ΟΜΙΛΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ
ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΑΧΙΝΙΔΗ
ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
(25 Ιανουαρίου)
Επιτροπή Απολογισμού του Γενικού Ισολογισμού του Κράτους και Ελέγχου της Εκτέλεσης του Προϋπολογισμού με θέμα ημερήσιας διάταξης: Συζήτηση επί των σχεδίων νόμων του Υπουργείου Οικονομικών: α) «Κύρωση του Απολογισμού του Κράτους, οικονομικού έτους 2010». β) «Κύρωση του Ισολογισμού του Κράτους, οικονομικού έτους 2010».
Κύριε Πρόεδρε θέλω να ευχαριστήσω τους συναδέλφους για τις τοποθετήσεις τους και νομίζω ότι θα αδικούσα τη σημερινή συζήτηση αν άφηνα αναξιοποίητη την ευκαιρία που μου έδωσαν οι τοποθετήσεις τους για την κρίση. Θαρρώ ότι είναι μία πρώτης τάξης ευκαιρία, πριν συζητήσουμε για το τι ακριβώς συνέβη το 2010, να κάνουμε μία γενικότερη τοποθέτηση πάνω στο ζήτημα της κρίσης. Η κρίση που διέρχεται η παγκόσμια οικονομία, είναι μία κρίση συστημική. Ο καπιταλισμός, καθώς βρίσκεται στην ωρίμανση της δεύτερης φάσης της παγκοσμιοποίησης, η πρώτη, όπως ξέρετε, ανατράπηκε βίαια με την εκδήλωση του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, βρίσκεται, κατά τη δική μου άποψη σε μία αχαρτογράφητη περιοχή. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι πάρα πολύ φτωχές οι προσεγγίσεις, οι οποίες επιχειρούν να αναλύσουν την κρίση αυτής της φάσης του καπιταλισμού, όπως περιορισμένη είναι και η προσφορά αναλυτικών εργαλείων για την κατανόησή της, ακόμα και από πολιτικούς και διανοητές που εναντιώνονται στον καπιταλισμό. Έρχομαι στη δεύτερη άποψη που έχει διατυπωθεί από πολλούς αναφορικά με την κρίση με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η Ευρώπη οι οποίοι λανθασμένα αντιμετωπίζουν και χαρακτηρίζουν την κρίση αυτή ως μία κρίση χρέους. Νομίζω ότι αυτό είναι μία ρηχή, λανθασμένη, για να μη πω ιδεοληπτική προσέγγιση. Η πραγματικότητα είναι πως η Νομισματική ‘Ένωση της Ευρώπης βρέθηκε αντιμέτωπη με μία κρίση στο χρηματοοικονομικό τομέα, για την οποία δεν είχε τα κατάλληλα εργαλεία να την αντιμετωπίσει. Ουσιαστικά δεν έχει τα εργαλεία να βοηθήσει μία χώρα, η οποία βρίσκεται σε ανισορροπία στις εξωτερικές της συναλλαγές για να προσαρμοστεί. Το αποτέλεσμα είναι να βρεθεί η Ο.Ν.Ε. να λειτουργεί περίπου με τους ίδιους κανόνες που λειτουργούσε ο Κανόνας Χρυσού. Θέλω να σας υπενθυμίσω, ότι ο Κανόνας Χρυσού οδηγούσε χώρες με ανισορροπία στις εξωτερικές τους συναλλαγές σε μια βίαιη προσαρμογή τιμών, μισθών και απασχόλησης, έτσι ώστε να τις ωθήσει να επιστρέψουν πίσω σε ισορροπία. Αυτό ενδεχομένως τον 19ο αιώνα, να ήταν αποδεκτό από ορισμένες κοινωνίες αλλά σε ορισμένες άλλες περιπτώσεις, όταν αυτό δεν ήταν αποδεκτό, ο μόνος άλλος τρόπος για να μπορέσει μία οικονομία να επιστρέψει σε ισορροπία ήταν μέσω της προσωρινής άρσης της μετατρεψιμότητας των Τραπεζογραμματίων σε μεταλλικό νόμισμα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Έτσι λειτούργησε ο Κανόνας Χρυσού και εκτιμώ ότι η απουσία άλλων εργαλείων που θα επιτρέψουν χώρες με ανισορροπία να αποκαταστήσουν αυτές τις ανισορροπίες, υποχρεώνει την Ο.Ν.Ε., να συμπεριφέρεται όπως ο Κανόνας Χρυσού. Αυτήν την αδυναμία της Ο.Ν.Ε., την διέγνωσαν έγκαιρα οι αγορές και για αυτό έσπευσαν να αξιοποιήσουν τα περιθώρια που υπήρχαν για να κερδοσκοπήσουν. Είναι θέμα συμπεριφοράς των αγορών, κάθε φορά που ανακύπτει μία ευκαιρία για να πραγματοποιήσουν κέρδη να σπεύδουν. Τώρα στοιχηματίζουν ότι το ευρώ βρίσκεται σε μία από τις πιο αδύναμες στιγμές του, από τη στιγμή που συγκροτήθηκε η Ο.Ν.Ε.. Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο υπάρχει και μία ελληνική πραγματικότητα. Μιλάμε για μια οικονομία η οποία εντάχθηκε το 2001 στην ΟΝΕ έχοντας μία αδύνατη παραγωγική βάση και χρόνια προβλήματα στα δημόσια οικονομικά της. Έχουμε αναλύσεις επί αναλύσεων από διαφόρους οι οποίοι ασχολούνται με τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας όταν οι περισσότεροι αδυνατούν να διαπιστώσουν την απλή πραγματικότητα ότι η ελληνική οικονομία αδυνατεί να ενταχθεί με τρόπο ικανοποιητικό και αποτελεσματικό στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας κατά ένα τέτοιο τρόπο, που θα τις επιτρέπει να διασφαλίζει υψηλά επίπεδα απασχόλησης και ικανοποιητικά εισοδήματα για τους πολίτες της. Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν χρειάζεται κανείς να έχει εντρυφήσει στα οικονομικά, διότι τι άλλο μαρτυρεί η συμπεριφορά μίας οικονομίας όταν το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών φτάνει στο 15%; Αυτό τι λέει; Ότι η οικονομία αυτή δεν μπορεί να ενταχθεί στο παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις εισαγωγές μέσω της παραγωγής αγαθών εγχώρια και βέβαια δεν μπορεί να διεκδικήσει μια ικανοποιητική θέση στο εξωτερικό εμπόριο για να μπορέσει να στηρίξει την οικονομία και την απασχόληση. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όλα τα ανωτέρω στοιχεία μαζί συνθέτουν το πάζλ της κρίσης με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η Ελλάδα, το πάζλ της κρίσης με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπη αυτήν τη στιγμή τη Ευρώπη και το πάζλ με το οποίο βρίσκονται αντιμέτωπες όλες οι μεγάλες οικονομίες. Δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλες χώρες από τη Λατινική Αμερική, από τη Βόρεια Αμερική και από την Ασία, οι οποίες μέχρι πρότινος θα αγνοούσαν τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, ασχολούνται και διατυπώνουν άποψη για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα. Αν κάποιοι για λόγους μικροπολιτικούς θέλουν να αγνοούν αυτήν την πραγματικότητα, μπορούν να το κάνουν, αλλά πρέπει και έχουν υποχρέωση απέναντι στους Έλληνες πολίτες κάθε φορά που συζητούμε για τα προβλήματα που βρισκόμαστε αντιμέτωποι να είναι ειλικρινείς. Αυτό τουλάχιστον θα αποτελέσει την αφετηρία μιας ουσιαστικής συμβολής στο δημόσιο διάλογο. Κύριε συνάδελφε, εάν θέλετε να με ψέξετε σε προσωπικό επίπεδο, θα σας παραπέμψω σε προσωπική αρθρογραφία καθ’ όλο το διάστημα πριν από το Σεπτέμβριο του 2009. Σε ανύποπτο χρόνο νεοεκλεγείς βουλευτής μόλις 4 - 5 μηνών και συγκεκριμένα τον Απρίλιο του 2008, έγραψα ένα άρθρο στο «ΒΗΜΑ» με τίτλο «Ο Κέινς και ο Σκορπιός από την Κούβα». Σε εκείνο το άρθρο έλεγα με αφορμή την αναζωπύρωση της συζήτησης για τον πολύ δημιουργικό ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει ο Κέινς με τις προτάσεις του σ’ αυτήν τη φάση της χρηματοοικονομικής κρίσης με την οποία βρισκόταν αντιμέτωπη η παγκόσμια οικονομία, ότι μοιάζει με το ρόλο που αναθέτουν κάποιοι στο δηλητήριο του σκορπιού από την Κούβα για να θεραπεύσει έναν καρκινοπαθή. Σε έναν ασθενή που προσπαθεί να ξεπεράσει μια αρρώστια για την οποία λίγα έχει να δώσει η επιστήμη κάποιοι προστρέχουν σε διάφορες μεθόδους αντιμετώπισης προτείνοντας το δηλητήριο του σκορπιού από την Κούβα, για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Υποστήριξα λοιπόν, κι εγώ τότε στο συγκεκριμένο άρθρο ότι η άποψη ότι με μία επεκτατική δημοσιονομική πολιτική η χώρα μας θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την κρίση είναι μία φενάκη. Μία χώρα η οποία είχε ένα χρέος πάνω από 110% του ΑΕΠ, μία χώρα η οποία έχει τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα, πώς θα μπορούσε να ανασχέσει την ύφεση, κάνοντας επεκτατική δημοσιονομική πολιτική; Και αυτό επιβεβαιώθηκε από την πραγματικότητα. Γι’ αυτό ο καθένας στην προσωπική του διαδρομή αξιολογείται για τις συνέπειες έργων και λόγων. Θα ήθελα να δείτε τις τοποθετήσεις που έχω κάνει στο Κοινοβούλιο πριν αναλάβω τα καθήκοντά μου στο Γενικό Λογιστήριο. Ο Κέινς όταν έγραψε το βιβλίο του με το οποίο πραγματικά έφερε μία τομή στην ανάλυση των οικονομικών, φρόντισε το βιβλίο του να έχει μονές και ζυγές σελίδες. Υπάρχουν, λοιπόν, οι λεγόμενοι επιλεκτικοί αναγνώστες του Κέινς, οι οποίο διαβάζουν μόνο τις ζυγές σελίδες. Συγκεκριμένα διάβασαν εκείνα τα κομμάτια που έλεγαν ότι σε συνθήκες ύφεσης προτείνεται η παρέμβαση του κράτους μέσω μιας δημοσιονομικής επεκτατικής πολιτικής, προκειμένου να καταφέρουμε να ανέβει η ζήτηση και να διαμορφωθεί σε ικανοποιητικά επίπεδα και βεβαίως με αυτό τον τρόπο να ξεπεραστεί η ύφεση. Εάν, όμως, κάποιος έμπαινε στον κόπο να διαβάσει και τις μονές σελίδες του έργου του Κέινς, θα έβλεπε ότι ο Κέινς συνέχιζε λέγοντας ότι όταν μετά αποκαθίστανται οι ισορροπίες στην οικονομία και επανερχόμαστε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, τότε η χώρα αυτή έχει την υποχρέωση καθ’ όλο το διάστημα που έχει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης να φροντίζει όχι μόνο να μειώνει τα ελλείμματα, αλλά να δημιουργεί πλεονάσματα μέσα από τα οποία θα απορροφούσε όλο εκείνο το χρέος το οποίο δημιουργείται κατά τη διάρκεια ελλειμμάτων. