ΟΜΙΛΙΑ ΥΠΕΣΔΑ ΝΙΚΟΥ ΒΟΥΤΣΗ ΣΤΟ Σ/Ν ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΚΩΔΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ
Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη την ομιλία του Υπουργού ακολουθώντας το σύνδεσμο:
https://www.youtube.com/watch?v=pAIxDaRf6hQ&feature=youtu.be
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Δεν θα έπαιρνα το λόγο διότι είχα τοποθετηθεί και στις Επιτροπές και εδώ στην κατ’ αρχήν συζήτηση. Αλλά θεωρώ υποχρέωσή μου να μιλήσω σήμερα μετά τη συνταρακτική παρουσία και ομιλία του Πρωθυπουργού της Ελλάδας στο Ευρωκοινοβούλιο.
Και καθώς μέσα σε μία συγκυρία άκρως συγκλονιστική, θα έλεγα, αλλά και επικίνδυνη, όπου η ταχύτητα στις αποφάσεις θα παίξει το δικό της ρόλο, βλέπουμε μία εικόνα όπου οι μάσκες πέφτουν: μια νευρικότητα, απειλητικά πρόσωπα, τελεσίγραφα, υπονοούμενα απέναντι στη χώρα μας ως αποτέλεσμα που εισέπραξαν οι κατά τα άλλα ρεαλιστές, έμπειροι, πολιτικοί της Ευρώπης απέναντι στο πολύ μεγάλο ποσοστό που ο ελληνικός λαός με το δημοψήφισμα έδωσε στο «ΟΧΙ στη λιτότητα» και απέναντι και στην ευρεία συναίνεση που αποτυπώθηκε στη σύσκεψη των Αρχηγών των Πολιτικών Κομμάτων υπό την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Πρέπει να απαντήσουμε με ψυχραιμία, ψυχραιμία που δεν είχε –και αναφέρομαι πλέον και στο θέμα, για το οποίο σήμερα συζητάμε- ο Αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος στο Ευρωκοινοβούλιο, ο κ. Βέμπερ, ο οποίος απηύθυνε την πρόκληση προς τον Πρωθυπουργό ότι τάχατες μου απειλήσαμε να γεμίσουμε με μετανάστες. Δηλαδή, να ανοίξουμε τη στρόφιγγα από τον ρόλο που μας έχουν αναθέσει των ανθρωποφυλάκων σε αυτό το μέρος της Ευρώπης για να πάνε μετανάστες, εάν συμβεί οτιδήποτε στη χώρα μας σε αυτή τη διένεξη που υπάρχει με τους εταίρους δανειστές.
Αυτή η απειλή δεν μας εκφράζει. Δεν την έχουμε ποτέ αποτυπώσει. Δεν την σκεφτόμαστε, διότι ακριβώς έχουμε πάγιες αξιακές αντιλήψεις και γι’ αυτό τον κόσμο που έρχεται μέσα σε συνθήκες κρίσης στη χώρα μας, αλλά και για το σύνολο της Ευρώπης, όπου θέλουμε να αλλάξει στρατηγική συνολικά η Ευρωπαϊκή Ένωση για το μεταναστευτικό.
Και κοιτάξτε το απίστευτο. Γι’ αυτό λέω ότι πέφτουν οι μάσκες. Μέσα στο ίδιο το Ευρωκοινοβούλιο ήταν εκπρόσωποι κρατών –δεν θέλω να αναφερθώ εδώ συγκεκριμένα, όλοι γνωρίζουμε- που αρνήθηκαν την εισήγηση του Επιτρόπου, του κ. Αβραμόπουλου και της Κομισιόν στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής. Αρνήθηκαν να συναινέσουν και να συμμορφωθούν με το ελάχιστο της θετικής στροφής πάνω στο ζήτημα της στρατηγικής για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Με το ελάχιστο λέω, διότι γνωρίζετε πώς ήταν για δύο χρόνια για σαράντα μία χιλιάδες απ’ αυτούς τους ανθρώπους.
