Αθήνα, 31 Μαρτίου 2010ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ,
ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ
«ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑΚυρίες και κύριοι Βουλευτές, να σας ευχαριστήσω όλους για τα σχόλια πάνω στα τρία πρώτα άρθρα του νόμου. Κατ’ αρχάς, επιτρέψτε μου να κάνω μία παρατήρηση, η οποία δεν έχει να κάνει με το Σχέδιο Νόμου, αλλά είναι ζήτημα που αναφέρθηκε και στο οποίο βεβαίως χρωστάω μια απάντηση.
Έχει να κάνει με τον δανεισμό της Ελληνικής Δημοκρατίας από τις διεθνείς αγορές. Κατ’ αρχάς, δεν θα μπω σε μια συζήτηση στο κατά πόσον η Αξιωματική Αντιπολίτευση επιχαίρει ή όχι, δεν κάνω δίκη προθέσεων. Παρατηρώ, όμως, ότι η Αξιωματική Αντιπολίτευση εξακολουθεί να μην αποδέχεται τις ευθύνες που έχει, για το γεγονός ότι η χώρα είναι εκεί που είναι αυτή τη στιγμή και αρνείται ακόμα και σήμερα να παραδεχτεί ότι παρέδωσε μια οικονομία σμπαράλια. Αρνείται να παραδεχτεί ότι παρέδωσε ένα φοροεισπρακτικό μηχανισμό διαλυμένο. Αρνείται να παραδεχτεί ότι όλα αυτά τα χρόνια οι δαπάνες του ελληνικού Δημοσίου αυξήθηκαν, διότι κάνατε δώρα στους έχοντες, στους κατέχοντες και στους φίλους σας. Αρνείται να παραδεχτεί ότι διέλυσε το κράτος. Και έρχεται σήμερα και ζητάει και ρέστα.
Η υπόθεση του δανεισμού είναι κάτι το εξαιρετικά σοβαρό, στο οποίο πρέπει να υπάρχει μια υπεύθυνη στάση και δεν είναι σοβαρή και υπεύθυνη στάση το να γίνεται μια ελαφρά συζήτηση, όπως δυστυχώς άκουσα από ορισμένες τοποθετήσεις που έγιναν εδώ. Και να εξηγηθούμε, η Ελληνική Δημοκρατία κάθε φορά που βγαίνει να δανειστεί, δανείζεται με χαμηλότερο επιτόκιο από την προηγούμενη φορά. Και αυτό συμβαίνει, διότι αυτή η Κυβέρνηση έχει πάρει δύσκολα μέτρα, τα οποία αναγνωρίζονται διεθνώς και τα αναγνωρίζουν και οι Έλληνες πολίτες και αυτό επιτρέπει τη σταδιακή αποκλιμάκωση του κόστους δανεισμού.
Εμείς, δεν πανηγυρίσαμε από την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ακούσατε έναν Πρωθυπουργό πάρα πολύ υπεύθυνα να λέει ότι και από εμάς εξαρτάται. Εξαρτάται από τις προσπάθειες που θα κάνουμε εμείς εδώ και αυτό ισχύει. Εξαρτάται από το πόσο πιστά θα ακολουθηθεί και πόσο πιστά θα εφαρμοστεί το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Και αυτό κάνουμε.
Προχτές βγήκαμε στην αγορά, για να δανειστούμε σε μία ειδική έκδοση επταετούς ομολόγου. Γιατί επτά χρόνια; Διότι είχαμε δανειστεί στα δέκα και στα πέντε χρόνια και γιατί όποιος ξέρει λίγο την αγορά, ξέρει ότι δεν πρέπει να βγαίνεις συνεχώς να δανείζεσαι στις ίδιες διάρκειες.
Η συγκεκριμένη αγορά ομολόγων, η επταετής, έχει ειδικό κοινό, που είναι επενδυτικά ταμεία, είναι ειδικοί άνθρωποι και άρα δεν έχει ποτέ την υπερκάλυψη που έχουν άλλες διάρκειες, πενταετίας, δεκαετίας. Δανειστήκαμε κάτω από 6%. Ήταν μια σημαντική βελτίωση από προηγούμενες φορές και είναι μεγάλο λάθος, όσοι νομίζουν πως η τεχνική έκδοση που έκανε χτες η Ελληνική Δημοκρατία, που είχε να κάνει με το άνοιγμα ενός ομολόγου εικοσαετίας, με το οποίο δανείστηκε για 12,5 χρόνια σε 5,9%, που είναι ένα εξαιρετικό επιτόκιο, αυτό καθ' οιονδήποτε τρόπο μπορεί να ερμηνευθεί ως μη υπερκάλυψη αυτού που ζητήσαμε. Απλώς, όποιος το λέει αυτό, δεν καταλαβαίνει πώς λειτουργεί η αγορά και επαναλαμβάνω ότι το ζήτημα του δανεισμού της χώρας είναι υπερβολικά σοβαρό για να ακούγονται τέτοια πράγματα μέσα στη Βουλή των Ελλήνων.
Θερμή παράκληση, μεγαλύτερη σύνεση, προσοχή από όσους μιλάνε για τα ζητήματα αυτά. Η χώρα μας συνεχίζει να δανείζεται με επιτόκιο που είναι πιο ψηλό από εκείνο που θα θέλαμε.
