Αθήνα, 10 Μαΐου 2010
ΟΜΙΛΙΑ
ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΑΧΙΝΙΔΗ
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
(7 Μαΐου 2010)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΕΡΙΣΣΙΤΕΡΑΕπεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Επανακαθορισμός των επιδομάτων εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα και του επιδόματος αδείας για τους συνταξιούχους και βοηθηματούχους του Δημοσίου»
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η σημερινή συζήτηση γίνεται μέσα σε ένα ιδιαίτερα βαρύ κλίμα καθώς προχθές τρεις τραπεζικοί υπάλληλοι δολοφονήθηκαν άνανδρα από νεαρούς κουκουλοφόρους, οι οποίοι στο όνομα κάποιας υποτιθέμενης πάλης υπέρ των εργαζομένων πιστεύουν ότι μπορούν να σκοτώνουν εργαζομένους για να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Η χθεσινή και η σημερινή μέρα είναι οι πιο κρίσιμες ημέρες στην μεταπολεμική ιστορία της χώρας. Η χθεσινή και η σημερινή συζήτηση στην Ολομέλεια είναι οι πιο καθοριστικές για την μελλοντική πορεία της χώρας. Το πού θα βρεθεί η χώρα σε δέκα, είκοσι, τριάντα χρόνια από σήμερα το αποφασίζουμε αυτές τις ώρες. Το πού θα βρεθεί το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων στα επόμενα χρόνια το αποφασίζουμε αυτές τις ημέρες.
Είναι τόσο σημαντικές αυτές οι συζητήσεις και οι αποφάσεις που θα παρθούν στο ελληνικό κοινοβούλιο, που εύλογα μπορεί να υποθέσει κανείς ότι οι τριακόσιοι σημερινοί Βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου θα κληθούν στο μέλλον να απαντήσουν στο ερώτημα: “Τι ψήφισαν στην διαδικασία της 6ης και της 7ης Μαΐου του 2010 και γιατί ψήφισαν με τον τρόπο που ψήφισαν;”.
Θα ερωτηθούν από την κοινωνία, θα ερωτηθούν από τους ψηφοφόρους τους, θα ερωτηθούν και από την ίδια τους την οικογένεια ποια ήταν η στάση που τήρησαν όταν συζητήθηκε στο κοινοβούλιο η συμφωνία για το δάνειο από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης.
Έχοντας, λοιπόν, ακούσει το σύνολο των συναδέλφων της Βουλής από όλες τις πτέρυγες για τον τρόπο με τον οποίο αιτιολόγησαν τη στάση τους, καταλήγω στις εξής επισημάνσεις.
Άκουσα χθες τον Αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, τον κ. Σαμαρά, να λέει ότι η Νέα Δημοκρατία καταψηφίζει το νομοσχέδιο γιατί καταψηφίζει τα μέτρα που συνοδεύουν το νομοσχέδιο. Και ερωτώ: Τα χρήματα που έρχονται με το νομοσχέδιο, τα 110 δισ. τα θέλει η Νέα Δημοκρατία ή όχι; Να έρθουν στη χώρα ή όχι; Γιατί αν δεν θέλει και τα 110 δισ. που συνοδεύουν το νομοσχέδιο να έρθουν στη χώρα, τότε θα ήθελα οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας να μας πούνε πώς ακριβώς προτείνουν ότι θα μπορούσαμε να εκπληρώσουμε την υποχρέωση που έχουμε να αποπληρώσουμε ένα ομόλογο ύψους 10 δισ. στις 19 Μαΐου;
Εκτός αν έμμεσα η στάση την οποία προτρέπετε να κρατήσει η Κυβέρνηση είναι να μην αποπληρώσει το ομόλογο. Αν είναι έτσι, να μας το πείτε ανοιχτά: “Μην πληρώνετε τις υποχρεώσεις, μην πληρώνετε μισθούς, μην πληρώνετε συντάξεις”.
Αν πάλι η Νέα Δημοκρατία θέλει να πάρουμε τα χρήματα ως χώρα, αλλά η ίδια να μην συμμετάσχει σε αυτήν την προσπάθεια την οποία κάνουμε, τότε συμπεριφέρεται ως λαθρεπιβάτης, ως τζαμπατζής. Ανεβαίνει στο λεωφορείο αλλά δεν θέλει να πληρώσει το εισιτήριο. Θέλει τα οφέλη που απορρέουν για τη χώρα και τους πολίτες από τα 110 δισ. αλλά δεν θέλει να συμμετάσχει στα βάρη.
Δεν μπορείς όμως να έχεις τα λεφτά χωρίς τα βάρη. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Άρα, η Νέα Δημοκρατία κινείται εκ του πονηρού. Κινείται ως λαθρεπιβάτης του πολιτικού συστήματος της χώρας.
