Παρασκευή, 24 Ιουνίου 2011
Ομιλία Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλου στη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων για την επεξεργασία και εξέταση του σ/ν του Υπ.Οικ. «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 – 2015» (4η συνεδρίαση – β’ ανάγνωση).
Ευ. Βενιζέλος (Υπ. Οικ.): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ανέλαβα τα καθήκοντά μου, πριν μια εβδομάδα, κάτω από πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες και καλούμαι τώρα να διαχειριστώ, μαζί με τους συναδέλφους μου στο Υπουργείο Οικονομικών, τον κ. Σαχινίδη και τον κ. Οικονόμου και μαζί με τους συναδέλφους μου στην Κυβέρνηση -αναφέρω τον παριστάμενο Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, κ. Γεώργιο Κουτρουμάνη- μια δύσκολη και λεπτή κατάσταση. Δεν είμαστε αυτή τη στιγμή σε θέση να κάνουμε τις επιλογές που θα θέλαμε να κάνουμε. Είναι αναγκαστικό να υιοθετήσουμε ένα πλαίσιο στο σημείο που αυτό βρίσκεται, γιατί η διεθνής θέση της χώρας είναι ιδιαίτερα επισφαλής και γιατί πρέπει, όπως είπα μιλώντας και στην Ολομέλεια της Βουλής, να σταθεροποιήσουμε την κατάσταση, προκειμένου να αποκτήσουμε στοιχειώδη άνεση για βελτιωτικού χαρακτήρα κινήσεις. Και στο μεταξύ, νομίζω ότι, σταθεροποιώντας την κατάσταση, αποκτούμε τον λίγο, αλλά απολύτως αναγκαίο χρόνο, προκειμένου να ξανασυζητήσουμε εδώ, στη χώρα, υπό συνθήκες εθνικής υπευθυνότητας και εθνικής συναίνεσης, το εθνικό στρατηγικό σχέδιο της χώρας: τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε, τι μπορούμε να κάνουμε μέσα στους ευρωπαϊκούς και τους διεθνείς συσχετισμούς, τι περιθώρια υπάρχουν, τι κίνδυνοι ελλοχεύουν.
Προκειμένου, όμως, να μπορούμε να κάνουμε αυτόν τον αναστοχασμό και προκειμένου να θεμελιώσουμε την εθνική μας στρατηγική και την εθνική μας ενότητα, πρέπει δημοσιονομικά να υπάρχουμε ως χώρα. Γι’ αυτό είναι αναγκαίο να γίνουν τώρα σωστικές, σταθεροποιητικές κινήσεις.
Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, η διαμόρφωσή του και η ψήφισή του από τη Βουλή των Ελλήνων, είναι μια τέτοια σωστική κίνηση. Το ίδιο ισχύει και για τον Εφαρμοστικό Νόμο, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η νομοτεχνική περιγραφή των επιλογών που περιλαμβάνονται στο Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πρόγραμμα.
Άρα, στην πραγματικότητα το σχέδιο νόμου, που συζητούμε, το κυρωτικό του Μεσοπροθέσμου Δημοσιονομικού Προγράμματος και το νομοσχέδιο, που θα καταλήξει στον Εφαρμοστικό Νόμο, η συζήτηση του οποίου αρχίζει αμέσως μετά, είναι ένα και το αυτό πράγμα, η θεματολογία είναι ενιαία, ο προβληματισμός ενιαίος, οι συνέπειες ενιαίες.
Ανέλαβα, ενώπιον των εταίρων μας στο Eurogroup, την υποχρέωση αυτοί οι δύο νόμοι να είναι ψηφισμένοι μέχρι τις 30 Ιουνίου, προκειμένου να διατεθεί μια εργάσιμη ημέρα στην Τρόικα να διαβεβαιωθεί πως έχουμε τηρήσει τα συμφωνημένα και την Κυριακή, το απόγευμα, στις 3 Ιουλίου, να συνέλθει το Eurogroup, προκειμένου να αποφασιστεί η εκταμίευση της περιβόητης πέμπτης δόσης των 12 δισεκατομμυρίων ευρώ για να καλυφθούν οι επείγουσες και ανυπέρβλητες δανειακές ανάγκες του δημοσίου και προκειμένου να αρχίσουν εντατικές διαπραγματεύσεις για το Πρόγραμμα 2, το οποίο οπωσδήποτε πρέπει να ακολουθήσει. Θέλω να καταλάβετε γιατί ήταν τόσο μεγάλη η πίεση αυτά όλα να ολοκληρωθούν μέχρι χθες με την Τρόικα και σήμερα στο επίπεδο της Διαρκούς Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής. Χθες, διεξήχθησαν παραλλήλως δύο πάρα πολύ σημαντικές διαπραγματευτικές διαδικασίες. Εγώ, εδώ στην Αθήνα, έπρεπε αφού λάβω την εξουσιοδότηση, όχι μόνο του Υπουργικού Συμβουλίου αλλά και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. μετά από διεξοδική, «ανοιχτή», και ειλικρινή συζήτηση, να ολοκληρώσω τη διαπραγμάτευση με τη τρόικα για την λεγόμενη «επικαιροποίηση» του Μνημονίου και για το αριθμητικό μοντέλο του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και ταυτόχρονα τις βασικές ρυθμίσεις του εφαρμοστικού νόμου. Η ολοκλήρωση αυτών των συζητήσεων ήταν προϋπόθεση, προκειμένου να εξελιχθεί με επιτυχία η ακόμα σημαντικότερη διαπραγμάτευση που γινόταν μέσα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με τη συμμετοχή του Πρωθυπουργού στις Βρυξέλλες και στο περιθώριο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σε σειρά συναντήσεων με αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων και με τους εκπροσώπους των διεθνών οργανισμών που μετέχουν στο πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας.
Προκειμένου να καταλήξει χθες στις Βρυξέλλες το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στην πολιτική του απόφαση για την Ελλάδα, έπρεπε να είχαμε καταλήξει εμείς εδώ με την τρόικα σε ένα σχήμα, αυτή τη στιγμή, για το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πρόγραμμα και για τον εφαρμοστικό νόμο, γιατί διαφορετικά δεν θα μπορούσαμε να πετύχουμε την απόφαση που διαμορφώθηκε χθες στις Βρυξέλλες.