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συνιστά πρόοδο για τις εργασίες της Επιτροπής, αλλά και για το ρόλο του Κοινοβουλίου, ότι πλέον έχουμε καταφέρει να συζητάμε εμπρόθεσμα τους απολογισμούς παρελθόντων ετών και έχει εκλείψει το φαινόμενο, όπου συχνά συζητούσαμε στη Βουλή γεγονότα και πεπραγμένα με καθυστέρηση δύο τουλάχιστον ετών. Το έτος 2010, για το οποίο συζητάμε, αποτελεί ορόσημο για την εξέλιξη των οικονομικών της χώρας, ένα έτος κατά το οποίο καταβλήθηκε μία μεγάλη δημοσιονομική προσπάθεια και του οποίου τα γεγονότα με αποκορύφωμα την προσφυγή της χώρας μας στο μηχανισμό στήριξης, σηματοδότησαν και οριοθέτησαν σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις. Η αξιολόγηση την οποία κάνουμε σήμερα, δεν είναι απλά μία έκφραση γνώμης, αλλά είναι μέρος μίας θεσμοθετημένης κοινοβουλευτικής διαδικασίας που στο πλαίσιο της λογοδοσίας διερευνάται εάν πραγματικά ανταποκριθήκαμε στις δεσμεύσεις τις οποίες αναλαμβάνουμε απέναντι στους Έλληνες πολίτες. Αυτό το οποίο προκύπτει μέσα από την ανάγνωση της Έκθεσης του Ελεγκτικού Συνεδρίου είναι ότι είχαμε μία σημαντική βελτίωση των επιδόσεων στην εκτέλεση του Κρατικού Προϋπολογισμού, καθώς το έλλειμμα της κεντρικής κυβέρνησης διαμορφώθηκε στο 6,97% του ΑΕΠ, ενώ ο στόχος είχε τεθεί στην Εισηγητική Έκθεση του Προϋπολογισμού του 2010 ήταν 9,3% του ΑΕΠ. Φυσικά είναι γνωστό ότι αυτό δεν αποτελεί βασικό κριτήριο για την αξιολόγηση της συνολικής επίδοσης της δημοσιονομικής προσπάθειας, καθώς σ’ αυτή την περίπτωση μιλάμε πάντοτε για την Γενική Κυβέρνηση και το έλλειμμά της. Τα αποτελέσματα της Κεντρικής Κυβέρνησης και γενικότερα η παρακολούθηση εντός του έτους της πορείας της εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού, είναι ενδεικτικά για την τάση και την πορεία των δημοσιονομικών μεγεθών του έτους. Σημειώνεται δε πως αυτό έχει μεγάλη σημασία κατά το έτος 2010, γιατί έγινε η πρώτη μεγάλη ουσιαστική προσπάθεια να αποτυπωθεί η πορεία της Γενικής Κυβέρνησης και να έχουμε διαφάνεια και έγκυρη πληροφόρηση για το τι γίνεται στους υποτομείς της Γενικής Κυβέρνησης, καθώς και στα οικονομικά τους αποτελέσματα. Αυτό, βέβαια, δεν αποτυπώνεται άμεσα στην έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, αλλά το σημειώνω γιατί, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί μία σημαντική βελτίωση στο πώς γίνεται και καταγράφεται η διαχείριση των δημόσιων οικονομικών. Προς αυτήν την κατεύθυνση το 2010 έγιναν τα πρώτα σημαντικά βήματα με το νόμο 3871/2010 για τη δημοσιονομική διαχείριση και ευθύνη. Εδώ θα πρέπει να αναγνωρίσω ότι ήταν ένας νόμος ο οποίος έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης και από την Νέα Δημοκρατία. Η σημαντική βελτίωση της δημοσιονομικής διαχείρισης αποτυπώνεται και στη σελίδα 76 της Έκθεσης του Ελεγκτικού Συνεδρίου, όπου αναφέρονται: η Κεντρική Κυβέρνηση το 2010 κάλυψε με δανεισμό σχεδόν το 16,5% των τρεχουσών δαπανών της και το 62,5% των δημοσίων επενδύσεων έναντι 30% και 78% αντιστοίχως του προηγούμενου οικονομικού έτους. Όπως αποτυπώνονται και στις σελίδες 31 και 32, οι συνολικές πληρωμές του Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2010 ανήλθαν στα 119,5 δισεκατομμύρια ευρώ παρουσιάζοντας απόκλιση από τις προβλέψεις κατά ποσοστό 16,95% εξαιρετικά βελτιωμένες σε σχέση με το 2009, όπου η αντίστοιχη απόκλιση ανήλθε στο ποσοστό 44%. Τα καθαρά εισπραχθέντα έσοδα του Τακτικού Προϋπολογισμού εξαιρουμένων των πιστωτικών για το 2010 ανήλθαν στα 53,9 δισεκατομμύρια ευρώ, σημειώνοντας βελτίωση κατά 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ σε σχέση με το 2009, υπολείπονται ωστόσο από το στόχο που είχε τεθεί στην Εισηγητική Έκθεση του 2010 κατά 3,6 δισεκατομμύρια ευρώ. Στο σκέλος των εσόδων για μια ακόμα χρονιά καταγράφηκε αύξηση του υπολοίπου των ανείσπρακτων βεβαιωμένων οφειλών που όπως φαίνεται και στο σχετικό πίνακα της Έκθεσης του Ελεγκτικού Συνεδρίου από τα 11,5 δισεκατομμύρια ευρώ το 2003 