ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΙΣ «ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ»
Παρασκευή 14 Μαΐου 2010Ημερήσια διάταξη των ΕΠΕΡΩΤΗΣΕΩΝ
Θα συζητηθεί η υπ’ αριθμόν 25/21/8-3-2010 Επίκαιρη Επερώτηση δεκατριών Βουλευτών του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς των κ.κ. Αλέξη Τσίπρα, Ευαγγελίας Αμμανατίδου-Πασχαλίδου, Ηρούς Διώτη, Θεοδώρου Δρίτσα, Μιχαήλ Κριτσωτάκη, Φώτιου Κουβέλη, Αναστασίου Κουράκη, Παναγιώτη Λαφαζάνη, Αθανασίου Λεβέντη, Βασιλείου Μουλόπουλου, Δημητρίου Παπαδημούλη, Νικολάου Τσούκαλη και Γρηγορίου Ψαριανού, προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης σχετικά με «τις ανισότητες και τις διακρίσεις μεταξύ των δύο φύλων».
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Εισερχόμαστε στον κύκλο ομιλίας των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων.
Εκ μέρους του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. η κυρία Ευαγγελία Αμμανατίδου-Πασχαλίδου, Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος, θα απαντήσει στον Υπουργό.
Ορίστε κυρία Ευαγγελία Αμμανατίδου-Πασχαλίδου, έχετε το λόγο.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, είκοσι πέντε λεπτά μιλούσατε. Επί δεκατρία λεπτά για άλλα θέματα, τα φάρμακα, πέντε λεπτά για την τρόικα, τα υπόλοιπα ήταν για την επερώτησή μας. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ, ως Κοινοβουλευτική Ομάδα και ευχαριστούμε που έχετε τη συναντίληψη σε όλα αυτά, όπως εσείς είπατε, εκτός βέβαια από τις εταιρείες περιορισμένης ευθύνης για τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Απασχόλησης. Την είπα λάθος πριν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Μάλιστα.
Εδώ, κύριε Υπουργέ, μιλήσατε για συνταγματικές επιταγές. Πείτε μου λίγο, σε κατεπείγον νομοσχέδιο για τα μέτρα, τα πολύ σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα, υπήρχε αντισυνταγματικότητα; Η ίδια Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, στην έκθεσή της, ήταν καταπέλτης; Ήταν, κύριε Υπουργέ, και αν θέλετε διαψεύστε με.
Είπατε, λοιπόν, ότι υπάρχει μία φιλολογία περί κηδεμονίας της τρόικας. Πώς να το εκλάβουμε; Δεν είναι κηδεμονία όλο αυτό που συμβαίνει, όταν τα νομοσχέδια που καταθέτετε ως Κυβέρνηση θα πρέπει το Δ.Ν.Τ., η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να τα ελέγχει και μετά να τα φέρνετε εδώ; Αυτό δεν είναι κηδεμονία; Αφήστε μας να έχουμε τις δικές μας θέσεις και με αυτές να βγαίνουμε στον ελληνικό λαό που σήμερα βάλλεται από μία απίστευτη επίθεση στα δικαιώματά του, δικαιώματα χρόνων, κύριε Υπουργέ.
Λέτε, λοιπόν, ότι οι ελαστικές μορφές εργασίας είναι θέμα και δικής σας πολιτικής. Το λέτε τώρα. Ειλικρίνεια. Μπράβο σας, κύριε Υπουργέ. Όμως, πριν από τις 4 Οκτώβρη δεν τα λέγατε αυτά και λέγατε τελείως διαφορετικά πράγματα.
Θέλω και σ' αυτό να μου πείτε. Συμφωνείτε για τις καθαρίστριες. Πώς είναι δυνατόν, όμως, από τη μία να μιλάτε ότι υιοθετείτε τις ελαστικές μορφές εργασίας και από την άλλη μεριά να συμφωνείτε ότι πρέπει να δείτε το θέμα με τις καθαρίστριες; Αυτές οι καθαρίστριες δεν είναι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι; Δεν έχουν ενδιάμεσο εργοδότη; Μήπως συγκρούονται αυτά; Μήπως υπάρχει μία ανακολουθία; Ξεκαθαρίστε. Εδώ ακούει ο κόσμος.