Η απόφαση αυτή αναφέρει το εξής: Χαιρετίζει τις προσπάθειες του ελληνικού λαού, συγκεκριμένα αναφέρει «τις θυσίες του ελληνικού λαού» και είναι σημαντικό σε ένα τέτοιο ευρωπαϊκό κείμενο να γίνεται λόγος για «θυσίες του ελληνικού λαού». Καλεί τις αρμόδιες ελληνικές αρχές να συνεχίσουν τη δύσκολη και σκληρή προσπάθεια και καλεί όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας να αντιληφθούν ότι πρέπει να τηρηθούν τα συμφωνημένα και να ακολουθηθεί αυτός ο δρόμος με κλίμα εθνικής ενότητας. Γιατί χωρίς κλίμα εθνικής ενότητας δεν διαμορφώνονται οι πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις για την επιτυχή εφαρμογή του προγράμματος.
Εάν αυτά συμβούν και παραλλήλως εξελιχθεί ομαλά και με επιτυχία η απολύτως εθελοντική διαδικασία τύπου «Βιέννης» για τη συμμετοχή των τραπεζών και άλλων ιδιωτικών φορέων διεθνώς, οι οποίοι είναι κάτοχοι μέρους ελληνικών ομολόγων με διακράτηση των ομολόγων αυτών στη λήξη τους και χωρίς να προκαλείται πιστωτικό γεγονός εκ του λόγου της Συμφωνίας αυτής, τότε εγκρίνεται το δεύτερο πρόγραμμα με τη συμμετοχή των εταίρων μας του EUROGROUP, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Άρα, στη πραγματικότητα, χθες, έχουμε στο υψηλότερο δυνατό θεσμικό επίπεδο την πολιτική απόφαση για την εκταμίευση της 5ης δόσης, εάν εκπληρωθούν οι προϋποθέσεις που προανέφερα και την πολιτική απόφαση για το Πρόγραμμα ΙΙ, το οποίο μας δίνει άλλο ορίζοντα και μπορεί να θέσει σε άλλες βάσεις τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους.
Άρα, η συμφωνία η οποία αποτυπώνεται στο νομοσχέδιο για το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό προγραμματισμό και στον εφαρμοστικό νόμο είναι μια συμφωνία που γίνεται ενόψει των συγκεκριμένων συνθηκών και ενόψει του παρόντος συσχετισμού των δυνάμεων. Δεν είναι αυτό που εμείς θεωρούμε ιδεώδες και δεν είναι αυτό το οποίο εμείς θα θέλαμε σε σχέση με τους πολίτες μας και με την κοινωνία.
Γιατί, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι υπάρχει πολύ μεγάλη φορολογική επιβάρυνση, -αδιανόητα μεγάλη φορολογική επιβάρυνση-, συγκεκριμένων φορολογικών υποκειμένων, κυρίως αυτών που είναι αναγκασμένοι κατά κάποιο τρόπο να δηλώνουν τα εισοδήματά τους, καθώς πάντα υπάρχει το τεράστιο πρόβλημα των δημοσίων εσόδων, πάντα υπάρχει το τεράστιο και προκλητικό ζήτημα της φοροδιαφυγής και πάντα η Ελλάδα είναι «αιχμάλωτη» της μεγάλης αντίφασης μεταξύ οικονομίας και παραοικονομίας μεταξύ τυπικών και άτυπων χαρακτηριστικών που δεν αφορούν μόνο την οικονομία αλλά αφορούν την κοινωνία και την πολιτική.
Συνεπώς, είναι απολύτως αναγκαίο να καταλάβουμε, ότι οι επιλογές αυτές για το μεσοπρόθεσμο και τον εφαρμοστικό νόμο είναι επιλογές που θα πρέπει να συνοδευτούν από πολύ σοβαρά μέτρα αντιρρόπησης.
Το πρώτο και μείζον μέτρο αντιρρόπησης είναι πώς πρέπει αμέσως να ξεκινήσει –και όταν λέω αμέσως, εννοώ αμέσως μετά την 30η Ιουνίου-, ο εθνικός, κοινοβουλευτικός και διακομματικός διάλογος, να υπάρξει διάλογος με τους κοινωνικούς και παραγωγικούς φορείς και επιπλέον διάλογος με έλληνες και ξένους επιστήμονες και εμπειρογνώμονες, προκείμενου να φτάσουμε επιτέλους ή δυνατόν με μεγάλη πολιτική συναίνεση σε ένα Εθνικό Φορολογικό Σύστημα. Έχω πολλές φορές πει, ότι η χώρα μας δεν έχει φορολογικό σύστημα, αλλά υπάρχει μια «χύμα» φορολογική κατάσταση, η οποία δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Όμως, όλα τα μέτρα, όπως του μεσοπρόθεσμου και τα μέτρα που ανακοίνωσα χθες είναι αποσπασματικά και διορθωτικά μέτρα. Πολλές φορές είναι μέτρα ανάγκης. Δεν μπορεί να γίνει αυτό. Δώσαμε ήδη εντολή να αποτιμηθούν σοβαρά οι οικονομικές, όπως οι αναπτυξιακές και οι κοινωνικές και όχι οι φορολογικές και δημοσιονομικές μόνον επιπτώσεις όλων των μέτρων και να μετρηθεί με απολύτως ειλικρινή και συστηματικό τρόπο η επιβάρυνση που «σηκώνει» και που καλείται «να σηκώσει» κάθε κοινωνική κάθε κατηγορίας με τα μέτρα που ισχύουν από παλιά ή με τα μέτρα τα οποία έχουν προστεθεί τους τελευταίους 20 μήνες. Με αυτό τον τρόπο, ο κάθε Έλληνας πολίτης θα γνωρίζει τι συμβαίνει στη χώρα, ποια είναι η δική του επιβάρυνση και συμμετοχή, αλλά και του διπλανού του. Συνεπώς, θα αναδειχθούν αδικίες και ανισότητες τις οποίες πρέπει οπωσδήποτε να τις αντιμετωπίσουμε το ταχύτερο δυνατόν μέσω του εθνικού φορολογικού συστήματος.
