Εισηγητική ομιλία του Υπεύθυνου τoυ
Τομέα Άμυνας Κ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρή Δρίτσα, Βουλευτή Α’ Πειραιά και Νησιών, κατά
την έναρξη της συζήτησης στην Ολομέλεια της Βουλής της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για
σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την υπόθεση των υποβρυχίων του Πολεμικού
Ναυτικού
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, κύριε Υπουργέ, «η
Ολομέλεια της Βουλής μπορεί να συνιστά εξεταστικές επιτροπές από μέλη της για
την εξέταση ειδικών ζητημάτων δημοσίου ενδιαφέροντος». Με αυτή τη διάταξη, με
το άρθρο 144 του Κανονισμού της Βουλής, εισάγεται σήμερα για συζήτηση η πρόταση
για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Σε
αυτό το ερώτημα καλείστε να απαντήσετε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Η σημαντικότερη ναυπηγική μονάδα της
Μεσογείου είναι κλειστή. Χίλιοι διακόσιοι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι και
με επισφαλή σχέση εργασίας. Τα υποβρύχια του Πολεμικού Ναυτικού σκουριάζουν και
η άμυνα της χώρας υποβαθμίζεται. Αν αυτά δεν αποτελούν ζητήματα δημοσίου
ενδιαφέροντος που πρέπει να εξετάσει
Βουλή, τότε ποιο είναι το ζήτημα δημοσίου ενδιαφέροντος για το οποίο
απαιτείται η σύσταση εξεταστικής επιτροπής;
Εμείς σας καλούμε να πείτε «ναι», όπως η
πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ προτείνει, γιατί δεν είναι μόνο το τεράστιο ζήτημα, είναι
και το πλήρες αδιέξοδο το οποίο αποδεδειγμένα δεν έχει κατορθώσει ούτε αυτή η
Κυβέρνηση, η Κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, να επιλύσει. Το αδιέξοδο είναι
πλήρες και το γνωρίζετε πολύ καλά όλες και όλοι.
Για εμάς το πρώτιστο ζήτημα είναι να αναλάβει
η Βουλή το ρόλο που αποδεδειγμένα δεν μπορεί να αναλάβει η Κυβέρνηση. Διότι η
Κυβέρνηση Σαμαρά και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός την εποχή που η Κυβέρνηση είχε τα
τρία κόμματα, μαζί με τους άλλους δύο πολιτικούς Αρχηγούς δεσμεύτηκε και υποσχέθηκε
ότι στις 31/12/2012 θα υπάρχει λύση και συνέστησε προς τούτο Ειδική Επιτροπή,
διαδικασίες απίστευτες, οι οποίες κατέληξαν σε ένα νέο αδιέξοδο.
Δεν έχει λύση η Κυβέρνηση! Πώς αυτό μπορεί η
Βουλή των Ελλήνων να το αποδεχτεί ανεπηρέαστη από μια τέτοια πραγματικότητα που
βοά; Περί αυτού πρόκειται. Πώς μπορεί, πλέον, να αφεθεί όλη αυτή η ιστορία να
εξελίσσεται προς μια κατεύθυνση, με αυτόματο πιλότο, προς το απόλυτο κενό;
Εκεί πρέπει να απαντήσει η Βουλή. Και όλα τα
άλλα, όλα αυτά που από τότε που εξαγγείλαμε την πρόθεσή μας να καταθέσουμε
πρόταση εξεταστικής επιτροπής ακούσαμε, είναι συστηματικές προσπάθειες
παραπλάνησης, αποπροσανατολισμού και αντιπερισπασμού. Δεν μας αγγίζουν και δεν
πρόκειται να τα ακολουθήσουμε.
Είναι βέβαιο ότι προς αυτή την κατεύθυνση θα
κινηθεί κυρίως η πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Το ξέρουμε. Μας το έχει προαναγγείλει. Ας
κάνει ό,τι θέλει. Στο ερώτημα θα απαντήσει;
Από εκεί και πέρα, όλα τα άλλα είναι για να
απολογηθεί στον ελληνικό λαό, όχι στο ΣΥΡΙΖΑ και να δούμε ποιος είναι ο
κατήγορος και ο κατηγορούμενος και διάφορες τέτοιες άλλες αφελείς και στημένες
αντιμετωπίσεις τέτοιου είδους ζητημάτων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν
προσέρχεται για πρώτη φορά στην ιστορία αυτή. Και δεν θα επικαλεστώ τη
διαχρονική παρουσία του, με πιεστικό τρόπο, από τη δεκαετία του 2000 σε όλες
τις φάσεις εξέλιξης αυτής της τραγωδίας. Θα επικαλεστώ, κυρίως, τις
συστηματικές παρεμβάσεις από την εποχή που μπήκαμε στη νέα φάση με την περίφημη
Εκτελεστική Συμφωνία και το ν.3885/10 όπου αμέσως και με τη νέα Κυβέρνηση ο
ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε συστηματικά και καθημερινά σε μια σειρά από παρουσίες για να
δοθούν λύσεις.