Αλλά ακόμα και έτσι, ακόμα και αν διεκδικήσετε για τον εαυτό σας τον τίτλο του λαθρεπιβάτη του πολιτικού συστήματος, θα πρέπει έστω και αυτή τη στιγμή να αναγνωρίσετε ότι τελικά είχε δίκιο η Κυβέρνηση που επιδίωξε να δημιουργηθεί αυτός ο μηχανισμός, ο οποίος δεν υπήρχε. Να αναγνωρίσετε ότι είχε δίκιο η Κυβέρνηση που έλεγε ότι μόνο στο εσωτερικό της Ευρώπης μπορεί να δοθεί μια αποτελεσματική λύση στο πρόβλημα που προκύπτει για μια χώρα, η οποία παίρνει μεν τα σωστά μέτρα αλλά δέχεται κερδοσκοπική επίθεση στις αγορές ομολόγων.
Γιατί πολλά άκουσα και από τους ομιλητές των προηγούμενων ημερών, και από τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αλλά και από τον Εισηγητή σας σήμερα σχετικά με τις απόψεις της Νέας Δημοκρατίας για το πώς φτάσαμε έως εδώ. Σας άκουσα να περιγράφετε ότι τα λάθη, τα οποία κάναμε σε αυτούς τους επτά μήνες, που είμαστε εμείς υπεύθυνοι για την διακυβέρνηση της χώρας, είναι αυτά που μας οδήγησαν και στα αυξημένα επιτόκια, είναι αυτά που μας οδήγησαν και στην υποβάθμιση των αξιολογικών οίκων.
Αλλά αν είναι έτσι όπως τα λέτε, αν είναι έτσι όπως τα περιγράφετε, δώστε μας σας παρακαλώ μια λογική εξήγηση στο ερώτημα: “Γιατί ανάλογες εξελίξεις στο ζήτημα των επιτοκίων είχαμε και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Γιατί ανάλογες εξελίξεις σε ό,τι αφορά στην αξιολόγηση των διαφόρων οίκων και την υποβάθμιση άλλων χωρών συνέβησαν σε χώρες που στο κάτω-κάτω δεν έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης το ΠΑ.ΣΟ.Κ.;”
Πολύ φοβούμαι ότι δυστυχώς σε αυτά τα ερωτήματα δεν μπορείτε να δώσετε απάντηση. Και δεν θέλετε να δώσετε απάντηση γιατί ουσιαστικά η απάντηση είναι ότι τελικά για την εξέλιξη της χώρας ευθύνες έχει η Νέα Δημοκρατία. Και αυτό το οποίο κάνετε αυτούς τους επτά μήνες που συζητάμε στη Βουλή είναι να προσπαθείτε με κάθε τρόπο να αποσιωπήσετε την εξαετή διακυβέρνηση της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ακουσα πολλές φορές - και θα επιμείνω σ’ αυτό - κυρίως από συναδέλφους της αριστερής αντιπολίτευσης του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ - γιατί εχθες δημιουργήθηκε ένα ζήτημα ως προς το τι συνιστά αριστερή αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ - να μας καταλογίζουν ευθύνες και να λένε ότι η σημερινή λύση που προτείνει η Κυβέρνηση, λέει ότι δήθεν είναι μονόδρομος.
Να ξεκαθαρίσω κάτι. Ποτέ δεν ισχυριστήκαμε ούτε θα ισχυριστούμε ότι η σημερινή λύση είναι ευχάριστη. Ποτέ δεν ισχυριστήκαμε ούτε θα ισχυριστούμε ότι η σημερινή λύση είναι μονόδρομος. Πάντοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας, πάντοτε στην πολιτική, υπήρχαν και άλλοι δρόμοι. Και σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει και ένας άλλος δρόμος και είναι ο δρόμος της χρεοκοπίας.
Εάν, λοιπόν, θέλετε να μας προτείνετε να ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο, να βγείτε και να το πείτε ανοικτά. Εάν δεν θέλετε να προτείνετε το δρόμο της χρεοκοπίας και δεν θέλετε και το δρόμο που επιλέγει η Κυβέρνηση αυτή τη στιγμή, δηλαδή να εξασφαλίσει μέσα από αυτή τη δανειακή σύμβαση 110 δισ. ευρώ, τότε να μας προτείνετε τον τρίτο, τέταρτο, πέμπτο, έκτο δρόμο, όποιο δρόμο φαντάζεστε εσείς ότι υπάρχει για να μπορέσει η χώρα να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της.
Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έκανε μια πολύ συγκεκριμένη επιλογή. Δεν θέλει να οδηγήσει τη χώρα σ’ αυτή την περιπέτεια. Επιλέγει αυτό το δρόμο. Πέστε μας και εσείς ανοικτά: “Ποιον ακριβώς δρόμο μας προτείνετε, της χρεοκοπίας ή κάποιον άλλον;”
Επιλέξαμε να δώσουμε αυτή τη μάχη και όχι μόνο να τη δώσουμε αλλά να την αντιμετωπίσουμε και ως μια ευκαιρία. Άκουσα τον κ. Τζέκη να θέτει ερωτήματα για την επίκληση του πατριωτισμού που κάνει η Κυβέρνηση και να λέει: “Γιατί δεν απευθύνεστε και στον πατριωτισμό των οικονομικά ισχυρών;”.
Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι σε αυτήν την τόσο κρίσιμη μάχη για τη χώρα όλοι θα αξιολογηθούν και θα αξιολογηθούν από τη στάση που τήρησαν και τηρούν. Γιατί όσο επικίνδυνη είναι η στάση ενός κερδοσκόπου, ο οποίος επιτίθεται στην αγορά ομολόγων, στα ελληνικά ομόλογα και οδηγεί στην κατάσταση στην οποία βρεθήκαμε, άλλο τόσο επικίνδυνη είναι και η στάση ενός οικονομικά ισχυρού, ο οποίος φυγαδεύει τα κεφάλαιά του εκτός της χώρας, προκειμένου να διασφαλιστεί ο ίδιος.
Άκουσα τον κ. Παπαδημούλη να καταλογίζει σε ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία ευθύνες για τα δημοσιονομικά πάρτυ που έγιναν σ’ αυτή τη χώρα και να λέει ότι αυτά οδήγησαν στο σημείο στο οποίο βρισκόμαστε. Θέλω να ρωτήσω τον κ. Παπαδημούλη, όχι τον ίδιον προσωπικά, αλλά τον πολιτικό χώρο τον οποίον εκπροσωπεί: “Ο χώρος του είναι άμοιρος ευθυνών;”
Δεν είναι αυτός που μέσα από τη δυσανάλογη παρουσία που έχει στους κοινωνικούς χώρους - και εννοώ «δυσανάλογη» σε σχέση με την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση που από το 1974 και μετά - υπερθεμάτιζε πάντοτε πλειοδοτώντας για αύξηση παροχών χωρίς ποτέ να θέσει το ερώτημα: “Ολες αυτές οι παροχές από τη μεριά της πολιτείας, όλες αυτές οι πληρωμές τις οποίες καλούσε μονίμως ο πολιτικός χώρος τον οποίον εκφράζει, να τις αναλάβει η πολιτεία, θα έπρεπε να χρηματοδοτούνται και από κάπου, από κάποιους πόρους;”
Διότι είναι πάρα πολύ εύκολο να έρχεσαι στη Βουλή και να απομονώνεις από ένα νομοσχέδιο διάφορες παραγράφους. Αυτό είδαμε τις τελευταίες ημέρες. Είδαμε μια πολιτική που λέει: “Ξέρετε κάτι; Εμείς απ’ αυτό το νομοσχέδιο στο άρθρο τάδε, υποστηρίζουμε εκείνη την παράγραφο”.
Είναι πολύ εύκολο να έρχεσαι στη Βουλή και να λες: “Δεν ψηφίζω το νομοσχέδιο, θέλω, όμως, τα 110 δισ. να έρθουν στη χώρα και ταυτόχρονα καταψηφίζω οποιοδήποτε νομοσχέδιο προβλέπει επιβολή φόρων που θα φέρουν έσοδα στη χώρα, αλλά υπερψηφίζω οποιαδήποτε δαπάνη συνεπάγεται αυτό το νομοσχέδιο για να στηρίξει όποιον κατά τη δική σας γνώμη πρέπει να στηρίξουμε”.
Αυτό το θεωρείτε πολιτικά υπεύθυνη στάση; Αυτό είναι πολιτικά ανεύθυνη στάση και γι’ αυτό επιμένω ότι πολύ σύντομα ο καθένας από μας θα κληθεί να λογοδοτήσει για τη στάση που τήρησε μέσα σ’ αυτή τη Βουλή σε αυτές τις κρίσιμες ημέρες για να απαντήσει στο ερώτημα “πώς φτάσαμε ως εδώ;”
Και ναι, θα κληθεί αυτή η χώρα να περάσει μέσα από ένα στενό πέρασμα. Πιστεύω και είμαι αισιόδοξος ότι στο τέλος αυτής της δύσκολης πορείας όλοι θα βρεθούμε στην απέναντι όχθη. Το ερώτημα, όμως, είναι πόσοι από αυτούς που θα βρεθούμε στην απέναντι όχθη, θα βρεθούμε γιατί πραγματικά πήραμε αυτό το βαρύ φορτίο στην πλάτη μας και περάσαμε απέναντι και πόσοι θα περάσουμε ως λαθρεπιβάτες του πολιτικού συστήματος.
Και απ’ ό,τι συνειδητοποιώ από τη στάση της Νέας Δημοκρατίας και των άλλων κομμάτων της Αντιπολίτευσης έχουν επιλέξει για τον εαυτό τους τη στάση του λαθρεπιβάτη του πολιτικού συστήματος.
Σας ευχαριστώ.