φτάσαμε στα 38,7 δισ. ευρώ το 2010. Σε σχέση με το προηγούμενο οικονομικό έτος, οι δαπάνες του τακτικού Προϋπολογισμού, όπως καταγράφονται από την Έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου σημείωσαν μείωση κατά 7,5 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2009. Είναι αλήθεια ότι ο Προϋπολογισμός του 2010 δεν υλοποιήθηκε κατά τρόπο ακέραιο επιτυγχάνοντας όλους τους στόχους που είχαν τεθεί. Ωστόσο εκτελέστηκε μέσα σ' ένα περιβάλλον, στο οποίο αναφέρθηκα και στην εισαγωγή μου, με μεγάλες αβεβαιότητες και ανατροπές επιτυγχάνοντας, ταυτόχρονα, σημαντική μείωση του ελλείμματος κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ παράλληλα, δρομολογήθηκαν σημαντικές μεταρρυθμίσεις στον τρόπο με τον οποίο το ελληνικό κράτος αντιλαμβάνεται και διαχειρίζεται τα οικονομικά του. Άκουσα την πολύ προσεκτική τοποθέτηση του Εισηγητή της Νέας Δημοκρατίας, τον οποίο εκτιμώ ως πολιτικό για τον πράο τρόπο με τον οποίον τοποθετείται. Κατέγραψα στην τοποθέτηση του μια πάρα πολύ προσεκτική, τοποθέτηση σε σχέση με αυτή που συνήθως ακούμε από τα στελέχη της Ν.Δ.. Καταλόγισε, ο κ. Σταϊκούρας, λάθη και παραλείψεις στην κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., λέγοντας ότι με τα λάθη τους και με τις παραλείψεις τους οδήγησαν ένα έλλειμμα που θα έκλεινε, κατά την εκτίμησή του, στο 10%, και όχι στο 15%. Χαίρομαι για την τοποθέτηση την οποία κάνει διότι για πρώτη φορά ακούω να γίνεται μια τοποθέτηση στην Επιτροπή η οποία διαφοροποιείται από την πάγια αντίληψη ότι η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. «φούσκωσε» το έλλειμμα του 2009. Μια άποψη, η οποία οδηγεί τη χώρα μας σε αδιέξοδο και θα πρέπει επιτέλους εκτός από τους ανθρώπους οι οποίοι έχουν την οικονομική παιδεία και οι υπόλοιποι συνάδελφοί της Ν.Δ. να τοποθετηθούν και επισήμως επί του ζητήματος αυτού και να αναγνωρίσουν εάν τελικά δέχονται ότι το έλλειμμα της χώρας το 2009 έκλεισε στο 15,8%. Ακούμε συναδέλφους της Ν.Δ. να τοποθετούνται αρνητικά επ’ αυτού την ίδια στιγμή όμως ο Πρωθυπουργός της χώρας, ο Λουκάς Παπαδήμος, σε μια πρόσφατη ομιλία του στο Ελληνογερμανικό Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο, επικαλέστηκε ως μεγάλη προσαρμογή που επιτεύχθηκε στην ελληνική οικονομία, το γεγονός ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα - διαβάζω ακριβώς την ομιλία του - «ένα δημόσιο έλλειμμα που ξεπερνούσε το 15% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος στο τέλος του 2009, συρρικνωθεί και κατά 6 περίπου ποσοστιαίες μονάδες». Ακούμε στελέχη της Ν.Δ. δημοσίως να τοποθετούνται και να αμφισβητούν τα στοιχεία που αφορούν το έλλειμμα του 2009. Έχω προβληματιστεί δημόσια, είναι δυνατόν το 2012 να συνεχίζουμε τη συζήτηση για το αν τα στοιχεία του 2009 ήταν σωστά ή λάθος; Όσοι ασχολούμαστε με τα δημόσια οικονομικά ξέρουμε ότι οι μεταβολές του χρέους αποτυπώνουν, από τον έναν χρόνο στον άλλον, το έλλειμμα το οποίο υπήρχε, συν κάποιες προσαρμογές, μεταβολές ελλείμματος - χρέους. Να δεχτώ ότι μια χρονιά η μεταβολή στο χρέος μπορεί να μην ταυτίζεται με το έλλειμμα, αλλά σε μεσοπρόθεσμο χρόνο, σε ένα βάθος χρόνου 3 έως 5 χρόνων, οι αθροιστικές μεταβολές του χρέους θα πρέπει να εξισορροπούνται με το άθροισμα των ελλειμμάτων της ίδιας περιόδου. Για το λόγο αυτό και επειδή συγκυριακά το 2009 η μεταβολή στο χρέος της Γενικής Κυβέρνησης είναι 36,4 και η μεταβολή στο έλλειμμα είναι στο 36,6, καταθέτω έναν πίνακα [πίνακας 1] ο οποίος ξεκινάει από το 2002 και καταλήγει στο 2011, όπου στον πίνακα αυτόν φαίνεται ποια είναι η ετήσια μεταβολή, η ονομαστική μεταβολή του χρέους και τα ελλείμματα και αν αυτά μπορούν, πραγματικά, να συνδεθούν. Αυτή είναι η μόνη πραγματική βάση αξιολόγησης και αν κάποιος την αμφισβητεί ας το πει. Θέλω να πάω στο δεύτερο θέμα. Είπε, ο αγαπητός συνάδελφος, ότι έγιναν λάθη και παραλείψεις. Αυτά τα λάθη και οι παραλείψεις οδήγησαν ένα αποτέλεσμα που θα μπορούσε να διαμορφωθεί στο 10% να είναι κάτι παραπάνω. Εύλογα, εγώ, θα θέσω το ερώτημα. Ας πάμε στην πρώτη διαπίστωση. Πώς είναι δυνατόν να θεωρούμε λάθος και παράλειψη αυτό το οποίο επισημαίνει συνάδελφος και να μην είναι λάθος και παράλειψη να αφήσουμε τον προϋπολογισμό να εκτροχιαστεί και να φτάσουμε έστω και 10% μέχρι τον Οκτώβριο. Ο προϋπολογισμός του 2009, έλεγε ότι το έλλειμμα του 2009 θα είναι 2%. Ο συνάδελφός λέει με την τοποθέτησή του, ότι εάν εμείς εφαρμόζαμε αυτά τα οποία είχε προαποφασίσει η Ν.