Μιλήσατε πριν για Μαυρογιαλούρους.
ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Νέα Δημοκρατία ήταν αυτοί που κυβέρνησαν από το 1974 και μετά. Δεν έχετε ευθύνες, επειδή είστε επτά μήνες τώρα στην Κυβέρνηση και είχαμε αυτήν την εναλλαγή; Με συγχωρείτε αλλά δεν είναι έτσι, κύριε Υπουργέ.
Και βεβαίως θα σας πω γιατί αναφερθήκατε στους stagiers. Εσείς ήσασταν οι οποίοι φέρατε τέτοιες σχέσεις εργασίας. Και εγώ θέλω να σας πω ότι επειδή και ενόψει του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ θα περάσουμε και σε απολύσεις σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου των Ο.Τ.Α., χθες βγήκε μια απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας η οποία λέει ότι είναι αντισυνταγματικές αυτές οι απολύσεις. Και σ’ αυτό θέλω να τοποθετηθείτε. Και εκεί πέρα οι μισές είναι γυναίκες.
Νιώσατε υπερηφάνεια για τη μείωση των φαρμακευτικών δαπανών. Μας το λέγατε πάνω από είκοσι λεπτά και πιο μπροστά που είχατε παρέμβει στους συναδέλφους. Νιώσατε υπερηφάνεια γι’ αυτή τη μείωση. Ποιοι ήταν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί; Πώς εσείς ελέγχατε αυτό το διεφθαρμένο καθεστώς; Αυτό είναι τώρα; Ήταν χρόνια και ήσασταν συνυπεύθυνοι γι’ αυτήν την κατάσταση.
Διαλύετε εδώ πέρα την κοινωνική ασφάλεια και με μία υπερηφάνεια επίσης μιλάτε για μια ανταποδοτική σύνταξη και ασφάλεια. Διαφωνούμε κάθετα. Τα έχετε όλα διαγράψει.
Και η Ηρώ η Διώτη, η Εισηγήτριά μας και οι υπόλοιποι συνάδελφοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που μίλησαν έθεσαν πολύ σημαντικά ζητήματα και για την Επερώτηση για την ίση μεταχείριση των γυναικών και για ό,τι έχει να κάνει με τη γυναίκα και την εργασία. Διότι θα με συγχωρέσετε όλοι όσοι βρίσκεσθε εδώ μέσα, δυστυχώς η λέξη «απασχόληση» εμένα με παραπέμπει στην επισφάλεια. Εμείς παλεύουμε για τριανταπεντάωρο, πενθήμερη εργασία, μόνιμη και σταθερή εργασία και όχι απασχόληση.
Περνώντας στην επερώτηση παρά τις αξιοσημείωτες νομοθετικές βελτιώσεις, η Ελλάδα βρίσκεται έτη φωτός από την επίτευξη του στόχου της ισότητας των φύλων. Τα τελευταία χρόνια δημιουργούνταν περισσότερες θέσεις απασχόλησης για τις γυναίκες. Πρόκειται όμως για θέσεις χωρίς επαγγελματική προοπτική και βέβαια χαμηλά αμειβόμενες.
Η οικονομική επιβράδυνση έχει επιδεινώσει ακόμα περισσότερο την άνιση μεταχείριση των φύλων στην αγορά εργασίας. Η κρίση ανατρέπει το σύνολο των εργασιακών σχέσεων καθιστώντας τες περισσότερο ελαστικές και άτυπες. Έτσι μειώνονται οι ευκαιρίες των γυναικών να βρουν σταθερές και μη επισφαλείς δουλειές. Παράλληλα η κρίση λειτουργεί και ως δικαιολογία για την επιμήκυνση των ωραρίων, κάτι που πλήττει κυρίως τις γυναίκες οι οποίες δυσκολεύονται να ανταποκριθούν καθώς είναι επιφορτισμένες με τη φροντίδα της οικογένειας και όχι μόνο. Εξάλλου, εν γένει και ιδίως σε περίοδο οικονομικής κρίσης σημαντικός αριθμός ιδιωτικών επιχειρήσεων θεωρούν ασύμφορη την πρόσληψη γυναικών λόγω της νομοθετικής προστασίας, της άδειας μητρότητας, του μειωμένου ωραρίου λόγω παιδιών και βεβαίως και των αναπήρων που είναι και αυτοί στο βάρος που επωμίζεται η ίδια η γυναίκα.