Επίσης, θα πρέπει να σας πω, ότι καταβάλλαμε τεράστια προσπάθεια, τα αναγκαία μέτρα να συνδέονται με το σκέλος των δημοσίων δαπανών και όχι με το σκέλος των δημοσίων εσόδων. Αυτό δεν είναι εύκολο και δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα σε 2 μέρες. Διότι, θα πρέπει να ελέγξεις όλους τους προϋπολογισμούς των υπουργείων ενδελεχώς. Πρέπει να εξετάσεις με ποιους ρυθμούς θα προχωρήσει το σχέδιο αναδιάρθρωσης των φορέων του δημοσίου και το σχέδιο των αποκρατικοποιήσεων. Πρέπει να υπάρξει τρόπος να μειωθούν δαπάνες, οι οποίες κατά κυριολεξία είναι λειτουργικές, διότι όταν αναφερόμαστε σε δαπάνες να μην ξεχνάμε ότι στη πραγματικότητα αναφερόμαστε συνήθως πάλι σε εισοδήματα.
Συγκεκριμένα, όταν αναφερόμαστε σε φορολογικά έσοδα εννοούμε εισοδήματα και όταν μιλάμε για δαπάνες εννοούμε πάλι εισοδήματα άλλων κοινωνικών κατηγοριών. Γιατί το 75% της δημόσιας δαπάνης είναι μισθοί, συντάξεις και κοινωνικές μεταβιβάσεις. Δηλαδή, επιχορηγήσεις των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης και των φορέων άσκησης κοινωνικής και προνοιακής πολιτικής. Άρα, στη πραγματικότητα, υπάρχει μόνο ένα 25% με τη λειτουργική δαπάνη του δημοσίου στο οποίο πρέπει δραστικά να επέμβεις,- φυσικά επεμβαίνεις και στο 75% με μέτρα δικαιοσύνης και εκλογίκευσης-, αλλά αυτό πρέπει να ξαναγίνει. Πρέπει να ξαναγίνει υπό το φως της εμπειρίας των τελευταίων μηνών και ετών, διότι η χώρα πρέπει να γνωρίζει τη πραγματικότητα. Όλα αυτά αφορούν όλους μας, βεβαίως τον καθένα από εμάς κατά το μέτρο της ευθύνης του. Γιατί άλλη είναι η ευθύνη της εκάστοτε Κυβέρνησης, άλλη ευθύνη έχει ο πολιτικός κόσμος και άλλη ευθύνη έχει ο απλός πολίτης ο οποίος υφίσταται τις συνέπειες των δικών μας πράξεων και κυρίως των δικών μας παραλήψεων.
Το δεύτερο μέτρο αντιρρόπησης έχει σχέση με το «δίκτυ» κοινωνικής προστασίας, το οποίο πρέπει οπωσδήποτε και άμεσα να διαμορφωθεί, γιατί αρχίζουν και διαμορφώνονται φαινόμενα αυξημένης απόλυτης φτώχειας. Αυτό που ονομάζουμε «δίκτυ» προστασίας, δηλαδή, το εγγυημένο επίπεδο διαβίωσης σε τοπικό επίπεδο, όπου θα μπορεί να ελεγχθεί η κατάσταση του καθενός, όχι οριζόντια ή αφηρημένα, αλλά επί του συγκεκριμένου. Θα πρέπει με τη βοήθεια της τοπικής αυτοδιοίκησης να παρέμβουμε. Και πάνω σε αυτό προστίθενται και όσα προανέφερα για τα μέτρα κοινωνικής αλληλεγγύης, όπως υποτροφίες παιδιών των ανέργων γονέων, τα στεγαστικά δάνεια ανέργων κτλ.. Έχω ζητήσει συνάντηση από τον Αρχιεπίσκοπο και την Ιερά Σύνοδο για να δούμε πώς θα συμβάλλει ακόμα περισσότερο η Εκκλησία της Ελλάδας προς τη κατεύθυνση αυτή.
Βεβαίως, το σημαντικότερο είναι πώς λειτουργούν οι κρατικοί μηχανισμοί, όπως ο ΟΑΕΔ, ο οποίος αποτελεί σημαντικό ρόλο, αλλά θα πρέπει να δούμε και πώς εξελίσσεται η σχέση ΟΑΕΔ με το ΙΚΑ. Δεν πρέπει δηλαδή, η δραστηριότητα του ΟΑΕΔ να υπονομεύει το ΙΚΑ, αλλά θα πρέπει όλα αυτά, να τα εξετάζουμε συστηματικά και ενιαία για να έχουμε τη πλήρη εικόνα χωρίς εσωτερικές αντιφάσεις.
