Αθήνα, 18 Φεβρουαρίου 2011
ΟΜΙΛΙΑ
ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΗΣ ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ «ΣΥΜΦΩΝΟ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ»
Καταρχάς, κύριε Τσίπρα, θα ξεκινήσω με το τελευταίο ζήτημα, το οποίο θέσατε γιατί το έθεσε και ο κ. Ροντούλης και δεν θέλω να το αφήσω αναπάντητο. Το Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής είναι ένα πλαίσιο. Το πλαίσιο αυτό έχει τριετή ορίζοντα. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, υπάρχουν συγκεκριμένες αποφάσεις, συγκεκριμένες πολιτικές. Αυτές ενσωματώνονται σε νόμους, που έρχονται και ψηφίζονται από την Ελληνική Βουλή. Άρα, τα περί πραξικοπημάτων και περί αυτοκρατορικών –υποτίθεται- αρμοδιοτήτων, που ακούγονται δεξιά και αριστερά, είναι λόγια στον αέρα. Η Βουλή ψηφίζει κάθε νόμο που φέρνουμε. Όπου διαφωνεί δεν τον ψηφίζει. Ερχόμαστε και παίρνουμε την έγκριση του Κοινοβουλίου για κάθε τι. Τα υπόλοιπα είναι απλώς, για να λέμε πράγματα και να μας ακούει ο κόσμος. Ας είμαστε τουλάχιστον σοβαροί ως προς αυτό.
Έρχομαι τώρα στον πυρήνα του ερωτήματός σας. Πρέπει να ομολογήσω μία αδυναμία. Η αδυναμία είναι ότι δεν έχω καταλάβει, ποια είναι η θέση σας. Θέλετε να φύγουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, κύριε Τσίπρα; Η επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Αν είναι αυτή η θέση του ΣΥΡΙΖΑ, να μάς το πει. Να μας πει τη θέση του ο ΣΥΡΙΖΑ, εν πάση περιπτώσει, όπως εκπροσωπείται στη Βουλή των Ελλήνων. Προτιμούσατε, το Μάιο του 2010, η χώρα να κηρύξει στάση πληρωμών; Πείτε το καθαρά. Πείτε ότι έπρεπε εκείνη τι στιγμή να πούμε στου Έλληνες πολίτες «Δεν πληρώνουμε, κάνουμε στάση πληρωμών». Και να τους εξηγήσετε βεβαίως, τι σημαίνει αυτό. Να τους εξηγήσετε ότι οι τράπεζες θα κατέρρεαν, πράγμα το οποίο δεν είναι πρόβλημα για τους τραπεζίτες, είναι πρόβλημα για όλους όσους έχουν τις καταθέσεις τους στις τράπεζες και να τους εξηγήσετε ότι, τότε, το Δημόσιο δεν θα είχε λεφτά να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, δεν θα είχε λεφτά για κοινωνικά επιδόματα, δεν θα είχε λεφτά για όλα αυτά, τα οποία κάνει το κράτος. Αυτά, όμως, να τα πούμε καθαρά, στους Έλληνες πολίτες και να πούμε ότι ήταν μια επιλογή. Εσείς, αν καταλαβαίνω καλά, αυτήν την επιλογή προτείνατε. Εμείς πήραμε μία άλλη απόφαση.
Και ως προς τη νομιμοποίηση ή όχι την οποία επικαλείστε, κύριε Τσίπρα, η Δημοκρατία μας έχει κανόνες. Οι κανόνες, λοιπόν, αυτοί λένε ότι γίνονται εκλογές, στις εκλογές αυτές κάποιο κόμμα έχει την πλειοψηφία. Αυτό το κόμμα έχει ή δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία –εμείς έχουμε- και την έχει για τέσσερα χρόνια. Ο ρόλος της αντιπολίτευσης, βεβαίως, είναι να ελέγχει την κυβέρνηση. Τα περί νομιμοποίησης, όμως, αν έχετε την καλοσύνη, νομίζω, πως είναι εντελώς εκτός τόπου και χρόνου σε αυτήν την Αίθουσα. Διότι νομιμοποίηση αυτή η κυβέρνηση έχει από τον Ελληνικό λαό. Από αυτόν πήρε την εντολή. Και την εντολή αυτή την εκτελεί με τον καλύτερο τρόπο, που αυτή αντιλαμβάνεται. Θα έχουμε πάλι εκλογές, θα είμαστε όλοι μπροστά στους Έλληνες πολίτες, θα παρουσιάσει ο καθένας τα προγράμματά του, θα παρουσιάσει τις προτάσεις του, θα δείξει τι έχει κάνει και πώς έχει σταθεί υπεύθυνα ή όχι απέναντι στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής. Και ο Ελληνικός λαός και πάλι θα αποφασίσει.
Δευτερολογία
Κύριε Τσίπρα, κάθε φορά που απαντώ σε ερώτησή σας, είτε για τον Πρωθυπουργό, ο οποίος σήμερα, όπως ξέρετε, είναι εκτός Αθηνών, είτε επειδή μου έχετε θέσει ερώτηση, μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση ότι καταφεύγετε μονίμως σε εύκολα κλισέ και σε κορώνες.