Ο μηχανισμός παρέμβασης για την Ελλάδα και τα μέτρα που προβλέπει εμφανίζονται ως η αναπόφευκτη απάντηση όχι μόνο στην κρίση χρέους και στην κρίση δανεισμού της χώρας αλλά και σε ακόμη ένα πρόβλημα, τη μειωμένη ανταγωνιστικότητα. Το ίδιο αναπόφευκτη εμφανίζεται και η συνταγή που διατυπώνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο διά του κ. Στρος Καν η οποία αντλείται από το γνωστό συνταγολόγιο της σκληρής νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας, το πρόβλημα είναι το «υψηλό εργατικό κόστος της χώρας». Επομένως η λύση δεν μπορεί παρά να είναι η μείωσή του, δηλαδή η μείωση των μισθών των εργαζομένων, προς το παρόν έως και 25% -για το μέλλον οψόμεθα- προκειμένου να διαμορφωθεί μια πιο ανταγωνιστική αγορά εργασίας και ταυτόχρονα ένα πιο ελκυστικό επενδυτικό τοπίο.
Ωστόσο οι απαντήσεις στο πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας της χώρας μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα από τη σκοπιά από την οποία τοποθετείται κανείς.
Η ισότητα των φύλων θεωρείται αναγκαία προϋπόθεση για την αντιμετώπιση του δημογραφικού ζητήματος και τη δημιουργία οικονομικής ανάπτυξης και εργασίας και για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας η οποία συναρτάται με την ικανότητα της χώρας να αξιοποιήσει όλο το παραγωγικό της δυναμικό. Δεν είναι μόνο κοινωνικό το θέμα της ισότητας. Έχει ποικίλες παραμέτρους και επηρεάζει άμεσα το δημογραφικό και άρα συνδέεται με τη μείωση του εργατικού δυναμικού και επηρεάζει και το αναπτυξιακό και το οικονομικό σκέλος. Η κοινωνική αναπαραγωγή στη χώρα μας όπως και σε ολόκληρη τη Νότια Ευρώπη πραγματοποιείται με την ευρεία συμμετοχή των οικογενειακών δικτύων. Η οικογένεια συμπληρώνει το καχεκτικό κράτος πρόνοιας και τις ελλείπεις έως ανύπαρκτες λειτουργίες του. Σε αυτό το πεδίο είναι σε όλους γνωστό ότι οι ευθύνες δεν επιμερίζονται εξίσου ανάμεσα στα δύο φύλα.
Οι γυναίκες καλούνται να αναλάβουν πρωτεύοντα ρόλο στην οικιακή εργασία και δευτερεύοντα στην παραγωγή ως συνβουηθούντα μέλη στον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Ο οικιακός τομέας της οικονομίας που βασίζεται στην οικογένεια και κυρίως στη γυναίκα συμβάλει στην αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης με τον μεγάλο αριθμό ωρών απλήρωτης εργασίας. Επιπλέον καθιστά αποδεκτή εκ μέρους των γυναικών τη λογική των άτυπων μορφών απασχόλησης για συμπλήρωση εισοδήματος και θέτει στη διάθεση των επιχειρήσεων σημαντικές εφεδρείες γυναικείου εργατικού δυναμικού.
Οι χώρες με τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 15, δηλαδή η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία είναι αυτές που χαρακτηρίζονται από την υπανάπτυξη του κοινωνικού κράτους.