Το τρίτο μέτρο αντιρρόπησης περιλαμβάνεται και στα συμπεράσματα του χθεσινού Ευρωπαϊκού Συμβουλίου μετά την προσπάθεια που κάναμε ο Πρωθυπουργός και εγώ με τους εταίρους μας όλες αυτές τις ημέρες. Δηλαδή, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο έγινε δεκτό και αναγράφεται στα συμπεράσματα πως πρέπει οι πόροι των διαρθρωτικών ταμείων και του κοινωνικού ταμείου που ούτως ή άλλως διατίθενται στην Ελλάδα να διατεθούν με ταχείς ρυθμούς προκειμένου να υποστηριχθεί η ανάπτυξη. Για την ακρίβεια προκειμένου να ανασχεθεί η ύφεση και προκειμένου να φθάσουμε όσο γίνεται γρηγορότερα σε θετικό ρυθμό ανάπτυξης. Ας μην γελιόμαστε: χωρίς αυτό τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Επίσης, υπάρχουν ευρωπαϊκοί θεσμοί όπως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Αναπτύξεως, υπάρχουν χώρες όπως η Γερμανία, που έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τα θέματα αυτά και θέλει να στηρίξει, διότι στην πραγματικότητα αντιλαμβάνεται ότι στα μάτια των Ελλήνων κινείται ως ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης στο δημοσιονομικό τομέα, ενώ πρέπει να είναι ηγέτιδα δύναμη και στον τομέα της πραγματικής οικονομίας με θετικό τρόπο. Ηδη έχουμε συμφωνήσει με το Γερμανό ομόλογό μου κ. Σόϊμπλε διμερή συνάντηση στο Βερολίνο για το αναπτυξιακό καθαρά ζήτημα και να δούμε πως μπορεί να ληφθούν μεγάλες πρωτοβουλίες ανάπτυξης. Δηλαδή, να φθάσουμε σε ένα μνημόνιο ανάπτυξης το οποίο να έρχεται να υποστηρίζει το περιβόητο μνημόνιο που στη συνείδηση των Ελλήνων συμβολίζει κάτι το επώδυνο για αυτούς, ενώ το μνημόνιο είναι μια μέθοδος λύσης που τη συζητάμε και τη διαπραγματευόμαστε, αλλά δεν είναι αυτό καθ΄ αυτό το διαρθρωτικό και δομικό πρόβλημα της χώρας το οποίο έχει ένα παρελθόν πάρα πολλών δεκαετιών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όλα αυτά πρέπει να γίνουν επειγόντως και δεν έχουμε καθόλου χρόνο. Το καλοκαίρι αυτό είναι ένα πάρα πολύ θερμό καλοκαίρι και κάθε μέρα μετρά όσο μετρά ένας μήνας. Η πύκνωση του πολιτικού χρόνου είναι τεράστια. Αυτά θα μας επιτρέψουν να βρούμε και τη συναίνεση, διότι πιστεύω ότι η συζήτηση για το εθνικό φορολογικό σύστημα, η συζήτηση για τα αναπτυξιακά μέτρα, η συζήτηση για τα μέτρα κοινωνικής προστασίας και η συζήτηση για το νέο πρόγραμμα, που δεν είναι απλώς και μόνο η νέα δανειακή σύμβαση, αλλά είναι μια δέσμη υποχρεώσεων, αλλά και δικαιωμάτων της χώρας, είναι τα πεδία πάνω στα οποία πρέπει να υπάρξει συμφωνία. Αλλωστε αυτή τη στιγμή καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις οι οποίες αφορούν όχι μόνο αυτή, την επόμενη και τη μεθεπόμενη Βουλή, αλλά τις επόμενες δεκαετίες, διότι εάν στόχος μας είναι η Ελλάδα να γίνει δημοσιονομικά μια φυσιολογική ευρωπαϊκή χώρα, τότε πρέπει να έχουμε έναν ορίζοντα πάρα πολλών ετών. Το θέμα είναι ότι από ένα σημείο και μετά, μετά το σκληρό πυρήνα της κρίσης ας πούμε, μετά το 2015, μπορεί η Ελλάδα να ξαναβρεθεί στην ομάδα των φυσιολογικών και ανεξάρτητων δημοσιονομικά κρατών έχοντας ένα μεγάλο πρόβλημα δημόσιου χρέους, έχοντας πάντα τη δαμόκλεια σπάθη της δυσπιστίας των αγορών, αλλά μέσα στις αγορές. Το θέμα είναι ότι βρισκόμαστε σε μια διεθνή κοινωνία χωρίς θεσμούς παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης, βρισκόμαστε απέναντι σε κράτη αδύναμα και απέναντι σε διεθνείς θεσμούς αδύναμους που υφίστανται τον έλεγχο και την απειλή των αγορών, των οίκων αξιολόγησης, των εκτιμητικών εταιρειών και βέβαια των διεθνών κεφαλαίων τα οποία έχουν τη δική τους χρηματοοικονομική ισχύ που υπερβαίνει κατά πολύ την ισχύ της εθνικής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Αυτή είναι η εικόνα του κόσμου και αυτό πρέπει να αντιληφθούμε.
Η χθεσινή ημέρα ήταν και για εμένα πάρα πολύ δυσάρεστη, γιατί έπρεπε να πω πικρές αλήθειες και έπρεπε να συμφωνήσουμε σε πάρα πολλά σκληρά μέτρα, μέτρα τα οποία ενέχουν και το στοιχείο της αδικίας και το στοιχείο της υπερφορολόγησης. Όμως, πρέπει οπωσδήποτε να βγούμε από την «στρούγκα», πρέπει οπωσδήποτε να βγάλουμε το κεφάλι μας από το νερό και να πάψουμε να πνιγόμαστε. Επίσης, πρέπει να βγούμε από τη μιζέρια. Και αυτές τις αδικίες τις οποίες βλέπουμε και θα εντοπίσουμε και άλλες, πρέπει το ταχύτερο να έρθουμε και να τις διορθώσουμε.
Επειδή ακούω με ευκολία ιδέες και προτάσεις πρέπει να σας πω ότι έχουμε απέναντί μας την απόλυτη δυσπιστία. Το κάθε μέτρο περνά από χίλια κόσκινα και πρέπει να είναι διασφαλισμένη και αυτόματη η αποδότικότητά του, διαφορετικά το μέτρο απορρίπτεται και πρέπει αναγκαστικά να πάμε σε λύσεις οι οποίες είναι συμβατικές, κλασικές διότι δεν μας πιστεύει κανείς όταν λέμε, για παράδειγμα, ότι θα χρησιμοποιήσουμε τα αντικειμενικά κριτήρια διαβίωσης ή όταν λέμε ότι θα καταπολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή, διότι πρέπει να το κάνουμε, όμως δεν το κάνουμε. Βεβαίως και πρέπει να επενδύσουμε στα αντικειμενικά κριτήρια για να κτυπήσουμε τη φοροδιαφυγή. Αυτό το είπε η κυρία Κατσέλη στο Υπουργικό Συμβούλιο και έχει απόλυτο δίκιο. Αυξάνουμε την εν δυνάμει απόδοση των αντικειμενικών κριτηρίων με τις νέες ρυθμίσεις κοντά στο 70%, αλλά αυτό μένει να αποδειχθεί. Το ίδιο συμβαίνει και με ένα σωρό δαπάνες η περικοπή των οποίων δε γίνεται δεκτή ως αυτονόητη, γιατί δεν έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε να κάνουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές που πρέπει να κάνουμε.