Θα υπάρξει αποκλιμάκωση των επιτοκίων και θα έχει να κάνει με το πόσο καλά εφαρμόζονται τα μέτρα που πήρε αυτή η Κυβέρνηση. Δυστυχώς, η αξιοπιστία της χώρας στις διεθνείς αγορές, όταν αναλάβαμε τη διακυβέρνηση της χώρας, ήταν μηδενική. Η επιχείρηση ανάκτησης αυτής της αξιοπιστίας είναι μία επιχείρηση σε βάθος χρόνου και δεν γίνεται απ’ τη μια μέρα στην άλλη και ήδη αποδίδει καρπούς. Αυτό, το βλέπουν οι πάντες. Αποδίδει καρπούς στη στήριξη που έχουμε από τους ευρωπαίους εταίρους και οι Έλληνες πολίτες στηρίζουν την προσπάθεια που κάνει η ελληνική Κυβέρνηση. Αυτό, δυστυχώς κάποιοι σ’ αυτή την αίθουσα δεν θέλουν να το καταλάβουν, γιατί δεν θέλουν να παραδεχτούν τις ευθύνες που έχουν.
Θέλω να σταθώ στο ζήτημα των τεκμηρίων που τέθηκε και από τους εισηγητές και από πολλούς συναδέλφους που τοποθετήθηκαν. Τα τεκμήρια που εισάγονται στο νομοσχέδιο έχουν μια συγκεκριμένη λογική. Να αποκαλύψουν φορολογητέα ύλη, η οποία αποκρύπτεται. Κάποιος, που έχει ένα συγκεκριμένο τρόπο διαβίωσης, δεν μπορεί να δηλώνει εισοδήματα που δεν ανταποκρίνονται σ’ αυτό τον τρόπο διαβίωσης. Ξεκινήσαμε με αυτή τη βασική αρχή. Τα τεκμήρια δεν είναι ένα ή δύο, αλλά πολλά και αθροίζονται. Αυτό είναι το λογικό. Τα τεκμήρια είναι πάντα μέσοι όροι και άρα πάντα θα βρεθεί ένα παράδειγμα, όπου κάποιος μπορεί να τα συγκεντρώνει, αλλά να έχει ένα πραγματικό εισόδημα χαμηλότερο.
Γι’ αυτό το λόγο, τα τεκμήρια είναι μαχητά και πάντα θα βρεθούν κάποιοι, οι οποίοι προφανώς έχουν κάποια τεκμήρια, αλλά έχουν ένα πραγματικό εισόδημα πολύ μεγαλύτερο από το άθροισμα αυτών των τεκμηρίων. Το φορολογικό μας σύστημα δεν μένει πάνω στα τεκμήρια. Έχει γίνει μία μεγάλη αναφορά για την περίφημη μονοκατοικία των 300 τ.μ. στην Εκάλη και τα αυτοκίνητα των 5.000 κυβικών.
Μέχρι τώρα, ίσχυαν δύο τεκμήρια: για τις μεγάλες κατοικίες και για τα αυτοκίνητα για εργοστασιακή αξία πάνω από 50.000 ευρώ, δηλαδή πραγματική αξία πάνω από 130.000 ευρώ. Σχεδόν όλα αυτά τα αυτοκίνητα ήταν σε εταιρείες με leasing και ελάχιστα από αυτά ανήκαν σε άτομα. Για τις κατοικίες, ισχύει το ίδιο.
Η μεγάλη διαφορά τώρα είναι ότι, εάν κάποιος κατοικεί σε μία μονοκατοικία 300 τ.μ., αυτό θα είναι τεκμήριο διαβίωσης. Μέχρι τώρα, κάποιος που κατοικούσε σε μια παρόμοια κατοικία, αλλά αυτή η κατοικία ήταν σε μία εταιρεία ή σε μια off shore ακινήτων, απλούστατα δεν φορολογείτο. Αυτούς τους ανθρώπους, εμείς τους φορολογούμε, διότι βάζουμε φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, κάτι για το οποίο μας κατηγορεί η Ν.Δ.. Εκεί φαίνεται η υποκρισία στην κριτική που κάνει. Τους φορολογούμε, αυξάνοντας το φόρο από το 3% στα 15% που ισχύει για τις off shore εταιρείες. Έτσι πιάνει κανείς την φοροαποφυγή. Δεν περιμένουμε μόνο μέσα από το σύστημα των τεκμηρίων να πιάσουμε τους 1.000 πλουσιότερους ανθρώπους που φοροδιαφεύγουν σ’ αυτή την χώρα. Όμως, είναι ένα πολύ μεγάλο δίχτυ που βγάζει στην επιφάνεια ένα πολύ μεγάλο μέρος του πλούτου που υπάρχει σ’ αυτή τη χώρα και φοροδιαφεύγει.
Σ’ ένα τέτοιο σύστημα, μπορεί και πρέπει να γίνουν τέτοιες διορθωτικές κινήσεις και η Κυβέρνηση απέδειξε, αντίθετα με κάποια που ακούστηκαν εδώ, ότι ακούει και εκεί που θεωρεί ότι πρέπει να γίνουν διορθωτικές κινήσεις, τις κάνει.
