ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΟΡΗΤΡΙΑΣ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΒΟΥΛΕΥΤΟΥ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΧΡΥΣΟΒΕΛΩΝΗ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΟΡΗΤΡΙΑΣ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΒΟΥΛΕΥΤΟΥ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΧΡΥΣΟΒΕΛΩΝΗ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΩΣΗ ΤΡΙΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΥΠΗΚΟΩΝ ΤΡΙΤΩΝ ΧΩΡΩΝ

«Κύριε Πρόεδρε. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Οι συγκεκριμένες 3 κυρώσεις που συζητούμε σήμερα έχουν ένα ιδιότυπο, κοινό υπόβαθρο. Αφορούν όλες τους συμβάσεις που υπέγραψε η Ελλάδα ως μέλος ενός ελάχιστα γνωστού διεθνούς οργανισμού, της Διεθνούς Επιτροπής Προσωπικής Καταστάσεως (Commission Internationale de l’État Civil). Επειδή ο τίτλος είναι κάπως ασαφής, θα μπορούσαμε να τον μεταφράσουμε σωστότερα στα Ελληνικά χρησιμοποιώντας τον όρο «Αστική Κατάσταση». Δηλαδή όλα εκείνα τα στοιχεία που προσδιορίζουν την ατομική – οικογενειακή κατάσταση των πολιτών.

Μιλάμε επομένως για την πιστοποίηση χρήσιμων πληροφοριών που αφορούν τον κάθε πολίτη αλλά ακόμη και υπηκόους τρίτων χωρών που διαβιούν στη χώρα μας. Το πρώτο λοιπόν ερώτημα που τίθεται είναι γιατί η Ελλάδα κυρώνει με καθυστέρηση 3 - 4 δεκαετιών τις Συµβάσεις αυτές. Το 2^ο ερώτημα είναι τι ακριβώς αφορούν. Πιο σωστά τι δουλειά κάνει η Διεθνής Επιτροπή Προσωπικής Καταστάσεως.

Ο εν λόγω διεθνής οργανισμός δημιουργήθηκε αμέσως μετά τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο για να διευκολύνει την ταυτοποίηση και αναγνώριση της αστικής κατάστασης εκατομμυρίων προσφύγων και εκτοπισμένων προσώπων που είχαν διασκορπιστεί στην μεταπολεμική Ευρώπη. Σε αυτό το ρόλο η Επιτροπή ανταποκρίθηκε εν μέρει, καθώς μόνο ένας μικρός αριθμός ευρωπαϊκών κρατών έγιναν μέλη της.

Σε κάθε περίπτωση, μετά τη δεκαετία του ’50 που πλέον το πρόβλημα των ευρωπαίων προσφύγων είχε λυθεί, ο οργανισμός αυτός στερήθηκε εκ των πραγμάτων του κύριου αντικειμένου του και προσπάθησε να αποκτήσει διεθνή διάσταση επεκτεινόμενος εκτός της Ευρώπης. Ούτε εκεί τα κατάφερε, καθώς το μόνο νέο μέλος που προσχώρησε ήταν το Μεξικό…

Το λέω αυτό γιατί κάποιος μπορεί να νομίσει ότι πρόκειται για οργανισμό που ανήκει στο σύστημα του ΟΗΕ με πλήθος συμμετεχόντων κρατών σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν είναι βέβαια έτσι. Επομένως σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, όπου το πλέον σοβαρό πρόβλημα στον τομέα αυτό είναι η λαθρομετανάστευση, οι εν λόγω συμφωνίες δεν μπορούν να βοηθήσουν στην αναγκαία ανταλλαγή πληροφοριών με κράτη π.χ. της Αφρικής ή της Ασίας. Όπως γνωρίζουμε το μέγα πρόβλημα για την Ελλάδα σήμερα είναι η ταυτοποίηση των αλλοδαπών που εισέρχονται παράνομα, συχνά χωρίς χαρτιά, στη χώρα. Οι αλλοδαποί αυτοί δηλώνουν αυθαίρετα βολικές για τους ίδιους εθνικότητες (π.χ. Αφγανιστάν, Συρίας κτλ) προκειμένου να αποκτήσουν το καθεστώς του πρόσφυγα ή να λάβουν άλλες μορφές διεθνούς προστασίας από την χώρα μας…