Άρα, πρέπει να πάμε σε λύσεις τώρα, για να κλείσουν οι αριθμοί, οι οποίες είναι αποδεκτές μέσα στους χρόνους της διαπραγμάτευσης, προκειμένου να έχουμε το χρονοδιάγραμμα που σας είπα. Δηλαδή, 3 Ιουλίου Eurogroup που δίνει το πράσινο φως για την εκταμίευση και τις αναγκαίες διαβεβαιώσεις στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, προκειμένου και αυτό στις 8 Ιουλίου να εκταμιεύσει τη δική του συμβολή στην πέμπτη δόση και προκειμένου να εξελιχθεί ομαλά η διαδικασία της Βιέννης για τη συμμετοχή των ιδιωτών στη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους και προκειμένου να έχουμε το νέο πρόγραμμα με την καλύτερη δυνατή διαπραγμάτευση υπό συνθήκες εθνικής συναίνεσης.
Με βάση το ανώτερο σκεπτικό έπρεπε να κλείσουμε, εντός ελαχίστων ημερών, εκκρεμεί ζητήματα συνολικού ύψους 5,6 δις ευρώ, διότι δεν αρκεί να συμφωνούμε μεταξύ μας, αλλά πρέπει αυτά να συμφωνηθούν με την τρόικα και να κλείσουν οι αριθμοί. Δυστυχώς, εμείς ασχολούμαστε με ανθρώπους και είμαστε υπόλογοι ενώπιον ανθρώπων, αλλά οι συνομιλητές μας και ιδίως οι υπηρεσιακοί συνομιλητές μας ασχολούνται με αριθμούς και είναι υπόλογοι ενώπιον των προϊσταμένων τους. Άρα, υπάρχει ένα δομικό πρόβλημα γιατί είναι άνιση η ευθύνη μας και άνισος ο ρόλο μας. Προκειμένου, λοιπόν, να διαμορφωθεί αυτή η αποδεκτή από τους εταίρους και δανειστές μας λίστα των 5,6 δις ευρώ, έπρεπε να κάνουμε ότι καλύτερο, αλλά και αποδεκτό γινόταν στις δαπάνες και άμεσα, σωστικά και αναγκαστικά να καταφύγουμε σε βαριά μέτρα φορολογίας και κυρίως σε μέτρα φορολογίας εισοδήματος. Γνωρίζετε ότι από τις 5,5 εκατομμύρια περίπου δηλώσεις φόρου εισοδήματος, μόνο το 1.400.000 είναι χρεωστικές και οι υπόλοιπες είναι ή πιστωτικές ή μηδενικές. Επίσης, γνωρίζετε ότι από τα 100 δισεκατομμύρια δηλωμένου εισοδήματος αντλούνται συνολικά 9 δις έσοδα. Άρα, η μέση φορολογική απόδοση του δηλωμένου εισοδήματος είναι περίπου 10%. Αυτό το 10% κατανέμεται με απόλυτη ανισότητα, γιατί ξεχνάμε την παραοικονομία, τα μη δηλωμένα εισοδήματα και ακόμη στο εσωτερικό των δηλωμένων εισοδημάτων έχουμε ταυτόχρονα και υφέρποντα μη δηλωμένα εισοδήματα τα οποία μέσα από μια καλή χρήση του φορολογικού συστήματος βγαίνουν στην επιφάνεια. Εάν δεν είχαμε πρόβλημα τραπεζικού συστήματος και εάν δεν είχαμε κρίση στην αγορά η επιθετική σύλληψη της φοροδιαφυγής έπρεπε να είναι αυτή τη στιγμή η πρώτη προτεραιότητα και είναι η δεύτερη μετά την ψήφιση των δύο αυτών νόμων και τη διαμόρφωση του προγράμματος δύο με τους εταίρους μας. Διότι, η καθολική επιβολή του πόθεν έσχες και η απαγόρευση των συναλλαγών με ρευστό από ένα λογικό επίπεδο 300 € και πάνω, θα ήταν δύο μέτρα τα οποία θα μπορούσε να βοηθήσουν πάρα πολύ, αν μη τι άλλο, στην αποκάλυψη του προβλήματος. Αλλά, το θέμα είναι ότι πρέπει να έχουμε το νου μας ταυτόχρονα σε πάρα πολλά ζητήματα και πρέπει να διαφυλάξουμε την ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος. Δεν πρέπει να διαταράξουμε τη καταθετική συμπεριφορά. Όπως είπα και στην ομιλία μου στην Ολομέλεια, έχουμε δύο νέα πατριωτικά καθήκοντα: την φορολογική υποχρέωση και την υποχρέωση πίστης στο Ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Όχι για κερδίζουν ή να κερδοσκοπούν οι τράπεζες, αλλά για να μπορεί να στηριχθεί η εθνική οικονομία και η ανάπτυξη, οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά και να έχουν καλές αποδόσεις και δίκαιες, οι καταθέτες και κυρίως οι αποταμιευτές καταθέτες.
Άρα, λοιπόν, πρέπει να τα σταθμίσουμε όλα αυτά και έτσι καταλήξαμε στη χθεσινή δέσμη μέτρων, η οποία πρέπει να αξιολογηθεί υπό το φως όλων αυτών των δεδομένων, που λέω τώρα. Είχε γίνει συζήτηση στην α’ ανάγνωση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος για την εισφορά αλληλεγγύης. Η εισφορά αλληλεγγύης είναι στην πραγματικότητα μια αύξηση της φορολογίας για λόγους ανάγκης και μέχρι το 2015. Είναι μια βαριά, έκτακτη φορολογία σε όλα τα εισοδήματα άνω των 12.000, με κλίμακα από 1-5%. Έπρεπε να ξεκινήσουμε με τους εαυτούς μας, γιατί όταν ζητάμε τόσο σκληρές θυσίες, πρέπει εμείς πρώτοι να δίνουμε το παράδειγμα. Στην ανώτερη κλίμακα του 5% πρέπει να είναι οι βουλευτές, οι αιρετοί της τοπικής αυτοδιοίκησης και μετακλητά στελέχη του δημοσίου, που διορίζονται από τις κυβερνήσεις και πολλές φορές αμείβονται πολύ καλύτερα από ότι αμείβεται ο Πρωθυπουργός.