Σήμερα θα μείνω σε κάποιες νομοτεχνικές διορθώσεις. Επιφυλάσσομαι πριν το κλείσιμο της συζήτησης στην Επιτροπή να γίνουν μία σειρά από συγκεκριμένες βελτιώσεις που θα αφορούν τα τεκμήρια, θα δίνουν τη δυνατότητα ελάφρυνσης σε ορισμένα χαμηλά και επιβάρυνσης σε ορισμένα υψηλά τεκμήρια που καταφανώς έχουν να κάνουν με πολυτελή διαβίωση.
Θα υπάρξουν βελτιώσεις, έτσι ώστε να τελειώνουμε με τους «φερετζέδες» και εννοώ την υποκρισία γύρω από την κριτική που γίνεται ότι δήθεν σκανδαλωδώς κάποιοι ευνοούνται. Σ’ αυτήν τη χώρα καταλάβαμε πολύ καλά, ποιοι σκανδαλωδώς ευνόησαν ποιους τα τελευταία χρόνια. Ξέρουμε ότι η φορολογική επιβάρυνση της μέσης ελληνικής οικογένειας τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, διπλασιάστηκε ως ποσοστό του εισοδήματος επί Ν.Δ.. Το καταλάβαμε γιατί ξέρουμε ότι η φορολογία στη μεγάλη ακίνητη περιουσία και γενικά στη μεγάλη περιουσία μειώθηκε δραματικά τα τελευταία χρόνια με τη Ν.Δ. και με τους φορολογικούς της νόμους που έφερνε.
Όλοι οι πολίτες κατάλαβαν καλά ποιος ευνοεί ποιον, ποιος είναι με τη μέση ελληνική οικογένεια, με τον εργαζόμενο και ποιος ευνόησε με τις ρυθμίσεις του όλα αυτά τα χρόνια τους κατ’ εξοχήν ευνοημένους σ’ αυτή την χώρα. Φέραμε ένα νομοσχέδιο δικαιοσύνης και αυτό αναγνωρίζεται από όλους. Κάθε νομοσχέδιο επιδέχεται βελτιώσεων και εδώ είμαστε για να τις κάνουμε, αλλά στη βασική γραμμή δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω και οποιαδήποτε αλλαγή κάνουμε θα είναι για να ενισχύσουμε αυτή τη βασική γραμμή.
Σχετικά με το άρθρο 1, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι όποιος διαφωνεί με αυτό το άρθρο και μάλιστα όταν αυτός είναι η Αξιωματική Αντιπολίτευση, διαφωνεί με μια πιο προοδευτική φορολογική κλίμακα που μειώνει τη φορολογική επιβάρυνση σε όλα τα εισοδήματα κάτω των 40.000 ευρώ και επιβαρύνει όλους όσους έχουν εισοδήματα πάνω από 40.000 ευρώ.
Άκουσα τον εισηγητή της Ν.Δ. να κάνει την αυτοκριτική του, διότι παρά το γεγονός ότι καταψηφίζει το άρθρο αυτό, είπε πολύ καθαρά ότι «ναι, είναι πολύ σωστό να υπάρχει μια πιο προοδευτική κλίμακα». Χαίρομαι που επιτέλους η Ν.Δ. επισήμως αναγνωρίζει ότι οι αλλαγές που έκανε στη φορολογική κλίμακα επί δικής της διακυβέρνησης ήταν στη λάθος κατεύθυνση και έκανε μια λιγότερο προοδευτική κλίμακα, η οποία επιβάρυνε περισσότερο τα χαμηλά εισοδήματα και ελάφρυνε τα υψηλά.
Έστω και τώρα, παραδέχεστε ότι οι φορολογικές σας αλλαγές ήταν στη λάθος κατεύθυνση. Αυτό, δεν σας φέρνει στο να κάνετε και το επόμενο βήμα που θα ήταν ένα γενναίο βήμα και να πείτε «ναι, υπερψηφίζουμε αυτό το άρθρο, γιατί πράγματι βελτιώνετε η κατάσταση». Σας ενοχλεί το γεγονός ότι έχουμε μια προοδευτική κλίμακα που είναι καταφανώς δικαιότερη από την προηγούμενη.
Από πολλούς Βουλευτές τέθηκε το ζήτημα που αφορά στους συνταξιούχους. Βρίσκω σωστές τις παρατηρήσεις. Προσανατολιζόμαστε σε δύο κατευθύνσεις. Σίγουρα θα μπει ένα όριο ηλικίας, διότι συνταξιούχος ετών 50 είναι προφανές ότι δεν πρέπει να έχει οποιαδήποτε εξαίρεση από τα κανονικά τεκμήρια διαβίωσης και δεύτερον, θα προσπαθήσουμε να εισάγουμε ένα τεκμήριο εισοδήματος με ένα δίκαιο τρόπο.
Έγινε μία συζήτηση σχετικά με τις αποδείξεις και ζητήθηκε να ισχύουν και οι αποδείξεις των ΔΕΚΟ. Κατ’ αρχάς, θα ήθελα να κάνω μία γενική παρατήρηση για το ζήτημα των αποδείξεων. Σε μία χώρα, στην οποία τα πάντα θα ήταν μηχανοργανωμένα, όπου θα υπήρχαν ηλεκτρονικά συστήματα, όπως σωστά τέθηκε από κάποιον στην τοποθέτηση του, δεν θα είχαμε την ανάγκη να ζητήσουμε την βοήθεια των πολιτών. Διότι εκεί, με ηλεκτρονικά συστήματα, θα μπορούσαμε και με μία καλύτερη φορολογική συνείδηση να πιάνουμε την φοροδιαφυγή. Τώρα είμαστε αναγκασμένοι να το κάνουμε και το κάνουμε με αυτό τον τρόπο, ο οποίος λειτουργεί και ως κίνητρο για όσους μαζεύουν αποδείξεις και ως αντικίνητρο για όσους δεν μαζεύουν και βεβαίως για όσους δεν εκδίδουν αποδείξεις.