Δ. θα έκλεινε περίπου στο 10%. Το γεγονός ότι άφησε η Ν.Δ. δέκα ολόκληρους μήνες, γιατί από τον Ιανουάριο έως και τον Οκτώβριο είναι δέκα ολόκληροι μήνες, το γεγονός ότι αφέθηκαν δέκα ολόκληροι μήνες για να φτάσουμε στο 10% δεν αποτελεί πρόβλημα, δεν αποτελεί ευθύνη, δεν θα πρέπει να συζητηθεί; Ασχολούμαστε με τα λάθη και τις παραλείψεις των δύο τελευταίων μηνών, όταν όλοι ξέρουμε πάρα πολύ καλά, ότι στη δημόσια διοίκηση δεν έγινε καμία αλλαγή. Έγινε καμία αλλαγή στις διοικήσεις των ασφαλιστικών φορέων; Έγινε καμία αλλαγή στους εισπρακτικούς μηχανισμούς καθ' όλο το χρονικό διάστημα του 2009, έτσι ώστε να πει κάποιος ότι η καινούργια Κυβέρνηση που ανέλαβε έκανε λάθη και παραλείψεις που οδήγησαν σε αυτόν τον εκτροχιασμό; Ας πάμε επί της ουσίας αυτού του ζητήματος. Έχω δει έναν πίνακα που έχει καταθέσει η Ν.Δ. μέσα από τον οποίον λέει πού ακριβώς εντοπίζει και κάνει τη κριτική της στα ζητήματα των εσόδων και πού ακριβώς εντοπίζει και κάνει την κριτική της στα ζητήματα των δαπανών και τα οποία θα μπορούσε να έχει αποφύγει τότε η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. προκειμένου, πραγματικά, να μην φτάσει το έλλειμμα του 2009 σ' αυτό το σημείο. Ξεκινώ από το πρώτο θέμα, το οποίο έχει καταγραφεί. Εισροές από την Ε.Ε. για το πρόγραμμα των δημοσίων επενδύσεων. Στον προϋπολογισμό του 2009 ο στόχος για είσπραξη από την Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ, στο δεκάμηνο του 2009 είχαν εισπραχθεί μόλις 1,4 δισ. ευρώ, ενώ για το σύνολο του 2009 οι εισπράξεις ανήλθαν 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ. Ερωτώ. Πιστεύει στα αλήθεια η Ν.Δ. ότι το δίμηνο Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου η χώρα θα εισέπραττε 2 δισ. ευρώ ή μήπως ο στόχος για τις εισροές από την Ευρωπαϊκή Ένωση είχε τεθεί υψηλά για να φαίνεται στην Εισηγητική του 2009 ότι το έλλειμμα ότι θα διαμορφωθεί σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα; Πάμε στο δεύτερο στοιχείο το οποίο επικαλείται η Ν.Δ. ως έναν παράγοντα που είχε ως αποτέλεσμα να αυξηθεί το έλλειμμα του 2009. Αύξηση της επιστροφής των φόρων. Στο εννεάμηνο η Κυβέρνηση της Ν.Δ. είχε επιστρέψει 3,4 δισ. ευρώ όταν ο στόχος στην Εισηγητική ήταν 3,3 δισ., δηλαδή στο εννεάμηνο είχε φτάσει στο 105% του ετήσιου στόχου για τις επιστροφές φόρων. Τελικά οι επιστροφές του 2009 έφτασαν στα 4,9 δισ. ευρώ και ερωτώ. Τι ήθελε η Ν.Δ. ακριβώς από την Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να κάνει; Να μην κάνει επιστροφές φόρων; Εάν κάνετε κριτική για αυτά τα δύο χρόνια είναι ότι καθυστερούμε τις επιστροφές των φόρων. Πώς, λοιπόν, έρχεστε και εγκαλείτε την Κυβέρνηση η οποία ανέλαβε, ότι δεν φρόντισε σε συνθήκες περιορισμένης ρευστότητας, να επιστρέψει αυτό το συσσωρευμένο στοκ υποχρεώσεων που έχει η ελληνική πολιτεία, που είχε το ελληνικό δημόσιο απέναντι στους φορολογούμενους; Θα θέσω και ένα ερώτημα. Είναι σίγουρη η Ν.Δ. ότι είχε χαρτογραφήσει και τακτοποιήσει λογιστικά όλες τις υποχρεώσεις επιστροφών που είχε απέναντί στους πολίτες το 2009 ή υπήρχαν και αχαρτογράφητες υποχρεώσεις; Πάμε στο τρίτο θέμα. Δεν φροντίσαμε να εισπράξουμε τα έσοδα από το μέτρο που είχε ανακοινωθεί για τους ημιυπαίθριους. Η Κυβέρνηση της Ν.Δ. είχε θέσει ως στόχο το 1,1 δισ. τον Ιούλιο του 2009. Ακόμη και σήμερα η Ν.Δ. υποστηρίζει ότι το μέτρο αυτό θα είχε τότε, δηλαδή που, μέσα στους δύο μήνες απόδοση 1,5 δισεκατομμύριο. Μέχρι τα μέσα του Νοεμβρίου είχαν εισπραχθεί μόλις 23 εκατομμύρια ευρώ περίπου. Αλήθεια με ποια υποδομή θα μπορούσε η χώρα να εισπράξει μέσα σε 40 ημέρες 1,1 δισεκατομμύριο ευρώ; Τέλος υπάρχει η κριτική ότι δεν φροντίσαμε να εισπράξουμε τον φόρο από τα τυχερά παιχνίδια. Όμως, ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι για τον φόρο αυτόν δεν είχε γίνει καμία προετοιμασία με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν οι τεχνικές προεργασίες για να εφαρμοστούν οι ρυθμίσεις, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει ο ΟΠΑΠ να εισπράξει τα έσοδα που θα απέδιδαν στο ελληνικό δημόσιο