Άρα, λοιπόν, ξεκινάμε με αυτό. Τα εισοδήματα άνω των 100.000, 4%. 1% η πρώτη κλίμακα μέχρι τις 20.000, 2% από 20.000-50.000, 3% από 50.000 και πάνω. Υπάρχουν αδικίες οριακές; Προσπαθούμε να τις αντιμετωπίσουμε. Εάν αλλάζεις κλίμακα, υπάρχει περίπτωση το εισόδημα που σου απομένει να είναι μικρότερο από το εισόδημα που απομένει σε αυτόν που ήταν στη κάτω κλίμακα, στο ανώτερο επίπεδο. Γι' αυτό έχουμε προβλέψει διάταξη, ότι στην περίπτωση αυτή μειώνεται η εισφορά ώστε να μην πληρώνεις σε καμία περίπτωση, έτσι ώστε να σου μένει εισόδημα μικρότερο από αυτό που μένει σε αυτόν που είναι στην από κάτω κλίμακα. Υπάρχει, λοιπόν, ένας ενσωματωμένος διορθωτικός μηχανισμός. Εάν το εισόδημα σου είναι 19.999 € και επιβαρύνεσαι με κλίμακα 1%, άρα περίπου 200 €, βρίσκεσαι σε ευνοϊκότερη θέση από αυτόν που έχει 20.001 € και καλείται να πληρώσει 400 €. Άρα, το εισόδημα που του μένει είναι μικρότερο. Αυτό διορθώνεται. Δεν μπορεί να του μένει μικρότερο εισόδημα από ότι μένει στον άλλον, ο οποίος είναι στη παρακάτω κλίμακα.
Δεν φθάνει όμως δυστυχώς μόνο αυτό. Πρέπει να επέμβουμε και στη μεγάλη κατηγορία ελεύθερων επαγγελματιών και επιτηδευματιών, πολλοί από τους οποίους, 550.000 είναι στο αφορολόγητο όριο μεταξύ 0 και 8000 εισοδήματος. Για όλους, λοιπόν, τους ελεύθερους επαγγελματίες και επιτηδευματίες προβλέπεται ένας ελάχιστος ετήσιος φόρος που συνδέεται με την άδεια άσκησης επαγγέλματος μεσοσταθμικού ύψους 300 €. Το μεγάλο πρόβλημα στο εισόδημα είναι το αφορολόγητο όριο. Το αφορολόγητο όριο δεν γίνεται κατανοητό από τους εταίρους μας, γιατί είμαστε πολύ πάνω από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο. 12% δεν υπάρχει σε καμία χώρα. Ο μέσος όρος είναι κάπου μεταξύ 6.000-8000 €. Άρα, με δεδομένο ότι εκεί έχουμε άνισα φαινόμενα, απλούς και ταλαιπωρημένους μισθωτούς, παιδιά που δουλεύουν με δελτία παροχής υπηρεσιών, συνταξιούχους, ελεύθερους επαγγελματίες και επιτηδευματίες που δεν αποκαλύπτουν όλο το εισόδημά τους, έπρεπε να κάνουμε μια στάθμιση. Με δεδομένο ότι επιβάλλεται ο ειδικός φόρος άσκησης ελεύθερου επαγγέλματος και επιτηδεύματος ούτως ή άλλως, έπρεπε η εσωτερική διάκριση στην ομάδα μεταξύ 8.000€, και 12.000 €, να γίνει με κριτήρια κοινωνικά. Άρα, διατηρείται το αφορολόγητο όριο των 12.000 για τους νέους που είναι έως 30 ετών και οργανώνουν το επάγγελμα και την οικογένειά τους, και για τους συνταξιούχους άνω των 65, εφόσον το εισόδημά τους είναι μέχρι 12.000. Επίσης, είναι αυτονόητο, ότι το αφορολόγητο όριο παραμένει για τα άτομα με αναπηρία. Αυτό σημαίνει ότι 600.000 από το 1.300.000 συμπολιτών μας αυτής της κατηγορίας, μένει μέσα στο αφορολόγητο όριο.
Υπήρχε το δίλημμα αν έπρεπε να επιβαρυνθεί περισσότερο το ακίνητο, με δεδομένη τη βαθιά κρίση της οικοδομής και της αγοράς ακινήτων και αν έπρεπε αυτή η επιβάρυνση να γίνει μέσω των λογαριασμών της Δ.Ε.Η.. Δηλαδή, μέσω ενός κοινωφελούς οργανισμού, καθώς το ηλεκτρικό ρεύμα μετατρέπεται σε μηχανισμό φοροεισπρακτικό και πιεστικό. Θεωρούμε ότι αυτό δεν πρέπει να γίνει. Το ατομικό όριο σε αντικειμενικές αξίες για την υπαγωγή στο φόρο ακίνητης περιουσίας παραμένουν οι 200.000, όπως είχε συμφωνηθεί στην α’ ανάγνωση.
Μας απασχόλησε πάρα πολύ το ζήτημα της εξίσωσης του φόρου πετρελαίου θέρμανσης και πετρελαίου κίνησης. Αυτό είχε περιληφθεί στον ισχύοντα προϋπολογισμό του 2011 και είναι πάντα το πρώτο σημείο συζήτησης για τους ξένους συνομιλητές μας. Πώς όμως είναι δυνατόν να γίνει αυτό χωρίς μηχανισμό; Πώς είναι δυνατόν να εισαχθεί μια τέτοια ανισότητα μεταξύ περιοχών της χώρας και μεταξύ κοινωνικών στρωμάτων, εάν δεν έχει ολοκληρωθεί ο μηχανισμός αυτός; Γίνεται μια μικρή αύξηση του φόρου πετρελαίου θέρμανσης. Εξισώνεται ο φόρος του πετρελαίου θέρμανσης και του πετρελαίου κίνησης για τις επιχειρήσεις, οι οποίες για την παραγωγική τους δραστηριότητα χρησιμοποιούν και πληρώνουν, πρέπει να πληρώνουν πετρέλαιο κίνησης και όχι θέρμανσης. Αλλά, ο μηχανισμός αυτός για τα νοικοκυριά πρέπει πρώτα να διαμορφωθεί και θα το κάνουμε τώρα σοβαρά, ώστε να είμαστε και πιο δίκαιοι γιατί και η μη εξίσωση λειτουργεί σαν ανισότητα, διότι διευκολύνονται και αυτοί που δεν έχουν κανένα λόγο να διευκολυνθούν.