Το εν λόγω οικονομικό μοντέλο παρουσιάζει και ένα άλλο χαρακτηριστικό. Συνδέεται με την παραγωγή αγαθών χαμηλού κόστους εργασίας. Όμως, σε αυτό τον τομέα καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική. Έρευνες έχουν δείξει συσχέτιση ανάμεσα σε χαμηλή ανταγωνιστικότητα και μεγάλες έμφυλες ανισότητες. Υπολογίζεται ότι για κάθε 100 γυναίκες που μεταβαίνουν από την οικιακή εργασία στην αμειβόμενη δημιουργούνται 15 θέσεις υπηρεσιών.
Κάθε αύξηση του ποσοστού απασχόλησης των γυναικών αντανακλάται σε αύξηση του προϊόντος ανά κάτοικο. Συνεπώς η καταπολέμηση ανισοτήτων είναι προϋπόθεση και συμβάλει στην ανάπτυξη και άρα στη βιωσιμότητα του συστήματος ασφάλισης.
Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με το διπλό ρόλο που δυστυχώς καλείται να αναλάβει η γυναίκα. Και όχι μόνο διπλό. Ίσως και τριπλό. Γυναίκα, σύζυγος, μητέρα, εργαζόμενη, νοσοκόμα σε άτομα με αναπηρία ή στους ηλικιωμένους αφού δεν υπάρχουν δομές. Και βεβαίως υπάρχουν δυσκολίες στον συνδυασμό οικογένειας-εργασίας που αφήνουν μεγάλο αριθμό γυναικών εκτός αγοράς εργασίας ή χωρίς δυνατότητα επαγγελματικής εξέλιξης. Κατά συνέπεια κρισιμότερο και από τις διακρίσεις είναι οι συνθήκες περιορισμένης υποστήριξης από το κοινωνικό κράτος. Το πλέγμα ολοήμερα σχολεία, δημόσιοι βρεφικοί και νηπιακοί σταθμοί, φύλαξη παιδιών, βοήθεια στο σπίτι για ηλικιωμένους και για άτομα με αναπηρία, βοηθοί μητέρες δεν έχει συνολικά εφαρμοστεί και τμήματά του παραδίδονται σε ιδιώτες. Και τώρα που έχουμε υποχρηματοδότηση και στην υγεία και την παιδεία και γενικότερα θα είναι ακόμη χειρότερα τα πράγματα.
Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Βαρκελώνης το 2002 τα κράτη-μέλη είχαν συμφωνήσει στόχους για την παροχή υπηρεσιών φροντίδας για τα παιδιά. Βάσει αυτών ως το 2010 θα έπρεπε να παρέχονται υπηρεσίες φροντίδας στο 90% τουλάχιστον των παιδιών ηλικίας μεταξύ τριών ετών και σχολικής ηλικίας και στο 33% τουλάχιστον των παιδιών ηλικίας κάτω των τριών ετών.
Ωστόσο οι υποδομές για την φροντίδα των παιδιών όχι μόνο είναι εξαιρετικά ανεπαρκής αλλά στην Ελλάδα τείνουν αν είναι αποκλειστικά ιδιωτικές και υψηλού κόστους δηλαδή απαγορευτικές για μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Θέλω να αναφερθώ στη γυναικεία επιχειρηματικότητα μέσω του ΕΣΠΑ του οποίου τα χρήματα είναι ελάχιστα και θα χρησιμοποιηθούν για έργα γέφυρες γιατί έχουμε μια τεράστια καθυστέρηση, από το Γ’ ΚΠΣ και θα είναι ώριμα έργα από την τρίτη στη τέταρτη προγραμματική περίοδο.
Η γυναικεία επιχειρηματικότητα δυστυχώς δεν πρόκειται να στηριχθεί, όπως θα έπρεπε, μέσα από αυτό το πλαίσιο της Δ΄ Προγραμματικής Περιόδου.