περίπου 700 εκατομμύρια ευρώ. Αυτά είναι τα υποτιθέμενα έσοδα, για τα οποία καταλογίζει ευθύνες η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για εκείνο το τρίμηνο. Πάμε τώρα στην περίφημη υπόθεση των δαπανών. Η επιχορήγηση των ασφαλιστικών ταμείων. Προσέξτε σας παρακαλώ κύριοι συνάδελφοι, ο στόχος του Προϋπολογισμού για το 2009 ήταν 9,2 δισ. ευρώ. Τελικά, αντί για 9,2 δισ. ευρώ χρειάζεται επιχορήγηση 11,8 δισεκατομμυρίων, δηλαδή υπήρξε απόκλιση 2,6 δισεκατομμυρίων ευρώ γιατί κατέρρευσαν οι ασφαλιστικές εισφορές και χρειάστηκε να δοθούν έκτακτες επιχορηγήσεις για το 2009. Το πρώτο τηλεφώνημα, το οποίο δέχτηκα ως Υφυπουργός στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους στις 7 Οκτωβρίου 2009 μόλις ανέλαβα τα καθήκοντά μου, ήταν από τον τότε Υπουργό Εργασίας, ο οποίος μου είπε ότι δέχθηκε τηλεφώνημα από τον τότε Διοικητή του Ι.Κ.Α., ο οποίος ήταν ένας στέλεχος που είχε τοποθετήσει η προηγούμενη Κυβέρνηση, τον κ. Αμπατζόγλου, ο οποίος ζητούσε να καταβληθεί πάνω από 1 δισ. ευρώ οικονομική ενίσχυση από το Γενικό Λογιστήριο προς το Ι.Κ.Α., προκειμένου το Ι.Κ.Α. να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του. Υπήρχε πρόβλεψη για τον ΟΑΕΕ μέσα στον Προϋπολογισμό του 2009 να δοθεί πίστωση 320 εκατομμύρια ευρώ. Ξέρετε πόσα δόθηκαν τελικά; Ένα δισεκατομμύριο. Είναι αυτή σωστή εκτίμηση που υπήρχε μέσα στον Προϋπολογισμό όταν τελικά χρειάστηκε να δώσουμε αντί για 320 εκατομμύρια ευρώ, 1,08 δισ. ευρώ; Η πρόβλεψη για το ΙΚΑ επαναλαμβάνω ήταν 2,6 δισ. ευρώ και τελικά χρειάστηκε να δώσουμε 4 δισ. ευρώ. Τα χρέη των νοσοκομείων. Καταβάλαμε τον Δεκέμβριο του 2009 1,5 δισεκατομμύριο από χρέη 6,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Γιατί δεν υπήρχε πρόβλεψη για τα χρέη αυτά μέσα στον Προϋπολογισμό του 2009; Ποια είναι η αντίληψη που θέλει να περάσει η Νέα Δημοκρατία; Θα έπρεπε να εγκαταλείψουμε τα νοσοκομεία στην τύχη τους και να μην αναλάβουμε να πληρώσουμε μέρος από τα συσσωρευμένα χρέη ύψους 6,5 δισεκατομμυρίων, τα οποία αγνοούσαν και ήταν αχαρτογράφητα; Πάμε στις μη επαναλαμβανόμενες δαπάνες. Τι είναι αυτό; Είναι ένα κονδύλι 300 εκατομμυρίων προς την Ολυμπιακή. Τα χρήματα αυτά κάλυψαν φορολογικές εκκρεμότητες και οφειλές της εταιρείας προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Είχαν ουδέτερη δημοσιονομική επίπτωση. Το επαναλαμβάνω 300 από τα 460 εκατομμύρια ευρώ ενός καταλόγου που έχει διανείμει η Νέα Δημοκρατία είχαν ουδέτερη δημοσιονομική προσαρμογή. Διαφορά σε εξοπλιστικές δαπάνες κατά 427 εκατομμύρια ευρώ σε σχέση με τον Προϋπολογισμό του 2009. Τις εξοπλιστικές δαπάνες τις καθορίζουν οι παραλαβές. Από τη στιγμή που έγιναν, έπρεπε να καταγραφούν, με τον τρόπο που ακριβώς η ίδια η Νέα Δημοκρατία επέλεξε μετά την απογραφή του 2004. Πάμε και στο έκτακτο επίδομα αλληλεγγύης. Όντως, δόθηκαν 500 εκατομμύρια ευρώ. Πρέπει όμως να πούμε ότι αρχές του 2010 εισπράχθηκαν από την έκτακτη εισφορά 712 εκατομμύρια ευρώ. Και με τους κανόνες της Eurostat και της ΕΛ.ΣΤΑΤ. τα χρήματα που εισπράχθηκαν το 2010 δημοσιονομικά, εθνικολογιστικά επηρέασαν το αποτέλεσμα του 2009. Πεντακόσια εκατομμύρια ευρώ δαπάνες, επτακόσια δώδεκα έσοδα το καθαρό αποτέλεσμα είναι μειωτικό του ελλείμματος κατά 212 εκατομμύρια ευρώ. Αυτή είναι η πραγματικότητα και καταθέτω σχετικό σημείωμα και πίνακα [πίνακας 2]. Συμπέρασμα: Δεν υπάρχουν λάθη και παραβλέψεις. Υπήρχε μια δυναμική στα δημοσιονομικά μεγέθη που προδιέγραφε την πορεία και επειδή θεωρώ ότι έχω υποχρέωση για λόγους ιστορικούς να καταθέσω το κείμενο αυτό, εξηγώ πως ακριβώς διαμορφώθηκαν τα μεγέθη τα δημοσιονομικά. Και επειδή δεν θέλω να κουράσω τους συναδέλφους θα καταθέσω επίσης και μια αναλυτική παρουσίαση του τι ακριβώς συνέβη από τη στιγμή που εμφανίστηκαν τα πρώτα μεγέθη για το έλλειμμα του 2009 από 13,6% και πήγε στο 15,4%. Ποια είναι αυτά τα θέματα, επειδή απασχολούν τη δημόσια συζήτηση που δεν έχει να κάνει με τα θέματα που ειπώθηκαν σήμερα μέσα στη Βουλή; Και ακούω από πολλούς συναδέλφους ότι το 15,7% - 15,8% διαμορφώθηκε από την αναταξινόμηση των ΔΕΚΟ που μπήκαν εκεί. Να κάνω την απλή εξής ερώτηση. Πόσο επηρέασε η συμμετοχή των ΔΕΚΟ στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης; Η αλήθεια είναι ότι αν κάποιος κοιτάξει στα στατιστικά στοιχεία όπως τα κατέθεσε η Eurostat, μόλις 1,7 δισ. ευρώ, δηλαδή, γύρω στο 0,8% του ΑΕΠ. Άρα από το 15,8% μόνο το 0,8% οφείλεται στην αναταξινόμηση των ΔΕΚΟ. Επομένως ούτως ή άλλως το έλλειμμα ήταν μεγάλο και οι ΔΕΚΟ το επηρέασαν κατά 0,8% του ΑΕΠ. Αλλά εγώ να βάλω και ένα ζήτημα ουσίας. Έπρεπε ή δεν έπρεπε να ενταχθούν οι οργανισμοί αυτοί στην Γενική Κυβέρνηση; Δεν θα πάω στα μεθοδολογικά εάν η ΕΛ.