Με αυτή τη λογική είναι φτιαγμένο και το σύστημα. Δεν είναι δυνατόν να εξαιρεθούν όσοι έχουν εισοδήματα κάτω των 12.000 ευρώ. Γιατί είναι πάρα πολλοί αυτοί και αν το κάνει κανένας αυτό, εξαιρεί από τη δύναμη πυρός για τη συλλογή αποδείξεων ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού. Αντιστοίχως, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να βάζει κανένας τις αποδείξεις μέσα, όπως την απόδειξη της Δ.Ε.Η. Η Δ.Ε.Η. κόβει αποδείξεις και έχουμε επιλέξει τα όρια έτσι, ώστε να μην δημιουργούν κανένα απολύτως πρόβλημα, διότι, όπως πολύ σωστά πάλι ειπώθηκε από κάποιον, ειδικά σε περιόδους όπως η σημερινή, ο κόσμος το εισόδημα του το καταναλώνει και αποδείξεις ελάχιστες, όπως αυτές που ζητάμε, μπορεί να προσκομίσει.
Άρα, λοιπόν, οι αποδείξεις τις οποίες θα βλέπουμε και στα φορολογικά έσοδα από τον επόμενο μήνα, την επίπτωση τους, είναι ένα πολύ θετικό μέτρο, το οποίο, για να μην χρησιμοποιήσω την λέξη που επανειλημμένα έχω χρησιμοποιήσει, νομίζω ότι έχει ήδη αποδείξει την χρησιμότητα του.
Τέθηκε ένα ερώτημα αν θα έχουν βάθος χρόνου οι προβλέψεις του νομοσχεδίου και μάλιστα ασκήθηκε κριτική και σήμερα, όπως «θα φέρετε και άλλο φορολογικό νομοσχέδιο;». Ναι, οι διατάξεις αυτού του νομοσχεδίου θα έχουν βάθος χρόνου. Δεν μπαίνουν για να ανατραπούν και ναι, θα φέρουμε ένα άλλο φορολογικό νομοσχέδιο, γιατί δεν τελείωσε η αλλαγή του φορολογικού συστήματος.
Αλλά το άλλο φορολογικό νομοσχέδιο δεν έχει να κάνει με αυτές τις διατάξεις. Δεν θα ανατρέπει τίποτα από όλα αυτά. Θα είναι απλοποιήσεις, κωδικοποιήσεις και αναμόρφωση των φορολογικών υπηρεσιών. Κάτι για το οποίο έχουμε δεσμευτεί: η κατάργηση του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων και ούτω καθ’ εξής, και τα οποία θα κάνουμε και προφανώς θα πρέπει να υπάρξει συνέχεια. Δεν μπορεί να αλλάξει κανένας ριζικά όλο το φορολογικό σύστημα της χώρας μέσα σε τρεις μήνες. Σε τρεις μήνες κάνει ριζικές τομές, όπως κάνουμε εμείς και ολοκληρώνεται η προσπάθεια αυτή, σε ένα δεύτερο χρόνο.
Συνεχίζω με ορισμένα ζητήματα που τέθηκαν. Τέθηκε ένα ζήτημα σχετικά με τα κίνητρα για εξοικονόμηση ενέργειας. Το σημειώνω, για να το δούμε αυτό, για το κατά πόσο μπορούμε να βελτιώσουμε τα κίνητρα σε αυτή την κατεύθυνση.
Ακούστηκε για πολλοστή φορά ότι δεν έγινε διαβούλευση και δεν έγινε πραγματικός διάλογος. Οι κοινωνικοί φορείς κλήθηκαν σε πολλές συνεδριάσεις, σε δύο εκ των οποίων ήμουν και εγώ παρών. Οι συνεδριάσεις αυτές ήταν εξαιρετικά χρήσιμες. Οι συνεδριάσεις αυτές ήταν εν’ ολομελεία. Στη συνέχεια, δημιουργήθηκαν 10 ομάδες εργασίες. Οι ομάδες εργασίας δούλεψαν για μήνες. Το επαναλαμβάνω, για μήνες.
Είναι προφανές ότι ακούστηκαν οι απόψεις όλων των κοινωνικών εταίρων. Όλων των κοινωνικών εταίρων και αυτοί που ήρθαν εδώ και άλλοι που δεν ήταν εδώ, όπως είναι οι δικηγόροι, οι μηχανικοί, οι συμβολαιογράφοι και όλοι. Ακούστηκαν οι απόψεις. Η Κυβέρνηση, βεβαίως, έχει την τελική ευθύνη των προτάσεών της. Το γεγονός ότι δεν δεχτήκαμε όλες τις απόψεις όλων των κοινωνικών εταίρων δεν σημαίνει ότι δεν έγινε διάλογος. Έγινε πρωτοφανής διάλογος, όπως δεν έχει γίνει ποτέ για φορολογικό νομοσχέδιο και σε αυτό δεν συνυπολογίζω καν το διάλογο που έγινε, την κοινωνική διαβούλευση που έγινε, για να είμαι πιο ακριβής, μέσα από το Διαδίκτυο, με τις 15.000 παρατηρήσεις που πήραμε, κωδικοποιήσαμε και επιχειρήσαμε να αξιοποιήσουμε όσο μπορούσαμε στην σύνταξη του νομοσχεδίου.