Θα καταθέσω στα Πρακτικά και τις σχετικές
παρεμβάσεις μας. Από την Επιτροπή Εξοπλιστικών Προγραμμάτων, όταν προήδρευε ο
κ. Μιχελάκης, από το 2011, είχαμε συστηματική παρέμβαση και ζητούσαμε να
συγκληθεί η Επιτροπή για αυτό το θέμα. Καμμία απάντηση. Πάμπολλες παρουσίες στα
ναυπηγεία, στο Υπουργείο, συσκέψεις με τους κατά καιρούς Υπουργούς
αντιπροσωπειών Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ για όλα αυτά τα ζητήματα. Συζήτηση επί
υπουργίας του κ. Παναγιωτόπουλου και με τον Πρόεδρο της Επιτροπής αυτής που
είχε αναλάβει, τον κ. Αναστασόπουλο.
Επειδή, δηλαδή, χειριζόμασταν το ζήτημα με τη
δέουσα διακριτικότητα, ακριβώς γιατί παιζόντουσαν ζητήματα συμφερόντων και δεν
θέλαμε εμείς να συνεργήσουμε σε κανένα, αλλά να δώσουμε λύση στο ζήτημα, θα το
ξεχάσουμε αυτό; Δεν το ξεχνούν ούτε οι Υπουργοί, ούτε οι υπηρεσιακοί
παράγοντες, ούτε οι εργαζόμενοι, ούτε κανείς άλλος.
Προς αυτή την κατεύθυνση κινηθήκαμε και στη
διάρκεια του 2012 και του 2013 με κορύφωση την ερώτηση του Προέδρου της
Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας, του Αλέξη Τσίπρα, κι εν συνεχεία την εξαγγελία και
την κατάθεση της πρότασης για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, μια σειρά
ενεργειών διαχρονικών και συστηματικών ακριβώς στην κατεύθυνση να δοθεί λύση
απέναντι σε αυτό το πλήρες αδιέξοδο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η αναφορά στο
κείμενο της πρότασής μας νομίζω ότι συγκροτεί και τη σημερινή μας εισήγηση και
ειδικά στα ερευνητέα ζητήματα. Το έχετε όλες και όλοι το κείμενο. Φαντάζομαι
ότι το έχετε διαβάσει. Νομίζω ότι είναι μια πλήρης καταγραφή των αναγκαίων προς
διερεύνηση ζητημάτων.
Εγώ θα μείνω σε μερικά κορυφαία ζητήματα που
δεν μπορεί να τα αποφύγει κανείς, με δεδομένο ότι οι μόνοι ευχαριστημένοι από
την Εκτελεστική Συμφωνία και από το ν. 3885/2010 είναι οι γερμανοί της HDW οι
οποίοι απέφυγαν οποιαδήποτε κύρωση για τη συμβατική τους ασυνέπεια,
ξεφορτώθηκαν ύποπτα Αντισταθμιστικά Ωφελήματα αξίας περίπου 250 εκατομμυρίων
ευρώ και επιπλέον έλαβαν μια νέα παραγγελία αξίας σχεδόν 1 δισεκατομμυρίου
ευρώ.
Σήμερα, ενώ ακόμα και με την Εκτελεστική
Συμφωνία τρία υποβρύχια θα έπρεπε να είχαν ήδη παραδοθεί, τα υποβρύχια
σαπίζουν. Το δημόσιο αποδεδειγμένα δεν μπορεί να υπερασπιστεί -σύμφωνα και με
τη σύμβαση και με την υλοποίησή της, τη διαχείρισή της διαχρονικά από όλες τις
κυβερνήσεις που ακολούθησαν- τα συμφέροντά του. Επομένως, ποιος έχει ωφεληθεί
και ποιος έχει ζημιωθεί;
Αν δεν αποτελεί τεράστιο σκάνδαλο μια χώρα να
οδηγείται και από τη συμπεριφορά των συμμάχων ή των συνεταίρων της, αλλά και
από τη συμπεριφορά των κυβερνήσεών της, στο να μην μπορεί να υπερασπισθεί
στοιχειώδη οικονομικά, επιχειρησιακά, αμυντικά δικαιώματα, τότε τι είναι;
Και πώς μπορεί να ανεχθεί ο ελληνικός λαός
μια κυβέρνηση η οποία δεν θέτει το ζήτημα ούτε καν μεταξύ δύο χωρών του ΝΑΤΟ;
Διότι μην κρυβόμαστε πίσω από το ότι πρόκειται για ιδιώτες. Μια ολόκληρη
κρατική πολιτική βρίσκεται πίσω από τα ζητήματα των ναυπηγείων και το ξέρετε
όλες και όλοι πολύ καλά! Και ξέρουμε πολύ καλά ποια ανταγωνιστικά συμφέροντα
οδήγησαν στην κατάρρευση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Συμφέρον είχαν οι Γερμανοί
να καταρρεύσουν τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά! Συμφέρον έχει η Abu Dhabi Mar LLC να
καταρρεύσουν τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά! Καμία εξασφάλιση δεν υπάρχει από την
πλευρά του ελληνικού κράτους και από την πλευρά των ελληνικών κυβερνήσεων.
Στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, τι είδους αμυντική
αλληλεγγύη είναι αυτή όταν οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ελλάδας, το Πολεμικό
Ναυτικό, δεν μπορεί να έχει αυτά που προγραμμάτισε εξαιτίας εκβιασμών και
συμπεριφορών, επιχειρήσεων, που όμως έχουν κρατική συνεργασία και κρατική δομή
και ταύτιση με κρατικές πολιτικές;
Αν αυτά δεν είναι σκάνδαλο, τι είναι; Πώς
μπορεί να ανεχθεί ο ελληνικός λαός κυβερνήσεις που αφήνουν στο δρόμο τόσους
εργαζόμενους με τόσο υψηλό επίπεδο τεχνογνωσίας και τους αφαιρούν από την
παραγωγική δραστηριότητα της χώρας;
Ανακύκλωση αδιεξόδου έχει φέρει η νέα
Εκτελεστική Συμφωνία και ο ν.3885/2010. Αποτελεί συνέχεια όλων των αδιεξόδων
και των σκανδάλων της προηγούμενης περιόδου, που υποτίθεται ότι έχει
διερευνήσει η Βουλή και έχει βρει ως ένοχο τον πρώην Υπουργό κ. Τσοχατζόπουλο,
χωρίς να μπορέσει να απαλλαγεί το ελληνικό δημόσιο από όλο το πλέγμα των
καταστάσεων εκείνων που το καθιστούν όμηρο. Περί αυτού πρόκειται.
Επομένως, υπάρχει ανάγκη να βρεθούν λύσεις,
να αναδειχθούν τα ζητήματα, να γίνει έρευνα και φυσικά να αναδειχθούν οι
ευθύνες, πρωτίστως οι πολιτικές, διότι αυτή είναι η αιτία της αναζήτησης των
πολιτικών ευθυνών. Δεν είναι γενικώς για να πω, «έχω ευθύνη». Είναι για να
αρθεί το αδιέξοδο μέσα από την αναζήτηση της ευθύνης. Και εφόσον αναδειχθούν
και ποινικές ευθύνες, βεβαίως πρέπει να διερευνηθούν και αυτές.
Εξεταστική Επιτροπή προτείνουμε. Δεν
προτείνουμε Προανακριτική Επιτροπή. Αυτό πρέπει να το γνωρίζουν οι πάντες.
Από αυτή την άποψη, έχουμε μια εταιρεία
«φάντασμα», την οποία εγκαθίδρυσε η διαδικασία της Εκτελεστικής Συμφωνίας.
Πρόκειται για μια εταιρεία η οποία διαχειρίζεται αυτή την παραγωγική μονάδα,
χωρίς να διαθέτει κεφάλαια, τεχνογνωσία και παραγωγική υποδομή.
Με ποιον θα συναλλαγεί το ελληνικό δημόσιο
μέσα από όσα εγκαθίδρυσε η Εκτελεστική Συμφωνία και ο ν. 3885/2010 και όσα
ακολούθησαν; Με μια ανύπαρκτη επιχείρηση, με μια ανύπαρκτη επιχειρηματική δομή
από άποψη κεφαλαίων, τεχνολογίας και τεχνογνωσίας; Με τους άλλους που κρύβονται
από πίσω, που είναι και οι ισχυροί παράγοντες, δεν μπορεί να έχει σχέση μαζί
τους το ελληνικό δημόσιο. Αν αυτό δεν είναι υποθήκευση των δυνατοτήτων και των
δικαιωμάτων ενός κράτους, τι είναι;
Από αυτή την άποψη, δεν μπορώ να καταλάβω την
κυβερνώσα παράταξη, τη Νέα Δημοκρατία. Αυτός ο νόμος και αυτή η Εκτελεστική
Συμφωνία καταγγέλθηκε από υψηλόβαθμα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας εκείνης της
εποχής. Την ψήφισε μόνο το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ. Σήμερα είναι ο κ. Βορίδης και ο
κ. Άδωνις Γεωργιάδης.