Εδώ να σας αναφέρω ενδεικτικά ότι η γυναίκα επιχειρηματίας που ξεκινάει μια δική της δουλειά και δεν έχει στήριξη ή δεν έχει τη δυνατότητα να έχει υπαλλήλους, έχει ένα πολύ σοβαρό θέμα όταν αυτή θα θελήσει να τεκνοποιήσει, να γίνει μητέρα είτε σε γάμο, είτε έξω από το γάμο. Τότε θα πρέπει να κλείσει την επιχείρησή της. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό ειδικά τώρα...
Τι να συζητάμε; Για την τρίτεκνη και πολύτεκνη οικογένεια;
Είναι διαλυμένες οι κοινωνικές δομές στήριξης.
Να πάμε στη γυναίκα στην ύπαιθρο; Αυτή είναι σε ακόμη πιο δυσμενή κατάσταση, κύριε Υπουργέ. Και το λέω γιατί το γνωρίζω από πολύ κοντά. Ζω σ’ ένα χωριό της Θεσσαλονίκης και ξέρω τι σημαίνει να μένεις σ’ ένα χωριό. Μάλιστα το δικό μου χωριό είναι κοντά, είκοσι πέντε χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη.
Φανταστείτε τι συμβαίνει στην Φλώρινα, στο Κιλκίς, στην Αιτωλοακαρνανία, στα βουνά της Πίνδου. Η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη εκεί γι’ αυτούς που πραγματικά ασχολούνται με την αγροτική παραγωγή. Θέλουν να έχουν και μια άλλη στήριξη, να κάνουν γυναικείους συνεταιρισμούς. Ποιες είναι οι δομές που θα τους στηρίξουν για να προχωρήσουν σε κάτι τέτοιο;
Θα μου πείτε ότι υπήρχαν παλαιότερα τα προγράμματα, έγιναν αρκετοί γυναικείοι συνεταιρισμοί. Δυστυχώς, όμως, δεν υπάρχουν εκείνες οι δομές και θέλουν εσκεμμένα μάλλον να διαλύονται οι συλλογικότητες, άρα και αυτή που είναι μία δομή συλλογικότητας. Έτσι, δεν στηρίζονται όπως θα έπρεπε.
Από εκεί και πέρα μόνες τους οι γυναίκες παλεύουν για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν και να δώσουν και τη δυναμική τους -γιατί έχουν δυναμική- σε μια άλλη κατεύθυνση, συλλογικότητας, πολύ σημαντική για την οικογενειακή γεωργία, κτηνοτροφία και μεταποίηση μ’ αυτές τις δομές που έβαλα προηγουμένως.
Να μιλήσουμε για τί; Για τις αγροτοεργάτριες; Να μιλήσουμε για τις μετανάστριες; Να μιλήσουμε για τις γυναίκες ρομά;
Όλες αυτές οι κατηγορίες που ανέφερα είναι για τον Καιάδα.
Έχετε δημιουργήσει ένα κλίμα φοβερής αντιπαράθεσης μεταξύ εργαζομένων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα με μία απίστευτη λασπολογία. Γνωρίζετε φαντάζομαι ότι προέρχομαι από το ελεύθερο επάγγελμα, όχι από το δημόσιο. Μου κακοφαίνεται όμως πάρα πολύ αυτό που καλλιεργείται από την Κυβέρνησή σας στοχευμένα και από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Μεγάλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης λένε «οι βολεμένοι του δημοσίου και οι καημένοι του ιδιωτικού». Δεν το θεωρώ έτσι.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Κυρία Αμμανατίδου, ολοκληρώστε.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ- ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Ο ιδιωτικός υπάλληλος θα πρέπει να φθάσει τον δημόσιο και όχι να κατέβει ο δημόσιος στον ιδιωτικό. Είναι κεκτημένα δικαιώματα χρόνων και δεν μπορείτε να τα αποδομείτε. Δεν μπορείτε να έχετε μια τέτοια πολιτική αντικοινωνική και αντιλαϊκή. Ο κόσμος με αυτά εξεγείρεται και θα τους βρείτε όλους μπροστά.
Δυστυχώς, η γυναίκα χρησιμοποιείται και ως εμπόρευμα σε διαφημίσεις, η γυναίκα χρησιμοποιείται για να μπορέσει να πουλήσει ένα προϊόν μιας πολυεθνικής. Εμείς αυτό θέλουμε; Εμείς αυτό είμαστε;
Ένα τελευταίο και θα ξαναμιλήσω και αργότερα.