΄Αρα το 1^ο σημείο που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι οι συμβάσεις αυτές δεν θα μας βοηθήσουν να διασταυρώσουμε στοιχεία που δηλώνουν αλλοδαποί και να διαπιστώσουμε τις πραγματικές τους ιδιότητες (πρόσφυγα, δικαιουμένου πολιτικού ασύλου κτλ). Έτσι πρακτικά η προτεινόμενη τυποποίηση στην ανταλλαγή πληροφοριών μέσω των 3 συζητουμένων συμβάσεων για θέματα αστικής κατάστασης δεν μας λύνει κανένα πρόβλημα.

Κι αυτό γιατί πολίτες των συμβαλλόμενων κρατών (όπως π.χ. η Ολλανδία ή η Ελβετία) δεν σχηματίζουν μεταναστευτικό ρεύμα προς την Ελλάδα και οι όποιες μετακινήσεις γίνονται, αφορούν ούτως ή άλλως ελάχιστους σε επίπεδο αλλαγής π.χ. της οικογενειακής τους κατάστασης. Οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ θέλαμε πραγματικά να ακούσουμε από τον κ. υπουργό ποια ακριβώς σκοπιμότητα θα υπηρετούσε σήμερα η κύρωση των συμφωνιών αυτών από τη Βουλή με καθυστέρηση σχεδόν 35 ετών. Δυστυχώς δεν ήταν πειστικός, για αυτό και θα τις καταψηφίσουμε.

Μια άλλη γενική και πολύ έντονη επιφύλαξη μας σε σχέση και με τις 3 υπό κύρωση συμβάσεις έχει να κάνει με την άρση της υποχρέωσης επικύρωσης όπως είναι το apostille. Η αποστίλλη της Χάγης είναι ένα εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο που ενισχύει την ασφάλεια των διακινουμένων δημοσίων εγγράφων από κράτος σε κράτος. Πρέπει να είμαστε επομένως πολύ προσεκτικοί όταν σπεύδουμε να πετάξουμε αυτόν τον μηχανισμό εξασφάλισης που μέχρι σήμερα έχει δουλέψει πολύ καλά. 

Οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ εξαντλήσαμε κάθε περιθώριο καλόπιστης εξέτασης των 3 νομοσχεδίων που συζητούμε αναμένοντας από τον κ. Μιχελάκη να δικαιολογήσει την χρησιμότητα τους. Αλλά να κυρώνουμε συμφωνίες 30 και 40 χρόνια μετά που προέρχονται από ένα διεθνή οργανισμό ο οποίος φθίνει, εμείς οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ δεν μπορούμε να το κάνουμε.

Κύριε Πρόεδρε. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Αναφέρθηκα στη φθίνουσα πορεία της Διεθνούς Επιτροπής Προσωπικής Καταστάσεως γιατί ο συγκεκριμένος Οργανισμός έχασε πριν από λίγα χρόνια 2 μέλη του, την Αυστρία και την Ουγγαρία που αποχώρησαν. Έτσι καταλήγουμε εμείς σήμερα να κυρώνουμε για παράδειγμα μια συμφωνία -τη Σύµβαση που απαλλάσσει από την επικύρωση ορισμένες πράξεις και έγγραφα- την οποία υπέγραψε η αποχωρήσασα πλέον Αυστρία πριν από 36 χρόνια… Υπάρχουν επομένως και στο τυπικό κομμάτι της διαδικασίας κάποια παράδοξα.

Τώρα, επί της ουσίας, πρέπει να αναρωτηθούμε ποια είναι η κοινή επιδίωξη και των 3 συμβάσεων. Είναι η παραγωγή δημοσίων εγγράφων που θα αναγνωρίζεται αυτόματα η εγκυρότητα τους από τα υπόλοιπα συμβαλλόμενα κράτη. Με άλλα λόγια η άρση της υποχρέωσης επικύρωσης τύπου apostille που ειδικά για την 3^η σύμβαση αφορά έγγραφα αποδεικτικά της ταυτότητας και της αστικής κατάστασης των προσφύγων.

