδώ και δεκαετίες - εδώ και πολλά χρόνια, να είχε προωθήσει τα θαλάσσια δικαιώματά της στη βάση του Διεθνούς Δικαίου με μία πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και κυρίως αναδεικνύοντας αυτά τα θέματα ως θεμελιώδη στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και ως κεντρικά για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας. Πότε το κάνατε αυτό; Πότε εγείρατε το θέμα της υπογραφής και της αποδοχής από την Τουρκία του Διεθνούς Δικαίου για τη θάλασσα ως προϋπόθεση για οποιοδήποτε ευρωπαϊκό της βήμα, όταν ξέρετε ότι το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας δεν είναι ένα απλό Δίκαιο, αλλά ένα Δίκαιο πανίσχυρο διεθνώς, είναι Δίκαιο και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Γιατί δεν έχετε εγείρει ποτέ αυτό το θέμα; Γιατί δεν το έχετε θέσει ως προϋπόθεση; Γιατί δώσατε τα ευρωπαϊκά διαβατήρια μέχρι τώρα όλα στην Τουρκία άνευ όρων και προϋποθέσεων; Πολύ περισσότερο, γιατί τα δώσατε, όταν η Τουρκία συνεχίζει να είναι δύναμη κατοχής της Κύπρου;
Όπως υπογράψατε το μνημόνιο για τα οικονομικά και κοινωνικά θέματα, ένα εξίσου απαράδεκτο και εξίσου επικίνδυνο και εγκληματικό μνημόνιο έχετε υπογράψει και με τον αμερικανο-ισραηλινό άξονα. Πολύ φοβάμαι όμως ότι έτσι υποθηκεύετε το μέλλον της χώρας».