Το 2011 είχε ένα χρηματοδοτικό κενό περίπου 600 εκατομμυρίων. Αυτό έπρεπε να το αντιμετωπίσουμε πρωτίστως μέσα από τη μείωση της δημόσιας δαπάνης, πράγμα που και έγινε. Ήταν το τελευταίο στάδιο των συζητήσεων που είχαμε με την τρόικα.
Επίσης, πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι έχουμε μια εικόνα από την εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2011, γιατί είμαστε σχεδόν στο τέλος του πρώτου εξαμήνου. Έχουμε τα στοιχεία του πρώτου πενταμήνου. Υπάρχει μια υστέρηση στα έσοδα του επιπέδου των 2 δισεκατομμυρίων, υπάρχει μια επιτάχυνση στις δαπάνες του επιπέδου του ενός δισεκατομμυρίου. Το ποσοστό είσπραξης σε ετήσια βάση, σε σχέση με τον ετήσιο στόχο είναι 32% για τα έσοδα. Για τις δαπάνες είναι 52,53%. Άρα, πρέπει να τα λάβουμε και αυτό σοβαρά υπόψη. Πρέπει να έχουμε επικουρικά μέτρα στη διάθεσή μας. Δεν μπορεί να ερχόμαστε κάθε λίγο και λιγάκι, να ζητάμε διορθωτικά μέτρα, αλλά δεν κάνω τη δήλωση πως δεν πρόκειται ποτέ να εισηγηθώ άλλα μέτρα όσο είμαι Υπουργός Οικονομικών και διαχειρίζομαι μια εθνική κρίση. Θα καταβάλουμε με τους συναδέλφούς μας, με το κύριο Σαχινίδη και τον κ. Οικονόμου, κάθε ανθρώπινα δυνατή προσπάθεια να εκτελέσουμε τον προϋπολογισμό και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα χωρίς νέα μέτρα. Αλλά, εξαρτάται από όλο το κράτος, από τη δημόσια διοίκηση, από όλη την αγορά, από τη φορολογική ευαισθησία όλων των πολιτών, το αποτέλεσμα. Βεβαίως, πρωτίστως από τη φορολογική διοίκηση η οποία έχει τα προβλήματα της δημόσιας διοίκησης. Εδώ υπάρχει η εξής θεμελιώδης αντίφαση.Στο στόχαστρο όλων μας είναι το κράτος. Το κακό κράτος, το σπάταλο κράτος. Αλλά από την άλλη μεριά όλοι τα περιμένουμε όλα από το κράτος. Πρέπει να δούμε με τι εργαλείο θα κάνουμε τη δουλειά μας. Αυτό είναι η συζήτηση που θα ανοίξει αμέσως μετά την ψήφιση των δύο νομοσχεδίων στον αγώνα για φορολογική δικαιοσύνη και για ένα νέο πραγματικά εθνικό φορολογικό σύστημα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι αλλαγές, που σας είπα, αποτυπώνονται στους πίνακες. Έχουν μοιραστεί οι πίνακες και επειδή είχε γίνει μια συζήτηση στην πρώτη ανάγνωση στην Επιτροπή σε σχέση με τις πολιτικού χαρακτήρα δηλώσεις, που περιλαμβανόντουσαν στο πρώτο μέρος της αιτιολογικής έκθεσης, μετά την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση νομίζω ότι παρέλκει να περιλαμβάνεται στην αιτιολογική έκθεση του Μεσοπρόθεσμου Δημοσιονομικού Προγράμματος ένα τέτοιο πολιτικού χαρακτήρα προγραμματικό κείμενο. Ας μείνουμε στο οικονομικό σκέλος, στο δεύτερο μέρος της αιτιολογικής έκθεσης και στους πίνακες. Διευκρινίζω το εξής. Οι πίνακες είναι πίνακες πολυετούς προϋπολογισμού. Οι πίνακες από μόνοι τους δεν συνιστούν την πλήρη νομική βάση για τίποτα. Πρέπει να έρθει ο εφαρμοστικός νόμος και να γίνουν όλες οι νομικές πράξεις που απαιτείται. Εμπρόθεσμα, όπως έχουμε συμφωνήσει στο χρονοδιάγραμμα, γιατί τα 50 δις. ευρώ, από αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας και ιδιωτικοποιήσεις είναι 50 δις ευρώ, κρίσιμα, πλέον, για τις δανειακές ανάγκες της χώρας. Όμως, όλα πρέπει να γίνουν με απόλυτη διαφάνεια, με ταχύτητα και με συνέπεια χάριν του γενικού συμφέροντος.
Αυτός μας εισάγει, τώρα, στον εφαρμοστικό νόμο που όπως θα ανακοινωθεί σήμερα στα κόμματα, για να προετοιμαστούν και θα κατατεθεί επισήμως κατά τον κανονισμό τη Δευτέρα, στηρίζει νομοτεχνικά το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.
Το πρώτο κεφάλαιό του είναι το ταμείο για την αξιοποίηση της ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου. Το ταμείο είναι ανώνυμη εταιρεία που ανήκει 100%, στο δημόσιο. Η διοίκηση ασκείται από 5μελές διοικητικό συμβούλιο που διορίζεται από την Επιτροπή ΔΕΚΟ του άρ. 49Α του Κανονισμού της Βουλής με αυξημένη πλειοψηφία. Το διοικητικό συμβούλιο ενημερώνει διαρκώς τη Βουλή για τα αποτελέσματα, για την πορεία και για τα σχέδια των συμβάσεων. Φυσικά όλες οι σημαντικές συμβάσεις και πράξεις θα κυρώνονται με νόμο από τη Βουλή. Οι εταίροι θα έχουν δύο παρατηρητές χωρίς δικαίωμα ψήφου, αλλά για να παρακολουθούν και να αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες και να μεταφέρουν τεχνογνωσία όπου χρειάζεται.
Το δεύτερο μεγάλο κεφάλαιο είναι η πολεοδομική και επενδυτική ταυτότητα των ακινήτων του δημοσίου που είναι προς αξιοποίηση κατά το πρότυπο των ολυμπιακών υποδομών, κατά τρόπο αποδεκτό από την ομολογία του Συμβουλίου Επικρατείας.