Από μόνο του αυτό δεν είναι κάτι το αυτονόητο, ούτε βέβαια αυταπόδεικτα σκόπιμο ή συμφέρον για την Ελλάδα. Άλλωστε για κάποιο λόγο ζητάμε από ξένα κράτη την αποστίλλη καθώς η αγνόηση της ισοδυναμεί με μειωμένη ασφάλεια των διακινούμενων εγγράφων. Για παράδειγμα, υπάρχουν χώρες όπως η Αλβανία και η Γεωργία των οποίων η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει ούτε καν την αποστίλλη τους, γιατί έχει διαπιστώσει πως οι κρατικές αρχές εκεί είναι οι ίδιες μπλεγμένες στην παραγωγή ψευδών βεβαιώσεων. Επομένως η αποστίλλη της Χάγης είναι μια καλή εξασφάλιση εγκυρότητας των πιστοποιητικών που έρχονται από το εξωτερικό, χωρίς βέβαια να είναι απόλυτη η εξασφάλιση μας από παραποιημένα ή ψεύτικα έγγραφα αλλοδαπών αρχών. Η θεώρηση αυτή επομένως δεν είναι ικανή αλλά είναι οπωσδήποτε μια αναγκαία συνθήκη για την ασφαλή διακίνηση δημοσίων εγγράφων διεθνώς.

Αλλά ας πούμε ότι για κάποιο λόγο -που ξαναλέω δεν μας διευκρίνισε το ΥΠΕΣ- πρέπει να κυκλοφορούν από την Ισπανία μέχρι την Ελλάδα αθεώρητα παρόμοια ταυτοποιητικά έγγραφα αλλοδαπών που εξέδωσε για παράδειγμα η Ολλανδία. Ας δεχτούμε λοιπόν προς στιγμή ότι κάτι τέτοιο μπορεί να εξυπηρετήσει κάποιο άγνωστο Ελληνικό συμφέρον, σύμφωνα με το άρθρο 7 της 3^ης σύμβασης, εκείνης για τους πρόσφυγες.

Αυτό που δεν μπορούμε να δεχτούμε επ’ουδενί είναι το άρθρο 8 της παραπάνω σύμβασης. Εκεί επί λέξει αναφέρεται ότι «απαλλάσσονται από την επικύρωση ή άλλη ισοδύναμη διατύπωση τα προσκομισθέντα από τους πρόσφυγες έγγραφα που αφορούν την ταυτότητα και την προσωπική τους κατάσταση, τα οποία προέρχονται από τις αρχές της χώρας καταγωγής τους». Με άλλα λόγια κάποιος αλλοδαπός που έρχεται στην Ελλάδα και δηλώνει Αφγανός παρουσιάζοντας ένα πλαστό έγγραφο δήθεν εκδοθέν από τις αφγανικές αρχές, πρέπει να αναγνωρισθεί αυτόματα ως γνήσιο από το Ελληνικό κράτος κι ο ίδιος βέβαια να θεωρηθεί υπήκοος Αφγανιστάν με ό,τι συνεπάγονται τα παραπάνω για την ειδική μεταχείριση του στη χώρα μας! Κι όλα αυτά την ώρα που το Αφγανιστάν, το Πακιστάν κτλ δεν συμμετέχουν στον συγκεκριμένο Διεθνή Οργανισμό, ούτε βέβαια συνυπέγραψαν την εν λόγω σύμβαση!

Υπενθυμίζω ότι η 3^η συζητούμενη Σύµβαση, της οποίας η κύρωση εκκρεμεί στη χώρα μας από το 1985, έχει κυρωθεί μόνο από την Αυστρία, το Βέλγιο, την Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ολλανδία. Άρα πλήθος άλλων ευρωπαϊκών κρατών (η πλειοψηφία τους για να ακριβολογώ) δεν την υιοθετούν, προφανώς για τους λόγους που προανέφερα. Σημειώνω τέλος ότι δεν την υπέγραψαν ούτε καν κράτη - μέλη της Διεθνούς Επιτροπής όπως είναι η Τουρκία!

Με βάση τα παραπάνω καταψηφίζουμε και τις 3 συμβάσεις και ελπίζουμε στην επόμενη νομοθετική πρωτοβουλία του, το ΥΠΕΣ να απασχολήσει την Βουλή με πιο χρήσιμα και πραγματικά άξια λόγου νομοσχέδια.

Σας ευχαριστώ».