Επειδή η βία δεν είναι μόνο λεκτική, δεν είναι μόνο σωματική, δεν είναι μόνο εργοδοτική, δεν είναι μόνο ενδοοικογενειακή, αλλά είναι όλα αυτά μαζί, εγώ θα αναφέρω και εκείνο το γεγονός που λέει ότι εν μέσω οικονομικής κρίσης από εδώ και πέρα θα έχουμε μεγαλύτερη βία.
Θα σας θυμίσω πριν από κάποιους μήνες αυτό που έγινε στο Χορτιάτη Θεσσαλονίκης, που ο σύζυγος σκότωσε τη σύζυγο και αυτοκτόνησε. Ξέρετε γιατί; Είχαν πάρει ένα δάνειο ως ζευγάρι και θα τους έπαιρναν το σπίτι. Είχαν και παιδιά και επειδή δεν μπορούσε να αντέξει, γιατί είχε μείνει άνεργος, έφτασε σ’ αυτήν την αποτρόπαια πράξη και εκτός του εαυτού του πήρε και τη γυναίκα του μαζί.
Από εδώ και πέρα θα έχουμε και άλλα τέτοια περιστατικά και αν δεν τα προλάβουμε, δυστυχώς θα είμαστε μία κοινωνία κανιβαλισμού.
Κύριε Υπουργέ, θα πρέπει να αναλάβετε εκείνες τις ευθύνες ως Κυβέρνηση και ως Υπουργός Εργασίας, διότι θα πρέπει να υπάρχει ισότητα σε όλα τα ζητήματα και να μην είστε υπέρ της επισφάλειας, την οποία βλέπω ότι με σθένος την υπερασπίζεστε.
Θα τα ξαναπούμε στη δευτερολογία.
Ευχαριστώ.
ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΕΥΤΟΥ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Ασχοληθήκαμε σήμερα, αφού το ανοίξατε εσείς, κύριε Υπουργέ, με τη μείωση της κατανάλωσης των φαρμάκων.
Να πιάσω εγώ ένα άλλο θέμα: τα ποσοστά κατάθλιψης στον πληθυσμό συνεχώς αυξάνονται και ιδιαίτερα στον γυναικείο πληθυσμό. Και γνωρίζετε όλοι ότι ειδικά μετά από μια συγκεκριμένη περίοδο της γυναίκας, από την εμμηνόπαυση, για να τα λέμε όπως είναι, είναι ακόμη πιο ανεβασμένα τα ποσοστά της κατάθλιψης. Αυτό σημαίνει ότι και τα ασφαλιστικά ταμεία θα πρέπει να έχουν μια ανάλογη φροντίδα για τα άτομα τα οποία ασθενούν.
Τώρα με τα μέτρα που έχετε πάρει και με την αυξανόμενη ανεργία, θα έχουμε πολύ μεγαλύτερη επιβάρυνση των ασφαλιστικών ταμείων, διότι οι ασθένειες που προέρχονται από το στρες και από το άγχος των εργαζομένων ή των ανέργων και τα οικονομικά προβλήματα που θα γίνουν ακόμη πιο εκρηκτικά, θα φέρουν και άλλες ασθένειες.
Ανεβάζετε τα συνταξιοδοτικά όρια, που σημαίνει ότι θα επιβαρυνθούν, με αυτή την έννοια που το λέω, τα ασφαλιστικά ταμεία Γιατί τα βλέπετε ανάποδα τα πράγματα; Είναι τελείως ανάποδα. Μήπως έτσι βολεύει την ιδιωτική ασφάλιση; Θεωρούμε ότι όλη αυτή η πολιτική δεν εμπεριέχει το κοινωνικό κριτήριο. Το εκχωρείτε αλλού, στους ιδιώτες.