Δεν ξέρω τι είδους στάση θα τηρηθεί σήμερα
από τη Νέα Δημοκρατία, όταν έχει διαχρονικά αντιταχθεί και ακριβώς καταγγείλει
ότι αυτή η Εκτελεστική Συμφωνία και ο ν. 3885/2010 δεν εξυπηρετούν τα
συμφέροντα του ελληνικού δημοσίου και τα υποθηκεύουν. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς
θα χειριστεί το ζήτημα η Νέα Δημοκρατία.
Η εφαρμογή, όμως, του ν. 3885/2010, ακόμα και
στην περίοδο του αρχιτέκτονα και εμπνευστή αυτής της Συμφωνίας, του Προέδρου
του ΠΑΣΟΚ, του κ. Βενιζέλου -και δεν ελέγχουμε τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ελέγχουμε τον
αρμόδιο Υπουργό εκείνης της περιόδου για μια σειρά από πράγματα, γιατί αυτή
είναι η ευθύνη κάθε Υπουργού, να δώσει λύσεις σε αυτά που επιλέγει και να
οδηγήσει στην υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος και των δημοσίων υποθέσεων- ήταν
χειρότερη από την ίδια την σύμβαση και από τον ίδιο το νόμο.
Έγιναν πληρωμές χωρίς αντίκρισμα. Υπάρχει το
επιχείρημα ότι ανακτήθηκε η κυριότητα. Κυριότητα του κενού, του τίποτα! Έχουμε
κυριότητα, ναι. Και ήταν αδύνατο πια η συμφωνία αυτή να μην επιβάλλει
τουλάχιστον την ανάκτηση της κυριότητας με βάση όσα είχαν προηγηθεί.
Κυριότητα, όμως, σε τι; Κυριότητα υφίσταται
σε υποβρύχια που μπορείς να τα εντάξεις στο Πολεμικό Ναυτικό και σε μια
διαδικασία που πραγματικά φέρνει δημόσιο όφελος. Αλλιώς, τι κυριότητα είναι
αυτή;
Έγιναν πληρωμές που δεν πήγαιναν στην
παραγωγική διαδικασία, που δεν πήγαιναν για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι και
διοχετεύονταν αλλού, ακόμα και σε παραλήπτες έξω από τα ΕΝΑΕ, την εταιρεία με
την οποία συναλλασσόταν το ελληνικό δημόσιο και είχε συμβατική σχέση.
Φτάσαμε στο σημείο να καταγγελθεί η σύμβαση
από την εταιρεία, από τον κ. Σάφα και από όλους τους συνεταίρους του μαζί,
Γερμανούς και ανθρώπους όλων των εθνικοτήτων -πρόκειται για ένα περίεργο
συνονθύλευμα εταιρειών που εμπλέκονται σε όλα αυτά- και να μην έχει «όπλα» το
ελληνικό δημόσιο σε αυτή την καταγγελία. Δεν πρέπει να διερευνηθούν όλα αυτά
για να δοθούν λύσεις;
Από εκεί και πέρα, έχουμε τα Αντισταθμιστικά
Ωφελήματα, τα οποία, ναι, πρώτοι εμείς είχαμε καταγγείλει ότι είναι ο αγωγός
των σκανδάλων και της διαπλοκής. Και ψηφίστηκε ο νόμος για τα Αντισταθμιστικά
Ωφελήματα «νέου τύπου» όχι για να απαλλάξει όσους όφειλαν προηγούμενα, αλλά για
να τους καλέσει σε νέα διαπραγμάτευση, για να εφαρμοστούν στις σύγχρονες
συνθήκες.
Απαιτείτο για αυτό η έκδοση μιας υπουργικής
απόφασης από τον κ. Βενιζέλο επί του προκειμένου. Δεν εκδόθηκε ποτέ αυτή η
υπουργική απόφαση για να εκτελεστούν τα Αντισταθμιστικά Ωφελήματα νέου τύπου,
που ο ίδιος νομοθέτησε και που συμφωνήσαμε και εμείς.