ΣΤΑΤ. ακολούθησε σωστά αυτά τα οποία προβλέπει η Eurostat. Θέλω να διαβάσω ποιοι είναι οι οργανισμοί, οι οποίοι συμπεριλήφθηκαν και θέλω όταν κάνουμε δημόσια συζήτηση να τοποθετούμαστε σοβαρά. Αττικό Μετρό, τα ελλείμματά του επηρεάζουν το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης; Θα έπρεπε να το επηρεάζουν; ΕΘΕΛ, ΗΛΠΑΠ, ΗΣΑΠ, ΤΡΑΜ, ΕΛΓΑ, ΕΑΣ, ΟΣΕ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΕΡΤ, ΟΠΕΚΕΠΕ, Ελεκτρομηχανική Κύμης, ΚΕΕΛΠΝΟ, ΕΟΤ, ΜΟΔ Α.Ε., Κοινωνία της Πληροφορίας Α.Ε., και ΕΤΕΡΠΣ. Ακούω από πολλούς εδώ μέσα να λένε κακώς, δεν έπρεπε και λέω γιατί; Δεν επηρεάζουν τα ελλείμματα και το χρέος της χώρας όλοι αυτοί οι συγκεκριμένοι Οργανισμοί; Αν κάποιος μου πει ότι δεν τα επηρεάζουν, θα σας πω κάτι πολύ απλό. Τον Ιανουάριο του 2011 λαμβάνω επιστολή από τον ΟΣΕ, όπου μεταξύ άλλων ο Διευθύνων Σύμβουλος με ενημερώνει για τις δανειακές υποχρεώσεις του ΟΣΕ για το έτος 2011. «Σας υποβάλλουμε πίνακα με τις προϋπολογισθείσες υποχρεώσεις τόκων και χρεολυσίων του ΟΣΕ για το 2011, ύψους οι μεν τόκοι ανέρχονται σε 348 εκατομμύρια ευρώ, τα δε χρεολύσια σε 490 εκατομμύρια ευρώ». Δηλαδή τι έλεγε ο ΟΣΕ; Τους τόκους και τα χρεολύσια τα δικά μας θα τα πληρώσει το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Με ποια λογική επομένως λέει ότι όλοι αυτοί οι οργανισμοί, οι οποίοι συσσώρευαν χρέη και ελλείμματα, δεν θα πρέπει τα χρέη και τα ελλείμματά τους να συνυπολογιστούν στο χρέος και στο έλλειμμα της χώρας; Καταθέτω και αυτό το στοιχείο. Επίσης, διαβάζω από την Έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, σελίδα 77. «Διαπιστώνεται ότι η αύξηση του δημόσιου χρέους της Γενικής Κυβέρνησης ως ποσοστό 23,87% σε σχέση με το προηγούμενο έτος, οφείλεται στην κάλυψη του ελλείμματος της Κεντρικής Κυβέρνησης», αναφέρει οργανισμούς και πάμε στην περίπτωση του ΕΛ.ΓΑ.. Όπως ξέρετε με νόμο, τον οποίο νόμο ψήφισε και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η Νέα Δημοκρατία, η Κεντρική Κυβέρνηση, το κράτος ανέλαβε συσσωρευμένα χρέη του ΕΛ.ΓΑ. έναντι τρίτων ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων. Σας ερωτώ τα χρέη αυτά έπρεπε να χαρτογραφηθούν; Είναι χρέη του κράτους αυτά ή δεν είναι; Γιατί αν δεν είναι να το ξεκαθαρίσουμε. Θέλω να απαντήσω στο ερώτημα εάν αυτό έχει γίνει και αλλού. Δηλαδή, αν αυτοί οι οργανισμοί που εντάχθηκαν εδώ, υπάρχουν και παρόμοιες τακτικές σε άλλες χώρες; Γι’ αυτό το λέω και καταθέτω επίσης στη Βουλή την απάντηση που έδωσε ο κ. Όλι Ρεν, στον Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ τον κ. Χουντή, όπου λέει συγκεκριμένα ότι και σε άλλες χώρες και έδωσε έναν κατάλογο, για το ποιες είναι αυτές οι χώρες, έχουν γίνει ανάλογες προσαρμογές. Είναι η ερώτηση και η απάντηση του κ. Χουντή και του κ. Όλι Ρεν. Καταθέτω επίσης, για λόγους και πάλι ιστορικής καταγραφής την άποψη που κατέθεσε στη Διαρκή Επιτροπή των Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων ο Ανδρέας Φιλίππου, Καθηγητής Στατιστικής και μέλος της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, ο οποίος έκανε μια παρουσίαση της άποψής του, για το ζήτημα του 2009 σε μια ομιλία του. Το καταθέτω γιατί πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει στα πρακτικά. Αυτά για να κλείσουμε με την περίφημη υπόθεση των ευθυνών. Εγώ δέχομαι η συζήτηση να γίνει για το αν υπήρξαν ευθύνες και αν θα μπορούσαμε να είχαμε μια καλύτερη επίδοση το 2009 για τους δύο μήνες που η κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είχε την ευθύνη της διαχείρισης για το 2009. Νομίζω, ότι με τα στοιχεία τα οποία κατέθεσα, δίνω μια απάντηση στο ερώτημα, του εάν υπήρχαν πολιτικές ευθύνες ή όχι, ή εάν υπήρχε μια δυναμική η οποία προδιέγραφε για το που θα κατευθύνονταν τα πράγματα το 2009 και αυτή αγνοήθηκε από την κυβέρνηση της Ν.Δ.