Μιλάμε για την επερώτηση για τις γυναίκες και θα έπρεπε σήμερα εδώ οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι των δύο κομμάτων, και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Νέας Δημοκρατίας, τουλάχιστον να ήταν γυναίκες. Και μάλιστα ο κ. Μαρκόπουλος, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, αναφέρθηκε στην κα Τσουμάνη-Σπέντζα, η οποία ήταν στην Γραμματεία Ισότητας για πολλά χρόνια και είναι Βουλευτής από το 2009. Και έλεγε: μου τα έλεγε στο αυτί.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Όχι έτσι. Είπε συνεργαζόμαστε και με συμβούλευσε.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Καταλαβαίνετε πάρα πολύ καλά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Όχι, δεν το καταλαβαίνω. Θα το δεχθούμε όπως το είπε.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Θέλω να φέρω την κουβέντα στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Τι πρόσβαση έχει η γυναίκα στα κέντρα λήψης των αποφάσεων; Και έφτασαν οι γυναικείες οργανώσεις να βάζουν το θέμα της ποσόστωσης, για να μπορούν να έχουν πρόσβαση εκεί. Γιατί δεν είχαν πρόσβαση σε όλα τα προηγούμενα που συζητούσαμε εδώ από τη δική μας τη μεριά, διότι από την πλευρά του Υπουργείου δεν αναφέρθηκαν πολλά από τα καυστικά θέματα που βάλαμε στην επερώτησή μας για τις γυναίκες, αλλά αναλωθήκαμε περισσότερο σε άλλα θέματα.
Εδώ είναι και αυτό το θέμα. Στα κέντα λήψης των αποφάσεων, ποια είναι η πρόσβαση; Εδώ είχαμε φθάσει γυναίκες Βουλευτίνες της Εθνικής Αντιπροσωπείας, στην προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο, να καταθέσουμε μία πρόταση, συνυπογράφοντας από όλα τα κόμματα, ώστε να μπορούν να έχουν γυναίκες πρόσβαση στα ερευνητικά κέντρα, στα διοικητικά συμβούλια.
Άρα, ο αποκλεισμός των γυναικών και η χρησιμοποίησή τους σε πολλές δομές ενός κράτους, και δη του Ελληνικού Κράτους, είναι ελάχιστες.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Πρέπει να σας θυμίσω ότι ιδιαίτερα για την πολιτική δεν είναι υπόθεση νομοθετικών προβλέψεων και ρυθμίσεων -υπάρχουν και με τις ποσοστώσεις- αλλά είναι κοινωνικό…
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Σε μία ανδροκρατούμενη κοινωνία, όταν η γυναίκα είναι φορτωμένη με χίλια άλλα πράγματα που θα πρέπει να τρέχει σαν τη Μαίρη Παναγιωταρά…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Αποδέχομαι ως αιτία, έτσι όπως το διατυπώνετε, τους μη ευνοϊκούς ρυθμούς της κοινωνικής μας λειτουργίας, αλλά μην υπερτιμούμε τις δυνάμεις και τις δυνατότητές μας, ότι με μία νομοθετική ρύθμιση θα λύσουμε το πρόβλημα.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Είπα ακριβώς…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Η κοινωνική ζύμωση, ώστε να έρθει σε ορθολογικότερους ρυθμούς, είναι που θα πρέπει να γίνει...
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Έχετε δίκιο, κύριε Πρόεδρε…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Και εσείς.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Όμως, θα πρέπει, πρώτα απ’ όλα, οι κυβερνήσεις και τα πολιτικά κόμματα να δίνουν τις δυνατότητες στις γυναίκες.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ναι, βέβαια.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Και εκεί πήγαινε το «γιατί οι κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι σήμερα ήταν άνδρες».
Θέλω να πω, τώρα που γίνεται και η περικοπή των βαρέων και ανθυγιεινών και επικίνδυνων επαγγελμάτων και άλλων, ότι και για τους άνδρες και για τις γυναίκες υπάρχουν επαγγέλματα επικινδυνότητας τα οποία εξαιρούνται.