Μπορούμε να κάνουμε μια συζήτηση ουσίας; Σας έθεσα κάποια ερωτήματα και δεν μου απαντήσατε. Βεβαίως, εσείς κάνετε την επίκαιρη ερώτηση, αλλά κι εγώ σας ρώτησα, κύριε Τσίπρα, ποια είναι η εναλλακτική σας πρόταση; Αντί γι’ αυτό, μου λέτε για «εξεγέρσεις πυτζάμας», ότι «η πολιτική δεν είναι επικοινωνία», μιλάτε περί «καταγέλαστου» και μου λέτε επίσης, ότι το χρέος ανέβηκε. Αλήθεια, κύριε Τσίπρα; Ανέβηκε το χρέος; Πώς θα μειωνόταν εφόσον έχουμε ελλείμματα; Φέραμε έναν προϋπολογισμό, για να μειώσει τα ελλείμματα. Τον ψηφίσατε; Ψηφίσατε κανέναν από τους νόμους που φέραμε, για να μειωθούν τα ελλείμματα και έρχεστε και μου λέτε ότι το χρέος ανέβηκε; Αλήθεια; Απλά μαθηματικά, κύριε Τσίπρα. Τουλάχιστον αυτά μπορούμε να τα συμφωνήσουμε σε αυτή την Αίθουσα. Το χρέος ανεβαίνει, όσο υπάρχουν ελλείμματα. Μπορούμε να το εμπεδώσουμε; Για να μειωθεί το χρέος, πρέπει να εξαφανίσουμε τα ελλείμματα. Ελάτε, λοιπόν, να συμφωνήσουμε στο πώς να μειώσουμε τα ελλείμματα.
Θέλω να σας ρωτήσω κάτι. Τι πρόβλημα έχετε με τη λέξη «ανταγωνιστικότητα»; Δεν έχετε καταλάβει ότι η ανταγωνιστικότητα της χώρας έχει καταρρεύσει τα τελευταία χρόνια; Δεν έχετε δει ότι το ισοζύγιο των εξωτερικών μας συναλλαγών είχε πάει σε διψήφια νούμερα στην εξαετία της Νέας Δημοκρατίας; Δεν έχετε δει ότι η ελληνική οικονομία εισάγει, αλλά δεν παράγει για να εξάγει; Είπα εγώ ποτέ ότι η ανταγωνιστικότητα είναι θέμα μόνο μισθών; Είπα ότι είναι ζήτημα εργατικού κόστους και μόνο; Αυτή η κυβέρνηση δεν είναι που έχει μιλήσει επανειλημμένα για την ανάγκη να υπάρχουν επενδύσεις στην έρευνα, στην καινοτομία, να ανοίξει η αγορά, να μειωθούν τα γραφειοκρατικά εμπόδια, να έρθουν ξένες επενδύσεις και να γίνουν επενδύσεις από ιδιώτες επενδυτές; Εσείς πότε μιλήσατε για όλα αυτά;
Έρχεστε, σήμερα, και κάνετε μια καρικατούρα μιας σοβαρότατης συζήτησης που γίνεται στην Ευρώπη –γιατί περί καρικατούρας μιλάτε- για το πώς θα βοηθηθεί η ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα, αλλά και η ελληνική ανταγωνιστικότητα - γιατί δεν γίνεται, κύριε Τσίπρα, να αγοράζουμε συνεχώς όλο και περισσότερα ξένα προϊόντα και να μην μπορούμε να βρούμε στα ελληνικά προϊόντα ξένες αγορές. Δεν σας άκουσα να έρθετε και να πείτε, πόσο θετικό είναι το γεγονός ότι τον Οκτώβριο, το Νοέμβριο και το Δεκέμβριο οι ελληνικές εξαγωγές αυξήθηκαν 25%, 40% και 20%. Γιατί έγινε αυτό, κύριε Τσίπρα; Δεν έγινε μόνο γιατί αυξήθηκε η συνολική ζήτηση, γιατί η Ευρώπη έχει κάποια δείγματα ανάκαμψης. Έγινε γιατί και οι Έλληνες επιχειρηματίες, μετά από πάρα πολύ καιρό, άρχισαν και καταλαβαίνουν ότι η αγορά είναι έξω, ότι εκεί πρέπει να πάνε, ότι εκεί πρέπει να στοχεύσουν και γιατί σιγά-σιγά αρχίζει και προσαρμόζεται η ελληνική οικονομία. Επώδυνα; Ναι, δυστυχώς, γιατί χρόνια τώρα δεν κάναμε αυτό που έπρεπε.
Αντί, λοιπόν, να έρχεστε και να συμβάλετε σε αυτήν την προσπάθεια, έρχεστε εδώ με έναν φθηνό λαϊκισμό. Φοβούμαι ότι δεν είναι αντάξιος των περιστάσεων.