Τέθηκε και ένα ζήτημα γύρω από τα σωματεία και τις δωρεές. Όπως ξέρετε, εξαιρέσαμε τα αθλητικά σωματεία. Υπάρχει ένα ζήτημα σωματείων που είναι απλώς «σφραγίδες» και δεν έχουν πραγματική οντότητα και εκεί πρέπει να είναι κανείς πολύ προσεκτικός, ως προς τις φορολογικές απαλλαγές. Αλλά εδώ δεν πρέπει να καούν και τα χλωρά μαζί με τα ξερά. Έχουμε κάνει μία συγκεκριμένη πρόταση που αφορά τις δωρεές, αλλά από εκεί και πέρα, το θέμα των σωματείων που είναι «σφραγίδα» και υπάρχουν και το ξέπλυμα χρήματος που δυστυχώς γίνεται μέσα από κάποια ιδρύματα, αυτό είναι θέμα ελεγκτικών μηχανισμών περισσότερο και λιγότερο νομοθετικής πρωτοβουλίας.
Σημειώνω την πρόταση που έχει γίνει για τα ιδιωτικά σχολεία και μάλιστα και ορισμένα συγκεκριμένα παραδείγματα που μας δόθηκαν και θα δούμε τι μπορεί να γίνει εκεί. Αντιστοίχως, το ζήτημα με τους διαζευγμένους και τον επιμερισμό του αφορολόγητου. Επίσης, μας απασχολεί το θέμα του τρόπου συμπερίληψης των οικιακών βοηθών και το πιθανό κίνητρο προς «μαύρη» εργασία, που αυτό δημιουργεί.
Ως προς τα σκάφη, κάνουμε διαφοροποιήσεις, έτσι ώστε να γίνει ένας σαφής διαχωρισμός, γιατί πραγματικά είναι και ήδη υπάρχει, αλλά θα τον κάνουμε πολύ πιο έντονο, ανάμεσα στα μικρά και στα μεγάλα και πόσω μάλλον τα πολύ μεγάλα.
Θα ήθελα να επαναλάβω κάτι, επειδή το σημείωσα. Επειδή ειπώθηκε ότι ο κόσμος περιμένει ένα πολύ πιο δραστικό σύστημα αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής, η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής δεν γίνεται με μία ρύθμιση. Είναι προφανές ότι τα τεκμήρια από μόνα τους δεν αρκούν να αντιμετωπίσουν την φοροδιαφυγή.
Η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής είναι αποτέλεσμα ενός πλέγματος δράσεων και ρυθμίσεων και το νομοσχέδιο αυτό, από την αρχή μέχρι το τέλος, έχει μία σειρά από ρυθμίσεις, οι οποίες συνολικά αντιμετωπίζουν για πρώτη φορά με τόσο οργανωμένο τρόπο ένα φαινόμενο, που δυστυχώς είναι τόσο πολύ διαδεδομένο στην χώρα μας, όσο είναι η φοροδιαφυγή.
Επίσης, για τα ζητήματα της απαλλαγής των αυτοκινήτων και των ατόμων με αναπηρία, υπάρχουν ορισμένες ρυθμίσεις. Θα δούμε και το θέμα που έχει να κάνει με τα αυτοκίνητα που ανήκουν στους φορείς.
Θα μου επιτρέψετε και μια παρέμβαση σχετικά με το ΔΝΤ, γιατί νομίζω ότι χρειάζεται να γίνει μια διευκρίνιση. Παρακολουθώ την επικαιρότητα και τη συζήτηση που έχει ανοίξει γύρω από το ρόλο του ΔΝΤ. Πρέπει να πω, ότι εδώ χρειάζεται λίγη περισσότερη ψυχραιμία. Δεν είναι δυνατόν μια σύσκεψη που γίνεται στην Ουάσιγκτον να δημιουργεί το θόρυβο που δημιουργεί στην Αθήνα. Τα πράγματα είναι εξαιρετικά καθαρά. Έχει δημιουργηθεί με απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ένας μηχανισμός στήριξης. Είναι ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός, με την πλειοψηφία των κεφαλαίων να προέρχονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο μηχανισμός αυτός, τις επόμενες εβδομάδες θα διευκρινιστεί το πώς ακριβώς θα λειτουργήσει, διότι η απόφαση αυτή είναι ως οδηγός στις υπηρεσίες της Επιτροπής να δουλέψουν επ’ αυτού.
Το ΔΝΤ είναι ένας ανεξάρτητος οργανισμός, ο οποίος έχει τους δικούς του κανόνες. Αυτό, λοιπόν, το οποίο δήλωσε ο επικεφαλής του, ο κ. Στρος-Καν, ήταν το προφανές. Το ότι εάν τυχόν -που επαναλαμβάνω ότι δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα για την Ελλάδα- η Ελλάδα πήγαινε κάποια στιγμή και χτυπούσε την πόρτα του Ταμείου, τότε έχει τις δικές τους διαδικασίες. Έχει ένα διοικητικό συμβούλιο, στο οποίο συμμετέχουν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες κ.ο.κ..