Τοποθέτηση 1
Καταρχάς, σέβομαι πάντοτε τις τοποθετήσεις, γιατί εκείνο που εκτιμώ στο συνάδελφό μου, είναι ότι ποτέ δεν έχει υποχωρήσει από τις επιστημονικές του απόψεις, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις πολιτικές σκοπιμότητες. Και αυτό, θέλω να το πω δημόσια, διότι πράγματι έχω δει πάρα πολλούς συναδέλφους όταν συζητούμε μέσα στην Βουλή, να θυσιάζουν την επιστημονική τους άποψη στο βωμό των πολιτικών σκοπιμοτήτων. Και λέω, εάν ο συνάδελφος συμφωνεί, μπορώ να αναλάβω εκτός διαδικασίας, να τοποθετηθεί η συγκεκριμένη έκθεση, στην οποία τώρα μόλις αναφέρθηκε, τα πρακτικά για να συνοδεύει μαζί με τα δικά μου έγγραφα, έτσι ώστε η συζήτηση να είναι πλήρης και εμπεριστατωμένη. Ούτως ώστε, εάν αύριο κάποιος αναζητήσει τι ακριβώς συζητήθηκε κατά την Επιτροπή, και εάν στην Επιτροπή Απολογισμού Ισολογισμού για το Απολογισμό του έτους 2010, ποιες ήταν οι τοποθετήσεις, και ποια ήταν τα δεδομένα επάνω στα οποία τοποθετήθηκαν, να είναι πλήρης φάκελος ο οποίος θα υπάρχει.
Τοποθέτηση 2
Θέλω να απαντήσω στο ζήτημα που έθεσε ο κ. Λαφαζάνης, για το ζήτημα των εγγυήσεων. Πρέπει να λυθεί μια παρεξήγηση, γιατί νομίζω ότι είναι σημαντικό να μην υπάρχει αυτή η παρανόηση σε ό, τι αφορά στην δημοσιονομική και στατιστική επίπτωση από την παροχή των εγγυήσεων. Είναι γεγονός ότι πριν από το ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, υπήρχε μια μεγάλη συζήτηση για το εάν οι εγγυήσεις που παρέχονται -από οποιονδήποτε κυβέρνηση, σε οποιονδήποτε- θα πρέπει να συνυπολογίζονται ως μέρος του χρέους ή όχι. Τελικά, αμέσως μετά το ξέσπασμα της κρίσης, οι στατιστικές αρχές έκαναν πίσω και είπαν ότι θα τοποθετηθούμε επί του ζητήματος αυτού μετά το ξεπέρασμα της κρίσης. Άρα, υπάρχει αυτή τη στιγμή μια ανοιχτή συζήτηση για το πώς ταξινομούνται στατιστικά οι εγγυήσεις. Επί του παρόντος, οι εγγυήσεις δεν αποτελούν μέρος του χρέους. Πως οι εγγυήσεις επηρεάζουν τα ελλείμματα και οδηγούν στη συσσώρευση χρέους; Κάποιες από τις εγγυήσεις καταπίπτουν. Το έτος 2011, το μέγεθος αυτό εάν δεν κάνω λάθος πρέπει να είναι κοντά στο 1,5 δισ.. Είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσό. Εάν σκεφτείτε ότι έχουμε ένα στοκ της τάξης των 25 δισ. ευρώ του 2009 - που περίπου παραμένει το ίδιο, εάν εξαιρέσουμε το 2010 τις εγγυήσεις προς τις τράπεζες - και καταπίπτει 1,5 δισεκατομμύριο. Καταλαβαίνετε ότι αυτή είναι μια πηγή διαμόρφωσης ελλειμμάτων και συσσώρευσης χρέους. Άρα, δεν πρέπει να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε αυτά τα πράγματα; Είπατε ότι «Δεν θα έπρεπε να προβληματιστείτε εάν μπουν ξαφνικά, σε έναν χρόνο τι επίπτωση θα έχουμε στο έλλειμμα;». Καταρχάς, δεν μπήκαν σε ένα χρόνο, έγινε αναδρομική διόρθωση των στοιχείων. Μιλάω για την ένταξη των ΔΕΚΟ στη διαμόρφωση των ελλειμμάτων. Είναι δύο διακριτά ζητήματα. Το ένα ζήτημα είναι εάν και κατά πόσο οι εγγυήσεις εντάσσονται στο χρέος αυτομάτως από τη στιγμή που παρέχονται. Εάν εντάσσονται στο χρέος, εάν όχι στο σύνολό τους ή εν μέρει. Η απάντηση είναι όχι. Είναι ένα ανοιχτό ερώτημα, δεν έχει συμφωνηθεί από τις ευρωπαϊκές στατιστικές υπηρεσίες. Ενδεχομένως, μετά το ξέσπασμα αυτής της κρίσης μπορεί να τοποθετηθούν και να πουν ότι «μετά την ολοκλήρωση αυτής της κρίσης, θα έχουμε μια διαφορετική στατιστική διαχείριση». Δεν είναι δική μας δουλειά. Πάντως είναι μια εν δυνάμει πηγή χρέους. Σε ό, τι αφορά στην εγγύηση που καταπίπτει, αυτόματα εντάσσεται στο έλλειμμα και το επηρεάζει. Είπα, προηγουμένως, ότι το 2011 οι καταπτώσεις των εγγυήσεων ανήλθαν, περίπου, στο 1,5 δισεκατομμύριο. Άρα, από δημοσιονομική άποψη, είναι ένα σημαντικό μέγεθος. Σε ό,τι αφορά στους οργανισμούς που εντάχθηκαν στο έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης, δεν τους ενέταξε η κυβέρνηση, τους ενέταξε η ανεξάρτητη ΕΛ.ΣΤΑΤ. Επομένως, έγινε μια συζήτηση σχετικά με το αν αυτό έγινε καλώς ή κακώς, στην οποία αναφέρθηκε ο κ. Γείτονας και δόθηκαν οι δέουσες απαντήσεις, για το εάν έπρεπε ή δεν έπρεπε να γίνουν. Επηρέασε, αποκλειστικά και μόνο, τα αποτελέσματα του 2009; Όχι. Έγινε αναδρομική διόρθωση όλων των στατιστικών δημοσιονομικών στοιχείων και πριν από το 2009. Η επίπτωση στο 2009 είναι γιατί χειροτέρευσε το οικονομικό αποτέλεσμα των εν λόγω οργανισμών μεταξύ 2008 και 2009, κατά 0,8%. Εάν αναζητήσετε το Information note on Greek fiscal data του Νοεμβρίου του 2010 που ετοίμασε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, θα βρείτε απαντήσεις σε πολλά από τα ερωτήματα που καταθέσατε.