Οι αστυνομικοί δεν κατατάσσονται στην επικινδυνότητα του επαγγέλματος. Όταν είναι μάλιστα και γυναίκες, υπάρχει ένα θέμα παραπάνω.
Να πούμε για τις νοσοκόμες και τους νοσοκόμους; Εξαιρούνται από το ανθυγιεινό του επαγγέλματος. Οι καθαρίστριες, οι κομμώτριες εξαιρούνται.
Θα έρθει, μάλιστα, και καινούργια περικοπή στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα και θα πρέπει να μας δώσει μία απάντηση ο Υπουργός Εργασίας.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Παίρνω και το χρόνο της τριτολογίας μου, κύριε Πρόεδρε.
Ο κ. Παπουτσής μίλησε για τη «διάσωση» της χώρας. Εμείς μιλάμε για την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, που εσείς δεν κάνατε καν τον κόπο να μπείτε σε αυτήν την προσπάθεια και επιλέξατε κατευθείαν την τριπλή λαιμητόμο. Αυτό έκανε η Κυβέρνηση.
Από την άλλη μεριά, αναφέρθηκε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος στην «εθνική συσπείρωση που απαιτείται». Εθνική συσπείρωση απαιτείται για έναν και μόνο λόγο: Να παραμείνουν τα δικαιώματα των εργαζομένων και των επόμενων γενεών άθικτα. Σε κάτι διαφορετικό εμείς δεν θα συνηγορήσουμε. Η Αριστερά δεν έχει κανένα, μα κανένα λόγο να στηρίξει αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα, στα οποία συνηγόρησε, μαζί με την Κυβέρνηση, ο ΛΑ.Ο.Σ. και η κυρία Μπακογιάννη. Βεβαίως, μπορεί και η υπόλοιπη Νέα Δημοκρατία σιωπηλά να συνηγορεί και να συνηγορήσει και σε άλλα πράγματα.
Εμείς, όμως, επειδή είμαστε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είμαστε η Αριστερά, θα μας επιτρέψει ο κ. Παπουτσής, που δυστυχώς δεν είναι εδώ αυτήν τη στιγμή, να μιλάμε εμείς για τις θέσεις μας. Το λέω, γιατί έκανε και μία παρέμβαση για τις θέσεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α..
Εμείς δεν υπονομεύουμε την προσπάθεια της Κυβέρνησης. Δυστυχώς, η Κυβέρνηση υπονομεύει τον ίδιο τον ελληνικό λαό, τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και τους παίρνει τη ζωή. Τους παίρνει το χώρο τους. Δεν θα μπορούν να αναπνεύσουν αυτοί οι άνθρωποι!
Δεν συζητώ για τα υπόλοιπα. Η φτώχεια που έρχεται -και θα την δούμε δυστυχώς από το Σεπτέμβριο πολύ πιο έντονα- είναι τεράστια.
Και το δημόσιο χρέος, γνωρίζετε πάρα πολύ καλά, αντί να πέσει θα αυξηθεί δραματικά.
Κάποιος καλείται να το πληρώσει. Και δυστυχώς το πελατειακό κράτος, διαχρονικά, τι κάνει κύριε Υπουργέ; Αφήνει στο απυρόβλητο αυτούς που δημιούργησαν αυτήν την κρίση.
Κάτι τελευταίο τώρα. Είχε δίκιο ο κ. Παπουτσής που είπε ότι είμαστε ίσοι αλλά όχι ίδιοι. Ευτυχώς. Και δεν θα το βάλω στο θέμα του φύλου. Θα το βάλω στο θέμα της πολιτικής. Ευτυχώς δεν είμαστε ίδιοι. Για τις επόμενες γενιές που λέει επίσης ο κ. Παπουτσής και για τα ασφαλιστικά ταμεία που είναι η προοπτική των σημερινών εργαζομένων και το μέλλον των επόμενων γενεών, εγώ θα ρωτήσω ποιες είναι αυτές οι γενιές. Γιατί δεν μιλάμε για γενιές. Μιλάμε για επόμενες στρατιές ανέργων. Αυτές είναι οι επόμενες γενιές.
Ευχαριστώ.