Άρα, λοιπόν, ο θόρυβος που έχει δημιουργηθεί γύρω από αυτό, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματική διάσταση των πραγμάτων. Η πραγματική διάσταση των πραγμάτων είναι ότι η Ελλάδα χρειαζόταν την απόφαση που πάρθηκε.
Με βάση αυτή την απόφαση, εμείς προχωράμε με τις δικές μας δυνάμεις για το δικό μας πρόγραμμα δανεισμού. Είναι εξαιρετικά θετικό το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, η Ελλάδα έχει ολοκληρώσει και καλύψει τις ανάγκες δανεισμού για όλο τον Απρίλιο, που είναι ο πιο δύσκολος και πιο βαρύς μήνας του χρόνου, με πάνω από 13 δις που χρειάζονταν να έχουν αντληθεί και να μπορέσουμε να καλύψουμε και τοκοχρεολύσια και άλλες δανειακές ανάγκες. Άρα, λοιπόν, προχωράμε για τον επόμενο μήνα, που είναι ο μήνας Μάιος.
Προχωράμε με τις δικές μας δυνάμεις, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι θετικό ότι δημιουργήθηκε, υπάρχει και θα εξειδικευτεί περαιτέρω αυτός ο ευρωπαϊκός μηχανισμός, στον οποίο θα μπορούσε δυνητικά να συμμετάσχει και το ΔΝΤ.
ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
Θέλω να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις για τα άρθρα αυτά, απαντώντας σε κάποια πιο συγκεκριμένα. Με το άρθρο 4, επιχειρούμε να καταργήσουμε τις φοροαπαλλαγές που υπάρχουν και με το άρθρο 5 να καταργήσουμε την αυτοτελή φορολόγηση.
Νομίζω ότι ένα από τα βασικά ζητήματα τα οποία ο έλληνας πολίτης και φορολογούμενος περιμένει από το φορολογικό του σύστημα είναι να υπάρχουν ενιαίοι κανόνες για όλους και να μη χρησιμοποιείται το φορολογικό σύστημα για να δώσει προνόμια ή από την πίσω πόρτα πράγματα, τα οποία η Πολιτεία η ίδια δεν θέλησε να κάνει με ένα πιο ευθύ τρόπο.
Έχουμε φοροαπαλλαγές και καταστάσεις αυτοτελούς φορολόγησης, οι οποίες έχουν γίνει για πολύ σωστούς λόγους. Υπάρχουν και άλλες, που είναι αποτέλεσμα συντεχνιακών διεκδικήσεων. Η λογική που ακολουθούμε εδώ, είναι μια λογική κατάργησης όλων αυτών των φοροαπαλλαγών και αυτοτελούς φορολόγησης με ελάχιστες εξαιρέσεις. Και αυτό, γιατί εάν η Πολιτεία θεωρεί ότι πρέπει κάποιοι για παράδειγμα να αμείβονται περισσότερο για αυτό το οποίο κάνουν, πρέπει να βρει να το κάνει με άλλο τρόπο και όχι μέσω της δημιουργίας μιας αυτοτελούς φορολόγησης.
Έγινε αναφορά από πολλούς σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες. Για το θέμα των ναυτικών, θα το κοιτάξουμε πολύ προσεκτικά. Αντιλαμβάνομαι αυτό που ειπώθηκε από όλες τις πτέρυγες της Βουλής και, αν θέλετε, κάποιες ιδιαιτερότητες της εργασίας και του τρόπου.
Από εκεί και πέρα, υπάρχουν μια σειρά από κατηγορίες που εντάσσονται στο πλαίσιο των δημοσίων υπαλλήλων, για τις οποίες πολλοί επιχειρηματολόγησαν ότι θα πρέπει να υπάρξει κάποια εξαίρεση. Θα ήθελα να το χειριστώ διαφορετικά το ζήτημα αυτό. Δεν θέλω να κάνω καμία εξαίρεση από την κατάργηση αυτοτελούς φορολόγησης και θέλω να δω μετά, σε συγκεκριμένες κατηγορίες, εάν πρέπει να χρειαστεί με άλλους όρους να υπάρξει μια αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος. Και εγώ έλαβα ένα συγκινητικό μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από έναν πιλότο που πετάει τα F16, αλλά η απάντηση σε αυτόν τον άνθρωπο είναι ότι «επειδή πετάς και θέλουμε να έχεις ένα αξιοπρεπές εισόδημα, πρέπει να σου διασφαλίσουμε ένα αξιοπρεπές εισόδημα και όχι να σε εξαιρέσουμε από την αυτοτελή φορολόγηση».