Ξέρουμε πάρα πολύ καλά και τη συμμετοχή κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην όξυνση αυτών των λόγων που τους οδηγούν στο να ζητάνε μία καλύτερη ζωή στην Ευρώπη. Υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι στα παράλια από την Τουρκία μέχρι τη Λιβύη κ.λπ. Αρνήθηκε μία σειρά από χώρες, μικρές και μεγάλες. Γι’ αυτές δεν συγκαλείται Σύνοδος των είκοσι οκτώ για να τιμωρηθούν. Αυτές δεν είναι έξω από τις αξίες και την αλληλεγγύη και τα προτάγματα και τον ανθρωπισμό και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Είναι θέματα που μπορούν να λιμνάζουν με τρεισήμισι χιλιάδες θανάτους νεκρούς στη Μεσόγειο μόνο τους πρώτους μήνες.
Γι’ αυτούς δεν υπάρχει έλεος, δεν υπάρχει συναίνεση, δεν υπάρχει η αίσθηση της δημοκρατικότητας, δεν υπάρχει το απίστευτο επιχείρημα το οποίο επί πέντε μήνες –αν είναι δυνατόν!- κράτη που έχουν μία εξαιρετική θεωρητική, επιστημονική, πολιτική κατάρτιση, ανεξάρτητα του νεοφιλελεύθερου προσανατολισμού των ηγεσιών τους, ως επιχείρημα φέρνουν πάντα στο τραπέζι.
Ποιο είναι αυτό το φοβερό επιχείρημα που το είπαν και σήμερα στον Έλληνα Πρωθυπουργό στο Στρασβούργο; Η δημοκρατία των δεκαοκτώ απέναντι στη δημοκρατία του ενός που τόλμησε να κάνει δημοψήφισμα! Τι ανοησία, Θεέ μου! Ποιος εμπόδισε οποιοδήποτε απ’ αυτά τα δεκαοκτώ κράτη και στο παρελθόν που υπήρξαν πολλά δημοψηφίσματα, να εκφράσει την άποψή του;
Πάντοτε, όμως, όποιο κράτος έκανε δημοψήφισμα, είχε απέναντί του αυτές τις ελίτ, είχε απέναντί του αυτό το κατεστημένο, είχε απέναντί του αυτά τα στερεότυπα των επιχειρημάτων. Είναι αδιανόητο από υπεύθυνους πολιτικούς ηγέτες σήμερα στην Ευρώπη να έρχεται το επιχείρημα ότι «εντάξει, οι Έλληνες αποφάσισαν αυτό, ότι δεν θέλουν λιτότητα, δεν θέλουν να πεθαίνουν, δεν θέλουν οι πλούσιοι να συνεχίσουν να γίνονται πλουσιότεροι και να κερδοσκοπούν στην κρίση και θέλουν να υπάρξει αναδιανομή, θέλουν να υπάρξει μία τακτοποίηση του ζητήματος του χρέους και μία αναπτυξιακή προοπτική με μία έντιμη συμφωνία οικονομικά βιώσιμη, αλλά δεν το θέλουν οι άλλοι», διότι τάχα είναι πόροι τους οποίους παίρνουμε από τα άλλα κράτη. Απίστευτο;
Τόλμησε, επίσης, ένας εκ των κυρίων σήμερα στο Ευρωκοινοβούλιο να πει κάτι που είχε πει ο κ. Τόμσεν. Θυμηθείτε, έχω μιλήσει απ’ αυτό το Βήμα για την αποκαλυπτική παρουσία του κ. Κορκίδη που κατά τα άλλα δεν είναι της δικής μας ιδεολογικής αντίληψης. Στην Επιτροπή εδώ, στη Βουλή, του είχε πει ότι τριακόσια ευρώ είναι ο μισθός για τα Βαλκάνια -αυτή είναι η στρατηγική- όταν έκαναν τις συζητήσεις με την τρόικα, όταν ήταν στα πράγματα η Νέα Δημοκρατία. Τόλμησε και πάλι σήμερα, επανήλθε το επιχείρημα. «Πείτε» –λέει- «στους Βούλγαρους, δίπλα σας, πώς ζούνε. Πώς τολμάτε εσείς να ζητάτε παραπάνω;». Το είπαν μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο.