Δεν καταλαβαίνω, λοιπόν, γιατί αυτά πρέπει να
μην αποτελούν ισχύ του ελληνικού δημοσίου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πέρα από αυτά,
υπάρχουν τα ζητήματα του προστίμου. Ακόμα και συμφωνίες που έκαναν οι
κυβερνήσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν. Και είναι
δέσμιο και όμηρος το ελληνικό δημόσιο -έμμεσα, αλλά επί της ουσίας- από αυτό το
πρόστιμο. Δεν θα πρέπει να διερευνηθεί για να δοθεί λύση και σε αυτό, αφού οι
κυβερνήσεις δεν μπορούν να δώσουν λύσεις;
Επίσης, υπάρχουν κι ένα σωρό άλλα σημαντικά
ζητήματα, όπως το εμπορικό τμήμα των ναυπηγείων και το τροχαίο υλικό, τα οποία
περιγράφονται λεπτομερώς και με συγκεκριμένη στόχευση στο κείμενό μας για
σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εμείς
υπερασπιζόμαστε τα ναυπηγεία, υπερασπιζόμαστε την άμυνα της χώρας και το
Πολεμικό Ναυτικό, υπερασπιζόμαστε τους εργαζόμενους. Αυτός είναι ο στόχος και
αυτό πρέπει να κάνει η Ελληνική Βουλή.
Υπάρχουν μια σειρά από αποδείξεις και ισχυρές
ενδείξεις, τις οποίες δεν καταθέτει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι από τη Γενική
Διεύθυνση Εξοπλισμών του Υπουργείου, είναι από τον πρώην Αρχηγό ΓΕΝ, το Ναύαρχο Χρηστίδη, είναι από μια σειρά άλλες
πηγές. Θα τα καταθέσω για τα Πρακτικά.
Είναι έγγραφα τα οποία γνωρίζουν οι πάντες
και τα οποία αποδεικνύουν ότι παρά τις πληρωμές -οι οποίες λέω και πάλι ότι
πρέπει να διερευνηθούν πού διοχετεύονταν- το ελληνικό δημόσιο και το Πολεμικό
Ναυτικό δεν είχε τη δυνατότητα, πραγματικά, να έχει τα οφέλη από αυτές τις
πληρωμές. Πλήρωσε μάλιστα και το ποσό των 132 εκατομμυρίων για το Πρόγραμμα
«Ποσειδών ΙΙ» για υποβρύχια των οποίων η κατασκευή δεν ξεκίνησε ποτέ.
Τι να μιλήσουμε, λοιπόν, για ανάκτηση
κυριότητας; Ποτέ δεν ξεκίνησε η κατασκευή των υποβρυχίων του Προγράμματος
«Ποσειδών ΙΙ» και όμως καταβλήθηκαν 132 εκατομμύρια γι’ αυτά! Αυτά είναι
πράγματα που η Ελληνική Βουλή δεν πρέπει να τα διερευνήσει; Πρέπει να τα
αφήσει;
Εγώ σας λέω ότι τα αφήνει. Θα το καταψηφίσετε
απ’ ό,τι έχετε εξαγγείλει. Το ίδιο και η ΔΗΜΑΡ. Άλλη περίεργη λογική. Η ΔΗΜΑΡ
να προσέρχεται σήμερα έχοντας προαναγγείλει ότι δεν θα ψηφίσει, για να μην
επέλθει η πόλωση !
Μετά, όμως, την καταψήφιση, τι θα κάνετε
ακριβώς; Θα παραλάβετε τα υποβρύχια; Θα λειτουργήσετε τα ναυπηγεία; Θα δώσετε
θέσεις εργασίας στους εργαζόμενους; Αν δεν το κάνετε, τότε δεν έχετε κανένα
δικαίωμα να καταψηφίσετε αυτήν την πρόταση.
Θα αναφέρω
τέλος από τα «Ηθικά Νικομάχεια» του Αριστοτέλη και το ΣΤ΄ βιβλίο το
εξής: «Πάντα γαρ ενδέχεται και άλλως έχειν». Αυτό είναι το νόημα της σημερινής
πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ, η πολλαπλή όψη των πραγμάτων σύμφωνα με την αριστοτέλεια
θέση, που δεν μπορεί να υπεκφεύγει από καμία σκοπιμότητα και από καμιά
παραπλανητική μεθόδευση οποιουδήποτε κόμματος και οποιουδήποτε οργανισμού μέσα
σε αυτήν τη Βουλή.
Το Ελληνικό Κοινοβούλιο πρέπει να σταθεί σήμερα
στο ύψος των περιστάσεων απέναντι στον ελληνικό λαό, απέναντι στις Ένοπλες
Δυνάμεις, απέναντι στους εργαζόμενους, απέναντι στην παραγωγική ανασυγκρότηση
της χώρας».
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ 18/12/2013