Στην περίπτωση των διπλωματικών υπαλλήλων, εδώ αναγνωρίζω τις δυσκολίες. Όμως, επειδή κοίταξα τα νούμερα, ένας διπλωμάτης που εργάζεται σε μια ευρωπαϊκή χώρα, για παράδειγμα το Βέλγιο, με τριάντα χρόνια υπηρεσίας, έχει μεικτές αποδοχές περίπου 105.000 ευρώ και πληρώνει επ΄ αυτών φόρο, μόνο 3000 ευρώ. Αυτό δεν είναι λογικό. Εάν θεωρούμε ότι υπάρχουν έξοδα που πρέπει να καλυφθούν στην αλλοδαπή και η μείωση με την κατάργηση αυτοτελούς φορολόγησης είναι υπερβολικά μεγάλη, να βρούμε άλλους τρόπους. Αλλά δεν μπορούμε να συνεχίσουμε μια λογική πλήρους εξαίρεσης από την αυτοτελή φορολόγηση ενός εισοδήματος, από το οποίο βεβαίως υπάρχουν και δαπάνες, που είναι 80.000 ευρώ, για έναν παρόμοιο υπάλληλο, γιατί περί αυτού πρόκειται. Αντίστοιχα και για άλλα είδη επιδομάτων, γιατί μπορούμε να ξεκινήσουμε μια συζήτηση, η οποία, όμως, είναι εντελώς αδιέξοδη, για το κατά πόσο σημαντικό έργο επιτελεί αυτός που πετάει ένα αεροπλάνο, ο γιατρός που κάνει εφημερίες, ένας άλλος υπάλληλος που έχει μια πολύ συγκεκριμένη θέση και μια αρμοδιότητα. Νομίζω πως αυτό είναι αδιέξοδο. Το σωστό είναι η κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης και από κει και πέρα, στο πλαίσιο όπως αναφέρθηκε εδώ και του ενιαίου μισθολογίου, τη συζήτηση την οποία ξεκινάμε με την ΑΔΕΔΥ, αλλά και με όποιες διορθωτικές κινήσεις χρειαστούν εν τω μεταξύ, να μπορέσουμε να καλύψουμε ένα μέρος της χαμένης αυτής αγοραστικής δύναμης. Αλλά με σωστό τρόπο, διότι ακόμα και για το πτητικό επίδομα, όλοι γνωρίζουν ότι δεν το παίρνουν μόνο αυτοί που πετάνε. Το πτητικό επίδομα, το παίρνουν και αυτοί που είναι στο έδαφος.
Συνεχίζω με μια σειρά από άλλα ζητήματα τα οποία τέθηκαν. Σχετικά με το επίδομα ανεργίας, χαίρομαι που η συζήτηση που κάνουμε εδώ έχει προσγειωθεί στα πραγματικά δεδομένα, διότι, δυστυχώς, η συζήτηση που παρακολουθούσαμε από τις τηλεοράσεις και από ορισμένες δηλώσεις που γίνονταν τις τελευταίες ημέρες, ήταν εκτός πραγματικότητας, διότι δεν αναγνώριζαν ότι ακόμη και με την προηγούμενη αρχική ρύθμιση της Κυβέρνησης μείωνε κατά πολύ τη φορολόγηση της αποζημίωσης απόλυσης.
Τώρα, αναγνωρίζοντας ότι είμαστε σε μια περίοδο ύφεσης και πολλών απολύσεων, κάναμε μια περαιτέρω κίνηση, όπως είπε και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, πάνω από το 95% των αποζημιώσεων είναι κάτω από 60.000 ευρώ. Στην πράξη, η διαφορά αυτή τη στιγμή είναι η εξής: με το προηγούμενο νομοθετικό πλαίσιο, κάποιος που έπαιρνε μια αποζημίωση 60.000 ευρώ, θα πλήρωνε 8000 ευρώ φόρο. Τώρα, δεν θα πληρώσει τίποτα. Είναι μια τεράστια αλλαγή και βοήθεια σε ανθρώπους που απολύονται. Κατ’ αρχάς, να διευκρινίσω ότι το εφάπαξ είναι άλλο πράγμα από την αποζημίωση απόλυσης και θα δούμε αν χρειάζεται και νομοτεχνικά να το διευκρινίσουμε, αν και νομίζω πως είναι ήδη σαφές, αλλά να το ξαναδούμε αυτό.
Να πω ότι θα δω και το ζήτημα που τέθηκε σχετικά με την ηθική βλάβη, παρότι βεβαίως θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτό θα μπορεί να ενσωματώνεται και στην απόφαση των όποιων δικαστηρίων.
Η αποζημίωση της απόλυσης αυτή τη στιγμή ισχύει από τη στιγμή της επιδίκασης, αλλά θα δούμε κατά πόσον πάει μαζί με όλα τα άλλα και ισχύει από 1/1/2010, αυτό είναι κάτι για το οποίο επιφυλάσσομαι ακόμα, αλλά θα σας πω με βεβαιότητα την επόμενη εβδομάδα.
Για το 8% και τις υπηρεσίες, αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει ένα ζήτημα ρευστότητας εξ αυτού. Κατ’ αρχάς, να ξεκαθαρίσουμε τι είναι αυτό. Ήδη υπάρχει αυτό, ως προς τις συναλλαγές με δημόσιες επιχειρήσεις, με τους δημόσιους οργανισμούς κτλ. Εδώ απλώς κάναμε μια επέκταση, για λόγους ισονομίας, σε όλες τις δραστηριότητες. Είμαστε σε μια δύσκολη οικονομική περίοδο, δημιουργεί θέματα ρευστότητας, συνεπώς είναι ένα ζήτημα το οποίο θα το εξετάσουμε με προσοχή, αλλά δεν θα ήθελα αυτή τη στιγμή να δεσμευτώ σε μια συγκεκριμένη αλλαγή.