Το τρίτο κεφάλαιο είναι τα φορολογικά μέτρα που έχουμε συζητήσει.
Το τέταρτο κεφάλαιο είναι οι ρυθμίσεις του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Υπάρχει και ένα πέμπτο κεφάλαιο με ήσσονος σημασίας ρυθμίσεις που ανήκουν στην αρμοδιότητα άλλων υπουργείων. Δεν περιλαμβάνονται άλλα πράγματα στον εφαρμοστικό νόμο και η διαδικασία του κατεπείγοντος είναι τυπική και όχι ουσιαστική, διότι η συζήτηση για το μεσοπρόθεσμο είναι στην πραγματικότητα και συζήτηση για τον εφαρμοστικό νόμο. Άρα διαθέτουμε 5 συνεδριάσεις στην Ολομέλεια της Βουλής και νομίζω ότι θα εκφραστούν όλοι οι Βουλευτές και θα γίνει μια συζήτηση η οποία πρέπει να μας λύσει το πρόβλημα της συγκυρίας, το σωστικό να μας οδηγήσει στην σταθεροποίηση της κατάστασης και ταυτόχρονα να μας ανοίξει το παράθυρο του εθνικού στοχασμού για το σχέδιο της χώρας, για το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης και σωτηρίας της χώρας, ώστε να γνωρίζουμε όλοι που πηγαίνουμε και ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του. Διότι όταν φτάνουν στο σημείο οι εταίροι μας να θέτουν ως πολιτική προϋπόθεση την εθνική ενότητα, εγώ προσωπικά νιώθω πάρα πολύ άσχημα. Αυτό πρέπει να απορρέει όπως είπα σε μια δήλωσή μου, από το Λουξεμβούργο, από το ένστικτό εθνικής αυτοσυντήρησης και εθνικής ευθύνης και όχι να επιβάλλεται έξωθεν. Είμαι βέβαιος, ότι η αξιωματική αντιπολίτευση και οι άλλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης θα το σκεφτούν αυτό πάρα πολύ σοβαρά γιατί διαφορετικά εμφανίζεται μια εικόνα η οποία είναι άδικη και προκλητική. Εμφανίζεται η εικόνα ενός φάσματος πολιτικών δυνάμεων που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και από αυτές τις πολιτικές δυνάμεις όσες έτυχε να είναι στην αντιπολίτευση ενώ ξέρουν τι είναι επιτακτικό, τι είναι αναγκαίο, τι είναι αναπόφευκτο και τι είναι επώδυνο δεν μετέχουν στην ευθύνη, αλλά απολαμβάνουν την ταλαιπωρία των βουλευτών της πλειοψηφίας που καλούνται να σηκώσουν ένα ιστορικό βάρος με μια σκέψη πάρα πολύ απλή «αναλάβετε το κόστος, ξέρουμε ότι αυτό είναι αναπόφευκτο, αλλά τι να κάνουμε; Έτυχε να έχουμε αυτούς τους ρόλους και ας παίξει ο καθένας το ρόλο του, δηλαδή ο ένας να είναι κυβέρνηση και ο άλλος αντιπολίτευση».
Ι. Βρούτσης (ΝΔ): Ομιλεί εκτός μικροφώνου.
Ευ. Βενιζέλος (Υπ. Οικ.): Ξέρετε πόσο θετική είναι η διάθεσή μου και ξέρετε ότι εμένα ελπίδα μου και προσδοκία μου είναι να φτάσουμε στην αναγκαία εθνική συναίνεση. Προσωπικά όσο είμαι Υπουργός Οικονομικών, να ξέρετε ότι αντιλαμβάνομαι το ρόλο μου ως ρόλο εθνικό, ως ρόλο που εξαρτάται από όλη τη Βουλή και απολογείται ενώπιον όλης της Βουλής. Η δική μου θέση εξαρτάται από την εμπιστοσύνη του Πρωθυπουργού και η θέση της κυβέρνησης εξαρτάται από την εμπιστοσύνη των βουλευτών του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά λειτουργικά και θεσμικά αφής στιγμής χειριζόμαστε ένα εθνικό καθήκον είμαστε υπόλογοι απέναντι στον τόπο. Σας παρακαλώ να μας βοηθήσετε και ξέρει ο καθένας τον τρόπο για να βοηθήσει χωρίς να αφίσταται από τις πολιτικές του θέσεις.
Ι. Τραγάκης (ΝΔ): Ομιλεί εκτός μικροφώνου.
Μ. Τζίμας (ΝΔ): Ομιλεί εκτός μικροφώνου.
Ευ. Βενιζέλος (Υπ. Οικ.): Εγώ χαίρομαι με την αντίδραση αυτή και υιοθετώ, λοιπόν, τη δική σας αντίδραση και τη δική σας διατύπωση.
Μ. Τζίμας (ΝΔ): Μας τσεκάρετε δηλαδή;
Ευ. Βενιζέλος (Υπ. Οικ.): Χαίρομαι πάρα πολύ και αν από αυτή τη συζήτηση έχει ήδη προκύψει αυτό, το θεωρώ ένα σημείο επιτυχίας. Χαίρομαι να ξεκινάμε έτσι.
Ι. Τραγάκης (ΝΔ): Άρα, δεν ενστερνίζεστε αυτό που είπαμε.
Ευ. Βενιζέλος (Υπ. Οικ.): Πιστεύω ότι δεν υπάρχει κανείς που να έχει διαφορετική άποψη και αυτό είναι μια πάρα πολύ καλή αφετηρία για τις συζητήσεις μας στην επιτροπή. Ο κ. Σαχινίδης και ο κ. Οικονόμου και εγώ φυσικά, είμαστε στη διάθεσή σας για κάθε είδους διευκρίνιση γιατί στόχος είναι να ξέρουμε όλοι τι γίνεται και τι κάνουμε ανεξαρτήτως του τι ψήφο θα δώσει ο καθένας, αλλά τουλάχιστον πρέπει να μοιραζόμαστε την πληροφόρηση και πρέπει να μοιραζόμαστε και την ίδια αίσθηση επείγοντος και κινδύνου που υπάρχει. Σας ευχαριστώ.