Αυτή είναι η στρατηγική και είναι η στρατηγική μιας Ευρώπης που οδηγείται σε διαίρεση, σε διχασμούς, σε συγκρούσεις, σε μεγάλες ανισότητες και θα πρέπει να αλλάξει αυτή τη στρατηγική.
Στο λίγο χρόνο που μένει, σ’ αυτές τις μέρες που μένουν, η προσπάθεια της ελληνικής Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού είναι σ’ αυτήν την κατεύθυνση, με ευήκοα ώτα πια, τα οποία υπάρχουν σε περισσότερες κυβερνήσεις, σε περισσότερα κράτη, σε περισσότερους δημοσιολογούντες.
Δείτε σήμερα πέραν του Ατλαντικού και μέσα στην Ευρώπη τι έχει γραφτεί ακόμα και για τα χθεσινοβραδινά συμβάντα. Είναι ένας συσχετισμός δυνάμεων που μπορεί να μην αλλάζει με τον τρόπο που θα ήθελε ο ελληνικός λαός, με την ταχύτητα και την ποιότητα που θα θέλαμε, αλλά που αλλάζει με την πρωταγωνιστική παρουσία του «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού, την ευρύτατη συναίνεση του ελληνικού λαού για να σταματήσουν τα προγράμματα της λιτότητας και της αφαίμαξης των πόρων και των κοινωνικών ανισοτήτων. Είναι μία μάχη την οποία θα δώσουμε μέχρι τέλους.
Άρα, λοιπόν, να ξέρουμε: Όχι δύο μέτρα και δύο σταθμά. Γι’ αυτό το μείζον θέμα που συζητάει σήμερα η Βουλή των Ελλήνων στην Ευρώπη κάνουν πως δεν ακούνε, πως δεν βλέπουν, ενώ θίγονται μεγάλες χώρες εκεί, που περνάει ο λόγος τους και που παρ’ όλα αυτά δεν παίρνουν κανένα μέτρο, ούτε καν μιας ευρείας συζήτησης που θα έπειθε όλες τις χώρες να συμμορφωθούν με όποια νέα στρατηγική σ’ αυτό το ζήτημα.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, πραγματικά ο δικός μας ρόλος αυτήν τη στιγμή, η θέλησή μας, δεν είναι να πέσουν εντελώς οι μάσκες για να αποδειχθεί το φοβερό προσωπείο ή να αποδομήσουμε το προσωπείο μιας Ευρώπης που γερνάει και που ταυτόχρονα αποκτά ένα σκοτεινό χρώμα, σε σχέση με τις κοινωνικές διεκδικήσεις των προηγούμενων δεκαετιών.
Ο δικός μας ρόλος ως Κυβέρνηση, έτσι όπως τον αντιλαμβανόμαστε, είναι μέσα από αυτήν τη διεισδυτική, την αναλυτική και την αποδομητική συζήτηση να φέρουμε στην επιφάνεια αυτά τα στοιχεία, που θα δημιουργήσουν συναινέσεις, εγγύτητες, στοιχεία αλληλεγγύης, συμπτώσεις, συγκλίσεις, έτσι ώστε να υπάρξει ένα ουσιαστικό προχώρημα με μια τίμια, μια έντιμη και κοινωνικά αναγνωρίσιμη και με αναπτυξιακή προοπτική συμφωνία.
Αυτήν την πρόκληση κάνουμε απέναντι σε αυτά τα προσωπεία και σε αυτές τις προκλήσεις που απευθύνονται στην πατρίδα μας.
Ευχαριστώ».