Ορισμένες από τις προτάσεις που έγιναν, είναι λογικές. Αυτό που θέλουμε να δούμε, είναι κατά πόσον είναι και ρεαλιστικές και μπορούν να πραγματοποιηθούν, με ποια έννοια; Η πρόταση, για παράδειγμα, να γίνει εξαίρεση για τους αγρότες παραγωγούς μόνο στις αγορές του νομού, είναι μια λογική διασφάλιση, ότι πάμε σε μια λογική ταμειακής εισπρακτικής για όλους, αλλά δεν είμαστε υπερβολικοί με την έννοια ότι κάποιος, ο οποίος είχε ένα μπαξέ και θέλει να πουλήσει πέντε ντομάτες ή πέντε βότανα, εν πάση περιπτώσει, να μπορεί να το κάνει. Θέλουμε να δούμε, όμως, κατά πόσο αυτά τα πράγματα είναι εφικτά. Μη βάλουμε μια ρύθμιση, η οποία θα δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα και βεβαίως, όπως αναφέρθηκε, νομός είναι και η Θεσσαλονίκη. Άρα, εκεί πρέπει να εξετάσουμε τέτοια ζητήματα, όπως ο Μαραθώνας, τα Μεσόγεια και τα λοιπά.
Τέθηκε το ζήτημα των bonus του 90%. Κατ’ αρχάς, να θυμίσω γιατί ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε στο Ζάππειο, πριν από κάποιους μήνες, τη φορολόγηση με 90% των bonus των τραπεζικών στελεχών. Το είχε ανακοινώσει, διότι σε μια συγκυρία, όπου η Κυβέρνηση στηρίζει και βοηθάει, η εκάστοτε Κυβέρνηση, η προηγούμενη και η σημερινή, το τραπεζικό σύστημα μέσα από ένα πακέτο 28 δις, δεν ήταν κατανοητό το πώς την ίδια στιγμή θα μπορούσαν οι τράπεζες να δίνουν bonus στα υψηλόβαθμα στελέχη τους.
Άρα, λοιπόν, για τις μεν δημόσιες τράπεζες υπήρξε απαγόρευση του bonus, για τις δε ιδιωτικές είπαμε φορολόγηση 90%. Αυτό έχει τη λογική της αποτροπής, δεν έχει τη λογική της είσπραξης. Όλοι καταλαβαίνετε ότι δεν θα εισπράξει κανείς κάτι από αυτό, έχει τη λογική της αποτροπής. Επειδή δεν μπορείς να πας και να νομοθετήσεις απαγορευτικά για τις ιδιωτικές τράπεζες, μπήκε αυτή η λογική και δεν είμαστε η μόνη χώρα που το έχει κάνει αυτό. Σας θυμίζω ότι και στις Ηνωμένες Πολιτείες η αμερικανική Κυβέρνηση είχε έκανε κάτι αντίστοιχο. Επειδή, όμως, αντιλαμβάνομαι το επιχείρημα, το οποίο μπαίνει από πολλούς από εσάς, σχετικά με το εύρος και ότι αφορά σε κάποιους χαμηλόμισθους υπαλλήλους, ότι μπορεί να είναι ένα κομμάτι του μισθού και ούτω καθ’ εξής, θα κάνουμε μια εναλλακτική προσέγγιση, η οποία θα έχει μια λογική κλίμακας, αλλά αυτό νομίζω ότι θα μπορέσει να απαντήσει στα ζητήματα τα οποία βάζετε.
Σημειώνω για να δούμε το θέμα του χρόνου είσπραξης αμοιβών και παροχής υπηρεσιών, εδώ, όμως, έχουμε ένα πρόβλημα αντικειμενικό, που είναι ότι πολλοί ελεύθεροι επαγγελματίες, οι γιατροί, για παράδειγμα, όταν ελέγχονται, η μόνιμη δικαιολογία είναι ότι «ξέρετε, δεν έκοψα απόδειξη γιατί θα ξανάρθει». Αυτή είναι η απόλυτη δικαιολογία, με την οποία μπορεί κάποιος να μένει εντελώς στο απυρόβλητο και να μην ελέγχεται. Εδώ, λοιπόν, πρέπει να βρούμε έναν τρόπο ελέγχου, αναγνωρίζοντας, βέβαια, ότι σε πολλούς επαγγελματίες, για παράδειγμα σε έναν οδοντίατρο ή σε έναν δικηγόρο, κάποιος δεν πληρώνει κάθε φορά και πληρώνει στο τέλος, αλλά υπάρχει μια λύση και θα το ξεκαθαρίσουμε.
Για το θέμα των μηχανικών, θα δούμε τις διαφορετικές επιλογές και εδώ δεν θέλουμε να κάνουμε εξαίρεση, αλλά να δούμε το ζήτημα μεταφοράς ζημιών από τη μια χρονιά στην άλλη, κατά πόσον αυτό είναι μια λύση και νομίζω ότι έχω καλύψει τα περισσότερα, από όσα έχουν ειπωθεί.
Εν πάση περιπτώσει, θα μπορέσουμε την Πέμπτη, στην επόμενη συνεδρίαση της Επιτροπής, να ξαναμιλήσουμε με συγκεκριμένες βελτιώσεις.
